Deze ruimtewonderen hadden een verrassend sportieve aandrijflijn

Ruimte voor het hele gezin en spullen maar toch een lekker sportieve aandrijflijn voorin: dit zijn de ruimtewonderen die wel vooruit willen!

De marketing van de meeste auto’s tegenwoordig is dat ze een beetje een alleskunner moeten zijn. Vandaar ook de parapluterm crossover: het is een kruising tussen alle autotypes die een fabrikant beweert geïntegreerd te hebben in het ontwerp. Daarvoor waren auto’s altijd wat meer verdeeld qua keuzes die je moest maken. Als je een terreinauto die goed is in offroad rijden, accepteerde je dat je een zuipende motor op een gevoelloos ladderchassis kreeg op de weg. Andersom wist je dat je met het kopen van een supercar alles inlevert wat een auto praktisch maakt. En toen de MPV kwam, wist je dat het een autotype is die je vooral koopt om zijn ruimte. Het rijdt vaak niet volledig als een dweil, maar verwacht geen strepentrekker met snaarstrak rijgedrag.

Ruimtewonderen met sportieve aandrijflijn

Toch kan het anders. Er zijn merken die hebben geprobeerd om een MPV toch iets leuker te maken. Door een leuke motor erin te leggen, bijvoorbeeld. Je kan je afvragen of het in elk van deze gevallen is gelukt, maar het idee was er in ieder geval wel. We hebben het gehouden op auto’s die duidelijk meer MPV dan crossover zijn en die een aandrijflijn hebben die niet zou misstaan in een sportieve hatchback. Dit zijn de ruimtewonderen met een sportieve aandrijflijn: toevoegingen mogen zoals altijd in de reacties achtergelaten worden!

BMW 225i xDrive Active Tourer (F45)

Niet iedereen was blij met de komst van de BMW ‘Tourer’-serie. Terwijl Mercedes met de A- en B-Klasse al jaren terug de markt der MPV’s bedienden, was het voor BMW toch wel officieel afscheid nemen van hun Freude am Fahren-mentaliteit. Want een voorwielaangedreven BMW, dat gaat er bij velen (of @Jaapiyo) nog steeds niet in. De 2 Serie Active Tourer is wellicht een matige BMW, maar qua ruimte voor je geld wel een prima auto. En als doekje voor het bloeden kon je hem krijgen als 225i met xDrive. Dan kreeg je de 2.0 liter grote B48 viercilinder met toch niet verkeerde 231 pk, goed voor een sprint naar 100 in 6,4 seconden. We zouden willen beweren ‘dit is de instapmotor van de Toyota Supra!’, maar die kreeg de middenklasse BMW-viercilinder die in de meeste BMW-middenklassers heeft gelegen. Helaas kon je in de grote broer Gran Tourer deze motorisering niet krijgen.

Ford S-Max 2.5 Turbo (CD340)

Een wat klassieker voorbeeld van een ruimtewonder met sportieve aandrijflijn komt van Ford. Het merk dat gewoon Jan Modaal wil voorzien van een goede auto, maar steeds toch weet te verrassen met uitstekend stuurgedrag. In een Fiesta of Focus is dat te begrijpen, maar in zo’n mastodont voor je hele gezin? Ja, ook dat lukte. De Ford S-Max kwam onder de Galaxy als ‘sportieve’ inslag op het idee van een ruime auto en dat klinkt als schone schijn. Maar als je de topversie nam met de welbekende 2.5 liter vijfcilinder turbomotor die je kent van de Focus ST, valt het ook absoluut niet tegen. Dankzij 220 pk zat je toch in net iets minder dan 8 seconden op 100 km/u. Maar het is vooral het rijgedrag dat de Ford S-Max net even dat extra ruige randje geeft.

Honda Stream 2.0 ES Sport (RN)

In cijfers is de Honda Stream niet een auto die je in een lijst met verrassend sportieve ruimtewonderen verwacht. 156 pk uit een atmosferische 2.0 is niet denderend. Maar dankzij zijn Civic-basis durfde Honda de marketing er wel op los te laten dat de Stream een zeer sportieve zevenzitter is. Het topmodel heette dan ook ‘Sport’. En vergeet niet: die 2.0 met VTEC is de K20 die -alhoewel flink verbouwd- ook in de Civic Type R kwam te liggen. Je kan dus relatief makkelijk de Stream Type R maken die Honda niet durfde te bouwen. Doe dan!

