Klassieker: Audi S8 D2 - Autoblog.nl

Autoblog.nl

Klassieker: Audi S8 D2

Auteur: , gepost om – 78 Reacties

Audi S8 D2
Das Original, de eerste atleet in zijn klasse. En het werd nooit mooier dan deze Audi S8.

In Stuttgart lagen de AMG-badges nog los op de plank toen Audi in 1996 de S8 uitbracht. Niet voor patserige showbinken, deze S8 was aanvankelijk nauwelijks te onderscheiden van de A8. De kenmerkende chromen spiegelkappen kwamen pas in 1998, en voor die tijd zag alleen de kenner dat de grill wat anders en lager was, er een dubbel, gepolijst eindpijpje links middenonder zat en de auto op Avus velgen stond. Voor de geïnteresseerde leek zaten er een paar subtiele S8 badges voor- en achterop deze ingetogen geweldenaar.

Want voordat de Grote Wedstrijd Ver Pissen met PK’s goed van quitte ging was 340 PK nog best aanzienlijk. En omdat de S8 niet zo zwaarlijvig was als de meeste van zijn concurrenten kon hij met die hoeveelheid paardenkrachten prima uit de voeten. Dat afgetrainde gewicht kwam natuurlijk door de unieke constructie van de S8. Net als zijn basis, de A8, was deze überversie gebouwd op Audi’s Space Frame. Het D2 aluminium chassis, met daarop de prachtig gelijnde aluminium koets als monocoque constructie. Het beperkte het gewicht van deze fitte bullebak tot een lousy 1730 kg. Erdnüsse, dat stelt niks voor.

Nu ja, alles is relatief natuurlijk. Een vedergewicht was het nog steeds niet, maar Ferdinand Piëch’s geesteskind, ontwikkeld in samenwerking met Aluminium Company Of America, werd aanzienlijk lichter dan gebruikelijk was in deze corpulente klasse. Al vroeg in de jaren ‘80 begon met deze samenwerking de ontwikkeling van wat de opvolger zou gaan worden van de V8, Audi’s voorzichtige entree in het Dikke Duitser Bolwerk. Met het verschijnen van de A8 in 1994 kregen de blaaskaken uit Stuttgart en München er nu toch echt een serieuze concurrent bij. In de V8 was nog een Audi 100/200 te herkennen, de A8 was een uniek en indrukwekkend ontwerp en fluisterde al zachtjes, maar duidelijk premium. Een term die nog vaak gebezigd zou gaan worden, de lat waar later alles op vier wielen langs gelegd werd. Wel of geen premium, goed en kwaad werden hier gewogen. De auto-sharia.

Audi S8 D2

Maar de S8 was goed. Langs welke lat dan ook en zeker in het perspectief van zijn tijd. De markt van grote en bloedsnelle sedans in dit segment was er eigenlijk nog niet. En dan zag hij er ook nog eens beschaafd, maar onmiskenbaar krachtig uit. Een schitterende sleeper. Want met zijn 4.2 liter V8 en handgeschakelde zesbak katapulteerde deze limousine zichzelf in ruim minder dan zes seconden naar twee maal de toegestane snelheid binnen de bebouwde kom. Dat was voor een belangrijk deel te danken aan de vierwielaandrijving, door het standaard aanwezige quattro-onderstel kon de S zijn kracht en koppel prima kwijt op straat. De topsnelheid was begrensd. Maar wie de gebruikelijke 250 km/u aantikte zag nog steeds wat licht onder het gaspedaal. Daar zat nog ruimte. Pas bij 285 km/u was de koek op. En die hele plons benzine ook zo’n beetje, waarschijnlijk.

Dat werd een fractie beter vanaf 1999: de V8 had voortaan vijf kleppen per cilinder en was marginaal zuiniger. Lekker belangrijk. Hij was vooral krachtiger: het vermogen steeg tot 360 PK. Nog steeds was er de keuze tussen een handgeschakelde zesbak of de vijftraps Tiptronic automaat, hoewel buiten Europa de meeste S8-en standaard met automaat geleverd werden. En ook in Europa bleef een handgeschakelde versie een stuk zeldzamer, waarschijnlijk inherent aan het segment. Hier was men niet zo van het handwerk.

