Autocollectie Brunei beter in beeld dan ooit

De bizarre autocollectie van koninklijke familie van Brunei is uitgelekt en daardoor hebben we een beter beeld van de auto’s dan ooit tevoren.

Verzamelwoede, dat kennen we allemaal wel. Sommige mensen sparen Hot Wheels-autootjes, sommige mensen munten of postzegels en sommige mensen verzinnen wel wat. En dan heb je nog mensen die auto’s verzamelen alsof het Pokémonkaarten zijn. Tientallen Ferrari’s of andere supercars: het lukt sommige mensen echt wel. En soms sla je echt gigantisch door.

Koninklijke familie Brunei

Zoals misschien wel de meest extreme en mythische autocollectie ter wereld. Dat is die van Hassanal Bolkiah, beter bekend als de Sultan van Brunei. Of nou ja, eigenlijk is het zijn broer Jeffrey die zijn verzamelwoede uit in auto’s, al waren veel auto’s ook gekocht voor de rest van de familie. Hij en zijn familie, de vorsten van het kleine oliestaatje in de buurt van Indonesië, hebben geld uitgeven tot het extreme gebracht. De schatting is dat zij rond de 14 miljard euro hebben uitgegeven in zo’n 10 jaar tijd. De lijst auto’s die Jeffrey heeft gekocht laten alles zien wat je moet weten. De lijst met modellen was al een keer uitgelekt en het gaat om niet minder dan zes duizend(!) auto’s.

De schaal is één, maar de modellen zelf is twee. In de jaren ’90, juist waar exotische merken het moeilijk hadden, heeft de koninklijke familie van Brunei flinke orders gedaan bij Ferrari, Bentley, Aston Martin, Mercedes (AMG) en zelfs McLaren toen zij enkel nog de F1 bouwden. Niet alleen speciale kleurcombinaties die normaliter niet mogelijk waren, nee, hele op maat gemaakte auto’s. Verhalen en beperkte documentatie hierover bestond altijd al, maar het bleef mysterieus. De Bruneise royals stonden niet te springen om alles over de collectie te delen.

Gelekt

En toen was daar een paar dagen geleden ineens een bommetje. Het exacte verhaal is wat vaag en niet te achterhalen, maar het komt erop neer dat de collectie in 2001 een keer vastgelegd is. Die foto’s waren bedoeld ter inventarisatie en werden achter gesloten deuren gehouden. Via een anoniem Google Drive-document (lijkend op wat er ooit gelekt is in de Horner-saga) was daar ineens een gigantisch fotoalbum. Met meer dan 2.000 foto’s van de auto’s van de familie. Dit document is inmiddels weer verdwenen, maar tijdens het verspreiden van dit vuurtje hebben meerdere mensen wat plaatjes kunnen opslaan. En die sijpelen nu via verschillende bronnen op bijvoorbeeld Instagram het internet op.

Een collectie van zes duizend auto’s is gedoemd om een statisch geheel te worden. Voor sommige auto’s is dit dus de eerste keer dat ze naast genoemd ook getoond werden. En dan valt weer op dat er van veel auto’s, inclusief het op maat gemaakte spul, gelijk vijf of zes besteld zijn. Vaak overigens om de hele familie te voorzien.

Highlights

Goed, keuze zat en je moet de Instagram-pagina’s zoals deze maar eens doorscrollen. Wij pakken even een greep van de bijzondere auto’s. Let wel dat de foto’s bedoeld waren ter inventarisatie en gemaakt zijn met een camera uit 2001. Kwaliteit niet gegarandeerd.

Mercedes S-Klasse (W140) Estate

Om even met een Benz te beginnen, de koninklijke familie van Brunei had enorm veel derivaten van de 140-serie S-Klasse. De bekendste voorbeelden zijn de modellen die als ‘S73’ aangeduid werden, die dus de welbekende 7.3 liter grote AMG V12 hebben. En ten slotte heb je nog een hele carrosserievariant die Mercedes niet wilde bouwen: de S-Klasse stationwagon. Superhandig om in alle luxe naar de Hornbach te kunnen. Of natuurlijk achterin je garage te zetten en er nooit mee te rijden.

De vreemdste S-Klasse Estate uit de collectie is deze waar de voorkant van de CL op geboetseerd is. En dat in een lekker jaren ’90-achtig turquoise/groen kleurtje.

Bugatti EB110

Bugatti kende een kleine oplaaiing in de jaren ’90 doordat Romano Artioli (later bekend van Lotus) een supercar wilde bouwen onder die merknaam, de EB110 natuurlijk. Dat zagen ze in Brunei ook wel zitten, dus kocht Jeffrey er meerdere. Normaliter zijn EB110’s vaak zilver of de tint blauw die Franse raceauto’s waren, maar die van de Sultan is veel kleurrijker. De donkerblauwe lak heeft de primaire kleuren als strepen op de zijkant en in de velgen verwerkt. En check dat interieur!

