Klassieker: Rolls Royce Camargue - Autoblog.nl

Autoblog.nl

Klassieker: Rolls Royce Camargue

Auteur: , gepost om – 36 Reacties

Rolls Royce Camargue
Die deutsche Gründligkeit. Het lijkt soms wel een religie. Maar voor de Rolls Royce Camargue duurde het ontwikkelen van de airconditioning alleen al een kleine acht jaar. Indeed, Jerries.

Vervolgens kostte het bouwen van deze Roller ook nog eens zes maanden per stuk. Zo kwam het dat de man in Crewe die met de etiketteertang de prijskaartjes maakte een bedrag ingaf waarvan hijzelf twee keer moest navragen of het klopte. Het klopte. Dit was de duurste auto ter wereld. En de eerste die standaard was voorzien van een airconditioningssysteem met boven en onder gescheiden, apart instelbare zones. Wat dus blijkbaar nog niet zo makkelijk was. Maar daar hield de vernieuwing eigenlijk ook wel weer op.

Op het design na. Dat was voor het eerst sinds WOⅡ niet in eigen huis bedacht, maar door Paolo Martin van Pininfarina. Oorspronkelijk was de auto bedoeld als opvolger van de tweedeurs versie van RR’s Silver Shadow, maar het design leek uiteindelijk in niets op de bestaande of voorgaande modellen uit Crewe. De connectie met de Silver Shadow werd losgelaten en de Camargue werd als een zelfstandig model in de markt gezet. Maar voor wie, eigenlijk? De vaste Britse clientèle struikelde al over de naam, de rest over de prijs.

Of over het uiterlijk. Niet iedereen sprong meteen juichend op de chesterfields bij het aanschouwen van deze luxury saloon van het gerenommeerde merk. Een Rolls was zelden zo futuristisch gestyled, hij brak met alle tradities op dat vlak. Behalve met de traditionele grill, die helde voor het eerst in RR’s geschiedenis een fractie achterover en leek op de Camargue nog veel prominenter aanwezig dan op de overige modellen. In your face. Letterlijk, als je als voetganger een beetje te onvoorzichtig overstak.

Zo groot was dat verchroomde kunstwerk voorop. Dat gold wat minder voor de Bentley Camargue: op uitdrukkelijk verzoek van een klant werd er in 1985 een Camargue gebouwd als Bentley. Met een iets bescheidener grill en uiteraard zonder de bevallige Spirit of Ecstacy. Die Bentley grill kwam het uiterlijk ten goede en in de boardroom te Crewe overwoog men zelfs een sportievere Bentley variant van de Camargue, voorzien van een krachtige turbo versie van de 6.75 liter V8 voorin. Uiteindelijk zag men toch af van de Camargue als carrosserievorm en aldus ontstond de Bentley Mulsanne Turbo.

De ontwikkeling van de Camargue begon al veel eerder, al in 1969 ontvouwden zich de plannen voor deze prachtige en peperdure flop-to-be. Toch vond de introductie pas plaats in 1975, de Amerikaanse markt moest nog een jaar langer wachten op, zoals het eens prachtig werd geformuleerd door een lyrische journalist, “de harmonie tussen de traditionele Britse ambachtskunst en technische bedrevenheid en de creatieve rijkdom en het stijlvolle meesterschap van de Italiaanse ontwerper”. Door een vervelend akkefietje moesten de happy few flink wat geduld uitoefenen: in 1971 ging Rolls Royce Ltd. failliet. Oh, bollocks.

De edele Britse autofabrikant beleefde een doorstart als Rolls Royce Motors Ltd. en ging verder met het ontwikkelen van prototype DY20, zoals de Camargue intern bekend stond (daarbij stond de D voor Delta, het type, de Y gaf aan dat de basis gevormd werd door de Silver Shadow en 20 stond voor de wielbasis van 120 inch). Niet te verwarren met DIY20, want bij RR is handgebouwd iets anders dan doe het zelven.

Dat geldt zo mogelijk nog meer voor HJ Mulliner Park Ward, de gerenommeerde Londense carrosseriebouwer. Zij bouwden de carrosserieën van de vier prototypes en tot 1978 ook die van de productiemodellen. Vanaf dat jaar werden de carrosserieën geproduceerd door Park Sheet Metal in Coventry, logistiek handiger omdat dat ook wat dichter bij Crewe lag. Bovendien had Mulliner Park Ward de handen vol aan het afbouwen van de Corniche en Phantom Ⅵ. En niet alleen de handen. De werkplaats zelf ook, want vooral die laatste was werkelijk enorm. Humongous. Maar nog steeds stukken goedkoper dan de Camargue. Zo gezien was die deftige Phantom destijds RR’s kiloknaller. Maar we dwalen af.

