De beste Lamborghini die er nooit kwam ‘bestaat’ 10 jaar

Lamborghini koos, min of meer terecht, voor de Urus als melkkoe. Hoe anders had dat kunnen zijn…

Merken als Lamborghini zaten rond de jaren ’10 in een lastig parket. Als je hele businessmodel rust op het verkopen van nogal onpraktische schreeuwende V10- en V12-modellen met flinke uitstootcijfers, hoe ga je dan in godsnaam binnen de EU-regels vallen die je gaan verplichten om veel lagere uitstootcijfers te realiseren? En wanneer de weelde van de wereld zo tegenvalt, hoe ga je dan hogere volumes bewerkstelligen? Vragen die Lamborghini anno 2024 eigenlijk perfect heeft beantwoord als je de bonentellers vraagt. De Revuelto en Temerario bestaan nog met dikke motoren, mits je een elektro-component accepteert. En voor volume heb je de Urus en dat werkt prima.

Coole volumemodellen

Eigenlijk wil je balans. Als Lambo zijnde is zo’n veredelde Q8 eigenlijk de makkelijke manier. Er waren twee concepts die zowel antwoordden op de vraag van de markt, als best cool waren. De Estoque uit 2008, een vierdeurs Panamera-rivaal, en de auto die sinds deze week tien jaar geleden het daglicht zag als concept. De Lamborghini Asterion LPI 910-4.

Lamborghini Asterion LPI 910-4

De Lamborghini Asterion zou een beetje Lamborghini’s eerste Gran Turismo worden. Uiteraard met een schuin oog gekeken naar Ferrari, die met modellen als de 456/612/FF en 575/599/F12 al scoorden met dat recept, met het grote verschil dat in de Asterion de motor achterin ligt (terwijl het toffe van een GT nou juist is dat achterin genoeg ruimte is voor bagage). Net als de Estoque was het idee voor de Asterion om de 5.2 liter grote V10 uit de Huracán te gebruiken. Qua sound zit je dan dikke prima en gewoon nog lekker met tien cilinders blazen.

Naast de wat praktischere Gran Turismo-insteek van de Asterion, wat als een allrounder mensen wat sneller over de streep kan trekken, had de Asterion ook als voordeel dat het een plug-in hybride was. ‘LPI’ in plaats van ‘LP’ in het namenschema van Lamborghini heeft dan ook de i van Ibrido, Italiaans voor hybride. De 610 pk sterke V10 dreef de achterwielen aan en drie elektromotoren op de vooras gaven nog eens 300 pk extra aan de voorwielen. 910 pk! Dat kwam des tijds in de buurt van het toen gloednieuwe heilige drietal 918, LaFerrari en P1. Maar dan in een wat praktischere vormfactor. Let wel dat PHEV’s des tijds nog allerlei belastingvoordelen hadden in bijna elke Europese markt, dus dan had je de motor van een Huracán voor best weinig geld kunnen hebben.

Afgeschoten

De Lamborghini Asterion LPI 910-4 leek dus in alle aspecten een goed verkooppraatje en belangrijker nog: hij combineert de echte Lambo-insteek met de veranderende regelgeving. Vroegere Lamborghini’s waren immers ook soms wat meer met een Gran Turismo-invalshoek. De Asterion werd getoond op de Autosalon van Parijs in 2014, precies tien jaar geleden. Daarna zag CEO Stephan Winkelmann het eerst wel zitten om de Asterion in productie te nemen.

Helaas belandde de Asterion niet heel lang daarna in de ijskast en kwam daar nooit meer uit. Lamborghini zag hoe hun Huracán en Aventador het nog dikke prima deden en dat tweetal heeft het merk op hun schouders gedragen totdat de Urus kwam in 2019. Vanaf toen ging het zo hard dat Lamborghini eigenlijk nu pas serieus bezig is met plug-in hybrides met de Temerario, Revuelto en Urus SE. Jammer, want een dikke historisch verantwoorde Gran Turismo die toch klaar is voor de moderne wereld, dat was eigenlijk top geweest.