Niemand minder dan Bugatti bouwde vlak voor de oorlog een racevliegtuig. Tijdens de oorlog werd de bijna voltooide kist verstopt in een schuur, om daarna nooit meer voltooid te worden. Nu, ruim 75 jaar later, kiest de Bugatti 100P alsnog het luchtruim.
Hoewel we het echte, voornamelijk vooroorlogse, Bugatti vooral kennen van auto’s, bouwden ze aan praktisch alles wat wielen of cilinders had. Treinmotoren, boten, racefietsen en dus ook een vliegtuig. Louis de Monge ontwierp dit vliegtuig in opdracht van Ettore Bugatti, bedoeld om deel te nemen aan luchtraces, eind jaren 30. Wat vooral opvalt is de ranke, slanke vorm van het toestel. Vergelijk dit maar eens met de Messerschmitts, Spitfires en P51’s van die tijd (en dan waren die laatste twee al bijzonder elegant vormgegeven in vergelijking met de concurrentie).
Hoewel de vorm en stand van de vleugels verraden uit welk tijdperk dit vliegtuig komt, is de configuratie zijn tijd vooruit. Daar waar eigenlijk alle vliegtuigen uit die tijd de motor voor de piloot hebben staan, liggen achter de Bugatti-piloot twee acht-in-lijn-motoren uit de Type 50C. De voorste uit het midden, de achterste iets gedraaid om zo de twee aandrijfassen langs de piloot naar voren te kunnen laten lopen.
Vlak voor de oorlog was het vliegtuig al bijna klaar, maar tot een testvlucht kwam het nooit. Hoewel de 100P de oorlog ongeschonden wist te overleven, zou het toestel daarna nooit meer vliegen. Europa lag in puin en vliegtuigraces waren wel het laatste waar aan gedacht werd. Daarnaast ging het met het bedrijf Bugatti zelf ook niet al te best, al enkele jaren na de oorlog moesten zij hun deuren sluiten. De 100P werd verkocht en de twee motoren werden gedemonteerd en gebruikt voor restauraties van twee wagens.
Hoewel de échte 100P ergens roerloos in een museum staat, begonnen een groepje enthousiastelingen een Kickstarter-campagne om een vliegende replica van de 100P te bouwen. Voor het project, dat in 2012 van de grond kwam, worden natuurlijk geen echte Bugatti-motoren gebruikt, dat zou veel te duur zijn. In plaats daarvan lepelde het team twee Suzuki-blokken in de romp. Niet van een Swift overigens, Hayabusa is het toverwoord.
Na jaren bouwen was onlangs het grote moment daar: de eerste testvlucht. De uitkomst was grotendeels positief, aangezien het opstijgen en vliegen uitstekend gingen. Er werd slechts op 30 meter hoogte gevlogen en met een maximale snelheid van 200 km/u, maar het was dan ook een eerste testvlucht. Dat werd goed duidelijk toen het vliegtuig weer wilde landen. Een van de remmen weigerde dienst waardoor het vliegtuig uiteindelijk naast de baan kwam en zijn neus in de modder boorde. De piloot bleef ongedeerd en ook de schade aan het vliegtuig is gelukkig zeer beperkt gebleven. Meer info en vooral heel veel foto’s van het bouwproces check je op de Facebook-pagina van het team achter deze fantastische reproductie. Nu jij weer, Victor.
waarom vergelijken met de messerschmitt, spitfire en de mustang?
dit is geen gevechtsvliegtuig.
de bell p-39 airacobra heeft trouwens dezelfde configuratie.
@karaya:
De Supermarine Spitfire is weldegelijk een militaire versie van een race-vliegtuig.
Probleem van die Spitfire was dat alles qua romp tailor-made was, dwz een stuurboord vleugel van nummer 9, paste niet op nummer 10 of nummer 8, een vrij lastige eigenschap als je in een oorlogs situatie zit waarin juist uniformiteit de doorslag kan geven tussen winnen en verliezen.
OT : Dit is aardig meer ook niet, met twee Hayabusa motoren reageert dit vliegtuig compleet anders dan met originele motoren, qua vermogen, gewicht maar vooral qua gewichtsverdeling.
Dus zeker qua vlieg eigenschappen !
@desjonnies: ik denk dat het met 2 originele motoren best dramatisch werd. Nog meer gewicht een dan ver uit elkaar. Ik ben ook benieuwd hoe het met de stabiliteit en bestuurbaarheid zit, gewicht verdeling is daarbij echt een drama met kleine vliegtuigen. Gelukkig zitten de piloten tussen de grote massa’s.
@desjonnies: Spitfire wordt ook steeds overgewaardeerd. De Hawker Hurricane heeft een veel grotere bijdrage geleverd aan WW2, maar de Spit zag er wat moderner uit en de productie liep door na de oorlog, dus was wat marketing mooi meegenomen…
Lijkt op die dingen die ik vroeger in elkaar moest zetten op de basisschool met lijm…
Prachtig ..
Hulde voor de (uiteraard typisch Amerikaanse) hobbyisten die er de schoonheid van inzien en niet mijmeren maar gewoon doen ..
Eleganter gaat het niet snel worden ..
Wist niet dat boten ook wielen hadden.
@ater: scherp!
@ater: scherp, aangepast ;)
@ater: tegenwoordig zijn er boten zonder, maar de meeste hebben nog steeds een vliegwiel en sommige zelfs nog een stuurwiel!
Geweldig, man man wat een design, zo elegant dat hij zelfs tegenwoordig nog modern aandoet.
Hoe tijdloos kan een ontwerp zijn!
Huh, zit ik op Vliegtuigbl… ah nevermind
Leuk stukje!
Echt fantastisch mooi ding, ik vraag mee af hoe het vliegt
Die ouwe heeft wel ballen dat hij in dat ding durft te vliegen.
Erg leuk om dit hier ook te lezen top! Wel. Jammer voor ze dat het landen niet helemaal goed ging maar er is altijd ruimte voor verbetering!