Autoblog.nl

Maserati Mexico: misschien wel de mooiste Italiaan ooit

Auteur: , gepost om – 45 Reacties

Maserati Mexico


Sowieso de mooiste klassieker die nog nooit haar eigen artikel heeft gehad op Autoblog.

Italië staat bekend om Pizza/Pasta, corrupte politici, een scheve toren, de Romeinen en natuurlijk exotische sportwagens. Toch zijn het niet die volbloed sportwagens die ik in mijn eigen droomgarage zou parkeren, maar juist de GT’s. De sportieve coupé’s waarmee je je comfortabel, vlot en uiterst stijlvol kunt voortbewegen. Auto’s als de Lamborghini Jarama, Ferrari 400 GT en bovenal deze Maserati Mexico. Tot mijn verdriet kwam hij niet eens voor in jullie top 10 van mooiste Maserati’s uit de honderd jarige geschiedenis. Tijd voor wat broodnodig bijspijkerwerk dus!

Het verhaal van de Mexico begint zoals dat alleen in Italië zou kunnen beginnen. Een 5000 GT is gecrasht en het plaatwerk is onherstelbaar beschadigd. Het chassis en de aandrijflijn zijn echter nog best ok en dus mag Vignale aan de slag om een fraaie nieuwe body te tekenen en bouwen. Het resultaat staat in 1965 op de Turijnse autoshow en wordt uiteindelijk verkocht aan de Mexicaanse president Adolfo López Mateos. Moet ik nog vertellen hoe de auto aan zijn naam komt?

Mexico door Vignale
De Mexico-showcar van Vignale uit 1965

Oorspronkelijk was de Mexico dus helemaal geen product van Maserati zelf, maar een showtrekker van Vignale. De one-off werd echter zo enthousiast ontvangen dat Maserati besloot de auto in productie te nemen. Tot groot genoegen van Vignale natuurlijk, die zo weer wat extra pizza op de plank had. De auto beleefde zijn debuut in 1966 tijdens een concours in Rimini.

Ingekorte Quattroporte-basis

Daar waar Vignale’s showcar op het onderstel stond van de 5000 GT, het mooiste wat Maserati eind jaren ’50, begin jaren ’60 te bieden had, daar stond het productiemodel op een ingekort chassis van de eerste generatie Quattroporte. Ook de techniek kwam grotendeels overeen met deze chique vierdeurs, waardoor onder de fraaie koets in eerste instantie een 4.7 V8 met vier dubbele Webers schuilging. Goed voor 290 pk en een top van 240 à 250 kilometer per uur. Het waren de dagen dat in Italië flink werd opgeschept over de maximumsnelheden, dus de door de fabriek opgegeven 255 km/u haalde je sowieso niet. Schakelen kon zelf met een vijfbak, maar optioneel was ook een drietrapsautomaat van Borg Warner leverbaar. In dat geval was de pret bij 225 km/u wel op trouwens, maar verder past zo’n drietrapsautomaat natuurlijk prima bij het karakter van zo’n koppelrijke V8.

Enkele jaren na zijn introductie, breidt Maserati het gamma naar beneden toe uit. De 4.7 V8 krijg gezelschap van een exemplaar met 4136cc. Een slimme zet, want van de 485 gebouwde Mexico’s, worden liefst 305 exemplaren uitgerust met een 4.2, ondanks de veel kortere productierun. Met 256 pk was de instapper nog steeds geen stakker, al was de door de fabriek opgegeven top van 210 km/u voor de 4.2 Automaat wel een beetje magertjes.

