
Ja? Dan is dit misschien wel dé auto die je moet hebben.
In het prille begin van autoracen waren kleurstellingen erg simpel: het was een vooraf bedachte kleur voor elk land. Engelse auto’s waren groen (vandaar British Racing Green), Duitse auto’s zilver, Italiaanse auto’s rood en Franse auto’s blauw. Er was niet echt sprake van een livery zoals we dat nu veel zien. Gewoon de kleur van het land van de auto en een startnummer.
Kleurstellingen
Pas halverwege de vorige eeuw werd duidelijk dat een raceauto eigenlijk een soort rollend reclamebord is. Voor teams werden sponsors steeds belangrijker: zij kregen geld, het bedrijf reclame. Soms gebeurt het dan ook dat een auto compleet verandert naar de huisstijl van het bedrijf in kwestie. Teammanager John Wyer werd bijvoorbeeld grootschalig bijgestaan door oliebedrijf Gulf, waardoor de hele Ford GT40 in de huisstijl van Gulf gespoten. Een lichtblauwe basis met oranje strepen en velgen. Deze huisstijl werd vaker gebruikt, ook door de iets latere Porsche 917K. Maar we verwachten toch dat je bij deze iconische racekleuren snel denkt aan een Ford GT40.

Ford GT
Niet in de laatste plaats omdat Ford het ook niet vergeten was. De vroege jaren ’00 stonden in het teken van de nieuwe Ford GT: het merk zou met een hommage komen aan de Ford GT40. Dat was wel een dingetje, want de GT moest echt een prestigieuze supercar worden die het aan de stok kon krijgen met Ferrari’s, echt zoals vroeger. Terwijl een echte Amerikaanse supercar nooit echt tractie heeft kunnen krijgen, los van bijvoorbeeld een Saleen S7. De GT moest de sensatie bieden van een supercar, maar dan voor een vriendelijkere prijs. En tegelijkertijd met het uiterlijk van de oude GT40.

En dat is gewoon gelukt. Optisch was de Ford GT buitenaards, terwijl de inspiratie zo klaar als een klontje was. Zó moet retro. En die sensatie kwam van redelijk old school techniek, want de V8 achterin was niks anders dan de ‘standaard’ Modular V8 die je zelfs in een Crown Victoria of Ford F-150 vindt. Alleen in de GT was ‘ie 5.4 liter groot met een joekel van een compressor, goed voor 550 pk. De markt begint door te krijgen hoe bijzonder de Ford GT was, maar lange tijd kon je er eentje kopen voor een prikkie. Terwijl ze toch redelijk zeldzaam zijn (4.038 stuks in 2005 en 2006) en een naar huidige maatstaven unieke ervaring bieden.

Ford GT Heritage Edition
Maar even terug naar die racekleuren. Ford wilde natuurlijk bovenal de GT te gebruiken om te laten zien dat de ‘underdog’ qua performance-modellen des tijds Ferrari te kakken zette. En dus kon je de Ford GT vanaf 2006 krijgen als ‘Heritage Edition’. Dat betekent dat de GT geleverd werd met die iconische Gulf-kleuren: lichtblauwe basis, oranje streep, racenummer op de zijkant. Het is dé manier om een GT nog iets dichter bij een GT40 te krijgen dan ‘ie al zat.

Van Ford zelf
We zeiden al dat de Ford GT inmiddels toch wel begint te stijgen qua waarde. Dat geldt voor de Heritage Edition al helemaal. Van die 4.000 stuks is nog geen 10 procent besteld met de Heritage-kleuren: 343 stuks. Eentje is afgelopen voorjaar nog verkocht voor 703.500 dollar. Dit exemplaar zou dat wel eens kunnen overtreffen. Het gaat namelijk om Heritage Edition nummer 003. En we kunnen je verklappen: 001 en 002 waren ontwikkelingsauto’s. Maar nummer 003 is ook nooit op de markt verschenen: hij komt rechtstreeks uit de Ford Heritage Fleet. Dat wordt met geld smijten: Ford zelf biedt deze unieke GT aan als de vroegste ooit. Als dat geen record wordt.

De Ford GT Heritage Edition van Ford wordt aangeboden tijdens de Scottsdale-veiling van Barrett-Jackson, de najaarseditie. Die loopt tot en met 18 oktober, dus het is nog even afwachten hoe veel de GT gaat opleveren. Het is een unieke kans om misschien wel de beste racekleuren ooit te bezitten. Of weet jij een betere kleurstelling? Laat het vooral weten in de reacties!











Deze livery en die van Martini zijn toch wel iconisch.
En de John Player Special is toch ook zeer herkenbaar
En die van 555, Jägermeister, Marlboro, Castrol,Rothmans, BMW M, Alitalia.
De Italiaanse kleur voor hun raceauto’s was toch geel, en voor Belgische teams was het rood?