Vierwielbesturing op topwagens: dit zijn 10 voorbeelden

We nemen de 10 gaafste auto’s met vierwielbesturing met je door.

Voor vandaag gaan we het hebben over een bijzonder fenomeen: vierwielbesturing. Het concept klinkt eigenlijk heel erg logisch. Bij een normale auto sturen de voorwielen. Daardoor kun je van richting veranderen. In principe werkt dit voor heel erg veel auto’s.

Waarom zijn er dan toch nog auto’s met vierwielbesturing? Heel kort door de bocht (pun intended) zijn er eigenlijk maar een paar redenen om vierwielbesturing toe te passen.

• Het verkleinen van de draaicirkel
• Betere handling
• Grotere mate van stabiliteit op hoge snelheid.
• We kunnen er Autoblog-lijstje van maken.

Daar staan in principe slechts deze nadelen tegenover.

• Complexere techniek
• Hoge prijs
• ‘Packaging’ is lastiger
• Voordelen laten zich lastig vertalen in de folder

Dat complexe techniek heeft diverse facetten. Denk bijvoorbeeld aan ‘packaging’, de hoeveelheid ruimte die het systeem inneemt. Daarbij heb je meer techniek nodig dan een eenvoudige achteras. Kortom. In veel gevallen kiezen fabrikanten ervoor om deze techniek níet toe te passen. Vierwielbesturing is al jarenlang een bekend fenomeen.

Tegenwoordig zien we het wel vaker dan normaal. De reden daarvoor is eigenlijk vrij simpel: de consument eist van alles tegenwoordig. We leven in een tijd dat een 2.500 kg zware SUV sportief aanmoet voelen en limousines in minder dan 8 minuten over de Nordschleife kunnen knallen.

Daarom, ter lering ende vermaak, 10 maal een topwagen met vierwielbesturing.

Nissan Skyline GTS Turbo (HR31)

1985

Deze Nissan vergeet iedereen, maar is wel belangrijk. De Nissan Skyline is namelijk de eerste auto met vierwielbesturing. We kennen de R32, R33 en R34 met HICAS 2 en Super HICAS. Maar op de R31 debuteerde het reguliere High Capacity Actively Controlled Suspension System. Daarvoor moest je wel de sportieve ‘Skyline GTS’ bestellen met 2.0 zes-in-lijn met turbo.

Een belangrijk verschil met andere systemen die we al eerder zagen van Porsche en PSA was dat de achteras actief en mechanisch gestuurd wordt. Het systeem kwam ook beschikbaar op de Nissan 300ZX (Z32) en diverse Silvia’s.

Honda Prelude 2.0 XX (BA4)

1988

De Honda die synoniem staat met vierwielbesturing is natuurlijk deze Honda Prelude. Het gaat in dit geval om de derde generatie. Deze ‘BA4’-generatie kwam in 1987 op de markt en vanaf 1988 kon je vierwielbesturing bestellen. In Europa deed men dat af en toe, in Japan deed de clientèle heel erg veel.

Deze generaties hadden nog géén VTEC. Dat zou pas bij de vierde generatie Prelude mogelijk zijn, evenals vierwielbesturing. De reden waarom we aan de Prelude denken met vierwielbesturing is logisch, want het was de eerste auto buiten Japan die met zo’n systeem leverbaar was.

Mitsubishi 3000GT VR-4 (Z16A)

1990

In feite was de basis van de 3000GT helemaal niet zo bijzonder. Het was in feite een grotere Eclipse. Om de super-Mitsubishi meer status te geven en een kans tegen de andere Japanse top-sportwagens, haalde Mitsubishi alles uit de kast. Denk aan een biturbo V6, Getrag zesbak, vierwielaandrijving, actieve aerodynamica (jazeker!). Oh ja, en natuurlijk vierwielbesturing.

Daar heb je wel de ‘Z16A’ voor nodig, niet de eenvoudige ‘Z15A’. Let op: de lichtgewicht versies (GTO MR) hadden de meeste gadgets, waaronder vierwielbesturing, níet. Naast de 3000GT was het systeem ook beschikbaar op de Debonair en snelle versies van de Galant (de VR-4). Sterker nog, op de Galant was het systeem al beschikbaar in 1987.

BMW 850 CSI (E31)

1992

De Porsche 928 ontbreekt in dit lijstje. De Weissach-achteras is namelijk een passief systeem. Dat is niet het geval met de deze Beierse GT: de BMW 850 CSI. Die was namelijk voorzien van ‘Aktive Hinterachskinematik’ ofwel AHK. Het systeem kwam enkele jaren ná de introductie va de 8 Serie beschikbaar en was standaard op het topmodel, de 850 CSI. Het idee erachter was heerlijk high-tech en overdreven uitgebreid.

Volgens BMW was het de bedoeling om de veiligheid te vergroten, maar toevallig werd de handling en stabiliteit ook veel beter. Heel erg lang hebben we niet van het systeem kunnen genieten, want het ESP van BMW (DSTC genaamd) maakt het systeem overbodig. Er is wel een verschil, want met een ESP worden er wielen afgeremd om de auto op koers te houden. Het bijzondere systeem van BMW ging uit productie nog voordat we afscheid konden nemen van de 8 Serie.

GMC Sierra 1500 Quadrasteer

2002

We kunnen het hele lijstje vullen met gekke Japanse luxe- of sportauto’s. Maar wist je dat er ook een Amerikaanse pick-up was met vierwielbesturing? Nu wel! In principe is de combinatie erg logisch. Op een groot schip is een boegschroef immers ook erg prettig. General Motors was aan het begin van dit millennium eigenaar van Delphi. Delphi (een grote toeleverancier) had een systeem ontwikkelt en paste het toe voor ‘Quadrasteer. Gebaseerd op de Dana 60-achteras kon je Quadrasteer krijgen op de Chevrolet Silverado en GMC Sierra.

