Volvo V90, youngtimer in beeld - Autoblog.nl

Autoblog.nl

Volvo V90, youngtimer in beeld

Auteur: , gepost om – 52 Reacties

Volvo V90
Vet, vierkant en volkomen Volvo: de V90. De type aanduiding zal niet altijd meteen een belletje doen rinkelen, toch herkent iedereen hem onmiddellijk.

Als ultieme doorontwikkeling van wat begon als de 760 uit 1982, is de vormgeving nagenoeg onveranderd gebleven: rektangulär. Vierkanter wordt het niet. Diep beledigd weigerden de windtunneltechnici hun stormpje op te steken toen Volvo dit model bij ze naar binnen rolde. Sødemieter op zeg, zonde van de strøm. Gelukkig maar, zo bleef een iconisch model intact. Zestien jaar lang zelfs, want tot in 1998 bleef de karakteristieke baksteen als diverse, elkaar opvolgende types in productie. De laatste twee jaar, in ‘97 en ‘98, was ook deze V90 leverbaar. Voor prijzen van een kleine 80 mille tot ruim over een ton in guldens; de dikste Benzen en Bimmers deden destijds ongeveer hetzelfde. Serieus veel geld dus, zeker voor een Volvo. Maar het betrof hier dan ook het absolute topmodel. En na 16 jaar evolueren waren de kinderziektes er ook wel uit.

Uitsluitend geleverd met 3 liter zescilinders, in varianten met 180 of 204 PK, zette deze slee in op luxe en comfort. Sportiviteit is ver te zoeken, net als aerodynamica of nette verbruikscijfers. Maar zijn multilink achteras met niveauregeling maakte een wereld van verschil in comfort en wegligging ten opzichte van zijn voorgangers, de 960/940/760/740 stationcar. Smooth sailing, koersvast en altijd waterpas; de droom van al die beste stuurlui aan wal. Een handgeschakelde bak was leverbaar, maar het fijnst was natuurlijk de automatische vierbak. Helemaal in lijn met zijn gezapige en comfortabele karakter. Het meubilair verpakt in dik leer en verwarmd, airco, traction- en cruisecontrol, alles elektrisch verstelbaar en zowaar een verstelbaar stuur maakten dat plaatje compleet en je reis tot een genot. En die reis kon best een half miljoen kilometers lang zijn, kapot ging ‘ie toch niet. Door velen bestempeld als een van de laatste échte Volvo’s is zijn duurzaamheid inmiddels legendarisch.

Roest aan de carrosserie komt niet of nauwelijks voor en echt zwakke plekken heeft hij eigenlijk niet. Nou vooruit: het uitlaatsysteem is vatbaar voor corrosie en duur om te vervangen, evenals de verlichtingsunits die soms last hebben van roestende reflectoren. Maar daarmee hebben we de meest voorkomende problemen al wel behandeld, alleen nog een beetje letten op oliesporen aan het blok, de bak en het differentieel. Maar dat is niet bepaald uitzonderlijk, zeker niet bij auto ‘s van deze leeftijd. Bijna alles gaat wat lekken vanaf middelbare leeftijd, toch?

Volkomen relaxed, probleemloos, voorzien van alle luxe en met een overvloed aan bruikbare ruimte; zo ben je onderweg met deze klasbak. Wars van stoplichtsprintjes en onnozel gegum op een klaverblad, wat een gedoe zeg. Het ding zuipt zo al genoeg, er moet nog wat geld overblijven voor een bankstel van de Ikea. Die Ektorp kan vervolgens in z’ n geheel achterin, met de klep dicht. No sweat, laat die boedelbak maar staan. Dat is überhaupt geen gezicht achter deze directielimo in vermomming. Maar een beetje bedaagd lijk je toch ook wel: er kleeft bepaald geen jong of flitsend imago aan z ‘n kont. Toen niet en nu niet. Toch heeft ‘ie klasse en het valt op dat de meeste V90’s gracefully old worden. Door de bouwkwaliteit versloffen ze in de regel nauwelijks, zoals Alfa’s, Lancia’s en de meeste Britse auto’s van die jaren dat juist wel deden. Vaak in een moordend tempo en met bijbehorende, astronomische afschrijving. Ook dat hielp het imago van onverwoestbaarheid te creëren dat deze Volvo’s zo typeert. Je zou willen dat je vrouw zo lang zo mooi en storingsvrij bleef…

