Verandering van spijs doet eten. In deze lezersvraag: is jouw autosmaak door de jaren heen anders geworden?
Waar je als 18-jarige helemaal wild van was, zal 10 of 20 jaar verder totaal anders zijn. In de basis kun je nog steeds fan zijn van bepaalde concepten. Denk aan achterwielaandrijving of een snelle stationwagen. Maar wat is er eigenlijk veranderd?
Misschien was je vroeger wel apetrots op je Opel Tigra of Honda CRX met een knalpijp. Kijk je nu terug op die periode dan kan een facepalm niet uitblijven. We worden ouder en als het goed is ook wijzer. Dat betekent niet dat je je ergens voor hoeft te schamen. Iedereen heeft zijn eigen (veranderende) autosmaak, vandaar ook deze lezersvraag. Niets is goed of slecht. Iedereen mag en kan zijn auto naar hartelust rijden. Al staan wij Nederlanders altijd klaar met ons oordeel.
Als je terugkijkt op je eigen autoleven, hoe is je smaak dan anders geworden of ontwikkeld? Om het op mezelf te trekken. Voorheen werd ik absoluut wild van een luide uitlaat. Hoe meer geluid, hoe beter. Naarmate ik ouder ben geworden is die smaak voor een deel gedraaid. ‘Opeens’ ben ik comfort belangrijker gaan vinden dan hoeveel decibellen de uitlaat produceert.
Nu ben jij, de Autolog-lezer, aan de beurt. Wat was 5, 10 of 15 jaar geleden helemaal de bom volgens jou, maar nu gruwel je van die gedachte? Kortom in deze lezersvraag, wat is er bij jou qua autosmaak veranderd?
Weinig eigenlijk.
Ik heb nog steeds een zwak voor bijzondere Japanners – heb helemaal niks met Franse auto’s – en ik walg van witte geblindeerde Golfjes en AMGs.
Steeds meer het besef dat die moderne auto’s met allerlei snufjes en forse vermogens uit turbo blokjes steeds minder lol in echt autorijden geven.
Te makkelijk, te weinig gevoel wat er nu echt qua techniek gebeurt, veel te ver die grenzen. Goed, soepel, fraai maar ook saai.
Dus het blijven Alfa’s maar de moderne dagelijkse Giulia met 300pk gaat gewoon weer vervangen worden door de 166 V6 3.2. busso. (NB geen Corona-noodzaak)
@SpiderIV: ??
Heb er twee gehad, die auto blijft door je hoofd heen spoken.
Als een lekker wijf waar je vroeger je tanden op hebt stukgebeten.
Ga er eentje in de huiskamer zetten.
@karaya: Een lekker wijf, of de Alfa?
@SpiderIV: been exactly there, done that! Beleving, beleving, beleving! Excuses als deze reactie als onbeleefd wordt ervaren. Ter verdediging roep ik 4C, 156 GTA en iets met een Q en vierwielaandrijving. Geniet!
thanks. gaat lukken met Serie IV spider, 916 spider V6 en de 166 3.2V6. Wellicht ooit nog de 62’er Giulietta maar die heeft nog veel tijd nodig ……………….. en als een mooie ’66-er Giulia op mijn pad komt …………
Sinds een paar jaar alleen nog maar interesse in klassiekers en offroad campers.
Best veel, als jonge vader kijk ik anders naar een nieuwe daily dan een tijdje geleden. Daarentegen mag papa nog best af en toe lol hebben achter het stuur!
Werkte altijd voor Volvo, gaaf merk maar sinds september heb ik een nieuwe baan en met veel km was ik op zoek naar een mooie diesel. Een V60 D3 was me te duur dus uitgekomen bij een E91 318 ede. Super ding, fijnere navi al had een V60 kwa rijgedrag niet onder gedaan, dat wordt nog altijd onderschat
Veel, vroeger was het een hobby waar ik veel geld aan uit kon geven, en dagelijks veel mee bezig was. Nu is het niet meer dan slechts een vervoersmiddel voor mij. Die dikke bakken zijn leuk bij een ander. Ik wil er geen geld meer aan uitgeven, als het mij van A naar B brengt ben ik tevreden,.
Ik heb altijd wel van ingetogen uiterlijk gehouden, maar mijn interesse voor 4×4’s is gegroeid en dan vind ik een stoerdere look wel leuk.
Ook bij stations vind ik de CrossCountry look tegenwoordig goed geslaagd, terwijl ik dat vroeger helemaal niets vond.
En vroeger droomde ik altijd van de topversie van een bepaald model. Dus RS, M, AMG, GTI etc.. Tegenwoordig zou ik altijd voor de subtopper gaan. Minder overdreven, meer comfort en meer dan vlot zat.
Altijd al van grote auto’s gehouden, maar steeds dacht ik verstandig te zijn en ging dan weer een stuk kleiner rijden.
Totdat het hart weer won en er weer een hele grote voor de deur stond,
Nu geef ik niet meer toe en rijd alleen nog maar grote auto’s, vandaar mijn ML
Na 30 jaar toen het cabriovirus begon kies ik nog steeds voor cabrio en heb ik nog steeds een zwak voor BMW, maar is er ook veel veranderd. Vroeger wilde ik altijd de snelste, nu vind ik comfort belangrijker. 8-jarige (en zelfs 20-jarige) ik zal niet geloven dat 38-jarige ik een automaat heeft. Ook rijd ik liever motor dan auto tegenwoordig.
