Er staat ‘Range Rover’ op. Dan moet het toch ook een echte Range Rover zijn, toch?
Je hebt one-isssue partijen in de politiek, en one-issue merken in de autobranche. In principe komt het op hetzelfde neer. De groepering richt zich op een klein, maar specifiek gedeelte van de markt en specialiseert zich daarin. Er zijn voldoende voorbeelden, met name op het gebied van sportwagenmerken. Fabrikanten als Porsche, Maserati en Lamborghini. Oh, even opnieuw. Merken als Lotus, Morgan en Caterham zijn hier uitstekende voorbeelden van.
Maar er zijn ook dergelijke specialisten op het gebied van terreinauto’s. De meest bekende voorbeelden zijn natuurlijk Jeep en Land Rover. Land Rover is altijd een relatief succesvol merk geweest voor zwalkende eigenaren. Zo was het merk eerst eigendom van British Leyland, later van Rover en daarna viel het onder de hoede van BMW. Toen BMW en Rover superveel ruzie kregen en gingen scheiden, nam Ford de voogdij over van Land Rover. Land Rover was toen een behoorlijk belegen merk. Een soort Volvo voor in het terrein, maar dan minder veilig en betrouwbaar.
Toen Ford de boel overnam hadden ze geslaagde en minder geslaagde modellen. De Freelander was destijds een trendsetter, maar verouderd. De Discovery Series 2 was in basis een auto uit de jaren ’80. Gelukkig was onder regie van BMW de beste Range Rover ooit ontwikkeld. De auto was een toonbeeld voor luxe, comfort en prestige. Het grote probleem was: de Range Rover was niet sportief. Dat was jammer, want juist op dat moment schoten de sportieve crossovers uit de grond. De X5, Cayenne, ML, XC90 en Touareg waren direct zeer succesvol.
Uiteraard zat dat de hoge heren van Land Rover niet lekker. Dan beperkt het merk zich tot een zeer specifieke gebied van de markt, gaan andere merken zich daar óók op richten. Kortom, Land Rover moest ook een sportieve SUV in de dealers hebben staan. Ondanks dat Ford redelijk wat centjes had voor de ontwikkeling, moest Land Rover eerst even wat geld gaan verdienen. De investeringen voor de Range Rover (L422) waren gigantisch. Ook moest die auto versneld gefacelift worden en voorzien van nieuwe motoren (van Jaguar, de inkoop van de verouderde BMW motoren was te duur).
Tevens was Land Rover bezig met de nieuwe Discovery. Die auto kende ook een vrij lang ontwikkelingstraject. Er werd constant gehinkt op twee gedachten. De eerste was dat de uitgaande serie Discovery’s te veel te terreinauto waren en te weinig een personenauto. De Mercedes-Benz M-Klasse en met de BMW X5 toonden aan dat de nuance naar een auto voor het asfalt beter aansloot bij de wensen van de klant, dan een raszuivere terreinauto. Aan de andere kant was Land Rover het aan zijn stand verplicht om een auto te maken die redelijk terreinwaardig was. Anders heeft die hele badge geen zin, toch?
Een groot verschil tussen een echte terreinauto en een crossover is het chassis. Een terreinauto maakt gebruik van een ladderchassis. Dus een vrij eenvoudige (laddervormige) opzet waar vervolgens de carrosserie opgezet word. Personenauto’s hebben een zelfdragende carrosserie. Dat wil zeggen dat de carrosserie een onderdeel is van het structuur van de auto. Daar worden vervolgens alle onderdelen aan gehangen en op gemonteerd. Het voordeel van een auto met zelfdragende carrosserie is dat deze lichter, comfortabele en stijver is. Dit is een zeer beknopte samenvatting waar we binnenkort nog een keertje dieper op ingaan.
Enfin, de Discovery dus. Omdat Land Rover geen keuze wilde maken, werd er besloten een zelfdragende carrosserie te plaatsen op een een ladderchassis. Het beste van twee werelden zou je zeggen en dat klopt ook voor een gedeelte. De Discovery was zeer comfortabel, stil en stuurde prima. Tegelijkertijd waren de terreinprestaties ook nog eens uit de kunst. Op basis van dit chassis werd er een sportieve Land Rover ontwikkeld. Het eerste prototype zag in 2004 het levenslicht. Toen werd de driedeurs Range Stormer onthuld. De auto was sportiever dan wat Land Rover ooit had gemaakt. Zeer indrukwekkend, maar Land Rover zou dit toch niet in productie gaan nemen?
Nee, natuurlijk niet. Toch was de productieversie absoluut niet te versmaden. De naam van de auto werd omgedoopt naar Range Rover Sport, om zo te kunnen profiteren van het imago van hun topmodel. De koets had wel wat weg van de eerste Range Rover. Geoff Upex had zichzelf overtroffen met de Range Rover Sport. De auto was stoer en aanzienlijk vlotter gestyled dan de andere Land Rovers, maar het was overduidelijk een Land Rover. Knap werk.
