Elektrische motorfiets: nieuw in een oldtimer jasje!

De ‘patina’ op deze motorfiets uit 1953 doet denken aan alles behalve een elektrische aandrijflijn.

De Belgische Danny moest na een tekenbeet gedwongen thuis zitten. Laat zijn schoonvader nu een werkplaats voor motoren en een hoop ervaring hebben. Danny besloot zijn tijd hier op te vullen. Sleutelen doet hij al sinds zijn tienerjaren aan een 2-takt en hij besloot dit nu weer op te pakken. Een verhaal over de betere huisvlijt!

Het begon met een Zundapp Bella, die hij tegenkwam in de zoektocht naar een Vespa. Prijstechnisch interessanter. Zo begon de herstart van zijn gesleutel, zoals hij het zelf leuk noemt. Danny deelt met ons zijn verhaal tot aan de Ducati 65 T, welke hij uitrustte van een elektrische aandrijving. Voor mensen met een aversie tegen elektrisch: de Duc rijdt ook nog gewoon op benzine.

Het eerste elektrische motorfiets-project

Danny had een jaartje later een elektrische scooter op de kop getikt op een veiling. Hij besloot deze aandrijving in een mishandelde Vespa PK 50XL te lepelen. De Vespa had een kapotte motor. Waar hij bij zijn Zundapp Bella niets anders dan lof ontving, was dat bij de Vespa wel anders. Zijn opknapbeurt werd als verkrachting bestempeld. Hierna besloot Danny de Vespa in originele staat te verkopen.

Toch merkte hij enkele jaren later dat hij met zijn Zundapp tweetakt niet meer welkom was in de steden. “Meer steden in Nederland verbieden het om tweetakt te rijden.” En dus blijft zijn idee om een elektrische oldtimer motorfiets te bouwen aan hem knagen. Speurend naar een motor van maximaal 1.000 euro stuit hij op een Ducati. De motorfiets heeft een kapotte motor, maar omdat het een elektrische motorfiets wordt maakt dit niet uit.

Het project elektrische Ducati 65T

Toen hij op de motor stuitte besloot hij wat speurwerk te doen naar de Ducati 65T. En wat blijkt, dit is de eerste Ducati motorfiets die door het merk zelf is gebouwd. Na de oorlog ging Ducati licentie-motorblokjes bouwen. Het ‘Siata’ motortje is een 48cc viertakt. In maart 1950 kwam er een 65cc stoterstangen motorblok in een door Ducati zelf ontworpen rijwielgedeelte, de 65T.

Een stukje geschiedenis dus waar Danny een kwalitatieve elektrische aandrijflijn in wil zetten. Een Belgisch bedrijf slaagt erin dit te leveren. Hiermee steeg niet alleen de topsnelheid van 70 naar 80 km/u, ook het koppel steeg enorm. Om dit te overleven kreeg de 65T tork armpjes die Danny uit cosmetisch oogpunt op maat maakt.

• 

• 

Anonieme elektrische motorfiets

Zoals elke elektrische motorfiets is het rijbereik soms een struikelpunt. Danny houdt van een rustig toerritje en had een bereik van 50 km als doel. Maar waar verberg je de accu’s dan? Danny wil de oldtimer in zijn waarde laten en gaat voor oude jerrycans. In het zadel verdwijnt de managementmodule samen met de kabels.

Alleen het instrumentenpaneel, waarop de snelheid en batterijstatus zijn af te lezen, verraadt het stukje moderne techniek. Deze voorziet hij van een zelfde rode laklaag als de Ducati 65T om de elektrische motorfiets ‘anoniem’ te houden. Zo is ook de originele verlichting nu led.

• 

• 

• 

“Zeer weinig zal uitwijzen dat deze brommer elektrisch is aangedreven”. Om de motor af te remmen voorzag Danny het nieuwe achterwiel met elektromotor van remschijven. Deze werken met het oude voetrempedaal. Ook het tandwiel wordt voor de originele look door hem teruggeplaatst. Dat brengt Danny tot het idee om het oude blokje er ook gewoon terug onder te hangen. Dit bleek mogelijk met een vrijlooptandwiel.

Corona zorgde voor meer opknapwerkzaamheden

Vanwege corona moest Danny langer op zijn accu’s wachten dan gehoopt. Dus besloot hij in deze tijd de 65T met twee componenten lak over te spuiten. Sommige delen maakte hij ruw en sealde hij met vernis. Zo bleef de patina behouden. De accu’s zijn allebei 72 volt en 18 Ah en zijn exact op maat gemaakt voor de jerrycans.

Toen hij deze accu’s eindelijk mocht ophalen moesten alleen de oplaadpunten nog weggewerkt worden. Danny heeft zoals al eerder gezegd het oude benzineblokje ook onder de elektrische motorfiets gehangen. Omdat hij kan overschakelen naar benzine besloot hij de actieradius te gaan testen. Met redelijk doorrijden waren de accu’s bij 73 kilometer leeg. Met het rustige toeren zou hij 90 kilometer moeten kunnen rijden.

• 

• 

De reacties

Tijdens zijn tweede testrit, als hij net een scooter heeft ingehaald, gaat Danny’s telefoon. “Ge ging maar even rijden en bent al een dik uur weg!”, zei zijn partner misschien wel een beetje terecht. “Time flies when you’re having fun.” is zijn passende reactie. Na een poging om de motor op internet te verkopen krijgt hij veel nieuwsgierige vragen.

In detail treden doet Danny echter niet. Toch vertelt hij ons dat de kostprijs in totaal rond de 3.500 euro ligt, zonder manuren uiteraard. Hij krijgt meer positieve reacties dan twee jaar geleden, maar slijten voor 5.000 euro lukt hem nog niet. En dus blijft zijn elektrische motorfiets in zijn collectie. Wellicht tegen de zin van zijn partner in. Wij vinden het in ieder geval een mooi project!