Gespot: Een Alfa-Romeo en een Bugatti klassieker

Dat het voornamelijk Britse klassiekers zijn die hoog scoren in Londen bleek gisteren wel uit het feit dat alléén de Ferrari Dino het kanaal over moet zijn gestoken. Er zijn echter genoeg ingevlogen en verscheepte klassiekers te vinden in Londen, zèlfs héél kostbare en zeldzame modellen zijn er te vinden. Je hoeft het kenteken maar te googlen voor méér informatie!

Alfa-Romeo 6C 1750 Supersport Zagato UV3349, #0312.897

Deze bijzondere klassieker komt oorspronkelijk helemaal uit Turijn. Tussen 1929 en 1933 werden daar 369 6C 1750’s gebouwd in vele verschillende vormen. De 6C 1750 Turismo was het instapmodel, de 1.752 kleine zescilinder leverde hier 46 pk. Andere modellen hadden namen als Sport, Super Sport, Gran Turismo, en Gran Sport, waarbij de Super Sport en Gran Sport extra krachtig waren vanwege de montage van dubbele nokkenassen. Enkele versies hadden zelfs een compressor, waarmee het vermogen steeg tot 85 pk. Een echt racebeest was het daarmee nog niet, maar dat hoefde ook niet; de 6C 1750 was voornamelijk bedoeld als personenauto. Voor op het circuit waren er al andere modellen, zoals de 8C’s, die door team manager Enzo Ferrari voorzien werden van badges met steigerende paarden, zoals vanaf 1947 óók te zien was op zijn eigen auto’s.

Googlen op UV3349 leidde direct tot een lijst van in Engeland geregistreerde 6C’s. De serienummers stonden er zelfs bij, waar uit af te leiden viel om wat voor model dit precies gaat. Bovendien was te achterhalen waar het koetswerk vandaan kwam: Zagato! Heel grof genomen is een auto als deze een half miljoen euro waard, dus de gêne van het sprintje over Sloane Street is ruimschoots goedgemaakt door de bijzonderheid van dit apparaat.

Bugatti T38 of T40 2 seater Tourer, SV8984, #40557

Bugatti’s zijn en blijven altijd bijzonder. Misschien is de Veyron nog wel de minst bijzondere vanwege het feit dat we hier dagelijks mee worden doodgegooid op fora en blogs, en ze relatief makkelijk te vinden zijn. Een Type 40, zoals afgebeeld, is echter geen partij voor het gebruiksgemak, de luxe, en de snelheid van een Veyron, of zelfs een EB110. De Type 40 hoort nog bij de eerste generatie, wat onder andere inhoudt dat het een volledig Franse auto is. Het merk is namelijk twee keer failliet gegaan, de eerste keer in 1956. Tussen 1909 en toen heeft Bugatti het grootste en meest interessante deel van haar geschiedenis opgebouwd, aangezien er tientallen modellen met vele verschillende toepassingen en vormen werden gebouwd.

De Type 40, zoals afgebeeld, is bijvoorbeeld een relatief simpele personenauto met viercilindermotor. Het merk bouwde óók nog raceauto’s met achtcilinder motoren, zoals de T35. De Type 57 werd voornamelijk bekend als zeer luxe personenauto, maar ook binnen die serie zat variatie. Het neusje van de zalm uit Molsheim was de onverkoopbare Type 41, werkelijk de grootste en meest kostbare personenauto ooit. Een Type 40 zou er in elke richting zeker twee keer in passen. Deze tussen 1926 en 1930 gebouwde werd aangedreven door een 1,5 liter motor die 50 pk leverde, 125 km/u was zijn topsnelheid. Er waren veel grote onderlinge verschillen tussen Bugatti’s, maar tegenwoordig zijn ze allemaal stevig geprijsd. Wat ik zojuist allemaal over deze auto heb verteld is misschien wel helemaal niet aan de orde, aangezien bronnen onderling verschillende typeaanduidingen voor de SV8984 hebben. Er werden in totaal 780 exemplaren gebouwd. Het zou óók een T38 Roadster kunnen zijn. Misschien is er een lezer die méér weet over deze Bugatti’s.