Dat is een hoop geld voor een oude Ferrari FF, wat is hier het verhaal achter?
De Ferrari FF was de eerste moderne shooting brake-achtige van het Italiaanse merk met een dikke V12 onder de kap. Dit model werd opgevolgd door de GTC4Lusso en inmiddels is het nog moderner geworden met de Purosangue. De SUV die je van Ferrari geen SUV mag noemen.
De waarde van een FF is inmiddels aardig gezakt. Zo’n vierpersoons Ferrari is toch wat lastiger te slijten van de sportmodellen van het merk. Dan is 200.000 euro afrekenen voor een gebruikte Ferrari FF wel heel veel geld. Dat is dan ook geen toeval.
De Ferrari FF verscheen in 2011 als een soort alleskunner op hoog niveau: V12, vier zitplaatsen, vierwielaandrijving en een shooting brake-koets waar je óf meteen verliefd op werd, óf nog steeds aan moet wennen. De atmosferische 6,3-liter twaalfcilinder spuwde er 660 pk uit. 0-100 km/u in een keurige 3,7 seconden, en als je lang genoeg blijft trappen, zie je 335 km/u op de teller staan.
Maar goed, dat kennen we inmiddels. Wat maakt dít exemplaar dan 200.000 euro waard?
Ferrari FF van John Elkann
Nou, onder meer de naam die ermee verbonden is: John Elkann. De man die op het moment van bestelling CEO was van Exor, het bedrijf dat Ferrari financieel controleert, en tegenwoordig voorzitter van Ferrari zelf. En ja, kleinzoon van niemand minder dan Gianni Agnelli. Dé Italiaanse industriegigant en Fiat-baas met een stijlgevoel waar menig modemerk nog steeds hun hele marketingstrategie op baseert.
Deze FF werd speciaal door Elkann besteld als eerbetoon aan zijn opa. En dat zie je aan alles. De kleur is een unieke tint “Nuovo Blu”, gecombineerd met een volledig blauwe stoffen (!) interieurafwerking. Geen leer dus, maar een klassieke benadering die naar de jaren ’60 knipoogt. Het is echt heel gaaf gedaan. Tel daar bij op dat de auto slechts 15.891 kilometer heeft gereden.
Natuurlijk bestelt Elkann geen kale frits. Deze FF zit bomvol opties. Denk aan 20-inch gesmede velgen met rode remklauwen, carbon-keramische remmen, een panoramadak, parkeersensoren voor en achter, verwarmde én elektrisch verstelbare stoelen met geheugen, een met teakhout beklede kofferruimte. Uiteraard ook het carbonstuurwiel. Een Hollandse handelaar op een goor industrieterrein zou het omschrijven als BOMVOL.
De voormalige Ferrari FF van John Elkann werd geveild op Collecting Cars, waar het hoogste bod uitkwam op 200.000 euro. Nu begrijp je de prijs misschien wat beter. Een soort rijdend erfstuk, samengesteld door de hoogste baas. Een stukje Ferrari-geschiedenis op wielen. Ik keur ‘m goed.
Prachtige auto, prachtige kleur. Ik keur hem ook goed.
Ik zit in het kamp dat de FF mooi vindt. Maar ik vind de Z3 coupe, waar dit vaag aan doet denken, ook mooi.
Op zich een mooie auto. Dat is prima. Maar waarom zoveel omdat Elkann erin gereden heeft. Dat begrijp ik niet. Of mis ik een bepaalde magie rond de man?
Wat mij betreft is dooiekoeienleren bekleding een absolute must op dit soort wagens. Alleen al daarom zou ik ‘m laten staan. Het feit, dat-ie van Elkann is geweest verandert daar niets aan, het voegt in mijn beleving niks toe. Maar buitengewoon prettig voor de verkopende partij, dat er in ieder geval één persoon is, die daar anders over denkt/dacht 🙂
Vraag me altijd af of die Elkann types een factuur krijgen voor hun bestellingen, of dat t in de boeken wordt gezet als ‘promotie-model’ oid.
Tja, ik heb het geprobeerd, maar ik vond hem achterlijk hoog gaan in prijs voor een FF…