Een jaar ervoor kreeg de Camargue een nieuwe stuurinrichting, van het tandheugeltype ditmaal, en verbeterde hydraulische vering achter. De vloeistof hiervan was veel minder vochtgevoelig en beet ook niet zo uit op de lak van zo’n smetteloze Roller. Hoe je dat dan precies op de auto kon morsen was trouwens moeilijk uit te leggen aan de eigenaar. Of een ieder. Verder bleef de coupé gedurende zijn loopbaan, op wat kleine motorische aanpassingen en een verplaatste brandstoftank na, vrijwel ongewijzigd.

Tegen het einde van zijn carrière in 1986 werden er nog twee prototypes gebouwd op het platform van Silver Shadow’s opvolger Silver Spirit, waarop bijvoorbeeld ook ABS getest werd. Dat werkte blijkbaar niet feilloos, want een van de prototypes crashte beyond repair en uiteindelijk werd er alsnog een streep gezet door dit project. De Camargue bleef zichzelf. De klant kon bij het Special Features Department uiteraard bestellen wat hij maar wenste op het gebied van kleur, uitvoering en extra’s op en aan zijn Camargue. De knip was toch al wagenwijd open.

Het verklaart mede waarom van de in totaal 531 geproduceerde Camargues geen twee overgebleven exemplaren hetzelfde zijn. Een Rolls was en is überhaupt nooit standaard. Er zijn, behalve de one-off Bentley, ook wat bijzondere edities gebouwd in zijn elfjarige carrière. Zo was er een exemplaar ter gelegenheid van het honderdjarig bestaan van Rolls Royce, met rood geaccentueerde badges in de grill en op de kofferklep, en een zilveren plaquette in het handschoenenvakje. En om de mijlpaal van tachtig jaar Rolls Royce verkoop in de USA te vieren, werden er twaalf witte Camargue Limited uitvoeringen gebouwd voor een dozijn loaded ‘Muricans. Die werden verwend met een wit vinyl dak, een uitgebreid entertainment systeem en, heel nuttig, verzilverde heupflessen. Alleen voor soda pops natuurlijk: don’t drink and drive. Deden ze dat toch, dan boden parkeersensoren nog wat houvast.

Hoewel menigeen hem meer waardeerde als-ie in de kreukels lag: de bijzondere Rolls kwam voor op meerdere lijstjes met een top zoveel van Ugly of Crap Cars. En nu nog steeds. Je ziet het tegenwoordig ook terug in de vraagprijzen, het is een van de minst gewaardeerde Rolls Royces. Een hele Camargue kost nu ongeveer hetzelfde als de airconditioning van een nieuw exemplaar destijds. Gratis Rolls bij een airco. Cool.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  5. rovadepo zegt

    Ik had hem van Burago! In de schaal 1/22 ipv 1/18 zoals de rest was. Toen ik hem voor het eerst zag in Bergen op Zoom dacht ik gelijk wat een grote auto. Hij was toen nog peperduur. Ik kon deze ook wel waarderen , hij deed me ook denken aan de Fiat coupe die ZkH Bernhard reed.

  6. 9000cse zegt

    Alhoewel de Camarque bij zijn introductie als “vernieuwend” werd beschouwd, heb ik hem nooit mooi gevonden. Hij kwam bij mij over als een “ver-Britste” Amerikaan met een Italiaans tintje en had imo zijn klasse daardoor verloren. Ik vind dat een Rolls-Royce bombastisch dient te zijn met echte Britse elegantie. Zoals de Continentals van voor de overname door VAG. De modellen vóór het verschijnen van deze Camarque en die erna pasten beter bij wat ik van een Rolls verwachtte.
    Ik het echt was het een gigantisch brok auto, maar alleen de gril deed mij denken aan het merk Rolls-Royce. De rest? Nee, dank u.