Deze kon actief een flink stuk draaien. Ergo: de SUV/pick-ups waren een stuk wendbaarder. Voor de SUV’s was het lekker als je in een krappe straat moest manoeuvreren. Maar het waren met name pick-up eigenaren met trekhaak die er erg blij mee waren Aanvankelijk was de optie extreem prijzig (meer dan 7 mille). Later werd het systeem goedkoper gemaakt omdat bijna niemand het bestelde. Tegenwoordig is zo’n GMC-truck met Quadrasteer een gezocht item.

Renault Laguna GT (X91)

2008

Een auto die vaak over het hoofd gezien wordt, is de Renault Laguna. Met de derde generatie wilde Renault zich even goed profileren. De tweede generatie was vooruitstrevend, maar kende wat kinderziektes. Deze Renault Laguna kun je bijna zien als een Japanner en niet alleen vanwege diens betrouwbaarheid. Ook qua technisch vernuft was er voldoende om te genieten bij deze Berline.

Het systeem had in dit geval alleen maar voordelen. In krappe situaties was de draaicirkel 10% kleiner. Renault deed dit om de rijeigenschappen te verbeteren, zonder dat de auto straffer en harder gemaakt moest worden. Op hogere snelheid (al boven de 60 km/u) draaiende de wielen juist de andere richting op (lichtjes) om de auto zo stabieler te maken. Wederom zonder de Laguna GT oncomfortabeler te maken.

Lexus GS350 F-Sport (X10)

2012

De laatste generatie Lexus GS is misschien wel de beste auto ooit gebouwd. De legende wil dat ze bij Lexus expres er een heel erg gekke navigatie- en infotainment-systeem in hebben gedaan. Als je van afwijkende techniek houdt, is het een geweldige auto. De auto was verkrijgbaar met enkele hybride aandrijflijnen (zowel vier- als zescilinder) en de topversie had een atmosferische 5.0 liter V8.

Maar misschien was de GS350 F-Sport precies de uitvoering die je moest kiezen, want dan kreeg je namelijk vierwielbesturing. Voor de oplettende lezer die JDM auto’s kan dromen: ja, de tweede generatie was ook leverbaar met besturing op de achteras (alleen op de JDM Aristo met twin turbo Supra-motor).

Ferrari F12tdf

2015

ZF is ook de bedenker achter het systeem van de Ferrari F12tdf. Dat is de snelle versie van de F12berlinetta. Die auto was volgens velen te lastig om te besturen. Er was simpelweg te veel vermogen. De F12tdf (verschrikkelijke naam, maar OK) moest makkelijker te besturen zijn. Dat gebeurde met ‘virtual short wheelbase’.

Daarmee moest de Ferrari een stuk beter te controleren zijn in een rechte lijn en in een bocht. Mede dankzij de vierwielbesturing (en een hoop andere tweaks) slaagde men daar wonderwel in. De F12tdf was sterker, lichter én beter te controleren

Ford F-150 Platinum

2021

Als GM Quadrasteer niet meer terugbrengt, dan doet Ford het wel. De Ford F-150 Platinum is een luxe en immens grote pick-up. Het apparaat is langer dan een lange S-Klasse met een eveneens gigantische draaicirkel. Toch zit er wel een verschil met Quadrasteer. Dat werd destijds in de markt gezet als een peperdure optie om je werk eenvoudiger te maken.

Dat pakte niet helemaal goed uit. Het systeem van Ford (eigenlijk een ontwikkeling van ZF) is met name gericht op de luxere F-150’s. In de VS zijn dit soort auto’s ook populair als personenauto en met vierwielbesturing is zo’n dring eenvoudiger te manoeuvreren op het food court.

Mercedes S500 4Matic Lang AMG-Line (V223)

2021

De Mercedes S-Klasse is nooit echt een kleine auto geweest, maar in 2020 was de auto groter dan ooit. Zelfs de oude W140, een auto die we vroeger écht veel te groot. Dat vonden we destijds écht niet meer kunnen. Tegenwoordig in een tijd dat iedereen iets niet vind kunnen, is de auto groter dan ooit.

Maar, om ‘m beter te laten keren en sturen heeft de auto vierwielbesturing. In de Mercedes-Benz S-Klasse is het niet een wiel dat ietsje mee draait, je kunt het echt heel erg duidelijk zien en het verkleint de draaicirkel op drastische wijze. Wouter was er episch mee in zijn nopjes tijdens de S-Klasse rijtest.

BONUS: Audi quattro

1985

De Audi quattro veranderde de complete rally-wereld. Dankzij vierwielaandrijving werd alles en iedereen vernederd. Toch? Nou, niet helemaal eigenlijk. Eigenlijk heeft Audi in het WRC niet heel veel kunnen klaarspelen. Audi heeft in de jaren ’80 slechts twee constructeurstitels (1982 en 1984) en twee rijderstitels. Het probleem met de Audi quattro was terminaal onderstuur.

Met een Scandivian Flick kon je effectief door de bochten heen, maar de concurrentie pikte het idee beter en slimmer op in de regels. Ferdinand Piëch wilde echter geen prototype rally-auto, maar een auto die gelijkenissen vertoonde met een veilige straatauto. Een tussenoplossing was een actief vierwielbesturingssysteem. Zo ver zou het niet komen. Audi ging zijn geluk beproeven in de toerwagens. En met succes. Zonder vierwielbesturing, overigens.

Meer lezen? Check hier onze special over de Audi Sport quattro!