Leukste feitje over de Aston Martin DB7 blijkt niet juist

Oké, een paar andere leuke feitjes blijven wel juist, maar het belangrijkste en wellicht leukste feitje van de Aston Martin DB7 wordt verkeerd herinnerd.

We willen niet beweren dat Aston Martin momenteel in hun allerbeste periode ooit zit, maar qua expansie heeft het merk genoeg dingen geprobeerd. Aan het einde van de jaren ’90 was het namelijk spannend rondom het Britse merk. Een revolutie was nodig. Met een probleem: er was niet genoeg geld om de ambities waar te maken. Vreemd, want nieuwe eigenaar Ford had geld zat, zou je zeggen. De reden van het besparen is dat er (te) veel geld was geïnvesteerd in de Jaguar XJ220 met te weinig resultaat. Toch is er, ondanks enorm te beknibbelen, een wonderbaarlijke auto gekomen: de Aston Martin DB7. Precies het tegenovergestelde van de XJ220 en een auto die het nieuwe succes van Aston kon inluiden.

Besparingen

Want er stond een bloedmooie, modern ontworpen, door een nieuwe V12-aangedreven super-GT. Een groot risico, wat goed uitpakte voor de DB7 en het hele merk Aston Martin. Van dat beknibbelen zijn genoeg voorbeelden. Je luxeauto volstoppen met Ford-onderdelen is al riskant, maar er werd zelfs geshopt bij Mazda. De achterlichten komen van een 323F (1989), de knipperlichten voor van een MX-3, de zij-knipperlichten en deurhendels in het interieur van een MX-5 en die van het exterieur van een 323 Estate. Veel van de ergonomische zaken in het interieur werden dan weer van een Ford Scorpio geleend en net als vele soortgenoten moesten spiegels van de Citroën CX soelaas bieden.

Motor

Goed, dat zijn allerlei zaken die in het grote plaatje ietwat in het niet vallen wat betreft de Aston Martin DB7. De belangrijkste kostenbesparing zou voorin liggen. Want die gloednieuwe 6.0 liter V12, hoe nieuw is die eigenlijk? Dankzij het hele Ford-onderdelenverhaal gaat het verhaal rond dat het simpelweg twee keer een Ford Duratec V6 aan elkaar gelast is. En dat is logisch: de motor heeft dus exact twee keer het slagvolume van een Duratec, dezelfde boring en slag, dezelfde specs qua nokkenassen en het klopt ook echt wel dat vele onderdelen uitgeleend kunnen worden tussen de twee blokken. Maar, mocht dit de trots van een DB7-bezitter aantasten: geen zorgen. Het is namelijk niet waar.

Op basis van

Dat wil niet zeggen dat een dubbele Duratec niet heeft bestaan. Sterker nog: de aandrijflijn van de Aston Martin DB7 is wel gebaseerd op onderdelen van de Duratec V6 aan elkaar gelast. Een deep dive van Jalopnik (met verwijzingen naar Design Judges) wijst uit dat de V12 er dankzij een Le Mans-ambitie sowieso wel zou komen. Met natuurlijk een linkje naar straatauto’s door hem in de DB7 te lepelen, nadat het initiële idee (wat ook uitgevoerd is) om een 3.2 liter grote zes-in-lijn voorin te leggen. Voor die topmotor was Ford ook al aan het experimenteren met grotere motoren, bijvoorbeeld door versies van de Modular V8 aan elkaar te maken. Daarna heeft Roush (nu bekend als Mustang-tuner) drie verschillende secties van de Duratec V6 gepakt en er één V12-blok van gemaakt. Dit vooral om te kijken hoe het past in de DB7. Deze werd als benchmark gebruikt om om daarna een compleet nieuw blok te ontwerpen, en dat is de 6.0 liter V12 die in de DB7 gebruikt is. Vandaar dat bepaalde elementen van de Duratec overgenomen zijn, want die heeft dus wel deels als benchmark gegolden.

Het is dus juist om te zeggen dat de Aston V12, die nog jaren is gebruikt, een resultaat is van de engineers van Ford. Zo kon er toch nog ietwat bespaard worden om het DB7-project goedkoop te houden. Maar het is niet zo simpel als twee bestaande blokken voorin lepelen: er is toch nog iets meer gebeurd dan dat. Misschien is dit wel helemaal geen nieuwe info voor je, maar wellicht dat je nu je arsenaal leuke autofeitjes voor in de kroeg iets wijzigt.