@beefcake: motor rijden zelfde. (1000xr).
Als kleine jongen hing er ’n poster van de Lambo Countach boven m’n bed, daar heb ik nog altijd ’n zwak voor. Om zelf te rijden begon ’t vooral met (hete of lauwe) hatchbacks. Inmiddels rijd ik liever in Coupés en GT’s. Comfort en uitstraling zijn belangrijker geworden dan vermogen, wegligging en snelheid (ok, boomer).
Maar als ik de loterij win, komen er ongetwijfeld leuke speeltjes bij die nu onbereikbaar zijn.
De liefde voor japanse (sport)wagens uit de periode +-1992 – 2002 is gebleven. Ik ben bmw’s tof gaan vinden (behalve dan de suv’s), terwijl ik er vroeger niks van moest hebben. En ik vond zoals velen die toen puber waren, 10 jaar geleden van die midnight club / need for speed underground getunede auto’s heel tof. Nu lach ik mij kapot als er een oude civic met een uitlaat dikker als mijn bovenbeen naast mij staan. Te vaak is er onder de motorkap ook niets gebeurt.
Mijn eerste auto was een subaru mini jumbo sdx met 2 cilinders en 660cc. Dolblij was ik er mee.
Hierna heel veel Alfa’s gehad; 6, 33,147,156,159 om vervolgens over te stappen op Duits vervoer.
Met de jaren veranderen de behoeften en de financiële mogelijkheden.
Ik moet zeggen dat mijn passie voor Italiaanse auto’s blijft bestaan. Maar dan met name om het uiterlijk. Dat was vroeger zo en nu nog.
Maar het rijden zelf doe ik toch liever in een Porsche of BMW. Dat is toch een andere ervaring.
Gelukkig ben ik nu in de positie dat ik niet meer hoef te kiezen omdat ik 5 auto’s heb staan ?
Heel veel veranderd. Ben nu 48 en als twintiger kon het niet snel of luid genoeg zijn. Toen de eerste elektrische auto’s kwamen vond ik daar helemaal niets aan. Emotieloze bagger vond ik het. Maar sinds kort heb ik een Tesla Model 3 en kan ineens niet begrijpen waarom ik zolang nog met een verbrandingsmotor heb gereden. Alhoewel het geluid van een V8 mij nog steeds kan bekoren wil ik niets anders meer dan een EV. Dus ja; heel veel veranderd.
Ik heb precies hetzelfde. Ik vond het eerst leuk om een godsvermogen uit te geven aan tjoening en dergelijke. Nu vind ik het origineel houden en geen oorverdovend geluid hebben veel beter.
Ik scheet vroeger op cross-overs en SUV’s. Overbodige auto’s. Stationwagon ook dikke prima. En nu staat hier een X3 op de oprit. Mijn vrouw is zwanger. Ander perspectief… (en ja, kan ook in een 3-serie touring, maar is wel erg laag. Bukken, lui, X3)
Best wel veel. Ik ben al 20 jaar een mustang liefhebber maar toen ik voor mijn eerste auto op zoek ging wilde ik persee een japanse 2 zitter vanwege het sturen gevoel voor op het circuit. Nu is die weg en ben ik aan het sparen voor een Mustang, om met het gezin relaxt te kunnen cruisen.
@arnoldh: goeie keus! Ik had dat met een Corvette ipv Mustang. Vervolgens veel plezier gehad met een Japanse 2 zitter(350z) alleen maar plezier ritten en veel circuit kilometers mee gemaakt. Uiteindelijk toch de Corvette aangeschaft, een droom die uitkomt, geweldig. P.s. Een V8 mustang rental in de USA heeft uiteindelijk de doorslag gegeven.
Mijn smaak is met de evolutie van de automarkt meegegaan. Vind dat er nog steeds ook mooie auto’s worden gemaakt.
Grootste verschil is het budget. Mijn smaak is weinig veranderd. Ik moest nooit iets weten van stickertuning, autostyle of rioolpijpen als uitlaat. Stock+ is mijn voorkeur.
De Porsche 914 is al sinds ik 5 of 6 jaar was altijd mijn absoluut favoriet om ooit als klassieker te hebben staan.
De Mazda MX5 heb ik het liefst voor de deur, wat moderner en praktischer.
De BMW E88 die nu voor de deur staat is een heerlijke auto om met mooi weer te toeren, maar mist spartaanse, het lichtvoetige en het gehobbel van de MX5 met strakker onderstel.
Een klassieke 911 zou ook mooi zijn maar voor dat budget heb ik liever een 914, een MX5 en een upje voor de boodschappen. :P
Ik was vroeger gek van Ferrari.
Had alle modellen in 1:18 en het liefst in zoveel mogelijk uitvoeringen. Ik was vanaf mij. 4e al gek op auto’s. De Ferrari 328gts vond ik geweldig en was absoluut mijn favoriet!
Nu (30 jaar later, ik wordt oud) heb ik een ‘65 Mustang Cabrio en dat is wel ultiem genieten! Ferrari vandaag de dag vind ik eigenlijk niks meer.
Vroeger wist ik van elk model uit de lijst achterin de Autoweek wel de prijs, het vermogen en het aantal cilinders.
Dat is nu wel over. Ik kan echt niet enthousiast worden van weer een 3-cilinder cross-over met automaat en neppe uitlaten. Van een afstand lijkt het misschien heel wat, maar alles blijkt nep en gestyled.