Mercedes R63 AMG (W251)

Toegegeven, het idee van zo’n lel van een auto met praktische aard uitrusten met V8, dat was een beetje te veel van het goede. Tenzij je het Mercedes vraagt. Nou was de R-Klasse sowieso al een wat gekke mix tussen MPV en SUV en bij de andere SUV’s (M-Klasse en GL) was het niks minder dan normaal dat de AMG V8 voorin kwam te liggen. Bij de R-Klasse was het een wat vreemdere keuze, maar de R63 kwam echt. Met de 6.2 liter grote V8 die goed was voor 510 pk en je had zelfs de keuze om voor de lange versie met 200 millimeter extra wielbasis te gaan.

Opel Zafira OPC

En ja, ook de Opel Zafira OPC verwacht je wel in een overzicht over ruimtewonderen met een sportieve aandrijflijn. De auto zelf verwacht je iets minder, zeker van een merk als Opel. En ja, het feit dat de Duitsers een 2.0 liter turbomotor voorin lepelden om tot 192 pk (240 pk bij de tweede generatie) te komen, op een totaal niet verkeerd chassis, dat is leuk. Maar wat de OPC altijd nog leuker maakte is dat de uitvoering is alsof het volkomen normaal is om een sportversie te bouwen van je MPV. Grote velgen, dikke bodykit, optioneel die heerlijke Arden Blue-lak: het maakt een lekker dik apparaat van deze anders zo praktisch bedoelde auto.

Renault Espace 3.5 V6 (J81)

Een Renault met een smeuïge zescilinder voorin, dat is niks nieuws. De tweede en derde generatie hadden gewoon de drieliter Renault V6 voorin als topmotorisering. Bij de vierde Espace switchte Renault naar een andere V6 dankzij partner Nissan. Die stelden hun 3.5 liter grote V6 ter beschikking. Dat is de welbekende VQ35. Enerzijds zou je zeggen: niks bijzonders, vrijwel elke Nissan-middenklasser had die motor (vooral in de VS). Maar voor de liefhebber willen we toch altijd even benadrukken: hij is vooral bekend geworden door de Nissan 350Z. In de Espace was ‘ie goed voor 245 pk en een sprinttijd van 8 seconden naar de 100.

SEAT Altea FR 2.0 FSI (Typ. 5P)

Weet je nog, de reden dat VAG SEAT kocht? Om onder VW een ‘sportief’ merk te plaatsen (en Fiat wilde Alfa niet kwijt). Bij een model als de Leon of Ibiza kan je nog zeggen: oké, het idee van Piëch werkt. Maar bij modellen als de Altea vraag je je toch af of die filosofie wel klopt. Toch is er één versie van de SEAT Altea die zeker wel in het rijtje ruimtewonderen met sportieve aandrijflijn past. De topversie FR had namelijk een 2.0 liter FSI Turbo, het blok dat je kent uit de Volkswagen Golf GTI (EA113 BWA). Je moet echt niet onderschatten wat Volkswagen met het chassis heeft gedaan om tot de puik sturende GTI te komen, maar schrijf ook zeker de motor niet af. Een Altea met GTI-blok (en diens tuningpotentie) is misschien wel de leukste sleeper die je kan verzinnen.

Volkswagen ID. Buzz GTX

Het steeds groter wordende aanbod EV’s gaat hand in hand met het feit dat autofabrikanten gedag zeggen tegen de MPV. De combinatie is dus zeldzaam, maar ze bestaan wel. Volkswagen en hun verrassend leuke ID. Buzz bijvoorbeeld, al is het leuke aspect van de ID. Buzz vooral visueel. De initiële topversie met 204 pk moest ook veel massa op gang zien te krijgen, dus echt rap was het allemaal niet. Totdat de ID. Buzz GTX kwam. Die krijgt vierwielaandrijving en extra vermogen dankzij een elektromotor op de vooras. Het resultaat is 340 pk, waarmee je met deze Buzz ineens op 100 kan zitten in zes seconden. En dat in zo’n grote praktische auto. Het is leuk.

Volkswagen Sharan 2.8 V6 4Motion (Typ. 7M)

Nog leuker voor benzinehoofden is natuurlijk als bij de sportieve aandrijflijn van zo’n ruimtewonder ook een lekker geluid zit. Bij de Volkswagen Sharan en diens topmotor krijg je dat. Volkswagen had toen natuurlijk nog de VR6 in diens arsenaal, die ook gewoon in de grote personenbus werd gelepeld. Een Sharan was nooit een dynamisch wonder en -ondanks optionele 4Motion- was de 204 pk sterke versie ook geen bloedsnel apparaat, maar kom op. Die VR6 in zo’n lel van een auto? Dat is cool.