Het meeste dat aan boord van de Felicity Ace stond is te vervangen, maar één Honda met een verhaal is dat absoluut niet. Een bijzonder (triest) verhaal.
In februari van dit jaar sloeg het noodlot toe voor het autoschip Felicity Ace. Deze kolossale autotransporter zou met zo’n vier duizend auto’s zeil zetten van Emden in Duitsland naar de oostkust van de VS. Het schip kwam echter nooit verder dan de Azoren, een paar honderd kilometer ten westen van de Portugese kust. Daar ontstond brand op het transportdek en de bemanning moest het schip verlaten. Na een paar dagen ongecontroleerd ronddobberen werd bevestigd dat het schip is gekapseisd en momenteel ligt het schip zo’n 3.000 meter verder onder de zeespiegel dan je zou willen. Het behoeft geen uitleg: alle auto’s die op de Felicity Ace stonden zouden al brandschade hebben, maar liggen nu op 3.000 meter diepte decor te zijn voor diepzeevissen.
Verloren auto’s
De grote verliezer is natuurlijk de Volkswagen Groep. Van de vier duizend auto’s waren ruim 3.900 van VAG. Het zou gaan om vele ID.4’s, een paar Golfs maar ook Porsche Taycans, Bentleys en Lamborghini’s: vooral de zeer gelimiteerde Aventador Ultimae was even slikken. Het heeft de VW Groep zo’n 400 miljoen dollar gekost, maar gelukkig kan de productielijn weer aangezet worden en krijgen kopers – met enige vertraging – hun auto alsnog binnen. Dat geldt niet voor de Honda Prelude SiR uit 1996 van Gary Hawkins.
Honda Prelude op Felicity Ace
Bij een schip zo groot als de Felicity Ace is er altijd ruimte voor wat extra. Zo komen er ook wel eens individuele importauto’s mee op een dergelijk schip. Een kijkje in het manifest laat alle Volkswagens, Porsches, Audi’s en dergelijken zien, maar ook individuele onverpakte voertuigen. Eén van die voertuigen is dus een Honda Prelude SiR uit 1996 die bedoeld was voor Honda-fanaat Gary Hawkins uit de VS. Hij kocht de auto in Europa en zal hem nu nooit meer zien. Dat doet als autoliefhebber toch wel pijn, een bijzondere auto van de andere kant van de wereld halen en hem nooit in ontvangst mogen nemen. Dit is het verhaal van de Honda Prelude die helaas ook op de Felicity Ace stond.
Hawkins kon zijn verhaal doen bij The Drive. Daarvoor moeten we beginnen bij de auto zelf, een Honda Prelude SiR. De SiR was een gelimiteerde versie van de Prelude (BB6) voor Japan. Er zijn zo’n 3.000 van gemaakt. Het is een auto die precies zo is als de lanceerspecificatie: zilveren kleur, rood interieur, handbak en vierwielbesturing. Ooit is deze SiR dus nieuw verkocht in Japan, maar hij eindigde al snel in Europa. Daar heeft hij een paar landen gezien voordat hij in Duitsland eindigde. Daar kwam Hawkins hem op het spoor.
Alles aan de auto leek te kloppen en Hawkins kocht de Honda Prelude SiR in 2016. Het idee was om de kers op de taart te zijn voor zijn drietal Preludes van de vijfde en laatste generatie die hij momenteel bezit. De SiR zou een soort ultieme Prelude moeten worden, waar hij alle opties voor een Prelude ooit aan zou willen toevoegen. Ook zou de auto tot in de puntjes gerestaureerd worden en gevuld worden met allerlei leuke ‘OEM’-onderdelen en accessoires die Hawkins heeft verzameld. Daar had hij even de tijd voor, want in 2016 mocht de auto nog niet naar de VS verhuizen. In de VS geldt een regel dat een auto die nooit in de VS verkocht is, 25 jaar of ouder moet zijn alvorens deze geïmporteerd mag worden. De Prelude uit 1996 was dat begin dit jaar en dus vloog Hawkins naar Duitsland om de Prelude klaar te maken voor diens grote epische reis. Hij heeft zijn SiR dus nog wel gezien. Het exportbedrijf in Duitsland zou de auto klaarmaken om verscheept te worden op een tot dan toe onbekend transportschip.