Ben daarom veel meer van de oudere auto’s. Hoe obscuurder hoe beter, zo lang het maar een beetje authentiek is.
@r3fl3x: idem?
Eigenlijk niet zo veel veranderd. Eerste auto was een clio 16v uit ’91. En daar naast een gtv6. Verafschuwde automaten toen en doe dat nog steeds.
Ben 31 jaar en bij zijn de veranderingen als volgt: vroeger moest alles nieuw zijn en vind klassiekers nu misschien wel leuker, geen touch screens maar knoppen en meters
Ik vond het vroeger megastoer als er een VW langs kwam raden waarbij de DI van TDI rood waren. Ik dacht dat dat echt kanonnen waren. Qua smaak geen idee. Ik vond vooral nieuw heel tof. Facelifts. Fascinerend hoe ze een mooie auto nog mooier konden maken.
Vandaag de dag als ik mocht uitzoeken zou een elektrische bak op de oprit willen zetten met in de garage een Porsche 911 964.
Voor nu is het een Auris Hybrid Station. ?
Supercars die ik als kind geweldig vond, zou ik nu gênant vinden om me er in te vertonen. Sowieso interesseert me dat niet meer zo.
Klassiekers, met name Mercedessen en alfa’s, ben ik gaan waarderen.
In m’n begin twintiger jaren vond ik coupé’s heel mooi, nu prefereer ik een stationwagen. Ook qua looks (ben nu 34).
Porsche had ik eerst niks mee, nu vind ik ze geweldig. Begon met 997 generatie. 930 ben ik mooier gaan vinden dan 993, terwijl het eerder precies andersom was.
Pohh, best veel eigenlijk. Ik ben JDM culture veel meer gaan waarderen. Ben nog meer de young/oldtimer hoek in gegaan. Op een paar exoten na interesseert me nieuw spul helemaal niet meer. BMW was altijd mien merk maar dat is op 1/2 modellen na ook echt over. Mis Alfa nog steeds ondanks dat de Golf erg goed bevalt. Dus denk na deze eens proberen een Giulia te scoren. Of iets 90ties Japans. Moet zeggen dat een Impreza oid me echt wel aanspreekt. Of iets in die trend. Een VIP Lexus ofzo.
Heb ook altijd al een zwak gehad voor Alfa’s ook al heb ik veel plezier gehad aan andere auto’s zoals een 330i e46 en een saab 93. Toch neig ik altijd weer naar Alfa en ben nu ook een (tweedehands) Guilia 2.0T aan het overwegen. RWD, rond de 320pk (software chip) en lekker sportief weggedrag, zoals een Alfa hoort te rijden.
@e34m5touring: Als rechtsgestuurd geen probleem is kijk dan eens naar een nissan cima (y33) of toyota chaser (jzx100) wat jdm betreft
Beide toffe modellen, staat al een tijdje een knappe Cima op Japan-Partner.com
Ben ook wel gecharmeerd van zo’n GS Lexus in Toyota spec met de 2JZ. Die heb je voor niet al te veel geld en die hebben wel potentieel!
@E34M5Touring: ah een aristo dat is zeker niet verkeerd.
Niet zoooo veel veranderd. Als 23 jarige een Alfa Spider 3 gekocht die ik nog steeds heb.
Als daily “droomde” ik van een 323i, nu M5 of M550xD.
Weinig, zowel wat auto’s betreft als met andere zaken hou ik nog steeds van anders-dan-anders. Ik hou niet van volksbuurten, volkszangers en volkswagens…
Vanaf dat de w204 c63 op de markt kwam was het mijn absolute droomwagen waarvan ik wist dat die wel ooit werkelijkheid kon worden. Uiteindelijk heb ik mij een s205 c63s kunnen aanschaffen en tot besef gekomen dat het 10 jaar verlangen naar een c63 leuker was dan hem nu uiteindelijk te bezitten. Het is en blijft voor mij een geweldige wagen hoor en altijd een glimlach tot achter mijn oren wanneer ik er mee rijd maar ook ben ik nu tot de conclusie gekomen dat je die 510 paarden eigenlijk echt niet nodig hebt op de openbare wegen en zelden of nooit volop kunt gebruiken de dag van vandaag. Nu droom ik al opnieuw van iets anders. Namelijk een GT 4 deur. hoeft zeker geen 63 meer te zijn voor mij. Meer comfort en luxe en nog steeds meer dan power genoeg.
Weinig veranderd. Ford heeft altijd in de familie gezeten.
Zelf begonnen met een Fiesta uit 2002, toen 2009, huidige Fiesta uit 2014.
Volgende model wordt de nieuwe in ST lijn
Op mijn 18 een Golf 4 verlaagd andere wielen,…
Daarna een Mk5 GTI
Jetta MK2 GT voor meetings
Dan een BMW E60 daily op Airlift,..
Nu een F10 520D mpack origineel gehouden en ben er helemaal niet kwaad om
Tuning zegt me niet veel meer ineens
In mijn jeugd jaren kon het niet genoeg pk hebben, laag op de grond met velgen die het opvullen. After market velgen en eventueel ook sideskirts, bumpers. Tzgenwoordig hebben de fabrikanten al vaak mooi spul die je vanaf fabriek er op kunt bestellen of met beetje zoeken een uitvoering vind die je aanstaat. Ik ben de originele meer gaan appreciëren. Verlagen is voor mij not done ivm rugproblemen. Een goede midrange met heel veel comfort opties en automaat daar kijk ik naar. Als ik ongeveer 150pk heb, heb ik al genoeg. Nu loet ik er wel bij zeggen dat ik jaarlijks rond 80000km rijd. Dan is je comfort belangrijk.
