De beste, snelste, duurste en gaafste auto is dit niet. Voor het geld was het echter een van de fijnste auto’s die je destijds kon kopen.
Er zit een verschil in tussen wat je denkt dat je wil en wat je daadwerkelijk wil. Dankzij excessieve marketing, geprogrammeerd sentiment en visuele manipulatie denk je dat je echt zin hebt in een Big Tasty met bacon, de nieuwe CD van De Toppers (bleh) of veel te strakke skinny-jeans. We doen wel alsof het niet zo is, maar onbewust doen we er toch aan mee. Om dezelfde reden denken we dat we een aparte auto van een premium merk moeten hebben met een sportpakket. Een super-premium vijfdeurs coupé met een hoge instap en AMG-pakket. Jazeker. Jahaa, dat willen we, toch? Echt? Waarschijnlijk niet, maar omdat het bewustzijn gevoed wordt door externe factoren ga je onbewust toch anders handelen.
Eigenlijk had Peugeot dat ook moeten leren. Want het merk was voornamelijk bezig met het maken van uitstekende auto’s in plaats van marketing-technische mind-games. Het merk was in de jaren ’80 en ’90 op zijn hoogtepunt. In elke klasse had Peugeot een competitieve auto. Zowel de compacte auto’s (de 205 was een sterk nummer) als op het gebied van grote reislimousines was Peugeot ijzersterk. Met name op het gebied van rij-eigenschappen stond Peugeot zeer hoog aangeschreven. Als er een nieuwe auto op de markt kwam, werden de rij-eigenschappen gemeten aan die van een gelijkwaardige Peugeot. De verwachtingen voor de nieuwe 406 waren dan ook uiterst hooggespannen. Qua uiterlijk was het duidelijk dat de Italiaanse designer zich bezig had gehouden met het ontwerp.
De jaren ’80 en ’90 waren de hoogtijdagen voor Pininfarina. Niet zozeer op het vlak van supercars en GT’s (daar zijn ze eigenlijk altijd goed in geweest). Pininfarina was uiterst getalenteerd als het aankwam op het tekenen van zeer geslaagde, normale auto’s. Op het gebeid van sedans, toch een beetje de bruine-boterham-met-kaas onder de auto’s, had Pininfarina een prachtig basis-ontwerp dat ze op meerdere auto’s konden toepassen. De Peugeot 405, Alfa Romeo 164 en Peugeot 605 deelden ongetwijfeld de basislijn met elkaar. Is dat erg? Dat hangt ervan af. Dat is net zoiets als zeggen dat al je drie de dochters te veel op hun mooie moeder lijken.
De Peugeot 406 werd in 1995 gepresenteerd en kwam in dat jaar ook op de markt, alhoewel de meeste exemplaren pas in 1996 op kenteken gezet werden. De 406 was te bestellen met een riks benzine- en dieselmotoren. Uitschieter was de 2.0 Turbo. Tegenwoordig zijn we bekend met downsizemotoren, maar dit was een blok om zo soepel mogelijk te lopen. Het vermogen was niet schrikbarend (150 pk), maar het koppel (235 Nm) was niet verkeerd. Dat koppel was uitgesmeerd over het gehele toerenbereik, waardoor de motor zo smeuïg als een pot pindakaas van een bekend merk was. Ook de 2.1 Turbodiesel was een Frans genoegen, evenals de 3.0 V6 met 190 pk. Om ervoor te zorgen dat de 406 uitstekend reed, werd de Franse middenklasser voorzien van een onafhankelijke wielophanging. In grote lijnen was deze gelijk aan de Citroen Xantia, maar dan zonder het pneumatische veerbollen-systeem. In plaats daarvan had de 406 een uitgekiend setje veren en dempers voor een uitstekende wegligging.
De 406 was lichtvoetig, stuurde uitstekend in en de achterkant kon zelfs verleid worden om een stapje opzij te zetten. Jazeker, boenderen met een 406 was een prettige bezigheid. In vergelijking met veel middenklassers zoals de Passat, was de 406 sportiever én comfortabeler. Dat kwam mede door de voortreffelijke demping. In tegenstelling tot 99% van alle auto’s had de 406 specifieke, custom-made dempers. Deze waren veel duurder dan reguliere items die de concurrentie gebruikte, maar zorgden wel voor dat typische weggedrag. De enige auto’s die in de buurt kwamen waren de Ford Mondeo en de Nissan Primera.