Frua dacht het beter te kunnen

Terwijl Vignale met de Mexico een absoluut meesterwerkje heeft afgeleverd, meende Pietro Frua toch een tweetal Mexico’s te moeten bouwen met een afwijkende koets. Daarbij liet hij zich overduidelijk inspireren door twee andere Maserati’s uit het toenmalige gamma: de Mistral en de Quattroporte. Niet geheel toevallig beide van de hand van Frua, dus ik vermoed dat het de oude Pietro niet helemaal lekker zat dat niet hij de Mexico mocht tekenen. Iets dat vermoedelijk wel het geval was geweest als Vignale niet die sappige showcar in 1965 in Turijn had laten zien…

Goed, een tweetal speciale Mexico’s dus, waarbij de eerste eigenlijk vooral een Mexico in naam is. Het frontje lijkt van een Mistral te komen, terwijl de auto op het chassis van een 3500 GT staat. De motor is een zes-in-lijn uit de Mistral. Frua noemt zijn allegaartje de Mexico Speciale, maar een echte Mexico is het dus eigenlijk niet. Een jaar later, in 1968 maakt Frua nog een Mexico, ditmaal wél met een V8 in het vooronder. Je zou de auto nog het best kunnen omschrijven als een tweedeurs Quattroporte, wat op zichzelf een schitterende contradictie is. Anyway, de auto is zowel minder fraai als Frua’s eigen Quattroporte als de Mexico, dus snel door.

Maserati Mexico by frua

De GranTurismo van welleer

In 1972 is het over en uit voor de Mexico en een directe opvolger kwam er niet. Je zou de Khamsin uit 1974 kunnen noemen, al was die auto eigenlijk bedoeld om de Ghibli te doen vergeten. Tevergeefs overigens, de combinatie van Citroën-techniek en de opvallende koets van Marcello Gandini -lang niet zo’n klassieke schoonheid als de Ghibli– waren hier debet aan. In 1977 zag de Maserati Kyalami het licht, maar dat was eigenlijk gewoon een Detomaso Lonchamps met een ander frontje en een 4.2 of 4.9 V8 van Maserati onder de kap. Misschien wel de meest waardige opvolger van de Mexico is de huidige GranTurismo. Ook die GT deelt zijn basis met de Quattroporte en is overduidelijk minder een sportwagen pur sang dan bijvoorbeeld een Ferrari 488 GTB of een Lamborghini Huracan.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  3. desjonnies zegt

    Nee
    De mooiste bestaat eenvoudig weg niet .
    En mocht’ie bestaan, is hij of zij van eenvoudige afkomst.

    Ik kan echt genieten van een oude Fiat 500, een A 112 Abarth, of een Innocenti Mini Cooper of DeTomaso
    Een Alfa Giulia Nuova of een eenvoudig’ schoenlapper als een FIAT 125 Special

    http://www.philseed.com/files/images/fiat-125-spec-fsv=pf.jpg

    Van alle bruten uit Italië staat de Iso Grifo nummer 1.
    Italiaanse schoonheid aangedreven door Amerikaanse eenvoud !

  11. MaartenD zegt

    Misschien de mooiste, nou neej! Wel een mooie Maserati overigens, maar ik ken wel een mooier model. Ik kwam per toeval gisteren langs bij carrosseriebouw Jansen in Wesepe (echt een prachtig bedrijf waar men zich voornamelijk op vooroorlogse auto’s richt) en daar stond een witte Maserati 3500gt klaar om gespoten te worden, wat een beauty!

    • ocda zegt

      @lekkaah: Onze BMW vrienden hadden dit dan weer juist afgekeken van de Italianen (ook Lancia gebruikte een vergelijkbare lijn) . De csl kwam zo ongeveer 4 jaar later op de markt. Gevalletje goed gejat is beter dan slecht bedacht, ook de csl is prachtig

      • lekkaah zegt

        @ocda: niet helemaal imho, het is vooral de hofmeister knik (anno 1961) die bij mij de vergelijking maakt

        Veelgemaakte (pers)foto’s van de CSL zijn in een soortgelijke kleur.

        Vandaar de vergelijking, gestolen wil ik het niet noemen

    • ocda zegt

      @hplh: Over 25 jaar in het Autotron in Rosmalen waar @desjonnies je dan hartelijk zal ontvangen op zn oude dag en je heerlijk kan vertellen over Italiaanse schones, prachtige francaises etc. en nog een aantal begeerlijke automobielen die tegen die tijd allang uit ieders geheugen zijn gegrift.