Als klein kind fan geworden van Ferrari, mede door een ene Schumacher. Daarna steeds meer van supercars in het algemeen. Sinds ik legaal pils mocht drinken is mijn interesse steeds meer verschoven naar oudere modellen en naar minder ‘exotische’ modellen (hoewel je een escort xr3 naar mijn gevoel veel minder vaak ziet dan een 458 of Aventador). Vroeger was de insteek vooral meer PK’s (incl. meer uitlaten) meer beter. Tegenwoordig zit ik in een fase die ik beschrijf als meer roest meer beter. Ik heb dan ook vooral een zwak voor de oudere Fransen en Italianen. Vooral hoekige van de jaren 80/begin 90 spreken mij heel erg aan.
Ik merk dat ik niet meer zoveel heb met het nieuwe power geweld. Ik vind het allemaal maar hetzelfde, geen karakter…Ja het gaat snel, maar gaat makkelijk snel, voet op de vloer en de auto doet de rest. Gaat het niet snel genoeg dan hang je er je laptop aan vast en poef 70 pk erbij. Nog een pops & bangs voor de show en klaar (Wat is dat toch met dat gepruttel bij elk verandering in het gas signaal? Ik dacht dat de Civics fartcannons hadden… ). Ik beoordeel trouwens niemand die dit helemaal geweldig vindt, doe vooral je ding. Er zitten soms ook dingen tussen die ik stiekem wel gaaf vind, maar 90% klinkt/gaat/is voor mij hetzelfde en het boeit me niet meer.
Ik ben steeds meer gaan overstappen van auto’s naar motoren haha, voor 5000 euro kan je harder dan 99÷ van de auto’s.. en dan heb ik het nog niet eens over rijbeleving en plezier
Mijn liefde voor klassiekers en oldtimers blijft altijd bestaan. En heb mijn laatste Jag, een XJR uit 2004 ingeruild voor een prachtige jap. Een Mazda CX-30.
Deze Jaguarrijder huilt nu zachtjes…..
Vroeger snelle kleine hatchbacks (o.a. Clio II RS, Fiesta ST 150) nu een 320i (G20).
Smaak hetzelfde, maar ratio telt nu mee. Thuis wonend kon al het geld naar de auto, en dus een leuke FD. en nu rijd ik, met plezier, een oude Civic. Het grote voordeel vind ik dat ik kan smijten, volgas kan gaan, zonder dat het serieus buitensporig word. En als er wat kapot gaat, kost het een scheet en een knikker. Ben meer van de mechaniek dan elektra.
Ik was 20 jaar geleden gek op de Golf 3 en de e36 3-serie. Dat is eigenlijk nooit veranderd. Alleen droom ik nu van een restomod ipv angel eyes…..
Eigenlijk niet zoveel veranderd buiten dat ik van comfort ben gaan houden..
Vroeger moest alles getuned worden. En dan echte TUNING dus motorswaps carbs, ITB’s, Turbo dar soort spul en geen dikke velgen, laagleggen, plastic fantastic en ga zo maar door.
Over de jaren heen, dat gebeuren laten gaan en wagens gekocht met minimaal 300PK, zodat er in ieder geval nog wel een beetje vermogen is om te spelen.
Wat wel nog steeds gebleven is zijn rustige lijnen mijn autohistorie is begonnen met de 205GTI, toen 309GTI16, vervolgens 205 rallye 1.3. Toen moesten de wagens groter worden door mijn werk en ging het van Jaguar XJR naar BMW E39 M5 tot momenteel de Lexus LS460.
Moderne auto’s met al dat schreeuwerige design doen met helemaal niks, om maar niet te beginnen over 3 cylinders en dat soort grasmaaiers…..
Er is veel veranderd. Héél veel! Maar wat wil je? Vanaf dat ik leerde lopen begon zich ook de belangstelling voor auto’s te ontwikkelen. Mijn ouders konden mij ook geen groter plezier doen dan mij voor mijn verjaardag een Dinky Toy naar keuze te geven. En al vroeg wilde ik, als ik later groot was, niets liever dan een beroep, waarbij ik veel moest rijden. Dat is ook gelukt, want ik heb er inmiddels meer dan 5 miljoen kilometer opzitten. Het liefst wilde ik bij een grote autoproducent werken. Ik wilde graag verantwoordelijk worden voor de verkoop van die grote Amerikanen, die toen mijn favorieten waren. En dat is mij óók gelukt!
Natuurlijk had ik in het begin de meeste belangstelling voor exoten, al waren er daar in die tijd nog niet zoveel van. Maar de eigenaren van die Rolls-Royce Silver Cloud, die Mercedes 300 SL met vleugeldeuren en die Facel Vega HK 500 zullen zich toch wel geërgerd hebben over die afdrukken van mijn handjes op hun ruiten.