Enkele maanden later werd de 406 Break gepresenteerd. Tot voor kort waren stationwagons voornamelijk ruime werkpaarden. Je bestelde een stationwagon omdat je hem nodig had, niet omdat ‘ie mooi was. Zie de Peugeot 405 Break, absoluut niet de meest fraaie variant, maar wel erg praktisch. Gelukkig voelde Pininfarina precies aan waar de subtiele lijn tussen praktisch gemak en esthetiek moest liggen. De 406 Break had een bagageruimte van 525 liter, met de banken plat bedroeg dat zelfs 1740 liter. Daarmee was de 406 Break een van de ruimste stationwagons in zijn klasse, zonder dat de auto er lomp of gek uitzag. Dat is tegenwoordig vrij logisch, maar wie zich de eerste Laguna Break kan herinneren weet dat het een hele opgave kan zijn. Voor 406-rijders met succesvolle zwemmers was er zelfs een 406 Familiale, waarbij in de bagageruimte een tweepersoonsbankje opgeklapt kon worden.
Minder praktisch, maar wel leuk, zijn de race-uitvoeringen van de 406. De Peugeot 406 komt namelijk nog uit de tijd dat het normaal was dat je met een middenklasser meedeed aan een touring kampioenschap. Dus ook de 406. Deze werd ingeschreven in twee klassen. De eerste was de STW. Een knalgele 406 met de sponsoring van Hälleröder deed mee in het Duitse Toerwagenkampioenschap. In die tijd was de DTM net kopje onder aan het gaan dankzij de eigen grootheidswaanzin. Het STW was een goedkopere en eenvoudigere klasse, maar niet minder leuk.
De 406 vergaarde meer bekendheid in Engeland. In de jaren ’90 waren er diverse toffe raceklassen, maar er was er geen één zo competitief als het BTCC. Bijna ieder zichzelf respecterend merk deed mee. Dit zorgde voor veel competitie, een aanwas van uitstekende coureurs en veel fabrieksteams. Peugeot deed mee met Local Hero Tim Harvey aan het stuur. De 406 deed het niet eens zo heel slecht, maar dankzij het grote aantal deelnemers was de 4e plaats het hoogst haalbare. De livery van Esso: groen met goud is nog altijd iconisch en mag zeker een keertje terug keren op een race-Peugeot.
De sportieve rijder had in principe niet zo veel te zoeken bij de 406, ondanks het feit dat de wegligging sportiever was dan veel concurrenten met een duidelijk ‘dynamischer’ karakter. Een sportieve vingeroefening van Pininfarina was te zien in 1996, in de vorm van de 406 Toscana Concept. Het was een tweedeurs Speedster met minimalistisch design. Technisch gezien was het gewoon een Peugeot 406. Voor de kenners: dat zijn inderdaad verchroomde 16″ velgen van de Peugeot 405 T16. Het is geen lelijke auto, maar wel een ontwerp waarbij duidelijk is te zien dat de tijd voorruit is gegaan.
Gek genoeg duurde het niet veel langer voordat er nóg een tweedeurs 406 getoond werd, eentje die wél zeer tijdloos was. In 1996 toont men op de Salon van Parijs een van de mooiste auto’s ooit ontworpen. Een vlaflip gele coupé, volgens kenners de enige en juiste kleur op een auto als deze. Het is bijna ondenkbaar dat dit tegenwoordig nog zou kunnen: een gracieuze coupe op basis van een modale Franse middenklasser. Het is niet zomaar een tweedeurs variant. Geen exterieuronderdeel is gelijk aan de gewone 406 Berline. Het ontwerp is net zoals de sedan van Pininfarina. Er is een andere reden waarom de 406 Coupe de naam op wél de flanken heeft staan en de sedan (of Break) niet. De Coupe werd er namelijk ook gebouwd. Het platform van de 406 Coupe werd vervaardigd in Socheaux, vervolgens ging het platform plus aandrijflijn naar Italië toe. Daar werd de bloedmooie koets erop gemonteerd.
