Een van de leuke dingen van autoblog is dat wij benzinehoofden andere bezinehoofden hun dikbolides gunnen en genieten van de avonturen met deze dikbolides. Zo reisde een AB-lezer met zijn Ferrari 612 Scaglietti naar Italië op vakantie!
Onlangs kregen wat Spyshots in de mail van AB-lezer Ferrarizestwaalf. Uiteraard zijn spyshots altijd welkom voor ons platform autoblog spots. Soms kunnen we daardoor zelfs heet nieuws brengen. Maar wat in dit geval meer tot de verbeelding sprak, was dat ‘zestwaalf’ ook meteen wat kiekjes meezond van zijn…euhm…zestwaalf. Wat in dit geval gelukkig geen eufemisme is, maar een verwijzing naar de Blue Tour de France Ferrari vierzitter van deze held.
Met een Ferrari V12 naar Italië rijden met je gezin in touw voor de vakantie. Dat is gekkenwerk toch? Grappend vroegen wij naar de benzinebonnetjes. Maar volgens de eigenaar valt het verbruik heel erg mee. Daarbij: het was kennelijk de tweede keer dat de beste man deze rit ondernam. Het verbruik is volgens hem op zo’n lang stuk een welhaast ongelooflijke 1:8 à 1:9. Shell V Power weliswaar. Maar goed, dat slokt de 944 ook en die heeft circa 10 pk (ik vind de auto nog steeds heel tof, maar het vermogen is mager).
Ondanks een misplaatste opmerking van ondergetekende met de vraag of zestwaalf wist dat er naast het rempedaal ook een gaspedaal zit, stuurt Ferrari zestwaalf ons nu zelf zijn relaas over de gave trip met de Italiaanse exoot. We moeten zijn woord er voor aannemen.
Maar dat doen we graag. Niet alleen uit vertrouwen voor de medemens en AB-lezers in het bijzonder. Maar natuurlijk ook omdat we allemaal willen denken en geloven dat het gewoon kan, zo’n V12 inzetten als vakantiemobiel. Lezen dus en maar vast kijken of er toevallig nog iets op Marktplaats staat:
Na een leuke discussie over de vraag of het milieutechnisch verantwoord is om met een Ferrari naar Italië te rijden, besloot ik mijn avonturen met je te delen. Laten we eerlijk zijn: als je een Ferrari hebt, laat je de BMW toch lekker thuis staan! (er is ook een 520, red).
Twee jaar geleden waagde ik de sprong en maakte mijn eerste rit met de Ferrari, net na de aankoop en een grondige keuring bij Forza Service. Spannend? Zeker weten! Alex van Forza Service gaf me nog een gouden tip: “Sluit een ANWB-lidmaatschap af.” Dat bleek geen overbodige luxe.
De eerste rit twee jaar geleden was een feest. Wat een beest van een auto is het toch! Maar ja, Murphy’s law kwam om de hoek kijken. We reden over een klapband van de voorligger en prompt scheurde de stuurbekrachtiging slang. Gelukkig kon de Ferrari-dealer in Brescia ons snel weer op weg helpen. Een avontuur en een verhaal rijker!
Bij de tweede rit was de Ferrari net in topvorm gebracht door Forza Service, compleet met nieuwe riemen en bougies. Vol vertrouwen, maar met een gezonde dosis spanning, begonnen we aan de 1200 km rit.
Wat betreft de bagageruimte is de Ferrari 612 echt een genot, genoeg ruimte voor een gezin van vier als je de twee beschermplaten weghaalt. We overnachtten in Seefeld en gingen daarna door naar Lazise aan het Gardameer, waar mijn vrouw weer een plekje met een overdekte garage had geregeld. Lekker praktisch, zo’n garage aan het Gardameer met al die hagelbuien.
We vertrokken met een volle tank van 110 liter, want ik tank altijd Shell V-Power. Dat maakt echt een wereld van verschil bij deze motor. Halverwege was mijn tank een kwart leeg. Wetende dat ze in Italië sowieso geen V-Power hebben en twijfelend of ze het in Oostenrijk wel hadden, besloot ik bij te tanken. Mijn verbruik? 1 op 8, bijna 1 op 9. Prima score voor een Ferrari, toch?
Is het de moeite waard om met een gezin en een Ferrari naar Italië te rijden? 100% ja! Of ik het weer zou doen met de BMW die 1 op 10 rijdt? Nee hoor, de Ferrari-ervaring is onbetaalbaar en kost je echt geen duizenden liters om er te komen. Enkel bij de Brennerpas was het verbruik hoger.
Heb ik als een opa gereden? Nee, mijn gemiddelde snelheid lag tussen de 140 en 160 km per uur. Ik ben geen scheurneus en heb een gezin waar ik enorm van hou.
Dus, mocht je twijfelen om met je Ferrari zo’n rit aan te gaan, kan ik enkel volmondig ja zeggen.
Met een knipoog en een groet,
Ferrarizestwaalf
Resteert ons slechts een ding, wat natuurlijk ‘waarvan akte’ zeggen is. Waarvan akte. Dank voor het delen van je vakantieverhaaaaaaal.
Vergeet niet om zelf je vakantiespots ook te delen op autoblog.nl/spots. Gebruik de #vakantiespot2024 om kans te maken op die BMW powerslide cursus.
Een verbruik van 1 op 9 bij een kruissnelheid van 160 met 4 man en bepakking vind ik heel indrukwekkend voor een V12. Leuke trip zo! Zou zelf ook nog wel eens met de Maserati naar Zuid-Frankrijk willen rijden naar de Cote.
Gemiddelde snelheid van 140-160 haal je met geen mogelijkheid over lange rit, helemaal niet vanuit Nederland richting Italië. Je kan best stukken 140-160 of harder rijden.
Denk eerlijk gezegd dat dat ook word bedoeld, en dan is dit verbruik inderdaad erg netjes (en haalbaar)
maar om de zoveel km vertraging door wegwerkzaamheden, andere verkeer, etc.
Ervaring leert dat je flink moet door trappen om op 110 km/h gemiddeld uit te komen.
Bijna 1 op 9 gemiddeld verbruik in combinatie met de vermelde gemiddelde snelheid van 150-160 km/u komt mij ook onrealistisch voor. Om een dergelijke gemiddelde snelheid over de hele rit te halen moet je regelmatig langere tijd rond/boven de 200 km/u rijden. Wat een verbruik van bijna 1 op 9 een utopie maakt. Misschien dat 612 nog wat toelichting kan geven hoe we het oorspronkelijke verhaal moeten lezen.