Maar nu ik 72 ben kan ik terugkijken op hoe zich mijn smaak in de loop der jaren heeft veranderd. Mijn eerste auto kocht ik toen ik na mijn studie begon te werken. Dat was in Duitsland in 1970 en het werd een jonge, gebruikte, kanariegele Fiat 125S. Heerlijke auto in die tijd! En die was me toch goed uitgerust! Hij had zelfs een 5-bak, achterruitverwarming en een toerenteller. En dat zag je toen alleen nog maar op veel duurdere auto’s. Ook leuke ritten mee gemaakt. Zo was ik er verschillende keren mee naar Leipzig (toen nog DDR) en naar Oost-Berlijn. Maar ook naar Varna in Bulgarije!
Daarna terechtgekomen bij GM. Veel verschillende Opels en Vauxhalls gereden en uiteindelijk de Amerikanen! En daaruit mocht ik alles kiezen, behalve Cadillacs en Corvettes. Vervolgens weer terug naar Duitsland. Als beursmakelaar. Maar daar volgde ik niet mijn 480 collega’s in hun autokeuze! Nee! Ik wilde vooral voor mijn pensioen gaan zorgen. Geen Ferrari, Porsche 911 Turbo of BMW 7-serie. Ik heb toen gekozen voor Volvo. 740GL, 945GL en 3x een 960 Stockholm. Heerlijke auto’s, waar ik nog graag aan terugdenk.
Toch bleek die keuze voor mijn pensioen niet de juiste! In 2008 kreeg ik bericht, dat Lehman Brothers failliet was en dus mijn hele pensioen verdwenen! Daar ging mijn mooie ouwe dag! En dat betekende, dat ik vanaf mijn 65e moest blijven werken om het financiële hoofd nog een beetje boven water te kunnen houden. Een vriend hielp mij toen door koeriersritten te gaan maken. En dat ging goed, totdat deze coronacrisis begon. Nu ligt alles stil, terwijl ik daarvoor nog gemiddeld zo’n 120.000 km per jaar reed! Naar Stockholm, Warschau, Budapest, Milaan en Marseille. In oktober vorig jaar zelfs nog naar Boekarest geweest! En dat met een Ford Mondeo Combi 2.0 CDTi uit 2006! Km-stand nu: 479.000! And still going strong! Mijn 3e al! Alle drie gebruikt gekocht voor onder de € 3.000,-! Maar daarom leer je zo’n geweldig en oerdegelijk werkpaard toch waarderen. Natuurlijk droom ik wel eens weg naar de toestand van vroeger, maar ik heb nou eenmaal de nering naar de tering moeten zetten. En mijn grootste wens nu: Een Tesla Model S! Maar dat zal er wel nooit meer van komen. Helaas….
@9000cse: Mooi verhaal. En die Saab dan? Meneer 9000 CSE? ;)
@SvenskaAeroplanAB Ja! Die heb ik ook nog gehad! Erg fijne auto ook. Maar ik heb nog meer andere auto’s gehad: Afgezien van company cars o.a. VW kever halfautomaat, Renault Laguna break, Mitsubishi Galant TD, 2x Audi 100 GLS, Peugeot 404, 504 en 607, Citroën ID19, 2x CX, XM en C5, Alfa 164 TD en 166 TD, Opel Commodore sedan, Honda Accord en dan ben ik er waarschijnlijk nog wel een paar vergeten.
15 jaar geleden moest het groot luxe en krachtig zijn. 4 cylinders was sws uit de boze.
10 jaar geleden kocht ik een Audi A6 4.2 V8. Zelfde smaak dus.
5 jaar geleden, na een 330i E93 erbij gehad te hebben (want relatie); ging de Audi eruit en werd het een Infiniti SUV met 3.0 TD: nog steeds groot en luxe; maar de helft minder verbruikt maar wel veel kracht. En een M3 E93 erbij ipv de 330i: Nog steeds luxe en krachtig; maar voor de lol hoeft het niet meer groot zijn.
Klein en licht heeft me nooit iets uit gemaakt: ik geef gas op het rechte en ga relatief rustig het bochtje om.
Vroeger moest ik altijd de snelste hebben. Was al met de brommer en met de auto niets anders. Nu boeit het me niet zover meer. Mijn ‘nieuwe’ Z4 E89 heeft de 2.5 6-in-lijn met 204 pk. Meer dan genoeg voor nu, waar ik vroeger voor de 35iS was gegaan.
Jakkeren hoeft niet zo nodig meer, vind die 100km per uur ook helemaal niet zo erg. Al mag je hier in Spanje nog gewoon 120.
Wat wel is gebleven is de liefde voor de straight six van BMW. Wat klinken die dingen toch fenomenaal.
Het mag niet al te veel stuk gaan, de wagen moet comfortabel rijden, veel speelgoed aan boord hebben en je mag het model niet op elke hoek van de straat tegenkomen. Ziedaar mijn lijstje toen en nu.
99% van al het aanbod kan ik ongezien overslaan.
Mijn smaak is altijd consistent gebleven.
Brits. We reden vroeger thuis Brits, mijn 12 jaar oudere zwager kwam in de familie toen in 10 was en reed een Mini. Later een Triumph Spitfire MkIII. En daarna een MGB.
Helemaal gek was ik van die dingen.
Eerste drie auto’s van mezelf waren Mini’s.
Later ook wel wat ander spul gehad als een Amazon en een 205.
Frans heb ik ook graag (4 Xantia’s, 2x C5 en Renault Megane lease) en ik heb Duits en Aziatisch altijd verafschuwd.
