Het verhaal van een cadeau voor Fiat, van Pininfarina

Heb je goud in handen, doe je er niets mee. Of toch niet?

Hoe de tijden kunnen veranderen. De jaren ’90 waren nog heerlijk overzichtelijk. 2 Brothers on the 4th Floor waren cool en The Kelly Family was dat niet. We keken allemaal naar Jurassic Park en gamen deden we op de Super Nintendo. De best verkochte auto’s in Europa waren de Volkswagen Golf en Fiat Punto. Jazeker, weinig auto’s waren zo populair als de Fiat Punto. Fiat verkocht er meer dan een half miljoen per jaar van.

Omdat er toen nog markt was voor echte leuke auto’s (in plaats van compacte cross-overs voor mensen met een dynamische levensstijl) waren er ook leuke varianten van de Punto (176). Uiteraard was daar de GT, maar als het niet zo snel hoefde was er ook een Punto Cabriolet. Deze werd gebouwd door Bertone. Aan de achterkant was de auto minder herkenbaar dan de hartchback: je miste de hoge achterlichten, uiteraard. Echt een verkoopknaller was het niet, maar met dik 50.000 verkochte exemplaren was het zeker geen teleurstelling.

De tweede generatie Punto (188) kwam in 1999. Voor een jaartje was deze leverbaar naast de oude Punto Cabriolet. In Europa was de Punto leverbaar als drie- en vijfdeurs hatchback. Zo populair als de eerste generatie Punto was de tweede niet, maar Fiat had absoluut geen reden tot klagen. Eén van de redenen was de wordende concurrentie van Peugeots nieuwste, de 206. Van die 206 werd in 1998 een concept car getoond, de Peugeot 20hartje. Dit was de voorbode voor de 206 CC.

Pininfarina vond dat wel een geinig idee. Op basis van de nieuwe Punto ontwikkelde Pininfarina een zelfde type coupe-cabriolet. Dus ook met een tweedelig metalen klapdak en een wonderlijk zijaanzicht. Het was een concept car vóór Fiat, niet ván Fiat. Het was mede bedoeld als cadeautje voor het honderd jarig bestaan van Fiat. De naam van de auto: Pininfarina Wish. Een pijnlijke naam voor de auto, eigenlijk. Het was wel heel erg openlijk flirten om een order binnen te hengelen.

Naar het schijnt heeft Fiat het absoluut overwogen. Maar de kosten zouden niet opwegen tegen de baten. Ook had Fiat de grootst mogelijke moeite om de (op de Punto gebaseerde) Barchetta te kunnen slijten. Dus om nog een opdracht uit te schrijven voor een cabriolet zag Fiat niet zitten.

Achteraf gezien is het een domme keuze gebleken. De Peugeot 206 CC bleek namelijk niet aan te slepen. De combinatie van een hard dak, enigszins praktisch gemak, geinige looks en redelijke prijs bleek bijzonder populair. Binnen enkele weken was de wachttijd voor de Peugeot 206 CC opgelopen naar ongeveer 12 maanden. Inderdaad. Je bestelde een 206 CC en een jaar later mocht je blij zijn als je er eentje kon krijgen.

Dit betekende dat de bestaande showroomexemplaren verkocht werden voor hogere bedragen dan de adviesprijs van de importeur. Andere merken zagen deze trend en besloten een concurrent te bouwen voor de populaire Peugeot, behalve Fiat. Opel kwam met de Tigra Twin-Top. Nissan had de bovengemiddeld gênante Micra C+C. Mitsubishi wilde meedoen met de rage. Omdat ze haast hadden en weinig productiecapaciteit gespecialiseerd in dat type auto, werd besloten om de order uit te besteden. Mitsubishi had al nagedacht over het ontwerp, het moest vooral een gave cabriolet worden:

En zo komt de cirkel weer rond. Mitsubishi klopte aan bij diverse Italiaanse carrossiers en kwam uit bij Pininfarina. Of zij een cabriolet versie konden ontwerpen en bouwen op basis van hun compacte auto, de Mitsubishi Colt. Maar natuurlijk. Echter, Pininfarina had geen zin in dubbel werk en er was nogal haast bij geboden. Het resultaat was minder fraai dan verwacht:

Dus wat doe je dan? Inderdaad, je kijkt achterin de onderste lade. Daar ergens moeten nog de blauwdrukken te vinden zijn van het oorspronkelijke Pininfarina Wish-ontwerp. Vergeet niet, dit ontwerp was inmiddels al weer zeven jaar oud! Vervolgens doe CTRL + C, slepen, CTRL + V en tadaa: de kont + dakconstructie van de Wish zit op de Mitsubishi Colt. Soms is het niet zo moeilijk.

Wat wel moeilijk was, was de carrière van de auto. De Mitsubishi Colt CZC (zo werd de auto genoemd) was niet een groot succes. Je kon de auto krijgen met een 1.5 viercilinder met 105 pk of dezelfde motor met turbo (150 pk). In zijn segment was het waarschijnlijk de beste in zijn klasse. En daar lag het probleem. Zo snel als de rage van deze klasse opkwam, zo snel verdween deze ook weer. En daarmee ook de markt voor betaalbare cabriolets, gebaseerd op huis-, tuin,- en keukenauto’s. Had Fiat het toch goed gezien.