De Range Rover Sport was aanvankelijk leverbaar met drie motoren. Instappen deed je met een in samenwerking met PSA-ontwikkelde diesel. Deze 2.7 TDV6 was goed voor 190 pk en 440 Nm. Saillaint detail, in de Citroen C6 en Peugeot 607 was dit blok uitgerust met twee turbo’s, de Range Rover Sport moest het doen met een enkele turbo. Een trede hoger op de ladder stond de 4.4 V8, dit was een uitgeboorde variant van de 4.2 uit de Jaguar XJ. Bovenaan het gamma stond de Supercharged, eveneens een V8 van Jaguar, ditmaal bijgestaan door een Eaton supercharger. Ondanks dat surplus aan vermogen en koppel was de Supercharged strikt genomen geen snelle auto. De zestraps transmissie was redelijk modern, maar het gewicht sloeg alles. Omdat de auto twee chassis’ had, was het gewicht ook wat hoger. De 2.7 V6 TDV6 was het lichtste: 2.430 kg leeggewicht volgens de folder. De achtcilinders deden daar dik 100 kg bovenop.
Mede door het krankzinnige gewicht was de vierde additie tot de motorenrange de meest aansprekende, namelijk de TDV8. In feite was dit de V6, maar dan met twee extra cilinders. Natuurlijk had deze motor een maximum vermogen (272 pk, bedankt voor het vragen), maar relevant is het natuurlijk niet. Het koppel, dáár gaat het om. Welnu, met 650 Nm reed je altijd over een enorme golf van koppel. De combinatie V8 + diesel + twee keer een chassis was overigens geen lichte: die 2.700 kg haalde ‘ie wel. Qua uiterlijk leken alle uitvoeringen erg veel op elkaar. Toch kun je ze bij nadere bestudering prima uit elkaar houden. De TDV6 en 4.4 V8 hebben een donkergrijze grille en groene badges, de TDV8 had een lichtgrijze grille en groene badges, terwijl de Supercharged een lichtgrijze grille kreeg met zwarte badges.
Voor Land Rover was de auto een waanzinnig succes. Ja, het mag dan wel geen echte Range Rover zijn en bijzonder sportief was ie niet. Maar de auto was ook aanzienlijk jeugdiger dan een Range Rover en minder ‘gezinspapa’ dan de Discovery. Land Rover had met deze auto eigenlijk twee vliegen in een klap geslagen. Er hoefde geen compleet nieuwe auto ontwikkeld te worden, maar de auto opereerde in een compleet ander marktsegment. De Range Rover Sport verkocht aanzienlijk beter dan de originele ‘echte’ Range Rover. Dat had mede door de prijs te maken, de ‘Sport’ zat qua prijs tussen de Discovery en de Range Rover in.
De Range Rover Sport had ook zijn onvolkomenheden. Het interieur was relatief grof afgewerkt. Het idee van Land Rover was dat je de knoppen ook met handschoenen moest kunnen bedienen. Ook was de auto zeer dorstig en vrij traag. In 2009 werden de meeste issues aangepakt met de facelift. Er kwamen drie nieuwe motoren: een 3.0 TDV6 (245 pk), 5.0 V8 (385 pk) en 5.0 Supercharged (510 pk). De bekende TDV8 bleef ook leverbaar. Qua uiterlijk kun je de auto’s herkennen aan de kitscherige kerstverlichting voor en achter. Het interieur kreeg een zeer welkome update met een compleet nieuw dashboard. In 2012 werd de Range Rover Sport nog eens licht opgefrist.
\
Het mocht niet baten, de Range Rover Sport was ernstig besmet. De financiële crisis klapte er behoorlijk in en vooral in dit marktgedeelte was dat te zien. De Range Rover Sport stond ook een beetje symbool voor alles wat slecht was. Het was een beetje de Britse Hummer. Want strikt genomen was de Range Rover Sport een hopeloze auto. De auto was extreem dorstig, de prestaties matig en niet eens zo heel erg praktisch. Dankzij de sterk aflopende daklijn viel de bagageruimte heel erg mee. Achterin was het eigenlijk best krap, zeker voor zo’n zware auto.
Het is een beetje afhankelijk hoe dik je huid is. Het is inderdaad een nodeloos logge auto. Maar wellicht was het juist dat corpulente gewicht dat de Range Rover Sport iets onverzettelijks gaf. Iets onoverwinnelijks. Rijden in Range Rover Sport had wel wat weg van een middelgrote motorboot manoeuvreren. De auto reageerde wat laat op je input. Maar de zitpositie was uit de kunst. Land Rover wilde per se dat je hoog en rechtop zat. In de Range Rover Sport ben je geen chauffeur, maar een kapitein. De naam ‘Sport’ was wat ongelukkig gekozen voor een auto met de wegligging van een motorboot. Ach, watersport is ook sport.