Inmiddels zijn er een paar Japanners die ik wel leuk vind, zoals de Mazda MX-5 NA. De huidige Mazda range kan me wel bekoren, maar Duits blijft een no-go.
Omdat inconsequentie menselijk is, ben ik enorm van de Honda motorfietsen. Dat wel.
Sinds drie jaar ben ik eindelijk thuisgekomen op autogebied.
Ik rij Jaguar. De ultieme auto toen ik jong was en Minitjes reed. Waar ik altijd van gedroomd heb. Nu ben ik bijna 50 en er staat een dagelijkse S-Type 2.7d voor de deur.
Ik heb net 3 dagen met een leen-Renault Captur automaat met 150pk gereden. Snel, vol snufjes waar die Jag niet eens van kan dromen, maar wat was ik blij dat ik weer in mijn trouwe vriend zat.
There is a difference between a luxury car and making a car luxurious.
Los van mijn liefde voor (klassiek) Amerikaans én (klassiek) Japans, die er nog steeds is:
Minder ‘interesse’ voor de supercars. Helemaal voor de hypercars. Ok, even spotten als ik er eentje voor t eerst tegenkom, maar verder…
En (véél) meer interesse voor t oudere, obscuurdere spul.
Best veel, als ik erover nadenk.
Op de eerste plaats dacht ik vroeger diverse auto’s te willen hebben. Inmiddels vind ik dat echt een nutteloze gedachte, aangezien het overgrote deel voornamelijk stil zal staan. Ook begin ik steeds minder waarde te hechten aan ‘dikke’ bakken. Aangezien ik 99 van de 100 keer in Nederland rij, waar je toch niet zo hard mag en veel vermogen alleen maar een nutteloos hoog brandstofverbruik oplevert, zie ik het nut hier niet meer van in. Bovendien vind ik veel dikke bakken er toch ook een beetje sneu uitzien, sta je daar in de file met je Lamborghini tussen de Opels en de Kia’s, wat wil je bewijzen? Van a naar b wil ik ruimte, comfort, betrouwbaarheid en zuinigheid. Daarnaast begin ik wel puur autorijden meer te waarderen. Een goede afwisseling op de saaie comfortbak. Ook hier een auto die veel stilstaat, maar de kosten zijn laag. Ook is ie niet supersnel, maar daar gaat het ook niet om. Dus: hybrid station/SUV van een Japans/Koreaans merk voor elke dag + een kleine cabrio of coupe voor de fun.
Vroeger koos ik een ruimere (500 liter kofferbak was het criterium) maar kale auto, nu juist een compactere maar luxere auto. Schuifdakje bijvoorbeeld moet nu echt. Het gekke is: ik weet echt niet meer waarom ik ooit dacht dat ik 500 liter kofferruimte nodig had, ik bleek zelfs met een Volvo C30 prima uit de voeten te kunnen.
Ik was altijd al van het uiterlijk origineel te houden, en als ik iets aanpas kwa uiterlijk moet het wel OEM zijn. Rij nu een FR uit 2008, en die wil ik aan buitenzijde ook zo laten. Vroeger waren er andere velgen enzv onder geknald
Ik lees het hierboven vaker. Voor mij geen suv. Drie kinderen verder staat er een suv voor de deur…
Niet veel eigenlijk, nog steeds een liefhebber van serieus snel spul. Alleen is het budget over de jaren groter geworden, waardoor een categorie auto’s die aanvankelijk buiten bereik was op enig moment haalbaar werd.
Dat betekent overigens niet, dat ik doorsnee auto’s niet zou kunnen waarderen. Integendeel, die hebben ook absoluut hun charmes, alleen al financieel. Heb bijvoorbeeld zeer genoten van het ouwe Koreaanse 16-kleppertje waar ik een tijdje mee gereden heb.
Enige categorie, die ik inmiddels vaarwel heb gezegd is die van de klassiekers. Vaak teveel gedoetjes mee gehad, zelfs met fanatiek gerestaureerde exemplaren. Al komt er ooit nog wel eens een ouwe Amerikaan, zo’n slagschip uit de 50-er jaren. Principes zijn er tenslotte om overboord te kieperen, nietwaar ? ?
BMW. Altijd dat verdomde BMW. Van huis uit opgegroeid met BMW maar de laatste modellen doen mijn BMW hart gewoon niet meer harder kloppen..
Daarentegen heb ik Porsche volledig (her)ontdekt ook mede dankzij @CasperH en @Wouter met recente aanschaf en dito rapportages. Ben al geld opzij aan het zetten voor een 997 (Jup geen 996, sorry).
En oja.. voor woon werk verkeer volledig elektrisch. En ik wil niet meer terug.
EDIT; en dan toch weer AutoScout24 aanslingeren voor een mooie 530i uit 2003 of E91 335i.. het is een verslaving.
Vroeger was ik fan van een rode Volvo 850R, maar tegenwoordig ben ik fan van een rode Volvo 850R.. Vrij weinig dus?
Ik ben bang dat ik meer fan van ferrari aan het worden ben dan lamborghini. Had me dit op mn 16e verteld en ik had je voor gek verklaard.
@dsdh: voor mij het tegenovergestelde. Na de Enzo heeft Ferrari mij niet meer kunnen bekoren. Lamborghini daarintegen met de Reventon, Sesto Elemento & Murcielago SV juist wel weer. Maar de new kid on the block Pagani staat er nog iets boven
In het begin een ingetogen sedanvormige snelwegcruiser voor de lange afstanden(Ik heb nu een Mazda6 met bijna alle opties) – Nu neig ik meer naar hetzelfde maar dan in SUV vorm, een CX9 bijvoorbeeld.