  18. Rob zegt

    Soms zijn simpele dingen zo ontzettend mooi. Kijk die wielkasten bijvoorbeeld:
    http://www.conceptcarz.com/images/Maserati/67_Maserati-Mexico-DV-11-CI-01.jpg

    Achter een afgevlakte wielkast met een strakke lijn naar voren heen, waar je hoge ronde wielkasten aantreft. Zo eenvoudig, maar zo perfect.

    En precies dat ‘idee’ heeft Marcello Gandini tot kunst heeft verheven:
    http://4.bp.blogspot.com/-Cd8nSfTHgPs/T4Mkgyhif6I/AAAAAAAAOYk/TbwymlM4nuc/s1600/Lamborghini_Marzal_by_Bertone_1967_1.jpg
    (bovenstaande foto is al jáááren de achtergrond van mijn computer!)

  19. eaudi zegt

    Leuk stuk over inderdaad de mooiste Italiaan. Daar kan geen SUV tegenop, zoals de Levante.
    Kleine correctie: de 4.2 heeft 265 pk. En voor de liefhebbers: de 4.2 heeft een andere versnelligsbak dan de 4.7. Italianen en efficiency, toen al een moeilijke combi. Of noemen we dat karakter?

  21. 9000cse zegt

    3 Dingen, die mij hier steeds vaker opvallen:
    1) Wat konden die Italianen toch prachtige en ook bijzondere auto’s bouwen! Technisch was het misschien niet zo betrouwbaar als dat momenteel het geval moet zijn, maar voor hun tijd waren het toch echte pareltjes.
    2) De Italiaanse exoten zijn niet meer wat ze ooit waren. Het accent is verschoven naar extremisme. Zowel wat het aantal pk’s betreft als ook het design. Om van de prijzen maar helemaal te zwijgen.
    3) Kijk eens echt goed naar deze Mexico en vraag je eens af wat deze auto zo mooi maakt. Is het niet gewoon de eenvoud die hem zo bijzonder maakt? De eenvoud in combinatie met prachtige subtiele details, die hem schoonheid en iets nobels, iets “deftigs” geven, waardoor hij zelfs 50 jaar na zijn debuut nog de bewondering van velen weet te vangen.

    • desjonnies zegt

      @9000cse:

      Komt door de markt.
      Ooit kocht de chique dit en de Jetset die, kijkend naar de chique daarop wilde lijken en dit dus ook kocht.
      Nu bestaat de chique eigenlijk niet meer, en als het bestaat is de chique bewust bijzonder onopvallend gaan leven.
      De Jetset is veranderd in patsend rijke Arabieren snobistische Russen en ander volk dat te makkelijk en te snel rijk is geworden !
      En is er een enorme toename gekomen van het nieuwe geld, de nieuwe rijken en die hebben geheel ander spelregels dan het chique heeft.

      Het jammere voor de nieuwe rijken is eigenlijk dat ze niet echt weten hoe je kunt genieten.
      En dat @9000cse is iets wat ik jou niet hoef uit te leggen, dat weet ik zeker !

      Geniet er maar van !

    • eaudi zegt

      @9000cse: wat je opmerking tav ’technisch was het niet’ betreft: dat is een vooroordeel. Maserati’s ontwikkeld voor het Citroen tijdperk waren technisch prima. De motor heeft een degelijke basis en zit doordacht in elkaar, anders dan bv een Lancia uit die tijd. De motor wordt ook niet zwaar belast want het is niet zo’n toerenmachine. Roest viel ook wel mee want veel staal en bij de meeste modellen weinig staal-alu verbindingen. Electronica was er niet, dus kon niet kapot gaan. Degelijke mechanische bouw dus.

Geef een reactie

Autoblog

Merken