Dat stelt een belangenorganisatie, maar zitten slachtoffers daar wel op te wachten?
Voordat we met z’n allen gaan roeptoeteren dat het belachelijk is: bij geweldsmisdrijven zijn gesprekken tussen slachtoffers en daders succesvol. Het doel bij deze gesprekken is verwerking en het blijkt daadwerkelijk te helpen. Uiteraard vinden er alleen gesprekken plaats als de slachtoffers dit willen, er wordt niemand gedwongen.
Maar daar waar het bij geweldsmisdrijven honderden succesvolle gesprekken per jaar gevoerd worden, zijn er bij verkeersongelukken bijna geen aanmeldingen voor zulke gesprekken. Dit terwijl er jaarlijks 21.000 mensen ernstig gewond raken en er vorig jaar 613 dodelijke slachtoffers te betreuren waren in ons verkeer. Er werd bij de organisatie Perspectief Herstelbemiddeling (klik) slechts 130 keer een gesprek aangevraagd.
Volgens een medewerker van de organisatie wordt er vaak niet gewezen op de mogelijkheid van een gesprek bij een ongeval. Daarnaast wordt veroorzakers vaak aangeraden om niet in gesprek te gaan, omdat er bijvoorbeeld nog een lopend onderzoek is, of men in afwachting van een mogelijke rechtszaak is.
Overigens: bij zestig procent van de gevallen wordt de aanvraag voor het bemiddelingsgesprek vanuit de slachtofferkant gedaan, terwijl de overige veertig procent van de veroorzakers komt.
Foto via Autojunk
Ik zou het als slachtoffer denk ik ook echt niet willen. Het ongeluk is gebeurt, de verzekering betaalt, klaar er mee. Misschien als ik levenslang gehandicapt raak dat ik die knakker nog even een extra schuldgevoel in wil praten maar verder zie ik geen meerwaarde.
Andersom zie ik ook niet echt meerwaarde. Op zich zou ik als dader wel willen weten hoe het met het slachtoffer is afgelopen en misschien een soort van sorry zeggen maar verder niet veel meer.
Je kan proberen het ongeluk goed te praten maar daar wordt volgens mij niemand echt beter van.
@robert110: Het nut van zo’n voorstel kun je alleen als dader/slachtoffer echt goed inschatten.
@robert110: ik werk bij een letselschade advocatenkantoor en veel slachtoffers willen juist graag gehoord worden en ook horen wat de dader erover te zeggen heeft!
Praten, want daar worden we beter van.
Praten en thee drinken, daar worden we veel beter van !
‘k zal het nooit meer doen hoor meneer, ik zat stijf onder depillen en ik moest tanken, en toen ze me achterna zaten na het tanken zonder betalen en de politie een file creeerde om me zo te pakken te krijgen kreeg ik een psychose en reej daarom die man dood.
Dus eigenlijk is het de schuld van de politie.
Praten, zie je, het helpt !
@desjonnies: nou niet meteen de excessen eruit vissen he. Niet iedereen wordt door een doorgesnoven debiel in de ellende gereden…
@desjonnies: Je mag van alles vinden. Maar zoals in het artikel al staat: gesprekken tussen daders en slachtoffers zijn succesvol. Zwaardere straffen hebben ook geen invloed op daders en recidive. Dus waarom niet proberen?
@desjonnies: Nou, sorry hoor, maar bij veel ongevallen waar dodelijke slachtoffers vallen is de dader gewoon iemand die een fout maakt in het verkeer.
Zo iemand is regelmatig getraumatiseerd door hetgeen hij of zij heeft aangericht, maar je kunt het diegene absoluut niet kwalijk blijven nemen. Ongelukken gebeuren, of ga je een automobilist die een kleuter doodreed (die bijvoorbeeld plots de straat op rent), het leven zuur maken? Kan echt iedereen gebeuren.