Vroeger wilde ik elke km ‘beleven’ nu geniet ik van 100km/u kachelen in een Skoda Kodiaq met veel hulpsystemen. Af en toe lekker los met een rondje 911, Maserati, MG of oude wagelende od deinende Citroën en vervolgens weer relaxed tuffen in de Skoda. En waar ik vroeger droomde van veel pk’s lach ik me nu suf om al die snelle nieuwe auto’s. ‘Mijne kan nog harder.. ‘ Wahahahahahaaaaa. Lekker belangrijk.
Niets. nog steeds fan van Amerikaanse en VW oldtimers, ik heb nog steeds mijn eerste auto van 10 jaar geleden, een T3 er is alleen nog maar wat ander oud spul bijgekomen waaronder 66 Mustang en MK1 Jetta. Nog steeds geen fan van nieuwe wagens op muscle cars na, maar alles met meer dan 2 deuren verliest vrij snel mijn interesse. Ik haat nog steeds SUVs. Ik droomde altijd een oldtimer busje, oldtimer Mustang en oldtimer Lowrider te bezitten. Met 2 op de 3 ben ik er bijna en die 64 impala cabrio zal er tussen dit en 5 jaar ook wel staan.
Droom auto toen ik 18 was.. De 156 liefst in het rood of non-metallic blauw. En caramel leer..
Ook de Lancia kappa coupé vond ik erg mooi… (En nog steeds).
Sindsdien niet meer zo gek op een auto geweest. Mijn eerste auto (panda mk2) vond ik erg leuk. Lexus rc vind ik nu erg mooi maar iets te zwaar en iets te traag.. Giulia staat nog op mijn lijst, die ga ik een keer kopen.. En daarna elektrisch denk ik..
Heb over 5 jaar gekozen een PHEV te kopen van een gerenommeerd merk uit Stuttgart. NOOIT meer. Overprijst voor de kwaliteit wat het maar is en technisch een catastrofe voor de garage. Gebonden aan het merk met handen en benen.
Nu Italiaan gekocht met 510pk, zonder electrosh**
Zal ook wel iets aan mankeren, maar bij AR weet je dat. En… Slechts één (verbrandings)motor is minder problematisch voor garage
Ik kijk steeds liever naar grote koplampen en dikke bumpers. Liever niet Duits, Scandinavisch heeft meer de voorkeur.
Vroeger was ik gek van alles met vier wielen, nu zijn me dat twee wielen te veel.
Dat is een flinke verandering! Ik ben motorfietsen wel gaan waarderen, maar houden van, dat gaat denk ik niet gebeuren.
@Dizono: Hier het zelfde “probleem” sinds het motorrijbewijs zijn auto’s niet meer zo boeiend. En na een week woon-werk op de motor is de auto gewoon heel erg traag. Ik zie mooie auto’s als speeltjes, niet als iets wat je nodig hebt. En hoe leuk die speeltjes ook zijn, motoren zijn nóg leukere speeltjes. En waar je voor pak hem beet €5.000,- een hele leuke motor kan kopen, moet je bij een auto minimaal het viervoudige uitgeven om net zoveel plezier te hebben!
Wat ik met name meer ben gaan waarderen, voornamelijk sinds 2015 ofzo, zijn auto’s met FOSSIELE BRANDSTOFTANKS !!! Want, geluid.
Je kan altijd een jerrycan benzine in je Tesla zetten… toch…?
Ruim 10 jaar geleden moest ik niks van diesel weten, benzine loopt fijner ook al is het slechts een viercilinder.
Nu een paar diesels later en ik hoef echt geen benzine meer. Vooropgesteld ik rij vooral Autobahn ipv N-weg, maar moderne benzines met 4-pitten of minder vind ik qua beleving minder fijn dan de natuurlijk ademende modellen. Je moet ze op koppel rijden, wat ze minder hebben dan de diesel tegenhanger, zonder dat doorhalen echt wat uithaalt. En bij hoge toeren is het net zo’n herrie als bij diesel, die juist een stuk prettiger geworden zijn met de jaren.
Als het dan geen benzine V/I6 kan zijn, dan maar all-in op koppel en rust met een fijne 2.0 turbodiesel.
Toen ik een jaar of 6 was kreeg ik een 1:18 model van de toen pas gelanceerde Dodge Viper. In het rood met de driespaak. Dat ontwerp was de vonk die m’n nog steeds hoog oplaaiende autopassie aanwakkerde. Op m’n 10-11 jaar was ik wild van de getunede Corrado’s en Golf 3 Cabrio’s die in de buurt rond reden. Als ik wat ouder werd, neigde ik dan weer naar BMW omdat m’n ouders er 2 hadden. M’n eerste auto op m’n 19 jaar werd uiteindelijk een Opel Corsa Sport, om budget redenen. Nu ben ik er bijna 34 en is de Alfa microbe al een jaar of 6-7 actief, wat resulteerde in een GTV2000 uit 1975 als weekendwagen en een ‘17 Giulia (diesel) als daily. Heel wat wendingen, dus. De droom blijft wel een Ferrari, heel cliché :)
Na een paar lease karren een “als ik later groot ben auto” Alfa Romeo GT gekocht als 21 jarige.
