Citroen nam maar liefst 18 jaar de tijd om de opvolger voor de Traction Avant te ontwikkelen. Dat moet wel iets speciaals zijn, zo zou je denken. We gingen met een fraaie DS19 cabriolet op pad om het uit te zoeken.
In ieder geval vond men de auto speciaal bij de onthulling. De auto werd op 5 oktober 1955 geïntroduceerd op de autosalon van Parijs en binnen het eerste kwartier na de onthulling waren er blijkbaar 743 orders geschreven. Aan het eind van de show waren dat er 12.000 geworden.
Oorspronkelijk was men van plan een zescilinder onder de motorkap te stoppen, maar de productie van die motor bleek te duur voor Citroen. De DS19 had daarom een 1.9 viercilinder met 75 pk, in 1961 volgde een update naar 83 pk. Deze werd aangestuurd door een halfautomatische bak: je moest wel handmatig schakelen, maar een koppelingspedaal gebruiken was niet nodig. Het was de eerste auto met schijfremmen aan de voorzijde. De auto wordt echter vooral geroemd vanwege de hydropneumatische wielophanging.
Citroen deed haar best om een goed sturende auto te maken. Bijvoorbeeld door een dak van glasvezel te monteren om het zwaartepunt omlaag te brengen. Daarnaast was er een onafhankelijke wielophanging en werden er aan de achterzijde kleinere wielen gemonteerd, die ook nog eens dichter bij elkaar stonden. Ook dit was om de rij-eigenschappen te verbeteren. De DS 19 won de rally van Monte Carlo in 1959 en in 1966.
De DS werd van 1955 tot 1975 gebouwd, de Cabriolet DS werd van 1958 tot 1973 geleverd. Ze werden gebouwd door Henri Chapron en zijn behoorlijk zeldzaam, en hoewel elke bron weer iets anders roept lijken de meest betrouwbare versies het eens te zijn over het volgende. In totaal werden er 1325 cabriolets gebouwd, waarvan 106 stuks de speciale ontwerpen van Chapron waren en de rest de zogenaamde “Usine” betrof. Bij deze getallen zit echter wel de DS21 cabriolet inbegrepen, die vanaf 1970 op de markt kwam en iets sneller en krachtiger was. Er werden 1219 Cabriolet Usine gebouwd, dat waren dus de auto’s die Chapron volgens de specificaties van Citroen bouwde. Dat lijkt nog behoorlijk wat, maar als je je bedenkt dat er in totaal 1.456.115 Citroen DS zijn gebouwd, dan is het toch wel een bijzonder klein aandeel dat dakloos werd verkocht.
Rijden met de Citroen DS19 Cabriolet is een uitermate relaxte ervaring. Onze auto is een zogenaamde Hydraulique, een variant die schakelt met een pook achter het stuur. Het schakelpatroon is allesbehalve conventioneel, maar het went snel en gelukkig hoef je niet na te denken over het koppelen want dat doet de bak automatisch voor je.
De hydropneumatische vering zorgt voor een bijzonder comfortabel weggedrag. Als je een bocht iets te optimistisch neemt dan helt de boel flink over, maar deze auto is uiteraard niet gebouwd om hard mee te hoeken. Hoewel ik altijd van mening ben geweest dat een auto gemaakt is om zoveel mogelijk te rijden -weer of geen weer- snap ik in dit geval heel goed dat je als eigenaar besluit om de auto alleen uit de verwarmde garage te halen bij mooi weer. Dan kan je die fraaie cabriokap lekker open doen, je in de zetels vlijen en gewoon genieten van het zacht ronkende blokje in het vooronder. Mocht je moeten remmen dan wil ik je wel aanraden dit met een fluwelen voetje te doen. De “remknop” is namelijk bijzonder gevoelig en iets teveel druk op dat ding en de DS19 stopt op z’n neus. Houd je daar rekening mee dan ervaar je echt één van de grootst mogelijke zen-momenten die je je maar kan indenken. Binnen enkele tellen ben je al je zorgen en stress kwijt, gegarandeerd.
Het exemplaar dat wij bij ons hebben komt van Gina Classics. De auto stamt uit 1964 en heeft 49.797 kilometers op de teller staan en er is nooit aan gelast. Die kilometerstand doet er echter niet veel toe want de auto is vrijwel tot in nieuwstaat gerestaureerd door één van de beste restaurateurs van Europa; Bart Kocken. De prijs van de totale restauratie bedroeg €105.000 euro, het moge dus duidelijk zijn dat er kosten nog moeite gespaard zijn om deze auto in ere te herstellen.
De combinatie van het rode leer en de Sable noir lak is bijzonder stijlvol en het optionele Jaeger instrumentarium maakt de luxe feeling helemaal af. De vraagprijs voor deze auto is €169.000 euro en als je de gigantische kosten van de restauratie in je achterhoofd houdt, dan lijkt dat niet eens heel veel geld.