Mede vanwege zijn nieuwprijs en omdat in het topsegment stationcars consequent worden genegeerd, is de V90 nooit een verkooptopper geworden. Je moest wel heel erg Volvofiel zijn en goed in de slappe was zitten om er een te bestellen. Een kleine tienduizend keer had iemand het lef en sukkelde niet achter zijn old boys network aan om ook zo’n voor de hand liggende S- of 7-serie te bestellen bij de bevriende dealer uit datzelfde incrowd-clubje. We mogen ze dankbaar zijn, want zij lieten ons nog best een redelijk aantal exemplaren na. Vaak in hele mooie staat en met Volvo onwaardige kilometerstanden: minder dan 300.000 km is nu eens géén speld in een hooiberg. Net een beetje ingereden dus, het stroeve is er wel vanaf. Als je bereid bent om tot een mille of twaalf voor een écht mooie neer te leggen, hoef je de rest van je leven geen andere auto meer. En rij je nooit voor schut. Tenzij je er de Nordschleife mee probeert te doen met je Ektorp nog achterin en een veld losgeslagen 911’s geërgerd op je hielen, dan wel.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  6. granlusso zegt

    “en omdat in het topsegment stationcars consequent worden genegeerd”
    Kleine moeite om de S90 even te vermelden :)

    Fraaie auto die V90, wij hebben nog altijd een V70 Classic met onverwoestbaar 2.4 blok. Nieuwere V70 rijdt thuis alweer even rond, maar deze Classic blijven we koesteren.

    • parker zegt

      @almera-ga16det: eh.. reken maar dat je met dit ding ook een hele waslijst kunt vullen hoor, alleen dit is een Youngtimer in beeld artikel en geen tweedehands advies, derhalve geen opsomming van de aandachtspunten..

  16. xj40 zegt

    Heerlijke wagen, mijn eerste auto 4 jaar geleden. Parijs, Berlijn, Venetië, Rome, Barca en mij niet een keer laten staan. Veel koppel waardoor je soepel door het verkeer ging en als het moest als eerste weg was bij het stoplicht. Maar 1,5 jaar gehad jammer genoeg achteraf. Klassebak!

  24. rd1991 zegt

    De opa van mijn vriendin heeft al 11 jaar een S90 3.0 (de sedan dus) uit 1997, heb er al een paar keer in gereden, en moet zeggen; ondanks dat die niet zo lekker rijd als mijn E39 van 2003 (beetje deinerig en zoekend over de weg in vergelijking), het is wel een heerlijke auto om rustig mee te cruisen. Ook praktisch nóóit geen problemen gehad. Chapeau Volvo!

  26. ej20g zegt

    Misschien leuk om te weten: de handgeschakelde 5-bak (M90) die aan de 184 pk motor van de S/V90 hing, is een directe aanpassing op de handgeschakelde 5-bak (M56) die aan de 2.0/2.3/2.5’s uit de 850 en S/V70 hangt. Dat wil zeggen dat de M90 transmissie ook zéér compact is ten opzichte van de meeste handgeschakelde 5-bakken die in lengterichting geplaatst worden.

  28. SDM zegt

    Geweldig stukje, wat een heerlijke jaren 90 bak. Ben zoals velen direct maar op de tracks en scouts gaan zoeken naar tweedehandsjes. Dat zegt als genoeg, van dit stukje krijg je gewoon zin om één te kopen! :)

    • ej20g zegt

      @lalancia: als je er eentje wil, koop er dan gewoon eentje met 350.000 km op de teller voor twee- á drieduizend euro en inversteer duizend euro in de auto om ‘m technisch 100% te maken. Dan heb je een auto die nog jaren mee kan aangezien de motoren en versnellingsbakken zonder moeite een half miljoen kilometer verslinden.

  33. mgmgb zegt

    Geweldige auto. Altijd correct, superieure kwaliteit, comfortabel, chic, enorm veilig voor een oude bak, gigantische kofferbak en in mijn ogen een van de versies van het ultieme Volvo ontwerp, samen met de 940.

Geef een reactie

Autoblog

Merken