@desjonnies: Er lijkt nogal wat frustratie achter je reactie te zitten. En door er ’thee drinken’ bij te halen krijg ik bovendien de indruk dat je het breder trekt. Je voorbeeld is ook vrij extreem. Er vinden ook (dodelijke) ongevallen plaats waarbij de betrokkenen niet hebben gedronken, medicatieafhankelijk of anderszins verminderd toerekeningsvatbaar zijn. Gewoon, ongevallen door een menselijke fout. Of mechanisch falen. Of iets anders wat ‘nette mensen’ ook kan overkomen.
En ja, een gesprek tussen beide partijen blijkt te kunnen helpen bij de verwerking van een traumatische gebeurtenis. En het vindt alleen op vrijwillige basis plaats. Lijkt mij prima.
Wat is de reden om daar zo cynisch over te doen?
Dat doen beschaafde mensen sowieso wel ..
Is geen bemiddeling voor nodig ..
Met grafvolk moet je helemaal niet praten maar slopen tot op het bot ..
@lincoln:
@ranja: ik bedoel natuurlijk: Wat een normale reactie! Ik vind deze reactie wat onder jouw niveau..
Tja, ik denk dat je dit bij de slachtoffer neer moet leggeb. Heeft hij/zij er behoefte aan dan moet de dader een gesprek aan gaan.
Er is, denk ik dan, nog niemand geweest die ’s ochtends inde auto is gestapt en tegen zichzal zei: kom laat ik eens iemand invalide of dood rijden!
Clickbate? De titel wordt in de laatste zin van de eerste alinea ontkracht. Niet moeten praten, maar zouden moeten praten.
@flutterby: niet alles is clickbait he…
Toen ik van m’n scooter af werd geknald als jonge tweewieler vond ik het wel zo attent dat de veroorzaker even langs kwam met een bos bloemen (vond ik niet zo heel bijzonder als 16 jarige) en zo’n 1.5L fles Heineken (vond ik wel leuk als 16 jarige). Het was een ongeluk en die gebeuren nou eenmaal, maar het is wel zo sociaal. Ik zou dan ook altijd even checken hoe het met het slachtoffer gaat mocht ik een ongeluk veroorzaken. Natuurlijk ook een beetje afhankelijk van de schade die is opgelopen.
Ik zie er wel wat in, voor beide kanten kan het voor een beetje opheldering zorgen. Als iemand met een geloofwaardig verhaal komt wat er gebeurde kan je er als slachtoffer denk ik wel wat meer rust bij hebben.
De dader zal zich waarschijnlijk toch niet melden mocht de beste klaploper te veel gedronken hebben of dat die met de telefoon aan het spelen was. Dat werkt anders alleen maar averechts.
Is er ook begeleiding bij zo’n gesprek? Een neutrale buitenstaander die gesprek in goede banen leidt? Want de nabestaanden die we in de pers en rechtszalen zien optreden zijn die vaak zo overmand door emoties en onmacht dat ze elke vorm van redelijkheid lijken te verliezen. Daar lijkt me begeleiding op z’n plaats.
Laatst nog een licht ongelukje gehad met een bus vol supermodellen, heb gelijk even een afspraakje geplant met alle meiskes om ze op een later tijdstip gerust te stellen…
@goodolddays: dank, hier moest ik wel even om lachen! Die bussen met supermodellen erger ik me ook vaak aan in het verkeer. Trekt zoveel bekijks en je raakt afgeleid. Dan is een ongelukje zo gebeurd.
Goed plan. Ik ben van m’n scooter gereden zes jaar geleden. Blijvend letsel aan overgehouden. Half jaar gerevalideerd etc. Nooit wat van dat mens gehoord. Ben niet eens (meer) boos. Het was een ongeluk. Niks ging expres en pech voor mij maar ik had echt wel graag wat sympathie gehad en vooral haar kant van het verhaal. Waarom keek ze niet, of zag ze me niet etc. Geen haat. Maar een gesprek zou in zoiets echt welkom zijn. Ook voor haar. Had haar face to face willen vergeven. Slaapt zij ook lekkerder denk ik.
@mobieler:
een bos bloemen en fatsoen verplicht stellen is gewoon een teken van verloedering ..
@lincoln: het gaat over een gesprek