Oei, het gaat fout bij Zuid-Frankrijk. Wegen zijn slecht, mensen onaardig, druk, Nice en Saint-Tropez is oude glorie, vervallen bende. Ga dan zoals het heurt naar Italië, veel beter eten, aardigere mensen, ze spreken wel Engels en de wegen zijn (in het noorden sowieso) veel beter.
Maar ik ben overtuigd van het verhaal van zestwaalf, ik ga even sparen denk ik. Misschien moet Autoblog maar even de liters kofferbakruimte op een rijtje zetten, of een FF of GTC4Lusso eigenlijk nog meer ruimte hebben. Ik ben benieuwd.
Waarschijnlijk in de vorige eeuw geweest , kom paar keer per jaar in St Tropez en elke keer is het een feestje , wegen zijn prima , mensen zijn aardig en netjes , uiteraard afhankelijk in welk establishment je vertoeft
Leuke trip, had van mij wel wat uitgebreider geschreven kunnen worden want er zal vast genoeg leuks gebeurt zijn onderweg. Wij hebben een trip naar italie geplanned voor volgend jaar met de onze.
Dat ze zuinig (kunnen) zijn kan ik beamen, onze F430 is nog niet onder de 1 op 7 geweest kwa verbruik over een heel jaar (daar zit dus alles in, van rustig cruisen, tot knallen over dijkjes maar ook wat rondjes circuit, mijn oude E92 M3 was een stuk onzuiniger dan de F430). Weet van andere eigenaren dat ze zelfs 1 op 12 redden op de snelweg met hun F430…
Mijn familie auto verbruikt met 90 tussen de vrachtwagens 1 op 9,5 op dit soort ritten en heeft slechts een 4 cilinder met 145 pk. Toegegeven, wel meer ruimte voor mensen en bagage, maar toch..
Gemiddeld Nederlands gezin: stationwagon tot aan het dak volgepakt, skihut op het dak vol met prut. Fietsendrager op de trekhaak.
Ferrari rijdend gezin: kofferbak niet eens helemaal vol. Of je bezit een vakantiehuis huisje in Italië waar je de nodige kleding en spullen al in de kast hebt hangen, of je koopt de vakantie kleding gewoon daar, of je bezit de heilige graal: de wetenschap wat je echt nodig hebt…
@mashell: kampeergerei voor drie man plus enige vorm van luxe (net iets lekkerdere kampeerstoelen en een elektrisch kookstel) past zelfs achterin een driedeurs Clio II…
Zal idd wel om hotels/bungalows gaan, want als je echt 2-3 kinderen en bijbehorende spullen met een caravan/vouwwagen wil meenemen, dan is zelfs een Passat of Superb nog verrassend snel vol.
Het land wat ons zo vele supercars gaf en je kunt er geen V-Power of vergelijkbare premium brandstof kopen? Dat vind ik misschien nog wel het meest verbazingwekkende aan deze hele roadtrip.
Verder is dit natuurlijk de herdefinitie van ‘episch’, en dat dan ook nog met je hele gezin mogen te beleven: chapeau.
Maandje terug met de Alfetta in Italië zelfde probleem: moet 98 in maar idd niet te krijgen. Wat ze wel verkopen als alternatief: octaan booster. Dat heb ik elke keer er maar bijgegooid.
Mijn getunede C was ook geoptimaliseerd op 98, maar dat kun je toch op iedere straathoek krijgen in Italië? Zelfs in Lasize, maar sowieso op de snelweg.
Mooi verhaal en gaaf dat je het met de Ferrari gedaan hebt. Zelf ben ik vorig jaar met mijn Maserati vanuit Nederland naar Sicilië gereden en weer terug (ruim 6000km). Een waanzinnige reis, prachtige plekken bezocht en zoals je zelf al zei, heerlijk eten en drinken, vriendelijke mensen en ze waarderen mooie auto’s hier. Ik kan het iedereen aanraden!
Oké, ik moet eerlijk zijn, de snelheid op de heenweg lag meer rond de 130 km/u, 140 km/u dan de 160 km/u. Kom op, het is vakantie, geen tijdrit! En dat met twee zoontjes van 7 en 12 achterin.
We gingen op zomervakantie, geen wintersport, en natuurlijk hadden we weer een tas teveel bij ons. Voor 2,5 week vakantie waren zes zwembroeken meer dan genoeg voor mij en mijn twee kleine waterratten. De rest voor mijn vrouw.
De rit door de bergen gaf ons een speciaal gevoel. En wat betreft het brandstofverbruik: het zit allemaal in je rechtervoet – ik wilde niet aankomen als een strak gespannen konijn.
En dan de bagageruimte! Echt gigantisch. Vier grote tassen, drie weekendtassen, en één Ferrari-reiskoffer. En natuurlijk een heleboel kleine rommeltjes ertussen gepropt. Geen stepjes, geen fietsen, en gewoon een huisje op een park gehuurd. En ja, de kinderen hadden hun eigen rugzakken vol speelgoed en gameconsoles bij zich. Dus voel geen sorry voor de boys.
Ik kan deze manier van reizen zeker aanraden. Het verbruik is wat het is, volgens de bonnen. Daar begon de hele discussie over op Autoblog. Ze dachten dat ik duizend euro’s aan benzine zou opbranden.
Uiteindelijk was ik €918 ( volgens de afschriften ) kwijt aan brandstof voor de hele trip, heen en terug, inclusief alle ritjes in Italië en natuurlijk ons bezoek aan Maranello en het restaurant Montana van Mama Rossella.
En ik kwam thuis met bijna een volle tank. De laatste tankbeurt was net voor de grens bij Venlo. Dus, brutaal gezegd, gaat er nog €200 af. Alles bij elkaar heeft Italië me dus €718 euro gekost aan brandstof. Daar vlieg ik niet voor en krijg ik al helemaal geen herinneringen voor terug.
Laat de milieuwappies daar maar eens over nadenken, en dat de E10 brandstof gewoon door de overheid versneden drugsbenzine is.
Terug heb ik wel meer het gaspedaal ingetrapt. Maar ja, dat is naar huis dus ook geen overnachting ingepland.
Voor mij draait het allemaal om de herinneringen die ik samen met mijn vrouw en onze twee jongens maak.