Heb het niet echt voor klassieke Citroëns, maar dit is toch wel een pareltje.
@fejjie: ik heb precies hetzelfde, deze is dus de uitzondering daarop!
Wat blijft het toch een zeldzame schoonheid, “goddelijk”..
Beetje prijzig maar dat maakt de zeldzaamheid en de staat dan weer goed, ze waren destijds ook al niet bepaald het koopje van de week.
Casper, hier benijd ik je dus wel even.
De DS is als een jongedame van eenvoudige komaf met een klasse en stijl waar zelfs de dames in de hoogste kringen nog een voorbeeld aan kunnen nemen. Want zij is puur, zij is zichzelf, en zij is elegant omdat dat nu eenmaal haar natuur is. Wat is zij toch oogverblindend mooi!
Geweldig ook die meedraaiende koplampen voor die tijd, of was dat bij de gewone DS?
@gtdave: Da’s geimplementeerd bij het derde model in ’68. Dat model had meer koplampunits zoals we die nu kennen, anders dan de eerdere modellen die gewoon ronde lampen hadden.
Ik kan klassieke auto’s meestel wel waarderen.Ik heb de DS echter altijd al een hondslelijk hok gevonden, de cabrio is daarop geen uitzondering.
Ik weet eigenlijk niet waarom..
@beetec: Ik vind de DS juist prachtig. Zowel optisch als technisch was de auto enorm vooruitstrevend, net als zijn voorganger.
Wat een beauty, maareuh… waar staat ie eigenlijk te koop?!
@steelboy:
Lees de tekst even, daar staat het in rode koeienletters in, ook bekent als “link”..
@tupperware: Anderen lopen verbeteren, maar zelf steken laten vallen. BekenD, met een D!
De natte droom van iedere babyboomert..
Magnifique!
Super!
Heb er wel eens in gereden. Bedenk de meest comfortabel geveerde auto die je hebt gereden en doe dat nog eens x50… Remknop is wel een ramp overigens.
Tja, misschien raar voor een klassiekerliefhebber die ook een aantal moderne hydropneumatisch geveerde Citroëns heeft gehad en zichzelf als citrofiel beschouwd, maar ik heb nooit iets met de DS gehad.
Zeker de cabriolet vind ik niet heel mooi. Te lang, te korte portieren, voorruit te steil en te hoog. Voor velen vloeken in de kerk, want je hóórt een DS mooi te vinden, net als dat je een E-Type mooi hoort te vinden. En raad eens? Ik ben ook Jaguar-liefhebber en de E-Type is ook niet mijn favoriete Jag.
De DS mag dan een van de meest verfijnd over de weg glijdende voertuigen zijn die ooit is ontworpen, er zit wel een stokoude, ongeraffineerde vierpitter in die de verfijning mist die de rest wel heeft. Maakt het voor mij toch een misser.
En ook al is het ding erg zeldzaam, dit is een auto waar ik de gigantische meerprijs ten opzichte van de normale modellen gewoon niet snap.
Een bloedmooie in absolute concoursstaat verkerende vierdeurs DS zal hooguit €50.000 kosten. Dan is het drievoudige voor de cabriolet voor mij volledig van het padje.
Niks aan gelast… Dus het was €105.000 euro voor de boel overspuiten van onder, binnen en buiten, opnieuw stofferen en schoonmaken. Dan hadden ze ‘m net zo goed bij mij kunnen brengen. Ik sta nog steeds te juichen als ik dat allemaal mag doen en regelen voor €25.000 namenlijk.
@dragspert: Tel daar ook maar een motorrevisie versnellingsbakrevisie, alle onderdelen demonteren en roestvrij maken en de elektronica fixen bij op. Nog steeds achterlijk veel geld, maar dat zal wel door de NOS (originele reserveonderdelen die nooit zijn gebruikt)-onderdelen komen.
@dikdraak: electronica?……whoehahaha..
Het schakelpatroon is in zoverre ongebruikelijk dat je niet rechtstreeks schakelt; het is meer een soort sequentiële bak. Achter het stuur zit een rijtje cijfers 1 t/m 4 plus achteruit, en het dunne hendeltje trek je met een vinger naar je toe en verplaatst het een positie verder, naar links of rechts. De rest doet de auto. Op de versies met koppeling ging het geloof ik net zo, alleen had je dan een enorm lang koppelingspedaal naast een minuscuul remknopje. Dat was inderdaad hevig wennen.
De latere GS had in essentie hetzelfde veersysteem maar een steviger demping zodat hij minder deinde. Dezelfde gewaarwording over klinkers als de ID/DS: je hoorde ze maar voelde ze niet.
