Dit zijn 12 prachtige parels van TWR voor de petrolhead

Ze hebben bij TWR toch een hoop toffe dingen gemaakt.

Oude toko’s worden nieuwe leven ingeblazen. Dat is vrij normaal. Spijker wordt Spyker, Maybach kwam, ging en kwam weer en TVR probeert men ook te reïncarneren. Onlangs kwam het nieuw naar boven dat er nóg een naam een nieuwe kans krijgt: TWR.

Het merk TWR wordt opnieuw leven ingeblazen middels Magnus Walker en Khyzyl Saleem. Hoe het project vormgegeven zal worden, dat weten we niet. Maar het lijkt ons een bedrijf met petrolheads en die twee als adviseurs en vleselijke uithangborden.

TWR staat voor Tom Walkinshaw Racing, vernoemd naar de oprichter Tom Walkinshaw. Deze oud-rugbyer heeft zijn sporen in de autosport verdiend. De Schot kennen we onder andere als de baas van Jos Verstappen bij Benneton en later bij Arrows. Jan Lammers kent hem heel erg goed: de Le Mans Jaguars werden geprepareerd door TWR, evenals de race-Volvo Estates.

Omdat TWR groter is dan je je kan voorstellen, richten we ons vandaag op de straatauto’s waarmee ze zich bezig hebben gehouden. Het is zeker geen lijstje met ALLE parels van TWR, dus omissies mogen altijd in de comments gedrapeerd worden.

BMW 633 CSI Hallmark (E24)

1978 – 1979

Kennen jullie de 633 CSI nog? Dat was de voorloper van de 635CSI (die iedereen nog wel kent). De eerste serie was dus de 633 met de M30B32 onder de kap. Toen in 1978 de 635CSI was aangekondigd, zat BMW UK met een hele sloot 633 CSI’s in zijn maag. De oplossing was een speciaaltje! BMW UK huurde TWR in om er iets van te maken. Het resultaat was de BMW 633 CSI Hallmark. Deze werden voorzien van diverse Alpina-items, zoals de velgen en de frontlip.

Mazda Montrose TWR

1979 – 1981

Mazda en TWR waren al vrienden van elkaar. TWR deed namelijk enkele raceactiviteiten voor het merk. In het Verenigd Koninkrijk zijn speciale sportieve modellen altijd heel erg populair. En die kon TWR ook maken, dus zo kwam de Montrose TWR Coupe tot leven. Het is in feite een stoere en opgedirkte 626 Coupé. Een nadeel: de motor was nog standaard, de 2.0 viercilinder pompte er op zijn hoogtepunt slechts 90 pk uit, alhoewel dat in die periode nog niet eens zó slecht was. Maar qua looks was het wel helemaal tof: kijk er alleen naar!

Alpina TWR 3.5 (E12)

1982

In het kader van: deze kende je nog niet. De combinatie TWR en Alpina bestaat dus gewoon! De reden daarachter is vrij eenvoudig, TWR was ooit de importeur van Alpina. Alle tuningsonderdelen en complete automobielen moest je tot 1983 via TWR bestellen. Alpina maakte destijds alleen auto’s met het stuur links. TWR haalde standaard rechtsgestuurde BMW’s naar het VK en bouwde ze daar om tot echte Alpina’s.

Holden Commodore SS (VL)

1988

We hebben het natuurlijk over Skylines, E30 M3’s en Sierra Cosworths, maar er waren meer gave Group A racers. Wat te denken van de Holden Commodore Group A SV? Dat was de sportieve versie van de krachtige Commodore (een soort Opel Omega). Er zijn er 500 van gebouwd en allemaal gespoten in Panorama Silver. Onder de kap ligt een heerlijke luie 5.0 V8 met – houd je vast – 241 pk. Dat vermogen is overigens een zeer bescheiden opgave. De bodykit is echter het grote verschil. De straatauto’s moesten dezelfde aero hebben als de raceauto’s en vice versa. Met deze kit kon meer downforce en worden opgewekt, met tegelijkertijd minder weerstand.

Jaguar XJR-S by Jaguar Sport

1988

De Jaguar XJ-S was altijd het lelijke eendje in de geschiedenis van Jaguar. Dat is sowieso onterecht, want het waren schitterende auto’s. Je moet ze alleen niet vergelijken met de E-Type. Omdat TWR sinds 1982 de race-activiteiten van Jaguar onder zijn hoede had genomen, kon TWR Sport aan de gang met de XJ-S. Deze werden zeer zwaar onder handen genomen en voorzien van veel race-knowhow. Niet dat het ineens raceauto’s waren, maar ze wisten daar wel hoe je zo’n auto moest afstellen en hoe je meer vermogen uit die V12 kan krijgen. Van 1988 hadden ze 318 pk (uit een 5.3 V12).

In 1989 kreeg de XJR-S een 6.0 V12 met 333 pk. Qua koppel was het bijna een elektromotor, bijna over het hele toerengebied had je 490 Nm. Die had je wel nodig ook met die drietrapsautomaat.