Die zijn priceless.
De jongens hebben een ervaring die ze nooit zullen vergeten.
Mooie reis met een auto die er ook voor gemaakt is. Een echte GT. Met die laatste redenatie word je trouwens vanzelf rijk! Als je de auto vol hebt met wegrijden en je tankt hem aan het eind vol dan is dat je werkelijke verbruik. Dus die €918,- zijn ook je werkelijke kosten. Tenzij je de eerste keer volgooien al had meegerekend natuurlijk, dan kan het wel (niet echt logisch). Maar dat rekenen zal wel goed zitten aangezien je financieel een Ferrari hebt kunnen aanschaffen en zo ver ben ik nog niet 😊 dank voor je verhaal, ik ga verder met sparen!
Nee de eerste tank voor ik weg reed is meegerekend. die ik de avond voor vertrek volgegooid. € 918,- is vanaf het vertrek t/m thuiskomst met nog bijna een volle tank. Dat zijn voor mij feiten. En werken moet ik ook nog hard. Is gewoon een hele gaven hobby en rij geregeld en in de winter al helemaal niet. Maar heb hem niet gekocht om er enkel naar de kijken. Dus hou je droom vast net als ik.
Roadtrips in welke vorm dan ook zijn gewoon keileuk! In een 612 waarschijnlijk nog leuker idd! En dan de kosten qua brandstof… dat vind ik echt bizar. Mijn 1liter turbotor met 120pk verbruikte op en neer naar de Dordogne ongeveer 1:11. Dat is met bepakking, 4 personen en een dakkoffer. Zo heel erg veel verschilt dat dus niet. Voor mij ook een reden om bij aanschaf van een volgende auto in ieder geval zeker GEEN klein blokkie meer te nemen.
Top verhaal. Echter snap ik niet waar de verbazing vandaan komt dat je met zo’n auto op vakantie gaat. Ik zou eerder verbaasd zijn als je zo’n auto hebt en er dan niet mee op vakantie gaat. Je koopt toch geen Ferrari om vervolgens voor de lange afstand de Corolla te pakken ofzo.
Als je investeert in een leuke auto moet je er ook mee rijden vind ik. Zelf heb ik recent een 2024 Audi S3 gekocht, en mijn zwager een nieuwe CLA45s, en wij pakken binnenkort de auto’s voor een tour door de Alpen. Geen doel behalve dan het rijden zelf. Nu al dik zin in! Vrouwen en kinderen laten we wel thuis in ons geval :)
En verbruik van de auto? Maakt het nou echt zoveel uit als je kijkt wat de complete vakantie heeft gekost en wat je kwijt zou zijn geweest als je met een doorsnee auto zou zijn gegaan? Die rijdt ook niet gratis.
Klein nummerbordje vind ik geen gezicht. De originele heb ik in de auto en heb deze voorop gedaan omdat ik de voorplaat al 1 keer bijna verloren was. Ben allergisch voor een 1tje op mijn nummerbord. De Discussie ontstond omdat ze dachten dat ik duizenden liters aan het verbranden was om in Italië te komen. Of het wat meer of minder was maakt mij ook niet uit……. Gaat om de herinneringen.
Geweldig!
Zelf heb ik ongeveer die rit eens met een Suzuki Wagon r+ gedaan. Met slechts één kind (peuter) achterin. Maar wel kampeerbagage, een fietskar en twee fietsen op de trekhaak…..
Lijkt mij de Ferrari toch een fijnere reisauto ;-)
P.s.; ik halde max 145 op de teller, heuvelaf….
Of het milieutechnisch verantwoord is om met een Ferrari naar Italië te rijden???
Vandaar: toen ik onlangs naar Italië reed hingen de bloemetjes langs de weg allemaal op half 7. Zestwaalf was blijkbaar net langs geweest met z’n Ferrari.
Kosten van Ferrari zitten natuurlijk niet in het verbruik.
Je hoort echter wel horrorverhalen over prijs van de onderdelen.
Onderhoud zal bij echte Ferrari dealer ook schreeuwend duur zijn.
@mark997gt3 het zal je nog verbazen, ik ben een Jaguar XK aan het herstellen (2014) en die onderdelen zijn net zo duur als Ferrari onderdelen, of zelfs duurder (onderstel onderdelen)… Zeg niet dat de prijzen voor Ferrari daarom goedkoop zijn….
Valt ook mee, kom al jaren Bij Forza Service in Oss. Alex houdt ons liefhebbers al jaren op de weg en de rekening van de BMW was hoger. Het is ook hoe je er mee om gaat en grote onderhoud is 1 keer in de 5 jaar. Maar ieder jaar een service beurtje.
Kan het bevestigen. Mijn 360 8 jaar bij Alex in onderhoud gehad en alleen de grote beurten waren prijzig. De jaarlijkse beurtjes kosten weinig omdat zij alleen het hoognodige doen (remolie en zo) maar niets meer tenzij iets kapot is. Ik kwam geregeld met een paar 100 piek weg. Prima bedrijf!!!
Ciao Bella – Mijn Ferrari 612, mijn verhaal – Deel 2
Wederom: wat een rit. Wat een genot. Wat een luxe. En wederom géén bankroet, waar de discussie vorig jaar op Autoblog nog over ging. Nee, juist: wat een liefde kun je voelen voor iets ouds. Ik ben mijn leven lang opgegroeid met Ferrari. Het merk dat altijd iets magisch had, maar ook een reputatie van onbetrouwbaarheid. Koppelingen die faalden, versnellingsbakken die protesteerden, elektronische storingen, noem het maar op. Zelfs de beroemde ruzie tussen Enzo Ferrari en Ferruccio Lamborghini draaide uiteindelijk om een versnellingsbak.
Iedere keer dat ik op vakantie ging, grapten vrienden: “Zorg voor een goede hulpdienst,” en er werden weddenschappen afgesloten over wanneer ik zou stilvallen. En eerlijk gezegd, ik begrijp het. Je rijdt niet zomaar een Ferrari zonder een beetje spanning. Toch ben ik inmiddels twintigduizend kilometer verder, waarvan drie keer naar Maranello, de geboorteplaats van onze dame, en elke keer kwam ik zonder één probleem weer thuis. Op één ongelukje na dan: drie jaar geleden reed ik over een klapband van mijn voorganger. Maar goed, dat kan de beste overkomen en was snel opgelost.