BMW Nazca M12

Was er ooit een BMW-supercar naast de M1? Nee. Wel bijna in de vorm van de Nazca M12 door Italdesign. Deze kreeg een BMW-badge mee omdat de M70 en S70 V12 van de BMW 850(CS)i werd gebruikt, maar het werd geen commercieel product. Toch staan er een paar in Brunei, waarvan een blauwe bekend was. Nu is ook een zwarte te zien op de foto’s.

Bentley Dominator

Zoals gezegd was Bentley hofleverancier (letterlijk en figuurlijk) en konden de projecten niet gek genoeg. Sterker nog: het lijkt erop dat de koninklijke familie in Brunei het merk bijna in zijn eentje levend hield in de jaren ’90. Zo was er deze voorloper van de Bentayga. Waarvan ze er gelijk een stuk of vijf kochten. Er is weinig bekend over de Bentley Dominator, naar verluidt was ‘ie gebaseerd op een Range Rover (P38) met diens motor en chassis.

Nog meer Bentleys

De collectie Bentleys gaat echter veel en veel verder. Bentley bouwde echt alles voor de Sultan. Dat resulteerde in auto’s als de onderstaande Bentley Grand Prix. Het merk zag er geen brood in om deze modellen en masse te produceren, maar one-offs (of few-offs) voor Brunei deden ze graag. Er zal vast royaal voor betaald zijn. De meesten lenen hun basis en motor van de Bentleys van des tijds, zoals de Continental, Turbo R of Arnage.

In de tijd van hoekige Bentleys was het wel grappig om te zien hoe de Britten experimenteren met ronde(re) vormen. Zo herkennen we de dubbele koplampen van de Grand Prix nog wel als de uiteindelijke richting die het merk onder VAG op ging. Onderstaande Imperial is een mislukt project qua richting. Maar bijzonder is ‘ie zeker.

Deze Monte Carlo lijkt dan weer terug te grijpen naar het verleden. Wel die dubbele verlichting voor, maar een heel rank, klassiek uiterlijk achter. Zeker bijzonder.

En natuurlijk alles wat Bentley niet durfde. De Java bleek een veelzijdig concept, daarvan was er een coupé, cabrio, sedan en zelfs deze stationwagon. Een Bentley-stationwagon? Yes please.

Ferrari 456

Over stationwagons gesproken: eentje die redelijk bekend is geworden is de stationwagon-versie van de Ferrari 456. Daar zijn er namelijk zeven van. Eentje daarvan, een zilveren, is vrij bekend geworden omdat deze de collectie is ‘ontsnapt’. Het verhaal gaat dat deze is besteld voor een prins waar de Sultan ruzie mee kreeg, waardoor de bestelling geannuleerd werd. Zo eindigde deze in een andere privécollectie die er wat minder geheim over was.

Naast de SW-versie was er ook een vijftal sedans. Ja, vierdeurs 456’en met een losse kofferbak maar wel dezelfde voorkant en V12 als de coupé. Proportioneel klopt er overigens niet zo veel van, maar goed, dat krijg je met dit soort vreemde projecten. De 456 Estate heeft trouwens het “jaren ’90-achterdeurensyndroom” waar de C-stijl schuin oploopt zodat de achterdeuren van de sedan hergebruikt kunnen worden. Scheelt weer geld.

En dan was er nog deze 456 Coupé. Oogt normaal, toch? Ja, op zich wel. Toch is deze 456 ook bijzonder, want er zit een geavanceerde nachtcamera in. De schermen binnenin geven het nachtvisie-beeld weer. Dit werd pas gemeengoed in de vroege jaren ’00 bij auto’s als de Lexus LS en Mercedes S-Klasse W220/221, dus een auto uit 1993 die het heeft is vrij bijzonder. De afwerking kan beter, met de ietwat lomp ogende camera op het dak. Het idee hierachter was overigens dat je zo op de enige snelweg in Brunei keihard kon knallen in de nachtelijke uren wanneer er vrijwel niemand reed.

Ferrari FX

Want ja, de koninklijke familie van Brunei zat ook flink diep bij Ferrari. Zo was er ook ruimte voor compleet op maat gemaakte auto’s zoals deze FX. Tsja, echt mooi is het niet, het oogt wat Amerikaans. Aan de velgen te zien is deze gebouwd op basis van een F512M, waarmee er een heerlijke Ferrari V12 achterin ligt.

En de rest

Dit was slechts een greep uit de -zoals gezegd- zes duizend auto’s tellende collectie, waarvan niet bekend is hoe veel er heden ten dage nog van over is. Heel veel supercars uit de jaren ’90 zijn gekelderd als een baksteen, maar auto’s als F40’s, F50’s en McLaren F1’s zijn enkel maar meer waard geworden. Het is gigantisch, het is bizar, het is mysterieus, het is fascinerend. Het is eigenlijk alles tegelijk.