Vervolgens ging de Frans-Italiaanse combo weer terug naar de Peugeot fabriek om afgebouwd te worden. Mede daardoor was de 406 Coupe aanzienlijk duurder dan de Berline en Break. Een andere reden is dat de Coupe een stuk completer was, op een enkel exemplaar na hebben ze allemaal airconditioning. Er waren in het begin twee motoren leverbaar: een 2.0 16v met iets van 135 pk en een 3.0 V6 met 190 paarden. Peugeot deed in die tijd niet aan motoraanduidingen op de achterkant van een auto, dus moest je raden welke variant het was. De V6 had 16″ velgen, die van de 2.0 waren 15″ groot. Het ontwerp van de wielen was overigens gelijk, dus je moest echt goed kijken. Een andere weggever zijn de remmen. De V6 heeft items van de firma Brembo. Mocht je denken: “waarom zijn de spiegels in hemelsnaam niet meegespoten?”, dan kunnen we je begrijpen. Pininfarina vond dat in kleur gespoten spiegels de lijnen van de Coupé zouden verstoren. Daarom werden ze zwart gespoten.
Gek genoeg was het niet de 406 Coupe, maar de 406 Berline die meerdere malen kon schitteren op het witte doek. Sterker nog, in twee films voor de ware petrolhead speelt de Peugeot 406 een grote rol. Beide films komen uit in 1998. De eerste is Taxi. Een film van Luc Besson. Zijn idee: maak een soort Hollywood-actiefilm, maar dan in de straten van Marseille. Oh, en geen gekke Muscle-car of supercar, maar een witte Peugeot 406 als hoofdrolspeler.
De tweede film waar de 406 een grote rol in speelde was Ronin, een rauwe actiefilm van John Frankenheimer. Hij was wars van glitter en glamour. Vandaar dat er gebruik werd gemaakt van uiterst sobere kleuren (alle felle kleuren werden er met zorg uitgehaald). De auto’s waren bijna allemaal sleepers. De hoofdrol was weggelegd voor een Audi S8, maar ook de Mercedes-Benz 450 SEL 6.9, BMW M5 (E34) en dus ook een Peugeot 406 (SV V6) passeerden de revue. Leuk weetje, de auto’s die gebruikt werden om de opnames te maken was de sleepersedan onder de sleepersedans: een Mercedes-Benz 500 E.
Terug naar de Peugeot 406. In 1999 werd de gehele 406-reeks onder handen genomen. We kunnen wellicht spreken van de meest geslaagde facelift ooit. Alles is uiterst subtiel gedaan, waardoor het niet opvalt, maar de auto zag er een stuk moderner uit. De koplampen waren platter, lager en voorzien van helder glas. De grille was nu niet een enkele spijl, maar een sportievere gaasgrille. Aan de achterkant vielen de achterlichten op, die waren nu helemaal rood. Maar de bovenkant en onderkant werden gescheiden door een subtiele lijn in carrosseriekleur. Qua uiterlijk veranderde er bij de coupé niets.
Onder de kap veranderde er des te meer. De motoren waren nu een generatie jonger. Er was keuze uit een 1.8 (115 pk), 2.0 (135 pk) of een uiterst fijne 2.2 16v (160 pk). Bovenaan stond een nieuwe 3.0 (eigenlijk 2.9) V6, die nu bijna 210 pk leverde dankzij de inspanningen van Porsche. Het gaat echter vooral om de dieselmotoren. De oude dT’s gingen met pensioen, want een nieuwe generatie diesels was aangebroken, de HDI-motoren. De HDI kam uit in een tijd dat iedereen de mond vol had van de TDI’s. Dankzij VW waren diesels krachtig en toch zuinig, maar nogal ongemanierd. Daar had je je geen last van met de HDI-motoren. Toegegeven, in vergelijkbare uitvoering was de 406 HDI minder snel en minder zuinig dan een Passat TDI. Maar de 406 was zo veel fijner. De HDI motor was stiller en de krachtsontplooiing was veel gelijkmatiger. De 406 was er met 2.0 HDI motoren: eentje met 90 pk en een met 110 pk dankzij een intercooler. Later werd deze bijgestaan door de 2.2 HDI met 136 pk.