  7. desjonnies zegt

    Pininfarina, eigenlijk is de link met die beeldschone Lancia Flaminia Coupé heel duidelijk :

    http://www.curbsideclassic.com/wp-content/uploads/2011/03/Rolls-Royce_Camargue_85_30-vert.jpg

    En was Pininfarina al in 1968 bezig geweest met een Bentley Coupé, de Britten gruwden van de wagen met rechthoekige koplampen, de Italianen zwijmelden ervan, maar desondanks zit ook in dit ontwerp erg veel ‘Camargue’

    http://leroux.andre.free.fr/xx80b5.jpg

  9. desjonnies zegt

    Ik kan me verder dat Burago model goed herinneren, was iets bruinigf ofzo qua kleur? en het was razend populair.

    voor de rest een teutonisch grote bak, eerste keer dat ik hem zag met een bejaarde rijke aannemer met sigaar in het hoofd en een hoedje op.
    Zaten -geloof ik- nog gewoon ordinaire draairamen in zo’n ding.

    Mooi?

    Nou nee, maar de Yanken en Arabieren waren er weg van !

    • lekbak zegt

      @desjonnies: mooi?
      Geen idee, mooi is zo’n wijd begrip.

      Een auto hoeft van mij niet mooi te zijn, lekker te rijden of kwalitatief goed te zijn. Hij moet mij het gevoel geven dat die bij mij past. Ik moet me er thuis in voelen. Laat de rest maar zwijmelen over die lancia of Bentley, dan ga ik wel stilletjes genieten van dit onding.

  10. sabrerator zegt

    Geweldige auto. Ik heb iets met rare Britten.
    De grille helt trouwens iets vóórover. Niet achterover. Voorover was iets indrukwekkender.

    Het dashboard was ook heel apart, met klokken die wel uit een vliegtuigdashboard leken te komen. Met zo’n vierkante rand met schroeven in de hoeken, meen ik. En hout. Heel veel hout.

    Als je eens wat leest over hoe auto’s werden ontwikkeld in het Verenigd Koninkrijk destijds, dan snap je waarom Monty Python alleen uit dat land kan komen.

    Weigeren aan de ploeg die de fabriek moet inrichten een prototype te geven voor de maatvoeringen en dan na heel veel zeuren met tegenzin een 1:1 tekening produceren die vol brandgaten zit vanwege de gemorste pijptabak (Mini, ca. 1959) en serieus overwegen om de Rolls Royce Silver Spirit van een digitaal dashboard te voorzien. Prototype en al gemaakt. En pas terugkrabbelen wanneer de ondergeschikten een foto op je bureau leggen met de Big Ben waarin ze een digitale klok hebben getekend (boek van Malcolm Bobbitt over deze modelserie).

    Geweldig land!
    Geweldige auto’s. Ik mis Rover.

  12. skid zegt

    Twee jaar geleden heb ik er ’s avonds eentje gespot op de A13, samen met een maat van me.

    We naderden de auto van achter en dachten eerst met een Italiaanse auto van doen te hebben, een Lancia of dergelijks. Van opzij dachten we toch van doen te hebben met een Bentley. De voorzijde met de grill kregen we nog net in zicht voor de afslag, maar we kregen er geen hoogte van. En we zitten toch aardig in de klassiekerkennis…

    Na het opzoeken van het kenteken bleek het dus om een Camargue te gaan, origineel in Nederland geleverd. Een sierlijke wagen vond ik zelf, iets wat de naam Rolls wel waardig is.

  14. lincoln zegt

    Ouwe wijn in nieuwe zakken ..
    Typisch Britse troep uit een Britse troep periode ..
    Op de Ford Transit na kwam er nix ordentelijks van dat eiland ..

    2 schrootkopers hebben RR in leven gehouden ..
    Bhagwan en de sultan van Brunei ..

    En af en toe een Texaan ..
    Die na 200.000 dollar erachter kwam dat zijn ouwe El Camino lichtjaren moderner was

  16. silver zegt

    Leuk dat je aandacht schenkt aan de Camargue Lars! Inderdaad een ondergewaardeerde auto. Mijn grootste opdrachtgever heeft er 3, van de 6 die er vermoedelijk in Nederland zijn. Potentiële klanten die ik rondleid door de collectie, vinden ze of foeilelijk, of schitterend. De laatste categorie heeft vaak zelf het Burago-model gehad. Zelf heb ik er ook mee gereden, voor mij een droom die werkelijkheid werd, veel vriendelijk lachende gezichten onderweg gezien. Een bijzondere uitvoering is niet vermeldt, wist zelf ook niet van het bestaan af tot ik deze vorig jaar op Schloss Dyck zag: een door Hooper aangepakt exemplaar.

Geef een reactie

Autoblog

Merken