Alonso: kwaliteit van leven verbeterd na vertrek bij Ferrari

Voor velen kwam het als een verrassing toen Fernando Alonso besloot om na 2014 het team van Ferrari te verlaten. De Spaanse veteraan doet nu een boekje open over het leven na de dood het rood.

Fernando Alonso wordt nog steeds beschouwd als een van de beste coureurs op de F1-grid. Toch stamt zijn laatste wereldtitel in de sport alweer van tien jaar geleden. Destijds, aan het einde van het seizoen 2006, was de Spanjaard de onbetwiste nieuwe koning van de sport. Voor zijn tweede titel moest hij namelijk afrekenen met niemand minder dan Rekordmeister Michael Schumacher, die na een slecht 2005 weer een onvervalste topauto onder zijn achterwerk had.

Naarmate het seizoen vorderde werd de Ferrari steeds sneller, maar Alonso wist voldoende punten te sprokkelen om zijn voorsprong te verdedigen. Ook hij had echter waarschijnlijk opgemerkt dat zijn Renault niet meer per se de snelste auto van het veld was aan het einde van het seizoen. Zodoende koos hij voor een avontuur bij McLaren.

Fernando gaf in het begin van 2007 aan dat het Britse team altijd al zijn favoriet was geweest, mede vanwege Prost en Senna. Toen de auto ook nog eens snel bleek te zijn, leek alles op zijn plaats te vallen. Maar het liep zoals we weten anders. Na een seizoen ruzie maken met Hamilton had de Spanjaard er geen vertrouwen meer in dat het Britse team achter hem zou staan. Hij leverde de twee nog resterende jaren van zijn contract in en keerde terug naar Renault, ondanks het feit dat ook hij geweten moet hebben dat ‘ie met dit team helemaal geen gooi naar de titel kon doen.

Na twee jaar op het oude nest, waarin Alonso één keer won en één keer een extra overwinning stal, kwam de verlossing. Ferrari was bereid om de na 2007 vaak ondermaats presterende Raikkonen een enorme zak geld mee te geven om te vertrekken en daarmee plaats te maken voor Alonso.

Opeens zei Alonso nu dat niet McLaren, maar juist Ferrari altijd zijn droomteam was geweest en dat er geen hogere eer bestaat als coureur dan de F1-titel winnen voor het rode team. Echter, eigenlijk herhaalde de geschiedenis van zijn eerste jaar bij McLaren zich, alleen dan uitgespreid over vijf jaar. Alonso won in die periode weliswaar 11 races voor het Italiaanse team en werd drie keer tweede in het kampioenschap, maar pakte nooit een titel. Uiteindelijk leidde dat ook binnen Ferrari tot twijfel of er niet een andere coureur (bij) moest komen. Massa werd aan de kant geschoven en niemand minder dan -jawel- Kimi Raikkonen werd bij Lotus weggehaald.

In 2014 haalde Alonso zijn gram door de Fin in een slechte Ferrari alle hoeken van de baan te laten zien. Hard gaan in een matige auto is sowieso een van de sterke punten van de Spaanse coureur. Voor Kimi geldt dat juist niet: hij werd gek van de F14T, die min of meer ontwikkeld was voor en door Alonso. Enfin, Alonso had zijn punt gemaakt, maar Ferrari beleefde het slechtste jaar in zijn gehele periode bij het team. ‘Nando trok de conclusie dat hij nooit wereldkampioen zou worden met het team en pakte wederom twee jaar eerder dan gepland zijn biezen.

De bestemming was ook nu een voormalige werkgever. Dit keer heette die echter McLaren. De Britten waren in zee gegaan met Honda. Terugdenkend aan de woorden die Alonso sprak bij zijn eerste jaar bij McLaren zou dat wel eens de reden kunnen zijn geweest voor de overstap. Rijden voor McLaren-Honda: de ultieme droom. Het werd echter een nachtmerrie.

Nadien is Alonso meerdere malen gevraagd of hij geen spijt heeft van de overstap. Vooral nu Vettel een gooi lijkt te kunnen doen naar het wereldkampioenschap van dit jaar is die kwestie weer relevanter dan voorheen. Maar Alonso geeft tegenover Autosport aan dat zijn kwaliteit van leven verbeterd is sinds het vertrek bij Ferrari. De druk die er in Italië op hem kwam te staan doordat hij géén kampioen werd was volgens hem te zwaar om te dragen:

“I learned so many things, and there arrived the time that it was too stressful not to keep winning. When you are in your first, second, third year it’s OK. But when you are in your seventh, or eighth year, it’s very difficult. The quality of life improved for me in the last two years, despite the results.”

Opvallende eerlijkheid dus van de Spaanse kampioen, want erkennen dat je de druk op je schouders voelt is in de sportwereld zeldzaam. De woorden klinken kan ook een beetje als die van een man die terugkijkt op zijn F1-carrière. Maar laten we hopen dat hij nog wat jaartjes doorgaat. Dit jaar laat de wenkbrauw immers zien dat hij nog steeds een aanwinst is in het F1-veld.