Voor zij die een nieuwe hobby zoeken.
Diep in de Koude Oorlog, in 1975, is de Space Race in volle gang. De Verenigde Staten hebben – naar men zegt – al twaalf man succesvol op de maan laten wandelen, terwijl de Sovjet-Unie flink doorploetert op haar eigen tempo. In dit gedrang produceert de Sovjetse luchtmacht een voertuig om ruimtesondes zo goed mogelijk te bergen, wanneer ze terugkeren op aarde.
Uiteraard is het geen authentiek Sovjetverhaal als er niet de nodige problemen in voorkomen. De Sovjet-Unie komt in eerste instantie namelijk met de ZIL PEU-1, in feite de (veel) grotere broer van de ZIL 4906 “Blue Bird” die we hier bespreken. De eerder in het leven geroepen PEU-1 is dusdanig groot en zwaar dat de luchtmacht hem niet eens mee kan nemen in transportvliegtuigen. Tamelijk onhandig, zeker als je net teruggekeerde cosmonauten zo snel mogelijk uit hun ruimtesonde wilt plukken. In een ideaal scenario was de PEU-1 perfect, maar om het voertuig goed zijn werk te laten doen, moesten er talloze exemplaren in het land worden gestationeerd om de ruimte te dekken. Gezien de enorme grootte van de Sovjet-Unie was dit een onmogelijke opgave.
Hierom kwamen de ingenieurs met een plan om een compactere versie van het voertuig te maken. Het resultaat heette, zoals je hierboven al kon lezen, de ZIL 4906 “Blue Bird”. Dit meer dan 9 meter lange gevaarte werd aangedreven door een 150 pk sterke V8 uit eigen schap en was voorzien van twee versnellingsbakken, die ieder vijf verzetten hadden. Daarnaast had de machine twee propellers voor in het water, een sperdifferentieel en onafhankelijke wielophanging. Als cadeau kreeg de Blue Bird een kleiner voertuig achterop de rug, die eventueel ingezet kon worden om het vieze werk uit te voeren. De ‘2906’ had in feite een grote schroef als aandrijving, zodat hij zich door het meest ruige terrein kon werken.
Dit had weer te maken met de manier waarop de ruimtesondes waren vormgegeven. Eigenlijk had de sonde weinig tot geen aerodynamische delen om zich in een duidelijke streep richting een doelwit te banen. In feite was de sonde niet meer dan een ongeleid projectiel. Hierdoor was de Blue Bird, evenals het kleine apparaat op zijn rug, ideaal voor zijn taak.
In totaal zijn er twaalf exemplaren van de 4906 Blue Bird gemaakt. ZIL maakte daarnaast nog 16 passagiersvoertuigen, in de vorm van de iets minder lange 49061. Het exemplaar waarnaar we hier kijken is jarenlang gerestaureerd door een toegewijd bureau. Het amfibievoertuig is jaren geleden gevonden in de buurt van Azerbeidzjan, in het Russische Dagestan. Voor het onsmakelijke, maar niet geheel onterechte bedrag van 10.990.000 euro kun jij hem op de kop tikken.
Met dank aan iedereen voor de tips!
Heerlijke Sovjet technologie gemaakt om door de Russische bagger te ploegen… met een gigantische V8 met 150 ponies ?
@tjorque: staat toch echt 180 hp in de advertentie.
@ghost: ah dan is het wel een strepentrekker ?
Mooi Thunderbirds apparaat, zeker met dat kleintje op z’n rug! Maar 11 miljoen, dat is wel heel prijzig
@ouwedibbes83: ach die prijs valt wel mee toch. Een zeer groot voertuig dat je voor van alles en nog wat kan gebruiken. Maar de prijs word nog meer gerechtvaardigd doordat het voertuig is geruikt door leading astronaut Colonel-General of Aviation, Hero of the Soviet Union, German Titov, en daar valt geen prijs aan vast te plakken.
Zeker weten dat dat enorme bedrag niet in roebel is?
Ja idd, tenzij dit ding door een heel dorp is gerestaureerd zou ik ook zeggen dat dit roebels moet zijn
@smartlappie: Euro’s. Maar financiering is mogelijk. :)
Rusland ploeterde niet aan. Nu het bijna 50 jaar geleden is kan ik iedereen aanraden Wag the Moondoggy the lezen/luisteren.
@rulefollower: ach jongen….
“De Verenigde Staten hebben – naar men zegt – al twaalf man succesvol op de maan laten wandelen, …”
“naar men zegt”? Is dit een inleiding op toekomstige ‘moon landing conspiraciy’ of ‘flat earth proof’ artikels?
@Esprit_de_Flandre: geschreven om comments uit te lokken. Net zo iets als een clickbait.
@esprit_de_flandre: gewoon een grappig bedoelde verwijzing (mag ik hopen).
Voor 100.000 heb je een gerestaureerde DUKW.
Doe mij dan een Amphicruiser. Degelijk, bruikbaar, Nederlands product en een stuk betaalbaarder.
11 miljoen euro? Hier is iemand helemaal losgeslagen. Leuk ding hoor maar ik wacht wel even tot deze op een occasion site verschijnt: https://www.nasa.gov/images/content/396119main_apollo%2011-lg.jpg