Deze motor was ook leverbaar in de coupé. Volgens Peugeot was het de eerste dieselmotor in een coupé. Helemaal waar is dat niet, maar het was wel de eerste vlotte diesel onder een welgevormde motorkap. De Coupe werd op kleine onderdelen bijgepunt, waarvan de nieuwe wielen de meest zichtbare zijn. De 2.2 was de nieuwe instapper qua benzine. Deze was alleen leverbaar met de handbak, mocht je een automaat wensen kon de 2.0 alsnog geleverd worden.
In 2003 ontvingen de Berline en Break andermaal een facelift. Ditmaal was het veel subtieler gedaan. In vergelijking met auto’s als de Renault Laguna, Alfa Romeo 156, Lancia Lybra, Rover 75 en Honda Accord was vrij duidelijk dat de 406 een auto van de ‘vorige eeuw’ was. Omdat er rond die tijd nog geen CO2-BPM-Gestapo was, kon de importeur de uitloopmodellen lekker scherp in de markt zetten. Mocht je op zoek zijn naar een superieure vakantie-auto: zoek een 406 in Gentry (luxe) of GT (sportief) uitvoering met de 2.2 motor, zowel de diesel als benzine zijn uitstekend.
De update van de coupe ging gepaard met een vrij onnodige facelift. Met name de voorbumper leek geïnspireerd op het kaakwerk van Koekiemonster, Kim Holland of David Coutlhard (omcirkelen wat van toepassing is). De 406 Coupe was nu niet ineens lelijk, absoluut niet, maar het was nogal zonde. Net zoals Catherina Zeta Jones: die kan toch prima oud worden? Een facelift zal alleen maar detoneren en juist onderstrepen dat de jaren beginnen te tellen.
Dat was natuurlijk ook het geval. Want het is niet allemaal hosanna als het gaat om de Peugeot 406. Peugeot was destijds niet zo goed in het maken van interieurs als ze tegenwoordig zijn. Het was een beetje middelmaat, de plastics waren van soms redelijke kwaliteit en soms wat minder. Nu moeten we er eerlijk bijzeggen: naarmate de tijd vorderde werd het telkens beter. De plastics werden beter, er werd gebruik gemaakt van meer aluminium, leer en hout. Ook de standaarduitrusting werd omvangrijker. Om de 406’en maar te kunnen slijten werd de auto standaard volgegooid met de meeste opties (op een dakraam na).
In 2004 kwam er dan eindelijk een opvolger in de vorm van de 407. Deze auto was aanzienlijk moderner, maar ook minder tijdloos, zo blijkt achteraf. Peugeot besloot om voortaan de ontwerpen in eigen huis te doen. Pininfarina werd nog wel gevraagd naar suggesties, maar de 407 Berline en 407 SW waren eigen Peugeot-ontwerpen. Zelfs toen er een Coupé kwam en Pininfarina wederom een suggestie mocht doen, werd er gekozen voor het ontwerp van de eigen studio. Zonde. Wat wel top was aan de 407 was het onderstel en de aandrijflijnen. Op zich logisch, want die kwamen bijna ongewijzigd over van de 406.
Meer? Hier 12 heerlijke ontwerpen van Pininfarina, zonder Ferrari-logo.
Fijn stukje leesvoer zo op de zaterdagavond. Zoals gewoonlijk, bedankt Willem!
http://www.autotrader.nl/auto/peugeot-406/2005/joure/8rt3y/peugeot-406-406-20-16-coupe-automaat-ultima-edizio/?utm_source=gaspedaal.nl&utm_medium=coop&utm_campaign=listings-thirdparty
Zelfs nog een nieuwe te vinden!
