Betaal meer dan 80K euro’s voor dit (!?) interieur
Zijn we helemaal van het padje geraakt?
Zo complex als sommige auto’s tegenwoordig zijn, zo simpel waren ze vroeger. Het klinkt logisch, maar dat is het allerminst. Met name als we kijken waarvoor ze precies gebruikt worden, zijn de verschillen soms als dag en nacht. Merken als Range Rover en Mercedes doen interessant met hoogwaardige technische snufjes, maar als het erop aan komt, dan kunnen bepaalde klassiekers ze gemakkelijk hebben.
Neem bijvoorbeeld de Fiat Punto 4×4, uit de jaren ’80. Dit vierwielaangedreven gebakje rijdt de Vesuvius – de vulkaan nabij Napels die Pompeii verwoestte – op alsof het niets is. Ondergetekende kwam het onschuldig ogende autootje eens tegen in een vallei in de buurt van de Frans-Italiaanse grens en werd keihard vernederd door een nuchtere doch ietwat verhitte Piëmontees. Dichterbij de evenaar herkennen we soortgelijke taferelen. De overwoestbare Toyota Hilux, bijvoorbeeld, valt al jaren enorm in de smaak bij ISIS.
Enfin, hetzelfde geldt voor de Lada Niva. Wanneer je zover van de bewoonde wereld bent verwijderd dat je er van overtuigd bent dat er geen teken van leven meer kán zijn, komt er zo’n Russisch taartje door een heg gesneld.
Dankzij zijn karakteristieken, die nog net niet het woord ‘Sovjet’ schreeuwen, is de auto een vrijwel perfecte machine om krankzinnige taken bij de lurven te grijpen. Waarschijnlijk is de Niva om deze reden in de jaren ’80 door François Jeanson en zijn zoon naar Frankrijk gehaald, om vervolgens te worden geprepareerd voor de gruwelijke Parijs-Dakarrally.
Wie een redelijk beeld heeft van de tijdlijn rondom de locatie van de Dakarrally, zal beseffen dat we ons hier nog in het tijdperk bevinden dat de rally daadwerkelijk van Parijs tot en met Dakar wordt verreden. Het is een ware strijd, waaraan in dat jaar (1981) liefst 170 voertuigen deelnemen. Slechts een derde (59 deelnemers) haalt uiteindelijk de finish.
Probeer de krankzinnige prijsopgave van RM Sotheby’s niet te verbinden aan het uiteindelijke resultaat van de Niva in die Dakarrally van 1981. De Lada Niva in kwestie komt namelijk niet als eerste, tweede of derde over de finish. Nee, hij komt helemaal niet over de finish. Gelukkig geeft een andere Niva de potentie van de auto op fijne wijze weer, door als derde over de streep te komen achter een Range Rover (René Metge en Bernard Giroux) en de Buggy Cotel (Hervé Cotel en Claude Corbetta).
Op het feit na dat de auto nog in volledig originele staat is, is er weinig reden dat het veilinghuis verwacht dat de Niva een dergelijk bedrag zal opleveren. De auto moet volgens RM Sotheby’s tussen de 50.000 en 75.000 Britse ponden opleveren. Vertalen we dit naar euro’s, dan hebben we met grofweg 55.000 en 82.000 ekkermannen te maken. Of iemand het ook daadwerkelijk gaat betalen op de dag des oordeels (5 september in Londen), is nog maar de vraag.
UPDATE: De auto is uiteindelijk verkocht voor een fractie van het voorspelde bedrag. De auto werd afgehamerd op 4.600 pond. Pijnlijk.
35 reacties
Heeft de eindstreep van Dakar ook niet gehaald.
Zullen we zeggen: EUR 75.000?
Hsla staal was nog niet uitgevongen.
Ook is het uniek te noemen dat deze niet achter gelaten is in de Sahara, zoals vele lotgenoten die onderweg kapot zijn gegaan, vergeet niet dat verscheping terug naar Europa duurder geweest zal zijn dan de waarde van deze Niva destijds.
Hij is vrij eenvoudig weer in topstaat te brengen en ik vraag me af hoeveel oude Dakar wagens er nog zijn buiten de DAF’s van de Rooy.
Is bijvoorbeeld de eerste Dakar winnaar er nog, de Range Rover van Alain Genestier uit 1978?
Renault heeft een aantal Dakar R4 Sinpars, R18’s en R20’s bewaard.
Maar vergeet niet dat de rally, zeker in de beginjaren tal van avonturiers trok, die door de enorme kosten vaak verder geen cent te makken hadden en dat heeft ongetwijfeld zijn weerslag gehad op het bewaren van wagens.
En in het begin was het avontuur belangrijker dan de wil om te winnen.
DAF was één van de eerste die doorhad dat succes in le Dakar zijn weerslag had op de verkoop van trucks in Afrika.
Dus als ik kon had ik het gedaan.
Ze hebben wel geleerd sinds ze opdracht hebben gegeven destijds om alle works Groep B BX ‘ en te laten slopen. En die twee zijn in het bezit van mijn grote vriend Philippe Wambergue die destijds een van de fabrieksrijders was.
Maar ondertussen blijft het verwaarloosde roestbak zonder noemenswaardige historie. Wel een grappig ding, maar dat zijn de Niva’s die je voor een appel en een ei koopt ook. (en die zijn in betere conditie)