Hoe zit dat met de kleurtjes van de badges etc bij het nieuwe model? Ik rijd een V8, maar dat is nergens aan te zien. De meegespoten onderdorpel heeft volgens mij er weer mee te maken dat het autobiography is, dat zie je ook bij de V6.
@rulefollower: proficiat! Ik heb met de tdv6 mogen rijden. Heerlijke auto:-)
@unknown32: leuk zoveel Range rijders hier. Heb zelf een TDV6 (huidige model)
@porschepdk: Ik ben geen eigenaar. Ik ben directiechauffeur van beroep dus ik heb al met behoorlijk wat verschillende autos mogen rijden.
Zelf hebben we (www.incognito.be) een Mercedes V250, een Mercedes S350L 4-matic, Mercedes Vito en een BMW X5 3.0d.
@rulefollower: Bij ons thuis krijgen ze hem in juli. Ook met de 5.0sc V8??
Hoe is hij met tussensprintjes op de snelweg. En het verbruik ben ik ook wel benieuwd naar. Volgens de boekjes doet hij gemiddeld 1 op 5 in de stad. Dat is best wel een slok!
@kennone: V8 diesel, ben nog van de oude stempel. Maar genoeg koppel voor een tussensprintje, dat wel.
@rulefollower: als tip laat hem chippen dan reageer ie veel beter op het gas
@bo1133: en het verbruik?
Nu 1:10 bij 120 km/u op lange afstand.
@rulefollower: dat zal er ook wel op vooruit gaan. Maar dat merk je enkel met een lichte voet
@rulefollower: nagenoeg hetzelfde, misschien iets zuiniger. Chippen kan vaak ook bij de dealers.
@rulefollower: gelijk 1 op 10,5
Je moet me wel hebben Willem, gisteren de srt nu mn range rover ?
@dutchneon: heb je nog een derde auto?? Neem ik die volgende week meteen even mee ;-).
@willeme: haha zeker, heb net een nieuw model Range Rover Sport gekocht, wereld van verschil met oude en wel het RR platform. Daarnaast net m’n Subaru Outback 3.0 6H aan mn broer gedaan, ook een ondergewaardeerde auto. 18 jaar oud en doet het altijd, net nog mee op winsterport gehad, nooit kettingen zelfs in een halve meter sneeuw met versleten b-merk winterbanden, bracht hij ons boven bij een 14% pad.
@dutchneon: Spec-B? ?
@gulli: nee het model er voor, absoluut geen raceauto. Wel kracht zat om een flinke aanhanger te slepen en luxe voor die tijd, met verwarmde stoelen, verwarmde ruitenwissers, dubbel open dak en een flink grote bergruimte
@dutchneon: complimenten voor je wagenpark dan ;)
Dus eigenlijk is dit een moderne versie van de Rover SD1??? I love it!
In de basis klopt het artikel wel . Maar de bewering dat een discovery 3 aardig stuurt is ozin. Dat is een van de redenen dat de 4 de 3 zo snel opvolgde. De disco3 rolt in de bochten als een gek. Met de face lift is de discovery zijn unieke uiterlijk verloren. Landrover is net als elk ander merk een eenheid geworden.
@milieumeneertje: Dat is natuurlijk in vergelijking met de vorige Discovery. Er zijn grasmaaiers met een beter stuurgedrag dan de Disovery Series II (en I). Ik heb ooit een Chevrolet Trans Sport gereden na een Discovery en de Chevrolet was sneller, stabieler, alerter en stuurde prettiger. En de Chevrolet Trans Sport is geen benchmark op dat gebied!
@willeme: Ah, de trans sport. In ons geval een pontiac. Wat een heerlijke auto was dat vroeger als kind. De middelste stoel eruit en er was een zee van ruimte om met ons vieren te spelen in die auto. Dat kon toen nog. Naar voren lopen, tussen de voorstoelen staan en vragen om een snoepje dat kon gewoon bij die auto. Helaas was het van korte duur want toen pa besloot een failliet bedrijf over te nemen was het geld al snel op. Toen moesten we opeens met ons vieren op de achterbank van een suzuki baleno hatchback… Maar de pontiac, daar word nog steeds over gesproken thuis!
Een brok ellende die dingen, een goede vinden zal lastig worden.
Ik heb ze altijd gave bakken gevonden maar ik ben als de dood om er een te bezitten…
Dit zeg ik als iemand die een XJ40 en een BMW E65 heeft (gehad).