Het valt wel op dat er bij elk gesponsord filmpje van een klassieker van Gina Classics de prijzen wel extreem hoog liggen. Niet in verhouding tot wat de auto bij andere garages opbrengen…mooie filmpjes….mooie klassiekers..belachelijke prijzen
@maarten020: Inderdaad. Nou gaat het wel vaak om exemplaren die er tiptop bijstaan maar dan nog, zeker als die toch gerestaureerd zijn en niet toevallig zeer goed bewaard kan je ook een net wat minder exemplaar op de kop tikken voor veel minder en die dan zelf laten restaureren. Maar goed wat de gek er voor geeft he, als ze het er voor krijgen more power to them.
@maarten020: als je hun showroom (die boven de peugeot-garage zit) inloopt, weet je ook dat daar alleen liefhebbers komen. als je er eens rondkijkt zie je niets dan smetteloze staat van de auto’s, mooier dan toen ze uit de fabriek kwamen rollen.
@NLBUURMAN:dat geloof ik meteen buurman, maar het is een beetje het verhaal vd liefhebber die de auto aan een liefhebber wilt verkopen..ze zijn de realiteit een beetje kwijt…in hun optiek is de prijs volledig te rechtvaardigen, maar bekijk je het realistisch van een afstandje denk je bij jezelf..prachtige auto maar belachelijke prijs…
@NLBUURMAN: beetje hetzelfde als ik een lada niva koop en de auto voor 100k ombouw/restaureer/verfraai. ….ik heb de bonnen dus ook echt die kosten gemaakt…maar welk weldenkend mens gaat er in hemelsnaam 100k voor een lada niva neerleggen. ….beetje hetzelfde verhaal als met die 924 turbo die een keer eerder op autoblog belicht werd..
Ik had in m’n 2CV trouwens ook Jaeger klokken zitten, was dat daar ook optioneel?
Ik vind het wel een mooi ding maar ik zou er zelf niet voor kiezen…
Zelfde heb ik met de gewone snoek; enorm respect voor de vooruitstrevendheid van de auto op het moment dat ‘ie gelanceerd werd, want die was van een kaliber dat weinig andere auto’s geëvenaard hebben, maar op een of andere manier werkt het niet voor me.
Hoewel ‘snoek’ wel een mooie bijnaam blijft…dat dan weer wel.
Hoe zou dat nou sturen, zo’n 1-spaaks stuurwiel. Kan me namelijk zo moeilijk voorstellen dat het solide aanvoelt.
@Corrado16v: Niet anders dan een ander stuur. Alleen heel hinderlijk als het stuur niet goed gecentreerd staat, maar dat geldt ook voor meerspaaks sturen. Eenspaaks is tegenwoordig niet handig omdat je er niet genoeg knopjes op kwijt kunt …
De klokken zijn bijna altijd van Jaeger, ook in de 2CV, maar dit is het zogenaamde Jaeger-tableau met een uitgebreide set ronde klokken. Een dure optie toen. Normaal heeft de DS tot 1970 alleen een horizontale snelheidsmeter, en benzine- en een temperatuurmeter.
Overigens kon je vanaf 1962 of zo de DS ook handgeschakeld bestellen, met koppelingspedaal en een stuurschakeling met conventioneel schakelpatroon. Daar hoef je echt niet lang aan te wennen. Ik vind trouwens die remknop ook prima werken.
Heeft deze hersteller al zijn 105k eur gekregen, of alleen als iemand die 160-170k bij Gina aftikt.
Er zullen er vast bij zijn die dit soort nieuwe, nooit gebruikte, originele onderdelen belangrijk vinden, maar dit gaat toch een stap te ver voor me.
Overigens vind ik het een bloedmooie auto; maar t trekt me toch minder. Ik wil graag een klassieke cabrio hebben, maar dan eentje waarbij ik het gevoel kan krijgen dat ik lekker snel onderweg ben: mooi geluidje, het gevoel dat je een bocht uit-accelereerd (terwijl je nog in je stoel zit); dingen die bij deze DS niet te doen zijn. (en ja, velen zijn sneller in hun dagelijkse lease-bak, maar daar gaat t niet om).
In het filmpje zegt Caspar dat vanaf 1961 de hydraulische versnellingsbak leverbaar was. Dit klopt niet, vanaf 1955 had de DS dit al. Vanaf 1961 was er een handmatige optie leverbaar tegen dezelfde prijs. Dit omdat niet iedereen fan was van de boite de vitesses hydraulique.
Ik ben het er ook niet mee eens dat je alleen maar rustig kunt rijden in een DS. Als je eenmaal gewend bent aan het veerkarakter kun je ‘m rustig op z’n donder geven en echt wel hard de bocht om. Het is natuurlijk geen achterwielaangedreven sportauto maar voor die tijd valt het niet tegen.
Lees ook deze review uit 1965:
http://www.ruecitroen.nl/Autotesten/DS/AK%2056-50-19641212/AK%2019641212.htm