Nu hoor ik jullie denken: waarom alweer met de Ferrari naar Italië? Het is tenslotte de derde keer. Maar kom op, naar Ferrari zelf rijden en haar parkeren bij die magische Ferraripoort. Dat kun je toch niet maken met een BMW? Grappig genoeg heb ik net een nieuwe BMW gekocht, mét stoelairco en allerlei andere snufjes, maar wie denk je dat er unaniem voor de Ferrari koos? Juist, mijn vrouw en kinderen. Dat is als wijn drinken uit een plastic bekertje. Het kan, maar het doet gewoon pijn.
Zelf heb ik ook mijn buurman, met zijn Ferrari GTC Lusso, weten te overtuigen om de trip te maken. We hadden samen afgesproken, maar het was simpelweg te warm om te gaan toeren. Dus helaas geen foto’s. De kinderen lagen lekker aan het zwembad en eerlijk is eerlijk, dat was ook genieten. Geen spijt, integendeel, ook hij liet zijn Mercedes gewoon thuis. Italië vraagt om iets met karakter. Om iets moois. Om een V12. Of in het geval van mijn buurman, een V8. Ook prima.
Ook de buurman overtuigen van de laadruimte, al heeft de Lusso wat minder ruimte dan de Ferrari 612, was geen probleem. Hij heeft alles in vacuümzakken gedaan en wij hebben met het weghalen van de bodembedekking weer drie grote reistassen en een grote Jumbo-tas genoeg ruimte gehad voor twee weken Italië. Al had ik weer genoeg aan een paar slippers en drie zwembroeken samen met mijn jongens.
Elke keer dat ik instap, zit er toch die kleine twijfel. Zal dit de rit zijn dat het misgaat? Maar het antwoord blijft steeds hetzelfde: nee. Mijn Ferrari is gewoon perfect. En dat maakt het zo lastig om ooit afscheid te nemen. Ik rijd haar nu bijna vier jaar, en toch blijft het iedere keer opnieuw een belevenis. Geen extreme kosten, gewoon gezond jaarlijks onderhoud bij Forza Service in Oss. En eerlijk is eerlijk, mijn BMW is qua onderhoud een stuk duurder, maar ook logisch met twintigduizend kilometer per jaar.
Door de bergen rijden met een zesliter V12 Gran Turismo is pure poëzie. Het geluid, de kracht, het comfort, het gevoel dat je deel uitmaakt van iets groters dan jezelf. En voor wie denkt dat het verbruik krankzinnig is: gemiddeld rijd ik één op acht, soms zelfs één op negen. Mijn BMW met twee turbo’s doet het echt niet beter. Zeker niet in de bergen, en al helemaal niet op E10.
Voor de Ferrari tank ik altijd V-Power. Een tip voor wie ook naar Italië wil: neem een fles Ethanol Killer mee, want superbenzine is daar nauwelijks, of eigenlijk niet, te vinden. Ik merkte het meteen. Na tanken met gewone Italiaanse super E5 liep ze bij het starten en het uitrijden van de parkeerkelder duidelijk minder lekker. Dan weet je weer: brandstof maakt écht verschil.
De reis begon heerlijk. De eerste vijfhonderd kilometer reden we samen op met een Porsche 992 GTS. Wat een lol. We hebben nog met de heren een kop koffiegedronken toen we beiden stopten om de auto’s vol te gooien met Shell V-Power. Tot we bij München kwamen. Daar begon het te gieten. Geen regen, maar muren van water. De ruitenwissers konden het nauwelijks aan, dus het werd opletten, rustig rijden, maximaal tachtig per uur. We overnachtten in Oostenrijk, waar het de volgende ochtend nog steeds met bakken regende. Maar zodra we de grens met Italië over waren en richting het Gardameer reden, brak de lucht open. Tweeënhalf uur later stonden we aan het meer. Overdekte garage, prachtig uitzicht en dat gevoel: hier hoort een Ferrari. Italië en Ferrari, het voelt als thuiskomen.
Op vrijdag vertrokken we naar Maranello. Eerste stop: Montana van Mama Rossella. Stroopwafels mee, heerlijk geluncht, en weer even dat warme, Italiaanse gevoel. Wat een lieve vrouw. En wat een plek. Een museumrestaurant waar het Ferrari Museum nog een puntje aan kan zuigen. Je kijkt je ogen uit. Eén tip: reserveren. Daarna door naar de fabriek. Ik had al lange tijd contact met Ferrari over onze poetsproducten die door veel Ferrari-specialisten worden gebruikt. Perfect voor mensen die hun auto met liefde behandelen en met de hand wassen. Een echte toevoeging, en hopelijk ziet Ferrari dat ook. Ze gaan de producten na de zomer testen. Mochten ze er niet uitkomen, vlieg ik graag nog een keer terug om het toe te lichten.
De rondleiding zelf was onvergetelijk. Je moet van tevoren allerlei formulieren invullen, je telefoon krijgt een sticker want foto’s maken is verboden, en alles wat je ziet blijft als herinnering in je hoofd. En wat voor herinnering. Tweeënhalf uur lang heb ik samen met mijn zoon rondgelopen door de verschillende afdelingen, van productie tot Classico. Daarna reden we naar Fiorano, waar we een glimp opvingen van de Formule 1-afdeling. De auto’s van Hamilton en Leclerc stonden er en de coureurs waren er ook. We zagen de coureurs zelf niet, maar mijn jongens kregen wel een petje mee, gesigneerd. Dat moment vergeten ze nooit meer. Mijn vrouw was met de jongste het centrum ingegaan en had de musea bezocht, want de regel is dat je de fabriek pas in mag vanaf tien jaar. Maar zo lief als ze is, gunde ze het moment aan mij en mijn oudste zoon. En uiteraard speelde er ook een stukje zakelijk belang mee.
Terug bij het Gardameer voelde het alsof alles klopte. De zon, de auto, het eten, de mensen. Italianen zijn gek op Ferrari’s. Overal waar je komt, krijg je duimpjes, bewondering, mensen die foto’s maken. In Italië rijd je in een Ferrari, niet in een BMW.
