De race carrière van Mike Skinner, de nieuwe ‘stig’

Iedereen die de eerste aflevering van de Grand Tour gezien heeft is inmiddels bekend met ‘The American’, de opvolger van ‘The Stig’. Ditmaal is de coureur achter het pak niet anoniem, doch heeft hij de naam Mike Skinner. Maar, wie is Mike Skinner eigenlijk?

De keuze voor Mike lijkt enigszins willekeurig te zijn. De meeste Europeanen hebben waarschijnlijk sowieso nog nooit van hem gehoord. Tevens is de verklaring van Jeremy Clarkson dat ze hem genomen hebben omdat de nieuwe Amerikaanse overlords eisten dat er een Amerikaan bij de crew zou zitten niet bepaald te omschrijven als high praise.

De 59 jaar oude Skinner maakte in de eerste aflevering mede door deze introductie en een aantal flauwe grappen over de stereotype Amerikaan niet direct een overweldigende indruk. Hadden ze niet gewoon Tanner Foust over kunnen nemen van het inmiddels beëindigde TopGear USA? Waarschijnlijk hadden we dan in ieder geval niet deze onsmakelijke uitspraak hoeven te horen van de rode nek over het vermeende gebrek aan cubic inches van de zespitter uit de M2 (rijtest):

“This thing wouldn’t pull a greasy string out of a dog’s ass.”

Oké dan. Maar voordat we met Stig-kleurige zakdoekjes gaan zwaaien opdat Skinner na een schamele aflevering het veld ruimt, moeten we hem misschien nog een kans geven. De man heeft namelijk best wat gepresteerd in de Amerikaanse racerij en daarin beide zijdes van de medaille gezien. Een korte beschouwing:

Hoewel je misschien zou verwachten dat Skinner een rode nek uit een achtergebleven gebied als Louisiana of Alabama is, komt hij in werkelijkheid uit California. Het is dan ook daar dat hij zijn eerste races reed, op dirt tracks in een Plymouth beep beep Road Runner. Hij deed dat vrij verdienstelijk, want met de Plymouth wist hij drie regionale kampioenschappen te winnen.

Om een stapje hogerop te komen in de racewereld verhuisde Mike vervolgens naar de thuisbasis van alles wat met NASCAR te maken heeft: North Carolina. Aanvankelijk racete hij daar niet, maar werkte aan de auto’s van good old boys zoals Rusty Wallace en de Petty familie.

Medio jaren ’80 kreeg Skinner voor het eerst de kans om zelf een paar races op het hoogste niveau te starten. Zowel in de toenterijd nog ‘Winston Cup’ geheten Sprint Cup als in de toen nog ‘NASCAR Busch Grand National Series’ genaamde Xfinity Series startte hij een handjevol races, zonder al teveel succes.

De carrière van Mike leek rustig voort te kabbelen zonder echt tot volle wasdom te komen, maar in 1995 kreeg hij een grote kans. Dat jaar werd voor het eerst de NASCAR Camping World Truck Series georganiseerd, waar met silhouettes van de in ‘Murica zo populaire pickups geracet wordt. Mike kreeg een uitnodiging van topteam Richard Childress Racing om in een van hun ’trucks’ plaats te nemen en greep die met beide handen aan. Hij won zeven van de twintig races en pakte het kampioenschap.

Dit leek de grote doorbraak voor de man uit California. In zekere zin was het dat ook, want na dit seizoen reed Mike een aantal jaar fulltime in de grote NASCAR kampioenschappen. Ondanks zes poles wist hij in de allerhoogste klasse echter nooit te winnen. Een stapje lager lukte dat wel, maar ook slechts één keer. Vervolgens kwam in 2001 deze klapper.

Zoals de commentatoren al melden: ‘he took a lick, that was a hard hit!’. En dat was het inderdaad, want Skinner brak bij het ongeval zijn enkel, scheurde zijn achillespees af en liep een dikke hersenschudding op. Het betekende dat hij operaties nodig had om weer bij te komen én dat iemand in de tussentijd zijn auto overnam. Dat werd Robby Gordon en die deed het vrij aardig, waardoor Skinner buiten beeld verdween.

Na zijn ongeluk in de Tropicana 400, nam de carrière van ‘The American’ min of meer de vorm aan van vóór 1995. Af en toe een race, zonder enorm aansprekende resultaten. Na in een Truck nog een keer de race in Daytona te hebben verreden hing hij in 2012 zijn helm aan de wilgen. Tenminste, officieel, want hij kwam nog wel in actie op het Goodwood Festival of Speed.

Wellicht dat hij in de achtertuin van Lord March ook in contact is gekomen met het oude TopGear trio. Dat de beste man op gevorderde leeftijd nog steeds een beetje kan sturen is in ieder geval duidelijk. Of hij uit kan groeien tot een waardig opvolger van The Stig, dat valt nog te bezien.