Verzekering
Pijnlijk maar zeker werd bekend welk transportschip de Honda Prelude had opgepikt: de Felicity Ace. Het exportbedrijf belde Hawkins op 18 februari om hem te informeren dat zijn auto doelloos ronddobbert in de Atlantische Oceaan. Als je het verlies hebt laten doordringen komt een belangrijke vraag: hoe werkt de verzekering hiervoor?
Kort gezegd: niet. Lang gezegd: er is niet gekozen voor verzekering voor het verschepen, terwijl Hawkins dit wel had aangegeven. De auto was nog niet verzekerd in de VS omdat dat pas kan wanneer de auto in het land is en de Duitse verzekering was verlopen toen de auto in 2016 gestald werd. Kortom: niemand kon hem dekken, omdat er door gebrekkige communicatie is aangegeven dat de Prelude niet verzekerd hoefde te worden. Hawkins heeft altijd nog gehoopt dat de auto ergens in een hoekje niet op de brandstapel lag en dat het schip nog boven water geborgen kon worden. Toen het schip eenmaal zonk, wist hij wat de harde realiteit was. De Prelude is niet meer en Hawkins krijgt er niks voor terug.
De draad oppakken
De autoliefhebber zal vast inzien dat dit enorm pijnlijk moet zijn. Hawkins geeft echter niet op. Er gaat een Prelude SiR in zijn garage staan, hij moet alleen nog een exemplaar vinden. Het is even een tegenslag in de koop van zijn droomauto, maar beter een tegenslag dan opgeven. Mocht iemand dus weten of er nog ergens een Prelude SiR te koop staat, dan weet je waar die kwijt kan. (via The Drive)
Wackt maar tot hij de zee inkicked yo.
Die Duitse en nog te krijgen Amerikaanse verzekeringen zijn helemaal niet relevant.
Je hebt gewoon een transportverzekering voor het transport per schip en dat kun je prima verzekeren, kun je gewoon als optie aangeven, is hartstikke makkelijk. Is ook niet zo duur vind ik. Wel is het zo dat die verzekering vaak niet verzekerd voor deuken tijdens laden en lossen, en alleen verzekerd bij totaal verlies, wat hier dus het geval is.
Ik heb zakelijk een paar auto’s verzekerd verscheept. Maar onze reisauto terug verschepen, heb ik gekozen de verzekering niet te doen, want de deuken enzo werden toch niet vergoed. En de verscheper zei, hoe vaak gebeurt het nou dat een schip in zijn geheel verloren gaat? Sinds 2018 is het toch wel 3 keer gebeurt in de wereld als ik het nieuws goed gevolgd heb.
Dus, als hij dat heeft aangegeven bij zijn shipping agent dat hij verzekerd moest zijn (makkelijk terug te vinden in opdracht bevestiging in e-mail lijkt me) dan zou ik toch wat gaan eisen van de shipping agent.
Maar meneer kan het ook relativeren. Op een eerder gezonken boot (uit de Franse kust) zat een Unimog reiswagen van een meneer, die verder alleen nog een rugzak had, geen huis meer en alles. Die zag zijn hele manier van leven verdwijnen.
Uit een ver verleden in havenactiviteit dacht ik te weten dat bij het verschepen er altijd een waarde van de goederen moet opgegeven worden en dat de reder deze dan waarborgt, de reder wordt als het ware tijdelijk de eigenaar en betaalt de opgegeven waarde uit als hij niet kan afleveren. Daar is ieder transportschip voor verzekerd, los van de verantwoordelijkheid voor het verlies. Discussies daarover is iets wat verzekeringsmaatschappijen achteraf onderling regelen.
Eigen domme fout, beter moeten controleren of die wel verzekerd is, dat lijkt mij sowieso het eerste wat je dan doet, althans ik doe dat wel altijd als ik autos transporteer…. de rest boeid mij vrij weinig aan de papieren altijd. dat vd duitse of amerikaanse verzekering heeft er niks mee te maken, je verzekerd het transport en verder niks….