De terugreis begon soepel. De Brennerpas was droog, goed kunnen doorrijden, de motor laag in toeren. Maar daarna begon het weer: regen, stortbuien, heel veel water op de weg. We deden er twee uur langer over dan gepland, maar het maakte niets uit. We kwamen veilig thuis. En wat bleek? Geen olieverbruik. Nog steeds niet. Ik hoef nog steeds niets bij te vullen na een rit van 2500 kilometer. En dat na twintigduizend kilometer in totaal. Geen enkel mankement. Geen enkele teleurstelling. Maar let wel: de dame wordt vertroeteld en door Alex en zijn team van Forza Service in Oss keurig onderhouden volgens Ferrari-schema.
Ik warm haar altijd rustig op, rijd pas in sportstand op de snelweg, gebruik de flippers met beleid en vermijd sportstand in de stad. De automaatstand laat ik helemaal links liggen. Zo hoort het. En zo blijft ze perfect. Hoezo onbetrouwbaar? Dit is de beste auto die ik ooit heb gehad. Ja, ik ken de verhalen. Ja, ik heb ooit met een andere Ferrari stilgestaan. Maar deze? Drie keer Maranello, drie keer thuis zonder een krimp en vier zomers puur plezier. En met iedere rit groeit de liefde.
Mijn advies aan iedereen met een autohart en zeker een Ferrari-hart? Doe het. Ja, neem pechhulp. Ja, het is een risico, maar dat is met iedere auto. Maar het is ook een droom. Een ervaring. Een verhaal dat je deelt met je kinderen, je vrouw, je vrienden. Een herinnering die je voor altijd meedraagt.
Een verbruik van 1 op 9 bij een kruissnelheid van 160 met 4 man en bepakking vind ik heel indrukwekkend voor een V12. Leuke trip zo! Zou zelf ook nog wel eens met de Maserati naar Zuid-Frankrijk willen rijden naar de Cote.
Dit verbruik is dan ook echt onzin en totaal niet realistisch. De gemiddelde snelheid ook al niet.
De plaatjes zijn prachtig. Wat een fraaie auto.
Wat is er onzinnig en onrealistisch aan dan?
Gemiddelde snelheid van 140-160 haal je met geen mogelijkheid over lange rit, helemaal niet vanuit Nederland richting Italië. Je kan best stukken 140-160 of harder rijden.
Denk eerlijk gezegd dat dat ook word bedoeld, en dan is dit verbruik inderdaad erg netjes (en haalbaar)
maar om de zoveel km vertraging door wegwerkzaamheden, andere verkeer, etc.
Ervaring leert dat je flink moet door trappen om op 110 km/h gemiddeld uit te komen.
gemiddelde volgens de boordcomputer was 97 km/u
Bijna 1 op 9 gemiddeld verbruik in combinatie met de vermelde gemiddelde snelheid van 150-160 km/u komt mij ook onrealistisch voor. Om een dergelijke gemiddelde snelheid over de hele rit te halen moet je regelmatig langere tijd rond/boven de 200 km/u rijden. Wat een verbruik van bijna 1 op 9 een utopie maakt. Misschien dat 612 nog wat toelichting kan geven hoe we het oorspronkelijke verhaal moeten lezen.
Oei, het gaat fout bij Zuid-Frankrijk. Wegen zijn slecht, mensen onaardig, druk, Nice en Saint-Tropez is oude glorie, vervallen bende. Ga dan zoals het heurt naar Italië, veel beter eten, aardigere mensen, ze spreken wel Engels en de wegen zijn (in het noorden sowieso) veel beter.
Maar ik ben overtuigd van het verhaal van zestwaalf, ik ga even sparen denk ik. Misschien moet Autoblog maar even de liters kofferbakruimte op een rijtje zetten, of een FF of GTC4Lusso eigenlijk nog meer ruimte hebben. Ik ben benieuwd.
Wat nou oude glorie, hier in Ramatoulle heb je de meest geweldige weggetjes waar je heerlijk kan autorijden
Waarschijnlijk in de vorige eeuw geweest , kom paar keer per jaar in St Tropez en elke keer is het een feestje , wegen zijn prima , mensen zijn aardig en netjes , uiteraard afhankelijk in welk establishment je vertoeft
Mooi zeg! Zelf ook dit jaar met mijn Fulvia Coupé via Oostenrijk een rondje Italië gedaan tijdens de Mille Miglia. Een hele ervaring rijker!
Gaaf erg gaaf. Wat moet dat een ervaring zijn zeg. Top
Leuke trip, had van mij wel wat uitgebreider geschreven kunnen worden want er zal vast genoeg leuks gebeurt zijn onderweg. Wij hebben een trip naar italie geplanned voor volgend jaar met de onze.
Dat ze zuinig (kunnen) zijn kan ik beamen, onze F430 is nog niet onder de 1 op 7 geweest kwa verbruik over een heel jaar (daar zit dus alles in, van rustig cruisen, tot knallen over dijkjes maar ook wat rondjes circuit, mijn oude E92 M3 was een stuk onzuiniger dan de F430). Weet van andere eigenaren dat ze zelfs 1 op 12 redden op de snelweg met hun F430…
Gewoon doen, echt doen de reacties onderweg zijn priceless.
Droomwagen! En gebruikt waarvoor hij bedoeld is!
Kanppe auto, vette kleur, leuke trip ! Groot gelijk !!
Mijn familie auto verbruikt met 90 tussen de vrachtwagens 1 op 9,5 op dit soort ritten en heeft slechts een 4 cilinder met 145 pk. Toegegeven, wel meer ruimte voor mensen en bagage, maar toch..
Heel dik, als je zulke ritten met je gezin kan maken in een Ferrari! Bedankt ook voor het delen, had best nog wat uitgebreider gemogen!
Gemiddeld Nederlands gezin: stationwagon tot aan het dak volgepakt, skihut op het dak vol met prut. Fietsendrager op de trekhaak.
Ferrari rijdend gezin: kofferbak niet eens helemaal vol. Of je bezit een vakantiehuis huisje in Italië waar je de nodige kleding en spullen al in de kast hebt hangen, of je koopt de vakantie kleding gewoon daar, of je bezit de heilige graal: de wetenschap wat je echt nodig hebt…
@mashell: kampeergerei voor drie man plus enige vorm van luxe (net iets lekkerdere kampeerstoelen en een elektrisch kookstel) past zelfs achterin een driedeurs Clio II…
Zal idd wel om hotels/bungalows gaan, want als je echt 2-3 kinderen en bijbehorende spullen met een caravan/vouwwagen wil meenemen, dan is zelfs een Passat of Superb nog verrassend snel vol.