Dat was ook nergens voor nodig. Alles wat niet gefixeerd, verlijmd of anderszins vastgezet of -geschroefd was bewoog elektrisch in de S8. Zoals de standaard sportstoelen, die konden op liefst veertien verschillende manieren versteld of aangepast worden, inclusief de hoofdsteunen en gordels. Een vogelnestje maken kon nu iedereen, mits je bleef zitten en op de juiste knoppen drukte. Maar ook kofferdeksel en rollo’s bewogen op afstand. In Neckarsulm gingen alle kasten en registers open op dat gebied, het mocht de S8 koper aan niets ontbreken. Dat had de beste man of vrouw waarschijnlijk ook niet geaccepteerd, want de S8 was bijna net zo prijzig als een 750i of een S500. Maar veel minder vadsig.

Behalve op motorisch gebied en precies die combinatie onderscheidde de fabuleuze S8 van zijn zelfvoldane concurrenten. Meer kracht in een slanker lijf, daar kan geen ster of propeller tegenop. Er is maar één lord of the rings.

In 2012 maakten we trouwens een trio-test met drie verschillende generaties van de S8, waaronder de D2. Die beelden check je hier. Toch liever even foto’s kijken? Dan kan je terecht in de gallery hieronder.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  7. parker zegt

    Echt een icoon deze auto. Het meest grappige vind ik nog hoe nu nog steeds andere merken de zilveren spiegelkappen kopiëren om een model een wat sportievere look te geven. Zelfs op een Megane en op veel Volvo’s te vinden.

  13. borrelnoot zegt

    Tijdje terug gereden in dit type S8. Traag was ie absoluut niet, maar zonder arrogant over te willen komen; heel rap vond ik ‘m ook niet… Het viel mij wat tegen. Ik miste echt de “wow” factor een beetje.

  14. riendevag zegt

    Toen Audi nog origineel en sympathiek en men voor Piech nog een beetje respect kon hebben

    Nu is het slappe kopie op slappe kopie. Zit de hoogste concentratie blaaskaken bij VAG.
    Verdient het management nul respect voor Dieselgate en het afhandelen. en is Piech zo sympathiek als Stalin en Himmler tesamen :-)
    Deze Audi was nog wel leuk zeker wegens het understatement

  17. thomasthomas zegt

    Wij hadden in 1998 een 3.7 v8 geen Quatrro .Wat ik nooit begrepen heb is dat hij aan de achterkant geveerd was als een Polo zo hard als je over een drempel ging en mrt standaard vering. Dat had BMW toch beter voor elkaar.

  18. mfacey zegt

    De geborsteld aluminium spiegelkappen zaten er in 96 ook al op. Misschien dat het een optie was maar onze S8 uit 96 had ze er op zitten. Dat was er trouwens eentje met handbak. Ik weet dat mijn vader wel vaak klaagde over de koppeling die slecht om kon gaan met de koppel… Verder een topauto!

  22. bofkont zegt

    Fantastische wagen, zijn tijd ver vooruit, heerlijk bescheiden voorkomen met die subtiele 2 pijpjes, tegenwoordig heeft een potente golf al 4 schreeuw uitlaten wat er niet uitziet.
    Kwa auto’s zijn de jaren 90 begin 2000 toch echt wel mijn topfavoriet.

  24. maxidyne zegt

    Dit was mijn vaders laatste auto, eentje van 2002 met solar schuifkanteldak, hout i.p.v carbon, donkerrood leder. Als jong twintiger vaak ingereden, heerlijke cruiser. Laatste echte Audi, klassieke Audi lijnen en interieur.

  25. moveyourmind zegt

    Wat waren die Audi’s ingetogen in vergelijking met de huidige generatie.

    Juist die bescheidenheid kon ik altijd wel waarderen. Een BMW 7-serie uit diezelfde periode heeft, mits in originele staat, ook een dergelijke mooie ingetogen lijn. Beide op hun eigen manier enorm fijne reiswagens die zelfs op leeftijd een hoop moderne auto’s overschaduwen als het op luxe en rij-eigenschappen aankomt.