Jaguar XJ220

1992 – 1994

Eind jaren ’80 floreerde de economie en was Jaguar heel erg succesvol in de Le Mans-racerij. Dat moesten ze in Coventry wel een beetje uitbuiten met een superdure supercar. Toen de concept van de Jaguar XJ220 kwam, was iedereen in ‘shock and awe’. De meest bijzondere, futuristische supercar met een enorm snelheidspotentieel. De combinatie van een V12 met vierwielaandrijving was ongekend. Toen Jaguar de opdracht gaf aan TWR om de auto te ontwikkelen, kwam er wat ouderwetse Britse vlijt en zuinigheid bij kijken. Het productiemodel kreeg een 3.5 liter V6 uit de MG Metro 6R4, een Group B rallymonster. Op het blok werden twee turbo’s geschroefd waardoor de auto 542 pk leverde. Helaas kwam er een recessie en wilden de klanten iets met een V12, ook al waren die langzamer.

Jaguar XJR-15

1990 – 1993

Men was toch wel een beetje aangedaan in door de zescilinder motor in de XJ220. Ondanks dat de auto echt bizar snel was, was het voor mensen niet voldoende. Die wilde een tragere V12. Bij Jaguar waren ze niet helemaal blij dat TWR op de proppen kwam met de Jaguar XJR-15. Het is in principe een straatversie van de XJR-9 Le Mans-racer.

De auto is officieel van Jaguar Sport en niet van Jaguar zelf. Die waren er minder blij mij. Er zijn er uiteindelijk 53 van gebouwd. In eerste instantie werden ze gebruikt voor een gentlemens’ racers-klasse. Daarna werden ze ook aan consumenten verkocht. Het zijn overigens iets aangepaste raceauto’s, geen luxe straatauto’s zoals de XJ220 wél is.

Jaguar XJ220S by TWR

1994

Als een soort goedmakertje voor Jaguar – dat de XJ220 met moeite aan de straatstenen kon kwijtraken – maakte TWR nog een paar bijzondere XJ220’s. Deze exemplaren waren een flinke klap sneller dan de standaardversies, die al tot de snelste auto’s ter wereld behoorde. De V6 bleef gewoon, maar werd opgepompt tot 700 pk. De XJ220 S was ook aanzienlijk lichter dankzij een koolstof-polymeer koetswerk. Er zijn er 6 van gebouwd.

Aston Martin DB7 by TWR

1996

TWR was ook betrokken bij de ontwikkeling van de reguliere DB7. Sterker nog, de DB7 is eigenlijk wat TWR’s visie was op een opvolger voor de Jaguar XJ-S. Ford gaf het project echter aan Aston Martin. Het is de belangrijkste auto voor het merk ooit geweest. Aston Martin stond er slechter voor dan het CDA in de peilingen (en uitslag). De zescilinder compressor-motor kwam van Jaguar. De latere V12 (met twee Ford V6’en aan elkaar) kwam in 1999, maar in 1996 had TWR óók een twaalfcilinder prototype. Deze was voorzien van een 6.4 liter Jaguar V12 met 482 pk en 637 Nm, gekoppeld aan een handbak, de BorgWarner T-56, een onverwoestbare transmissie waarbij je nog spieren kon kweken.

Volvo C70 T-5

1996 – 2002

Volvo en sportiviteit. Ergens mixt dat niet zo lekker. Volvo had het een paar geprobeerd, met gemengd resultaat. Dus toen ze bij Volvo besloten om een beeldschone coupé te gaan maken op basis van de 850, hielpen ze de hulp van buitenaf in. TWR hield zich bezig met de ontwikkeling van de C70. Dankzij TWR kon de V70 in 30 maanden ontwikkeld worden. Oh, TWR racete natuurlijk ook met de 850 stationwagons met Jan Lammers en Rickard Rydell.

Renault Clio Renault Sport V6

2000 – 2003

Niet alles wat ze deden veranderde in goud en toch ook wel. Het idee van een Clio met een V6 motor op de achteras is te bizar voor woorden. Al helemaal toen bleek dat ze bij Renault het apparaat wilde gaan aanbieden in showrooms. Nu is het een behoorlijke exercitie om een Clio te voorzien van een middenmotor en achterwielaandrijving. De auto was direct een legende. Niet omdat ‘ie zo snel was, maar omdat het een zeer bijzondere en bijzonder onveilige auto was. Deze auto deed denken aan oude Porsches 911 met een kont die bij gas los ineens omkwam. Het is echter wel een auto die tot 80% van de grens extreem vermakelijk is om te rijden.

Saab 9-3 Viggen

1999 – 2002

De ultieme Saab Turbo. Het maakt eigenlijk niet uit wat de journalisten zeggen, dit was de ultieme snelle Saab. Het idee was vrij simpel: pak de motor uit de 9-5 Aero en lepel deze in de kleinere 9-3. TWR mocht er een speciale topversie van maken. Het GM2900-platform blonk echter uit in extreme middelmatigheid. De 9-3 Viggen had een matige besturing, extreem slechte grip, enorm veel torque steer en absoluut geen sportief chassis. Je kon het rampenpakket ook als cabriolet bestellen, wat misschien wel de meest overbodige auto ooit is. Maar de auto deed ook een paar dingen goed: zalige stoelen, een subtiel-dik uiterlijk en bizar snelle supersprints. Staar je niet blind op de 0-100 km/u tijd. Op de tussensprint waren deze koppelmonsters erg snel.

Tot hier mijn spreekbeurt! De raceauto’s van TWR gaan we ook zeker een keertje behandelen!

Meer lezen? Check hier de special over de Jaguar XJ220 én XJR-15!