Mijn vader heeft indertijd een goed onderhouden exemplaar 406 110pk diesel op de kop kunnen tikken van een collega, nog jaren mee gereden. Onderdelen sleten wel iets sneller als zijn vorige Mazda 626. Maar onoverkomelijk waren de kosten ook weer niet dus het was nog prijselijk rijden in feite. Ik heb er ook vele keren mee gereden, de bediening (schakelen) dashboard (de vele knopjes en hoe bedien je ze???) , slechte zetels (geen steun voor mijn sleche rug), alles behalve de uitmuntende wegligging (dat ding was én comfortabel én lag als een blok op de weg) viel aan die auto tegen naar mijn smaak. Ik reed toen op het moment Zweeds en Japans. Het was het pre-facelift model maar volgens de papieren toch een 2.0 diesel blijkbaar.
Fijne wagen! Mijn vader heeft er twee gehad. In die tijd haalde ik mijn rijbewijs en heb er de nodige kilometers mee gemaakt.
Doodzonde dat Pininfarina de Peugeots niet meer tekent, de 306,406,605 zijn erg goed oud geworden mits in de juiste kleur/uitvoering (parkeer er één naast een Mondeo en je ziet het meteen). Aanschaf 406 recentelijk overwogen maar voelde toch te veel als een Xantia-light, als je frans gaat moet je ook volfrans gaan wat mij betreft.
-edit: dank u, is inmiddels gefixt-
Mooi verhaal weer. Heb zelf ergens in 2001 een 406 Coupe op LPG gehad. Best een aardige auto. In ieder geval mooi. Hij liep alleen op de 1 vanaf de Ring bij 230 km/u in de toerenbegrenzer.
Ik heb 2 jaar geleden een 406 gekocht waarvan de eigenaar pas overleden was. De auto had 46.000 km gelopen was van 1999 en was dus van 1 eigenaar geweest. Auto was werkelijk als nieuw. Was uitgerust met de 2.0 16v motor met 136 pk gekoppeld aan een automaat. Man wat was dat een heerlijke auto. Het zat heerlijk en het reed heerlijk. Helaas heb ik er maar een half jaar in gereden. Heb hem verkocht, omdat ik een a3 1.8t wou. Heb nog steeds spijt dat ik de 406 weg heb gedaan..:(
En nu wil ik een 406… ooit met een 2.2 HDI break gereden. Gechipt naar 175pk. Zelden zo comfortabel 230km/h op de klok gezien.
Na 2003 wordt het lelijk
Eeuwig zonde dat Peugeot niet meer samenwerkt met Pininfarina. Sindsdien is er volgens mij niet een noemenswaardig vormgegeven Peugeot op de markt gekomen. Zelfs de RCZ haalt het niet bij wat ze met de 406 en ouder hebben ontworpen. Peugeot heeft sindsdien nooit meer op mijn radar gestaan.
Wat mij betreft heeft Pininfarina zijn huiswerk bij de 406 coupe beter gedaan als bij de 360 Modena. Deze auto klopt gewoon!
Spijt… zoveel spijt…. 5 jaar geleden kocht ik een 406 coupe 3.0 pack uitvoering met 207PK, in die mooie kleur blauw en mooi zwart leer, auto had toen 134.000km gelopen en was van de 1e eigenaar! Auto was zijn pareltje en dat zag je aan alles! Werkelijke elk deel van de auto geheel smetteloos. Gekocht voor 1650 euro en ze deden destijds 3300/3500 euro… nu al het dubbelen… niet dat je er rijk van gaat worden, maar ik heb mega veel spijt hem direct te verkopen :( mooi verhaal, bedankt!
Ik had een 406 Break Diesel lopen en reed zelf een B5 Passat TDi highline.
Hoewel de Passat duidelijk beter in elkaar stak, zeker qua dashboard en sneller en zuuniger was dan de Peuz; had de Peugeot dat ondefinieerbare Franse smeuïge, het ging vriendelijker en meer gemoedelijk in de Peugeot, de 406 was eigenlijk de betere lange afstand vreter.
Daarna dacht Peugeot dat ze beter zelf konden ontwerpen dan Pininfarina, wat resulteerde in de 407, een auto die eruit zag alsof iemand de carrosserie per ongeluk achterstevoren gemonteerd had. Peugeot ging proberen Duits aanvoelende auto’s te produceren, een doodzonde voor een Franse producent.
Ik zie de 406 dan ook als de laatste old skool Peugeot.
