Tijd om een knuppel in een hoenderhok te gooien en te beweren dat deze EV-restomod wel gewoon mag.
We willen absoluut niet iedereen over één kam scheren, maar de kritiek op EV’s is vaak wel heel heftig. Vooral met drogredenen de nadelen enorm vergroten lijkt een populair fenomeen te zijn. Als dagelijkse auto heb je waarschijnlijk een hele fijne auto aan een EV, want je dagelijkse tripje over de snelweg in de grauwe ochtendmist terwijl je toch niet harder kan dan je voorganger is net zo saai als de EV zoals die vaak beschreven wordt.
Perfecte EV?
Ho, niet wegklikken. Ik houd zelf ook net zo erg van een lekker ronkende achtcilinder of een heerlijke lichtgewicht sportwagen. Maar het gaat om realistisch zijn. Bereken is voor jezelf hoe veel van je kilometers nou echt stuurmanswegen aanvallen zijn, en welke kilometers je met je veel te zware koppeling achter je voorganger zit te filekruipen. Als dat laatste de meerderheid is, dan tellen zaken als geluid en gevoel ineens niet meer mee. Dan zou je best je dagelijkse kilometers in een saaie auto kunnen maken, wellicht een EV, en dan je zondagsritjes in een leuke auto.
Waar ik nog wel een voorstelling bij heb is dat moderne EV’s misschien wat minder tof zijn om naar te kijken. En dat is zeker waar. De lijnen van een klassieke auto zonder de lasten van een oude motor is in theorie een gouden combinatie. Let dan alleen wel op wat je kiest, want bij vele oldtimers is de motor juist deel van de beleving. Wat je moet hebben is een auto waar de motor niet het sterkste punt van de auto was. Een Citroën DS bijvoorbeeld, dat wordt als EV gewoon een betere auto en die viercilinder was niks bijzonders.
Rolls-Royce
Bij een oude Rolls-Royce was dat eigenlijk ook zo. Die 6.75 liter grote V8 hoef je niet te hebben voor zijn geluid, want daar zette Rolls-Royce de wereld aan dempers op. Het rijgevoel blijft wel als je de vering intact houdt. Een niet-vibrerende motor zou zelfs helpen daarbij. En je houdt die tijdloze, stijlvolle koets. Technisch gezien een win/win, lijkt ons.
Evice
Het kan dankzij een bedrijf genaamd Evice. Deze contradictie (EV + ICE?) gaat oude Silver Shadows en Corniches verbouwen om een EV-aandrijflijn te huisvesten. Het zou gaan om een 77 kWh groot accupakket waarmee je 320 kilometer ver komt. Niet efficiënt, wat wel een nadeel is van oude auto’s en diens niet-gestroomlijnde vorm. Laden zou echter geen probleem moeten zijn, want ze zijn gebouwd op een 800V-infrastructuur. De remmen worden geüpgraded en Evice gaat zich toch bemoeien met de vering. Ze beloven echter rijcomfort dat vergelijkbaar is met de originele hydropneumatische vering.
Het interieur wordt hetzelfde mee gedaan: de originele grote lijnen uit de Rolls-Royce Silver Shadow blijven, maar dan met vernieuwde aircobediening, Apple Carplay, stoelverwarming en een achteruitrijcamera. Momenteel gaat het nog om prototypes, maar Evice wil te zijner tijd de elektroconversies op de markt brengen.
Heb een paar jaar een Bentley T2 als hobby auto gehad. Technisch 1 grote ellende maar ombouwen tot EV?
NO WAY!
Het kost een veelvoud van de oldtimer waarde en wat is de oldtimer EV dan nog waard?
Voor een liefhebber 0€.
Dan liever de American way en er een moderne motor inlepelen.
Toch vloeken in de kerk, op de website staan 2 Evice modellen, zeer fraai gerestaureerd. Ik vind de versies met de dikkere bumpers fraaier zeker als fixed head Corniche Couoe, daarmee vergeleken is de nieuwe Spectre een pauperbak.
Het grote probleem met dergelijke conversies : de prijs. Met alle respect : om en nabij de EUR 50K voor een elektrische 2CV (van Sander Aalderink bijvoorbeeld) maakt het een volstrekte no go. Een elektrieke RR Silver Shadow zal vermoedelijk een veelvoud van dit bedrag moeten kosten. Vind ik teveel, hoe goed EV-techniek op zich ook bij zo’n kar past.
Dat, en het feit dat de basis nog steeds een oude auto blijft. Leuk dat je de remmen, ophanging en onderstel aan de nieuwe situatie opwaardeert, de radio vervangt door iets met navigatie en Android Auto of Carplay, maar uit eigen oldtimer ervaring weet ik dat bijvoorbeeld alles van kunststof (en dat soms wel 80% van het interieur), soms letterlijk onder je vingers breekt of verbrokkelt, vroeg-moderne zaken als ABS, airco’s, elektrische raambediening, hydraulische stuur- en rembekrachtiging, interieurbekleding, het gaat allemaal een keer kapot, want ‘oud’. Carrosserie- en lak conservering: blijven bijhouden want idem dito ‘ook oud’.
Je rijdt in stijl en met grandeur, en lachen natuurlijk als je zo’n 40+ jaar oude auto (legaal!) op een laadplek neerzet. Maar let op, je zult nog steeds uitermate vergevingsgezind moeten zijn aangaande de vele kleine en grote ongemakken die zo’n auto je kunnen opleveren, zeker als je zoiets als daily driver wilt gaan inzetten.
Waarom?
Omdat het kan
De opmerkingen hierboven over dat de kosten van de ombouw ver uitstijgen boven de waarde van de auto geld eigenlijk voor bijna elke restomod.
Las pas geleden dat zo’n conversie ook een botsproef moet ondergaan. Dat lijkt mij nauwelijks haalbaar. Het gaat mogelijk om een nieuwe wet. Iemand die meer weet?
NB Een paar leuke Italianen zijn wel te verlossen van een milieuzone-onveilige dieselmotor, zoals een Lancia Thesis of Alfa 159 SW / 166 (4-8 k€). Elektromotor en accu erin, interieur update, nieuw leer (50 k€) en je leven is een stuk minder saai.
Haalbaar voor tegen de 60 mille?
Slim. Zo’n oude Rolls wordt vooral gebruikt voor bruiloften en die zijn vaak bij gemeentehuizen en kerken in het centrum, dus midden in de milieuzone.
Vind de kerstboom op het dak wel wat overdreven groot.
De lol van een oldtimer is toch juist ook het sleutelen wat er bij komt kijken?
Een motorprobleem analyseren en oplossen, en daarna weer met een brede grijns rondrijden? Of gewoon alles weer eens een keer finetunen totdat ie perfect loopt?
Of in het geval van een franse oldtimer: het vloeken omdat je de halve auto uit elkaar moet halen om een bougie te vervangen?