Dit zijn de juiste verhalen! Veel veilige plezier km’s gewenst, en hou ons op de hoogte ;-)
Het land wat ons zo vele supercars gaf en je kunt er geen V-Power of vergelijkbare premium brandstof kopen? Dat vind ik misschien nog wel het meest verbazingwekkende aan deze hele roadtrip.
Verder is dit natuurlijk de herdefinitie van ‘episch’, en dat dan ook nog met je hele gezin mogen te beleven: chapeau.
Echt he! zo apart geen enkele Shell te vinden. Maar Argip had een premium brandstof.
Maandje terug met de Alfetta in Italië zelfde probleem: moet 98 in maar idd niet te krijgen. Wat ze wel verkopen als alternatief: octaan booster. Dat heb ik elke keer er maar bijgegooid.
Mijn getunede C was ook geoptimaliseerd op 98, maar dat kun je toch op iedere straathoek krijgen in Italië? Zelfs in Lasize, maar sowieso op de snelweg.
Mooi verhaal en gaaf dat je het met de Ferrari gedaan hebt. Zelf ben ik vorig jaar met mijn Maserati vanuit Nederland naar Sicilië gereden en weer terug (ruim 6000km). Een waanzinnige reis, prachtige plekken bezocht en zoals je zelf al zei, heerlijk eten en drinken, vriendelijke mensen en ze waarderen mooie auto’s hier. Ik kan het iedereen aanraden!
Bedankt voor de leuke reacties!
Oké, ik moet eerlijk zijn, de snelheid op de heenweg lag meer rond de 130 km/u, 140 km/u dan de 160 km/u. Kom op, het is vakantie, geen tijdrit! En dat met twee zoontjes van 7 en 12 achterin.
We gingen op zomervakantie, geen wintersport, en natuurlijk hadden we weer een tas teveel bij ons. Voor 2,5 week vakantie waren zes zwembroeken meer dan genoeg voor mij en mijn twee kleine waterratten. De rest voor mijn vrouw.
De rit door de bergen gaf ons een speciaal gevoel. En wat betreft het brandstofverbruik: het zit allemaal in je rechtervoet – ik wilde niet aankomen als een strak gespannen konijn.
En dan de bagageruimte! Echt gigantisch. Vier grote tassen, drie weekendtassen, en één Ferrari-reiskoffer. En natuurlijk een heleboel kleine rommeltjes ertussen gepropt. Geen stepjes, geen fietsen, en gewoon een huisje op een park gehuurd. En ja, de kinderen hadden hun eigen rugzakken vol speelgoed en gameconsoles bij zich. Dus voel geen sorry voor de boys.
Ik kan deze manier van reizen zeker aanraden. Het verbruik is wat het is, volgens de bonnen. Daar begon de hele discussie over op Autoblog. Ze dachten dat ik duizend euro’s aan benzine zou opbranden.
Uiteindelijk was ik €918 ( volgens de afschriften ) kwijt aan brandstof voor de hele trip, heen en terug, inclusief alle ritjes in Italië en natuurlijk ons bezoek aan Maranello en het restaurant Montana van Mama Rossella.
En ik kwam thuis met bijna een volle tank. De laatste tankbeurt was net voor de grens bij Venlo. Dus, brutaal gezegd, gaat er nog €200 af. Alles bij elkaar heeft Italië me dus €718 euro gekost aan brandstof. Daar vlieg ik niet voor en krijg ik al helemaal geen herinneringen voor terug.
Laat de milieuwappies daar maar eens over nadenken, en dat de E10 brandstof gewoon door de overheid versneden drugsbenzine is.
Terug heb ik wel meer het gaspedaal ingetrapt. Maar ja, dat is naar huis dus ook geen overnachting ingepland.
Voor mij draait het allemaal om de herinneringen die ik samen met mijn vrouw en onze twee jongens maak.
Die zijn priceless.
De jongens hebben een ervaring die ze nooit zullen vergeten.
Super, heel gaaf!
Hoop ooit ook een keer z’n roadtrip te maken met mijn gezin. De 981 is daarvoor niet geschikt 😜
Mooie reis met een auto die er ook voor gemaakt is. Een echte GT. Met die laatste redenatie word je trouwens vanzelf rijk! Als je de auto vol hebt met wegrijden en je tankt hem aan het eind vol dan is dat je werkelijke verbruik. Dus die €918,- zijn ook je werkelijke kosten. Tenzij je de eerste keer volgooien al had meegerekend natuurlijk, dan kan het wel (niet echt logisch). Maar dat rekenen zal wel goed zitten aangezien je financieel een Ferrari hebt kunnen aanschaffen en zo ver ben ik nog niet 😊 dank voor je verhaal, ik ga verder met sparen!
Nee de eerste tank voor ik weg reed is meegerekend. die ik de avond voor vertrek volgegooid. € 918,- is vanaf het vertrek t/m thuiskomst met nog bijna een volle tank. Dat zijn voor mij feiten. En werken moet ik ook nog hard. Is gewoon een hele gaven hobby en rij geregeld en in de winter al helemaal niet. Maar heb hem niet gekocht om er enkel naar de kijken. Dus hou je droom vast net als ik.
Roadtrips in welke vorm dan ook zijn gewoon keileuk! In een 612 waarschijnlijk nog leuker idd! En dan de kosten qua brandstof… dat vind ik echt bizar. Mijn 1liter turbotor met 120pk verbruikte op en neer naar de Dordogne ongeveer 1:11. Dat is met bepakking, 4 personen en een dakkoffer. Zo heel erg veel verschilt dat dus niet. Voor mij ook een reden om bij aanschaf van een volgende auto in ieder geval zeker GEEN klein blokkie meer te nemen.
Super cool.. wat een droom voor de gemiddelde petrolhead met een gezin.
Genieten waar de auto voor bedoeld is.
Rijden en genieten van die V12 en hele rij ervaring
Top verhaal. Echter snap ik niet waar de verbazing vandaan komt dat je met zo’n auto op vakantie gaat. Ik zou eerder verbaasd zijn als je zo’n auto hebt en er dan niet mee op vakantie gaat. Je koopt toch geen Ferrari om vervolgens voor de lange afstand de Corolla te pakken ofzo.
