Het verhaal van Ayrton Senna die een Lewis Hamilton deed

Lewis Hamilton heeft nog steeds geen contract getekend met Mercedes. Ook zijn grote voorbeeld Ayrton Senna speelde het ooit zo hard. Goed voorbeeld doet goed volgen?

Hoewel Toto Wolff volhoudt dat het contract tussen Mercedes en Lewis Hamilton bijna af is, beginnen sommigen op de redactie rekening te houden met het feit dat het misschien echt niet gaat gebeuren. Het vorige contract van Lewis liep immers af op 1 januari. Met een gage van 40 miljoen per jaar, is Lil’ Lewis nu in theorie dus al drie miljoen kwijt. Tevens geloven we niet per se dat Mercedes alle reden heeft om toch maar over de brug te komen. Das Haus weet immers dat ze normaal gesproken ook kampioen worden met Russell of zelfs Bottas dit jaar.

Bij het feit dat Lewis het zo hard speelt met zijn team, moesten we onherroepelijk terugdenken aan de man die Lewis zeker in het begin van zijn carrière zo graag wilde zijn emuleren. Ayrton Senna deed namelijk min of meer hetzelfde voorafgaand aan het seizoen van 1993. De Brazo had in 1992 dapper doch vruchteloos gevochten tegen de oppermachtige Williamsen. Hij had daarbij bovendien goede redenen om aan te nemen dat het in 1993 niet anders zou zijn.

Senna wist namelijk al voordat Ron Dennis het wist dat Honda de sport ging verlaten. McLaren kwam daarmee zonder fabriekssteun te zitten. Een poging van teambaas Ron Dennis om de Renault V10 die de Williams aandreef te schaken, liep op niks uit. Voor McLaren resteerde slechts een klantenmotor van Ford. Daarbij zou de focus van de Blue Oval niet op het team van Woking gericht zijn. Bij Ford focusten ze zich namelijk op het Benetton van Michael Schumacher.

Senna wilde dus naar Williams, maar het probleem was dat dat team Alain Prost al had aangetrokken. De Fransman ging voor een comeback na een jaar langs de zijlijn dat volgde op zijn ontslag bij Ferrari. Hij had daarbij echter zoals bekend bedongen dat hij niet weer teammaatjes zou worden met zijn frenemy Senna. De professor had berekend dat hij daar geen zin meer in had na zijn eerdere ervaringen in 1988 en 1989. Een woedende Senna noemde Prost publiekelijk een lafaard en bood aan gratis te rijden voor Williams (waarbij hij met gratis niet helemaal gratis bedoelde, maar toch). Het mocht echter niet baten. Williams zette Damon Hill, pas een jaar eerder op zijn 31ste gedebuteerd met de kansloze Brabham, naast Prost in de andere Williams.

Senna had daarmee eigenlijk geen betere opties dan toch maar blijven bij McLaren. Bij Benetton hadden ze Schumacher, Ferrari zat weer eens in een lastige fase en andere teams gingen ook niet winnen. Maar van harte ging het desalniettemin allemaal niet. Senna testte in de winter een IndyCar van Team Penske. Dat viel misschien niet eens heel erg op, want die waren toen nog exact hetzelfde gekleurd als de McLarens van die dagen.

Nadat definitief bleek dat McLaren niet kon rekenen op fabriekssteun, deed Ron Dennis Senna een aanbod om het jaar bij hem te rijden voor vijf miljoen Dollar. Senna counterde echter met een tegenaanbod: daarvoor wilde hij alleen de eerste vijf races doen. Dan zou Ron in de tussentijd wat extra sponsors kunnen zoeken om hem de rest van zijn gage te betalen. Dennis zelf zag de bui hangen en contracteerde ondertussen IndyCar held Michael Andretti en een jonge Mika Hakkinen, die net twee jaar bij Lotus achter de rug had. Net als Mercedes nu zat het team daarmee in ieder geval niet direct verlegen om een coureur.

Senna dreef de zaak op de spits, maar uiteindelijk bleek dat hij toch van start zou gaan in de eerste race van het jaar in Zuid-Afrika. De afspraak was dat McLaren hem voor elke race een miljoen Dollar over zou maken. Anders zou hij niet rijden. Toch voelde Senna misschien ook wel de drang om zich te bewijzen door de hele situatie. Van de eerste zes races won hij er ondanks de snelheid van de Williams drie en werd hij twee keer tweede. Daaronder zaten ook zijn tweede zege in Brazilië, de epische race op Donington en de zesde overwinning in Monaco.

Uiteindelijk zou Senna dat jaar toch ‘gewoon’ alle races voor McLaren rijden. Helaas voor hem bleek in het midden van het seizoen dat er onder normale omstandigheden niks te doen was aan de superioriteit van de Williams. Wel won hij nog de laatste twee races van het jaar in Japan en in Adelaide. In die laatste race deelde hij het podium met de twee auto’s van Williams, waar hij het jaar daarop alsnog voor uit zou komen. Helaas weten we allemaal hoe dat is afgelopen.