Een kleine 7 jaar later als 28 jarige de stap gemaakt naar een 11 jaar nieuwere Fiat Punto voor de vrouw en zelf weer voor een lease hok gegaan een Opel Karl, wat niet eens tegen valt sinds ik wel wat leukere dingen kan bedenken dan auto rijden tegenwoordig. Ik ben een auto liefhebber maar vind inmiddels auto rijden een van de allerergste dingen die er is, grappige wending in een paar jaar tijd.
Ik vind dure auto’s niet meer interessant. Vroeger zou ik met 2 miljoen amper 5 vijf auto’s kunnen kopen, nu zou ik er twee loodsen met apart goedkoop spul inzetten.
Same here, ik verbaas me er ook over hoeveel auto ik kan kopen voor zelfs maar een euroton. Honda Beat, Suzuki Cappuchino, Autozam AZ-1, Toyota Century, Mk1 Focus RS, W202 C43 AMG en een frisse handgeschakelde Cayman S uit +/- 2008..
Dit is een leuke rubriek/vraag. Ik vind mezelf een echte autogek en stond als ventje van 4 al op de achterbank (geen gordel jaren ‘70) alle automerken op te noemen. Vrat later ook alle autoweken op en kende al 0-100 tijden uit mijn hoofd.
Ooit begonnen met een Suzuki Swift uit 1988 en mijn eerste degelijke auto was een golf 4 uit 1999, de TDI met rode I 110 pk, als een kind zo blij en wat reed dat fijn. Vele auto’s volgde, ook lease auto’s en ik moet eerlijk zeggen….ik word er haast niet warm of koud meer van, heb er weinig passie meer voor, wat een saaie auto’s allemaal tegenwoordig. Ben er altijd na een jaar op uitgekeken. Ik mis dat gevoel wel eens dat ik bij mijn eerste autotje had ;-)
Mijn vrouw vroeg me laatst: als je de loterij zou winnen, wat zou je dan voor auto kopen? Weet je wat, ik zou het niet weten? Wel iets met 6 cilinders! Ik rijd nog maar even door in mijn 335i GT, die heeft nog wel lol gelukkig.
Er is weinig veranderd qua smaak alleen wel gebruik van de auto ivm gezins uitbreiding dus dan kan dat woofertje niet meer in de kattebak en qua leeftijd zijn we de brulpijp voorbij ook al vind ik het nog steeds leuk om te horen
Ik zou het eerlijk gezegd niet weten. Ik ben altijd al fan geweest van bijzondere underdogs, auto’s die niemand kent, behalve de kenners. Drie van de vijf auto’s waren Japans, één Koreaan en één Duitser. Ik denk dat ik me meer en meer in Japanse youngtimers ben gaan interesseren. Oh, en Mercedessen had ik vroeger niets mee. Maar een onverpeste C43 AMG met die smeuiige V8…. Of een R129 SL500… Tsjongejonge wat een lekkere wagens. Ik leef een beetje voor de 90s denk ik, qua auto’s.
Mijn eerste auto was een Citroen 2pk 425cc. Daarna een grote verscheidenheid aan wagens gehad met motoren tot 7700cc (Cadillac cabrio) maar na een grote omzwerving is nog altijd de 2pk, in zijn latere uitvoering dan wel (602cc), mijn favoriete auto all times. Ik bezit er trouwens eentje dat ik al sinds 1975 jaarlijks jaarlijks ter keuring aanbied (in België). Bij lottowinst zou er ook wel een Bentley cabrio tussen de Mehari, 2pk en Dyane in de garage staan.
Waarom noem je de Citroen de 2pk?
In België worden die nou eenmaal zo genoemd. Het gaat daarbij om de aanduiding van de fiscale pk’s. Hoe dat precies in elkaar zit weet ik niet. Maar ook in Frankrijk is dat (nog?) zo. De afkorting 2CV staat voor ‘Deux Chevaux Vapeur’, wat twee paardenkracht betekent, een maat die het resultaat is van de ingewikkelde berekening van de Franse wegenbelasting. Overigens noemen ze “ons” lelijke eend(je) in België ook geit(je).
Ben veel meer van de oude auto’s tegenwoordig. Hoeven niet eens mooie oude auto’s te zijn. Hoekige jaren 80 Japanse sedans of een mooi gerestaureerde Renault R4, dikke prima!
Vroeger wilde ik alleen maar sneller en groter, dat is er wel zo’n beetje uit
SUV’s vond ik altijd lelijke, lompe bakbeesten. Echter sinds ik een relatie heb (en inmiddels getrouwd ben) met een vrouw die grotendeels rolstoelgebonden is, en wij in de VS twee weken in een Ford Edge getourd hebben, ben ik er met andere ogen naar gaan kijken.
De hogere instap maakt de transfer tussen rolstoel en autostoel namelijk een heel stuk makkelijker. Ze kan nog staan en kleine stukjes lopen maar uit een lage stoel opstaan is zelfs met hulp een zware opgave, waar ze zich uit een SUV alleen maar opzij hoeft te draaien en zo kan uitstappen.
Dan ga je noodgedwongen toch meer naar MPV’s en SUV’s kijken als er een andere auto moet komen. Als ik daartussen moet kiezen ga ik toch liever voor een SUV die er nog enigszins mooi uit kan zien, dan voor een gezinsbusje…
ik kijk nu veel meer naar gemak en comfort