@desjonnies: Je hebt volkomen gelijk. Mensen hebben vaak een voorkeur voor Duits, maar om heel eerlijk te zijn heb ik weinig Duitse auto’s in die tijd mee gemaakt die beter reden. Franse auto’s waren veel lichtvoetiger, hadden een betere handling en boden meer comfort. Peugeot deed dat uitstekend met de ’06’ serie, maar er waren ook Citroens en Renaults waarmee het fantastisch toeren was. De gemiddelde Volkswagen of Opel kwam niet in de buurt van de scherpte en sportiviteit, maar legden het ook af qua comfort. Dat hadden ze in die periode uitstekend voor elkaar. Alleen Ford en Nissan wellicht.
Prachtige wagens vooral de coupe. Maar de kwaliteit brrr. Klant van me reed toyota sinds het in nl leverbaar was en kwam alleen in de garage voor onderhoud en apk maar wilde eens iets anders lees minder saai?. Kocht een 406 3.0 met alles erop en eraan prachtige wagen en reed heerlijk. Tenminste als ie reed. Heeft m na een half jaar jankend bij de toyotadealer ingeleverd en een oersaaie avensis gekocht. Die peug heeft langer bij de garage gestaan dan dat hij er mee kon rijden. Een en al elektronische problemen
@wernerv8: tja, zo heb ik er eentje gehad, ook de 407 Coupé, en met beide auto’s probleemloos gereden. Ik heb nooit ellende gehad met een Franse auto’s.
Ik rij nu BMW en die wil wel eens kapot gaan, mijn vriendin rijdt een C5 Tourer en totaal geen problemen. Dus zeg het maar, ik denk dat alle merken ellende auto’s maken. Ook Toyota heeft ellende gehad met hun motoren, de eerste D4D motoren waren ook niet best.
@rufctr01: Er staat bij mij in de buurt vaak een 407 Coupé, en dat is en blijft een koppendraaier. Zo lelijk als ik de 407 vind, zo mooi vind ik de Coupé. Ik weet ook niet precies waarom. Maar dat is het mooie van auto’s: dat hoef je ook niet te weten.
Wahaha het kaakwerk van David Coulthard :D :D
Heerlijk artikel, net als iedere zaterdagavond krijg ik zin om een blokje te gaan rijden. Nu dus in de 406, en dan bij voorkeur de Serie 2 2,2 HDi Familiale met ivoorkleurig leder… naar een random Franse kustplaats. Bedankt @willeme :)
Mijn vader had een break met de bekende 2liter HDi. 10 jaar gehad. Bij inruil stond er 4 ton op. Ik herinner alleen dat de koppeling en de abs ring op de homokineet kapot waren. Buiten dat nooit problemen. Mis hem stiekem toch wel.
Onderstel van 406 en 407 is dag en nacht verschil, lijkt er zelfs niet in het minste op…
@nofxke: de basisarchitectuur en de aandrijflijn zijn gewoon overgenomen met de ontwikkeling van de 407. Toegegeven, die dempers van de 406 had de 407 helaas niet! Pas later werden er wijzigingen doorgevoerd (V6 diesel, betere automaten etc)
@willeme: ik had het ook enkel over het onderstel (vering, vooras, achteras,..) dat compleet anders is. En niet over aandrijflijnen waar inderdaad op verder gebouwd is…
Topwagen. M’n vader had lang geleden een mooie donkerblauwe Break 2.0 16V met alles erop, nep hout, zo’n laatje om een code in te typen voor het starten… Elektrische ramen en afstandsbediening waren toen nog mega hip. Ik weet nog wel goed dat de achterbank met mij en m’n broertje en daarbij zusje in een stoeltje aan de krappe kant was…
Heb de Coupe ook altijd prachtig gevonden.
Heb ooit eens een proefrit gemaakt in een 406 coupé. Mieters mooie wagen en reed echt heel fijn. Alle opties erop die je maar wenste (zelfs navigatie, maar dan kon je geen cd’s meer luisteren). Mooie 2.2 liter op LPG, maar uiteindelijk dacht ik dat sportief wilde rijden en dus een Alfa GT gekocht.