Als je investeert in een leuke auto moet je er ook mee rijden vind ik. Zelf heb ik recent een 2024 Audi S3 gekocht, en mijn zwager een nieuwe CLA45s, en wij pakken binnenkort de auto’s voor een tour door de Alpen. Geen doel behalve dan het rijden zelf. Nu al dik zin in! Vrouwen en kinderen laten we wel thuis in ons geval :)
Krek zo is ‘t, trappen met dat hok ! 🥳
Waarom zit er geen originele kentekenplaat voorop? https://www.autogespot.nl/ferrari-612-scaglietti/2024/08/05
Ik snap als je voor een klein nummerbord wil gaan, maar deze lijkt veel groter dan een origineel goedgekeurde.
En verbruik van de auto? Maakt het nou echt zoveel uit als je kijkt wat de complete vakantie heeft gekost en wat je kwijt zou zijn geweest als je met een doorsnee auto zou zijn gegaan? Die rijdt ook niet gratis.
Klein nummerbordje vind ik geen gezicht. De originele heb ik in de auto en heb deze voorop gedaan omdat ik de voorplaat al 1 keer bijna verloren was. Ben allergisch voor een 1tje op mijn nummerbord. De Discussie ontstond omdat ze dachten dat ik duizenden liters aan het verbranden was om in Italië te komen. Of het wat meer of minder was maakt mij ook niet uit……. Gaat om de herinneringen.
Geweldig!
Zelf heb ik ongeveer die rit eens met een Suzuki Wagon r+ gedaan. Met slechts één kind (peuter) achterin. Maar wel kampeerbagage, een fietskar en twee fietsen op de trekhaak…..
Lijkt mij de Ferrari toch een fijnere reisauto ;-)
P.s.; ik halde max 145 op de teller, heuvelaf….
Of het milieutechnisch verantwoord is om met een Ferrari naar Italië te rijden???
Vandaar: toen ik onlangs naar Italië reed hingen de bloemetjes langs de weg allemaal op half 7. Zestwaalf was blijkbaar net langs geweest met z’n Ferrari.
sorry
In italie hebben ze als het goed is gewoon v-power benzine. Maar erg gave wagen en en trip!
Kosten van Ferrari zitten natuurlijk niet in het verbruik.
Je hoort echter wel horrorverhalen over prijs van de onderdelen.
Onderhoud zal bij echte Ferrari dealer ook schreeuwend duur zijn.
@mark997gt3 het zal je nog verbazen, ik ben een Jaguar XK aan het herstellen (2014) en die onderdelen zijn net zo duur als Ferrari onderdelen, of zelfs duurder (onderstel onderdelen)… Zeg niet dat de prijzen voor Ferrari daarom goedkoop zijn….
Valt ook mee, kom al jaren Bij Forza Service in Oss. Alex houdt ons liefhebbers al jaren op de weg en de rekening van de BMW was hoger. Het is ook hoe je er mee om gaat en grote onderhoud is 1 keer in de 5 jaar. Maar ieder jaar een service beurtje.
Kan het bevestigen. Mijn 360 8 jaar bij Alex in onderhoud gehad en alleen de grote beurten waren prijzig. De jaarlijkse beurtjes kosten weinig omdat zij alleen het hoognodige doen (remolie en zo) maar niets meer tenzij iets kapot is. Ik kwam geregeld met een paar 100 piek weg. Prima bedrijf!!!
Dit is waar een GT voor gemaakt is. Lange afstanden in comfort afleggen.
Mooi te zien dat deze goed wordt gebruikt!
Supervet om dit te doen! En wat een geneuzel of dit milieutechnisch verantwoord is, laten we elkaar niet tot op de laatste komma de maat nemen.
Gewoon supervet om dit met de 612 te doen! Ik had hetzelfde gedaan en de BMW thuis gelaten. Waarom? Gewoon omdat het kan!
Ciao Bella – Mijn Ferrari 612, mijn verhaal – Deel 2
Wederom: wat een rit. Wat een genot. Wat een luxe. En wederom géén bankroet, waar de discussie vorig jaar op Autoblog nog over ging. Nee, juist: wat een liefde kun je voelen voor iets ouds. Ik ben mijn leven lang opgegroeid met Ferrari. Het merk dat altijd iets magisch had, maar ook een reputatie van onbetrouwbaarheid. Koppelingen die faalden, versnellingsbakken die protesteerden, elektronische storingen, noem het maar op. Zelfs de beroemde ruzie tussen Enzo Ferrari en Ferruccio Lamborghini draaide uiteindelijk om een versnellingsbak.
Iedere keer dat ik op vakantie ging, grapten vrienden: “Zorg voor een goede hulpdienst,” en er werden weddenschappen afgesloten over wanneer ik zou stilvallen. En eerlijk gezegd, ik begrijp het. Je rijdt niet zomaar een Ferrari zonder een beetje spanning. Toch ben ik inmiddels twintigduizend kilometer verder, waarvan drie keer naar Maranello, de geboorteplaats van onze dame, en elke keer kwam ik zonder één probleem weer thuis. Op één ongelukje na dan: drie jaar geleden reed ik over een klapband van mijn voorganger. Maar goed, dat kan de beste overkomen en was snel opgelost.
Nu hoor ik jullie denken: waarom alweer met de Ferrari naar Italië? Het is tenslotte de derde keer. Maar kom op, naar Ferrari zelf rijden en haar parkeren bij die magische Ferraripoort. Dat kun je toch niet maken met een BMW? Grappig genoeg heb ik net een nieuwe BMW gekocht, mét stoelairco en allerlei andere snufjes, maar wie denk je dat er unaniem voor de Ferrari koos? Juist, mijn vrouw en kinderen. Dat is als wijn drinken uit een plastic bekertje. Het kan, maar het doet gewoon pijn.
Zelf heb ik ook mijn buurman, met zijn Ferrari GTC Lusso, weten te overtuigen om de trip te maken. We hadden samen afgesproken, maar het was simpelweg te warm om te gaan toeren. Dus helaas geen foto’s. De kinderen lagen lekker aan het zwembad en eerlijk is eerlijk, dat was ook genieten. Geen spijt, integendeel, ook hij liet zijn Mercedes gewoon thuis. Italië vraagt om iets met karakter. Om iets moois. Om een V12. Of in het geval van mijn buurman, een V8. Ook prima.
Ook de buurman overtuigen van de laadruimte, al heeft de Lusso wat minder ruimte dan de Ferrari 612, was geen probleem. Hij heeft alles in vacuümzakken gedaan en wij hebben met het weghalen van de bodembedekking weer drie grote reistassen en een grote Jumbo-tas genoeg ruimte gehad voor twee weken Italië. Al had ik weer genoeg aan een paar slippers en drie zwembroeken samen met mijn jongens.