@mopar: Beste maat van me heeft de 2005 LR3 van het eerste uur met de ’tikkende tijdbom’ krukas. rijd nogsteeds met 270.000km op de teller. Nog met de eerste compressor van de luchtvering, originele luchtbalgen rondom, wel moet hij zijn tweede koppelomvormer gaan vervangen (veel zware aanhangers slepen). Afgelopen jaar hebben we voor nieuwe draagarmen en wiellagers moeten doen, maar dat zal bij een ML ook nodig zijn. Echt niks geks met die auto, er gaat elke 15k km’s mooie nieuwe Castrol op en diffs elke 50k km’s nieuwe olie en ding is blij. 11 jaar tijd heeft hem 8600 euro aan onderhoud gekost (Hij rijdt hem op grijs kenteken op de zaak dus kon het zo laten zien.
@dutchneon: Ja ze zullen natuurlijk niet allemaal slecht zijn maar ik heb echt geen geluk met auto’s, van Mn Chrysler tot m’n BMW, altijd grote kosten gehad. Ik vind ze heel gaaf die Range Rovers maar ik begin er tweedehands niet aan, tenzij ik er een van een handelaar met garantie kan kopen ;)
@dutchneon: 8600 euro over elf jaar? Dan heb je het wel heel netjes gedaan. Ken zat voorbeelden waarbij 3000 euro per jaar niet ongewoon is.
@granlusso: inderdaad. Ik kreeg na een jaar een reparatie van 7500 euro, waarna pas te zeggen was of de motor het had overleefd. Total loss dus
En hoewel niemand het deed was het een auto die je prima in de modder kon gebruiken. Land Rover deed dat overigens wel. In 2006 stond de Sport naast de Disco’s en de Defenders aan de startlijn van de G4 challenge.
https://i.pinimg.com/originals/33/fc/52/33fc5279a4ac87ad3bbbedd65b1cf285.jpg
Ik heb er verder niets mee. Als het met een beetje luxe moet ga ik wel voor de Discovery.
2700 kilo… Dat is wel een beetje achterlijk. Als je dan een aanrijding hebt met een aygo zal niemand het ooit weten.
Staat erg hoog op het verlanglijstje, maar door het gewicht staat ie wat verder naar achteren.
Heerlijk artikel @willeme! Ik kom nu wel te laat op school maar dat neem ik maar voor lief.
Weing begeerlijke auto’s voor mij. Leuk als je in een land met bergen en ander ruw landschap woont.
Top stukje weer! Wel denk ik is de bewering dat de Cayenne/ x5 en soortgenoten direct succesvol waren onjuist. Dit duurde toch enige jaren voordat het publiek hier warm voor liep (zéker de Cayenne liep zeer slecht in het begin)
“De Discovery Series 2 was in basis een auto uit de jaren ’80”
Niet helemaal waar, hij leek op de originele Discovery en een paar elementen werden overgenomen (Dashboard en achterdeur) maar de rest was nieuw.
Een nieuw cassis en voor die tijd zeer vooruitstrevend hydrologisch anti-roll systeem dat nog altijd superieur is over de Disco 3 en 4 (En 5 maar die heb ik niet zoveel gereden), ook luchtvering op de achteras.
Ook de motor, de Td5 was voor 1998 gewoon modern en een soort common-rail. Is ook zeer betrouwbaar gebleken (op een productie fijn met boutje van oliepomp na)
Kort om de Discovery Series II zoals hij officieel heette bij de introductie leek dan op zijn voorganger, in de basis was het dat zeker niet.
Verder erg leuke blog post/artikel.
Ik heb de Range Rover Sport nooit echt mooi gevonden, voor bij altijd een: net niet auto gebleven. Net niet styling, net geen echte luxe range rover, net niet een praktische Discovery, net niet snel, etc.
Gek genoeg heb ik dat niet met de nieuwe RR Sport. Die oogt gewoon veel mooier en rijdt ook redelijk vlot en dynamisch. Al heb ik liever een Velar.
@sketcher: grappig. Ik vind de sport de enige logische opvolger van de oorspronkelijke Range Rover. Een logische evolutie van de proporties. De normale Range Rover is vooral een zwaarlijvig rechthoekig busje met grote wielen geworden, alle elegantie is daar helemaal weg.
Leuke post idd. Ik heb zelf jaren in een Disco3 TDV6 HSE 7p gereden. Met chiptuning prima en vlot genoeg. Volop ruimte,Op vakantie kon alles mee en fantastisch in het terrein of op het strand. Door het gewicht goed voor EUR 3k/jaar aan wegenbelasting en dat werd gezien de afnemende gereden km’s toch wat gortig. Verder alleen nieuwe, onderste draagarmen voor en regulier onderhoud. Daarna nog een tijdje in een RR sport Supercharged gereden. Goed voor een brede glimlach bij ieder stoplicht. Bij de pomp wat minder maar toch nog ca. 1:7 bij normaal gebruik. Rol nu in een BMW F11 520d. De Disco mis ik echter het meest.