Stiekem nog wel eens spijt van..heb toch een zwak voor ‘90 pegeuts.
De GT na een jaar dus maar ingeruild op de mooiste 106 die ik kon vinden, fantastisch karretje!
Ik heb de 3.0 V6 gereden, prachtig in donkergroen uitgevoerd met cognac leren bekleding. Niet al te snel, heerlijk comfortabel en kwalitatief goed. Veel spannender qua looks dan de E36 en E46 coupé. Een maat van me rijdt er al jaren in. Toch rijdt het niet beter dan iederr Duitser, zoals hierboven beweerd wordt. Maar dat is een persoonlijke kwestie. Ik zal altijd een E39 V8 of E500 met alle opties verkiezen boven een 406 Coupé 3.0 V6 of welke 406’dan ook. Rijdt nog fijner, is een stuk sneller en de looks zijn niet veel minder. Ik vind een 406 sedan daarentegen behoorlijk saai en nietszeggend, hoe lekker ze ook rijdt. Heerlijke cruiser, die 3.0 V6 met 205pk maar niet echt snel. Ik had zo veel meer plezier in mijn E34 3.6 M5.
@skinnybmw: ja hallo, een 406 moet je ook niet met een E500 of een M5 vergelijken natuurlijk. Lijkt me nogal logisch dat je daarin nog meer plezier beleeft…
@futse: ik doelde meer op een 540i en op deze opmerking: “Je hebt volkomen gelijk. Mensen hebben vaak een voorkeur voor Duits, maar om heel eerlijk te zijn heb ik weinig Duitse auto’s in die tijd mee gemaakt die beter reden. Franse auto’s waren veel lichtvoetiger, hadden een betere handling en boden meer comfort.” van hierboven. Is natuurlijk persoonlijk, de franse auto’s reden, voor hun geld en vergeleken met de concurrentie, super comfortabel maar om dit nu comfortabeler te noemen dan bijvoorbeeld een S-Klasse gaat me iets te ver.
@skinnybmw: nope. Je moet het vergelijken met de concurrentie van de 406 destijds. De Volkswagen Passat. De Opel Vectra. De Audi A4. Het onderstel van de 406 was aanzienlijk beter.
De 406 valt niet echt te vergelijken met S-Klasses en BMW’s M-modellen.
@willeme: uhm, dat snap ik ook wel…maar dat werd niet gesuggereerd in die opmerking ;-) Daar ging het in het algemeen over Duitse auto’s. Duitse concurrenten was, mijns inziens, beter geweest. Maakt ook niet uit verder, hoe comfortabel ook, ik zou nooit een 406 aanschaffen. Puur om de uitstraling, bouwkwaliteit en eigenlijk nauwelijks interessante motoren.
@skinnybmw: het gingn inderdaad om concurrentie. Zal het straks als ik thuis ben even aanpassen ;)
Leuk stukje om te lezen over de peus. De break is zonder meer een hele fijne en ruime auto. Ik mag me ‘gelukkige’ eigenaar voelen met de 3.0 V6 onder de kap met handbak. Niks ontbreekt aan luxe van leer tot een JBL installatie!
Ja hij heeft ook last van de kleine franse foutjes zoals het navigatie scherm die vervaagd maar daar doet hij het niet minder om.
De laatste generatie mooie Peugeots.
Dit artikel is uiteraard niet compleet zonder dit Top Gear fragment: https://youtu.be/JQugEZOrZSc
Ik heb altijd een zwak gehad voor sedans van Peugeot. Of het nou de 505, 406, 607 is, ik vind ze allemaal mooi. En ja qua rijden is Peugeot -zelfs nu- nog altijd een genot.
Zo nu en dan zie je ze gelukkig nog rijden, zelfs de eerste bouwjaren zijn geen uitzondering. Het zijn ook uiterst betrouwbare wagens gebleken.
Ik ben dan ook zeer benieuwd naar de nieuwe 508.
Fantastisch e bijdrage dit weer. Een stukje verdieping is zo nu en dan wel prettig op Autoblog. De 406 zie ik af en toe nog wel is rijden en dan vallen mij de eenvoudige lijnen op, prachtig naar mijn idee. De 407 is wat dat betreft een stap terug.