Elke keer dat ik instap, zit er toch die kleine twijfel. Zal dit de rit zijn dat het misgaat? Maar het antwoord blijft steeds hetzelfde: nee. Mijn Ferrari is gewoon perfect. En dat maakt het zo lastig om ooit afscheid te nemen. Ik rijd haar nu bijna vier jaar, en toch blijft het iedere keer opnieuw een belevenis. Geen extreme kosten, gewoon gezond jaarlijks onderhoud bij Forza Service in Oss. En eerlijk is eerlijk, mijn BMW is qua onderhoud een stuk duurder, maar ook logisch met twintigduizend kilometer per jaar.
Door de bergen rijden met een zesliter V12 Gran Turismo is pure poëzie. Het geluid, de kracht, het comfort, het gevoel dat je deel uitmaakt van iets groters dan jezelf. En voor wie denkt dat het verbruik krankzinnig is: gemiddeld rijd ik één op acht, soms zelfs één op negen. Mijn BMW met twee turbo’s doet het echt niet beter. Zeker niet in de bergen, en al helemaal niet op E10.
Voor de Ferrari tank ik altijd V-Power. Een tip voor wie ook naar Italië wil: neem een fles Ethanol Killer mee, want superbenzine is daar nauwelijks, of eigenlijk niet, te vinden. Ik merkte het meteen. Na tanken met gewone Italiaanse super E5 liep ze bij het starten en het uitrijden van de parkeerkelder duidelijk minder lekker. Dan weet je weer: brandstof maakt écht verschil.
De reis begon heerlijk. De eerste vijfhonderd kilometer reden we samen op met een Porsche 992 GTS. Wat een lol. We hebben nog met de heren een kop koffiegedronken toen we beiden stopten om de auto’s vol te gooien met Shell V-Power. Tot we bij München kwamen. Daar begon het te gieten. Geen regen, maar muren van water. De ruitenwissers konden het nauwelijks aan, dus het werd opletten, rustig rijden, maximaal tachtig per uur. We overnachtten in Oostenrijk, waar het de volgende ochtend nog steeds met bakken regende. Maar zodra we de grens met Italië over waren en richting het Gardameer reden, brak de lucht open. Tweeënhalf uur later stonden we aan het meer. Overdekte garage, prachtig uitzicht en dat gevoel: hier hoort een Ferrari. Italië en Ferrari, het voelt als thuiskomen.
Op vrijdag vertrokken we naar Maranello. Eerste stop: Montana van Mama Rossella. Stroopwafels mee, heerlijk geluncht, en weer even dat warme, Italiaanse gevoel. Wat een lieve vrouw. En wat een plek. Een museumrestaurant waar het Ferrari Museum nog een puntje aan kan zuigen. Je kijkt je ogen uit. Eén tip: reserveren. Daarna door naar de fabriek. Ik had al lange tijd contact met Ferrari over onze poetsproducten die door veel Ferrari-specialisten worden gebruikt. Perfect voor mensen die hun auto met liefde behandelen en met de hand wassen. Een echte toevoeging, en hopelijk ziet Ferrari dat ook. Ze gaan de producten na de zomer testen. Mochten ze er niet uitkomen, vlieg ik graag nog een keer terug om het toe te lichten.
De rondleiding zelf was onvergetelijk. Je moet van tevoren allerlei formulieren invullen, je telefoon krijgt een sticker want foto’s maken is verboden, en alles wat je ziet blijft als herinnering in je hoofd. En wat voor herinnering. Tweeënhalf uur lang heb ik samen met mijn zoon rondgelopen door de verschillende afdelingen, van productie tot Classico. Daarna reden we naar Fiorano, waar we een glimp opvingen van de Formule 1-afdeling. De auto’s van Hamilton en Leclerc stonden er en de coureurs waren er ook. We zagen de coureurs zelf niet, maar mijn jongens kregen wel een petje mee, gesigneerd. Dat moment vergeten ze nooit meer. Mijn vrouw was met de jongste het centrum ingegaan en had de musea bezocht, want de regel is dat je de fabriek pas in mag vanaf tien jaar. Maar zo lief als ze is, gunde ze het moment aan mij en mijn oudste zoon. En uiteraard speelde er ook een stukje zakelijk belang mee.
Terug bij het Gardameer voelde het alsof alles klopte. De zon, de auto, het eten, de mensen. Italianen zijn gek op Ferrari’s. Overal waar je komt, krijg je duimpjes, bewondering, mensen die foto’s maken. In Italië rijd je in een Ferrari, niet in een BMW.
De terugreis begon soepel. De Brennerpas was droog, goed kunnen doorrijden, de motor laag in toeren. Maar daarna begon het weer: regen, stortbuien, heel veel water op de weg. We deden er twee uur langer over dan gepland, maar het maakte niets uit. We kwamen veilig thuis. En wat bleek? Geen olieverbruik. Nog steeds niet. Ik hoef nog steeds niets bij te vullen na een rit van 2500 kilometer. En dat na twintigduizend kilometer in totaal. Geen enkel mankement. Geen enkele teleurstelling. Maar let wel: de dame wordt vertroeteld en door Alex en zijn team van Forza Service in Oss keurig onderhouden volgens Ferrari-schema.
Ik warm haar altijd rustig op, rijd pas in sportstand op de snelweg, gebruik de flippers met beleid en vermijd sportstand in de stad. De automaatstand laat ik helemaal links liggen. Zo hoort het. En zo blijft ze perfect. Hoezo onbetrouwbaar? Dit is de beste auto die ik ooit heb gehad. Ja, ik ken de verhalen. Ja, ik heb ooit met een andere Ferrari stilgestaan. Maar deze? Drie keer Maranello, drie keer thuis zonder een krimp en vier zomers puur plezier. En met iedere rit groeit de liefde.
Mijn advies aan iedereen met een autohart en zeker een Ferrari-hart? Doe het. Ja, neem pechhulp. Ja, het is een risico, maar dat is met iedere auto. Maar het is ook een droom. Een ervaring. Een verhaal dat je deelt met je kinderen, je vrouw, je vrienden. Een herinnering die je voor altijd meedraagt.
Ciao Bella Ferrari 612. En bedankt.