Ricciardo: “Had gedacht Vettel meer pijn te doen”

DR3 brengt de pijn.

Dezer dagen doet Daniel Ricciardo alleen Daniil Kvyat nog pijn, maar er was een tijd dat de Ozzie op weg leek naar een glanzende carrière in de F1. We spreken 2014, toen Ricciardo na twee jaartjes Scuderia Toro Rosso en een paar races voor Hispania Racing Team zijn grote kans kreeg bij Red Bull Racing.

Dat het zover kwam was lange tijd onzeker. Bij Toro Rosso had Ricciardo het namelijk best lastig om zijn teamgenootje Jean-Éric Vergne te verslaan. De Fransman leek daarbij enigszins de voorkeur van Helmut Marko te hebben en dat is uiteindelijk de man die de beslissingen maakt. Maar in de laatste seizoenshelft die de twee hadden als teammaatjes wist Ricciardo toch het verschil te maken. Vooral in de kwalificaties was hij JEV meestal de baas.

Zo mocht Ricciardo dus in de voetsporen van zijn uittredende landgenoot Mark Webber treden. Velen dachten dat hij ook letterlijk de positie van WEB over zou nemen, namelijk die van ‘number two driver’. De overgang leek wat dat betreft veel op die van Gasly naar Red Bull Racing dit seizoen, of misschien nog wel extremer. Slechts weinigen bevroedden dat DR3 regerend viervoudig wereldkampioen Vettel die naast hem zou staan in de pitbox het vuur aan de schenen kon leggen. Ricciardo bevestigt die visie nu ook tegen Motorsport-Total, maar zegt dat het juist in zijn voordeel werkte. Hij voelde geen enkele druk:

Ik herinner me dat het vooral opwindend was. Ik kreeg de kans voor een topteam te rijden en het op te nemen tegen een viervoudig wereldkampioen. Ik zag geen nadelen. Als ik überhaupt in de buurt zou kunnen blijven zouden de mensen zeggen ‘die Ricciardo is best goed, hij houdt een viervoudig kampioen bij’. Er was geen echte druk, het was alleen maar een kans voor me. Het was echt cool.

In realiteit bleek Ricciardo al snel veel meer te kunnen dan alleen een beetje ‘aanhaken’. De keiharde cijfers aan het einde van het jaar spreken min of meer voor zichzelf. RIC won het kwalificatieduel met 10 tegen 9, scoorde drie overwinningen in vergelijk met Vettels nul zeges, in totaal acht podiums tegen vier stuks voor VET en 238 punten versus 167 units voor de Germaan. Vettel had om eerlijk te zijn de Grand Prix van Canada kunnen winnen die uiteindelijk naar Ricciardo ging vanwege strategische beslissingen. Maar dan nog: over het hele jaar is het niet te ontkennen dat de honingdas de betere van de twee was.

Je zou zeggen dat dit niet in Vettels koude kleren ging zitten. Het was de eerste keer voor de Duitser dat een teammaatje hem in de knip had. Doch SV5 bleef er erg koeltjes onder volgens RIC. Veel koeler dan hij zelf verwacht had in ieder geval:

Afgezien van de resultaten halen wilde ik in dat jaar vooral veel van Sebastian leren. Ik wilde hem niet kopiëren, maar eventueel wel goede eigenschappen overnemen. Hij eet en leeft echt autosport. Tot wrijving kwam het in die twaalf maanden eigenlijk nooit echt. Ik had gedacht dat het hem harder zou raken dat ik vaak sneller was. Zeker omdat hij niet echt bekend stond als een ‘goede verliezer’ in de tweestrijd met Webber. Maar we hadden een goede verstandhouding. Ook in de jaren nadien. Ik denk dat dat laatste komt door dat seizoen wat we samen deden.

Uiteraard was het niet altijd smooth sailing. Zo negeerde Vettel in China een teamorder om Ricciardo voorbij te laten. Dat was pas de vierde Grand Prix van het jaar. Ricciardo denkt dat het team ook wel een beetje verbaasd was vanwege zijn snelheid, omdat de verwachting was dat het ‘een leerjaar’ zou worden voor de Ozzie. Het was dus even wennen voor iedereen.

Uiteindelijk werd al vrij vroeg in het jaar bekend dat Vettel het volgende seizoen zou vertrekken naar Ferrari, waar hij Fernando Alonso op moest volgen. Misschien was Vettel mede daarom relaxt over de nederlaag versus RIC. Bij Ferrari moeten ze zich met de kennis van nu echter even achter de oren krabben: hebben ze wel de juiste coureur de sleutels van de fabriek gegeven?