Willeme, ik hoop dat ik jou nooit in de verkeerde toonzaal als verkoper tegenkom. Want werkelijk alle autos waarover jij vertelt wil ik plots heel graag mee rijden…
Leuk artikel weer! Jammer dat Pininfarina tegenwoordig geen Peugeots “meer doet”.
Ahh de 406. Mijn vader heeft zijn derde 406 Break, een 2.2 hdi, weggedaan met 440.000 km op de teller en daarna een 508 gekocht. Ik heb veel mooie herinneringen aan de 406 break. Zo was ik 18 jaar en 2 maanden, net een week mijn rijbewijs, en ging ik er met mijn vader en mijn broertje mee op skivakantie naar Oostenrijk. Harder dan 170 mocht ik niet van pa op de Autobahn. Het was een geweldige leerschool om negen uur achter het stuur te zitten in die wagen. Reed supercomfortabel en met zachte stoelen zoals je ze tegenwoordig niet meer vindt!
@willeme: “Pininfarina vond dat in kleur gespoten spiegels de lijnen van de Coupé zouden verstoren. Daarom werden ze zwart gespoten.”
De zijspiegels waren zeer beslist niet zwart, maar donkergrijs.
In 1998 had ik een 480ES die aan vervanging toe was en ik de vele kleine storingen na 6 jaar ook wel zat was. De keus was een 406 coupe of een GTV 2.0ts. Die laatste is het geworden in Alfa rood. De beste auto ooit, nooit mankementen gehad en 7 jaar in gereden met 200.000km. De Peu vond en vind ik nog steeds erg mooi maar van binnen met het standaard 406 dash wel burgerlijk, op het saaie af en zonder de mooie sound van de twinspark was de keuze makkelijk, nooit spijt gehad. De Alfa ging eens per jaar naar de garage voor een beurt en dat was het. Wel om de 60.000 distributieriem vervangen, maar wie mooi wil zijn…
Mooi geschreven stukje tekst!
Paar aanvullingen, deze slaan in eerste instantie alleen op de COUPE.
Motortypen :
1997 – 1999 2.0 RFV 132pk
1999 – 2000 2.0 RFR 135pk
2000 – 2004 2.0 RFN 136pk
1997 – 1999 3.0 XFZ 190pk
2000 – 2004 3.0 XFX 207pk
2001 – 2004 2.2 HDi 4HX 133pk
2001 – 2004 2.2 3FZ 158pk
De 2.2 benzine staat er om bekend dat hij voelt als een V6, met het verbruik en kosten van een 4 cilinder. Helaas nooit met automaat geleverd. Wilde je een automaat, maar geen V6, dan kreeg je de 2 liter.
Nog een leuk weetje is AMVAR. Waar de meeste 406’en met normale vering is geleverd, zijn er een paar uitzonderingen waarbij dit elektrische sport onderstel gemonteerd is. Het is niets meer en niets minder dan andere schokdempers aan de voorzijde, die met een druk op de knop stugger worden. Verwacht geen hypermodern gebeuren, maar in de bochten voel je het direct. Vergeet niet dat dit systeem 20 jaar geleden al op een auto zat, dus wellicht al 25 jaar oud is sinds ontwikkeling. De tijd heeft niet stilgestaan.
PS WillemE, weet je zeker dat ze na Pininfarina terug gingen naar Frankrijk? Voor zover ik begreep van de presentatie over de 406 die ik gevolgd heb bij Pininfarina (van de heren die toen verantwoordelijk waren voor de 406) werd het chassis met schutbord van een sedan/break naar Pininfarina gestuurd, om daar verder afgebouwd te worden. Als ik de fabriekscode bekijk van mijn 406 Coupe’s staat er bij allemaal U5, wat Pininfarina betekent.
Willeme, van auto’s ken je werkelijk alles, van bier moet je precies nog iets leren :-)
HaSSeröder ipv halleröder
@vhs83: Dat viel mij ook al op :)
Fantastisch artikel
Heb zelf een 406 coupe uit 2003 met 54000 op de teler een heerlijke auto