  29. toyotafortuner zegt

    Nog altijd de mooiste S8. Hell, het is de enige mooie S8. Net als dat de gewone D2 A8 de enige mooie A8 is.

    Ben nog altijd verliefd op een donkergrone S8 D2 op de Willem de Zwijgerlaan in Amsterdam… <3

    S8 D2: droomwagen!

    • fijnkonijn zegt

      @haroldv: toen zagen de A4 (b5), A6 en A8 er ook hetzelfde uit. Zeker van voren. De A8 was wel duidelijk breder als de A4 maar het smoeltje was het zelfde.

      Laten we eerlijk zijn. BMW en Audi zijn de laatste 20 jaar erg van de copy-paste. Jammer.

  34. Rob zegt

    Die ouwe van mij heeft zo’n type A8 gehad. Zijn eerste Audi. Met V8 en Quattro. Met een soort donkerblauwe/paarse lak. Best deftig ding. En oja, en een Philips Carin navigatie systeem: de meest afschuwelijk navigatie stem ooit!

    Wel een heerlijke reiswagen. Ding was echter na vier jaar en met twee ton op de teller al compleet op. Helemaal gaar. Elektronica was compleet van het padje, interieur was van alle kanten versleten en kreeg steeds meer kuren.

    Uiteindelijk nog voor een appel en ei kunnen verkopen. Scheelde niet veel of hij was op de sloop beland….. Let op hè; vier jaar oud, slechts twee ton op de teller, omgerekend naar euro’s kostte ie rond de 85k…. Je zou het haast een schande noemen…..
    (maar dat deerde die ouwe niet om weer een A8 te kopen. En daarna nog één….)

  37. ronin zegt

    Leuk artikel! Ik kan onderschrijven wat een fijne auto’s het zijn. Ik heb de mijne destijds bijna nieuw gekocht en altijd zorgvuldig onderhouden. Tot op de dag van vandaag staat hij hier nog steeds te glimmen in de garage, en elke rit is weer een genoegen. Aan flauwekul als stoplichtsprintjes heb ik geen behoefte. Hoewel de auto het natuurlijk best kan is dat iets wat me echt niet boeit (en zoiets doe je gewoon niet met een S8). Op de snelweg en slingerende N-wegen is hij volkomen thuis. Ook nu nog laat hij 95% van het verkeer met gemak achter zich. Belangrijker, je kunt er lekker vlot mee uit de voeten zonder dat het enige merkbare inspanning kost. Even inhalen of ergens tussendoor zonder je ooit te hoeven afvragen of hij het wel redt. En natuurlijk zijn alle ‘creature comforts’ ook niet te versmaden. De perfecte clima, fantastische stoelen, een prettig Bose soundsystem, en een schuifdak met zonnepaneel om de geparkeerde auto ’s zomers automatisch te koelen, om maar wat te noemen. Op lange reizen door Europa kunnen echt alle koffers mee in die enorme kofferruimte, en dan kan de vriendin onderweg ook nog lekker shoppen. Probeer dat maar ’s met een GT. Ik heb indertijd van de dealer ook wel een S3 meegekregen als leenauto tijdens een beurt. Prachtig hoor, maar het wegcontact met de luchtvering vond ik minder fijn dan bij mijn S8 (met licht aangepast onderstel). Bij de D2 zit je ook lager, echt in de auto. Bij de D3 zit je hoger, meer klassiek ‘op chique’ ipv sportief. En ik vind het dashboard ook geweldig, vooral ’s avonds en ’s nachts. Doe mij maar old school knoppen en meters ipv dat steriele gedoe met een knop en eindeloze menu opties. Da’s puur persoonlijk natuurlijk, maar daarom is het ook mijn auto. (De buren met hun Prius denken er vast weer anders over).
    Mij past hij als gegoten, en daar gaat het om. Ooit kocht ik elk jaar een andere auto omdat het meestal na een tijdje weer begon te vervelen. Deze S8 verveelt me na al die jaren nog steeds niet, en waarschijnlijk gaat hij ook nooit meer weg.

Geef een reactie

Autoblog

Merken