“You’re the top! You’re a Brewster body!”

Waar blogger Chefke jullie geregeld onderricht geeft in de geschiedenis van de algemeen bekende klassiekers, daar verdiep ik me liever in de wat onbekendere, maar niet minder beminde oudjes. Zoals laatst de Ferrari 250 GT ‘Breadvan’.

Sinds een tijdje draag ik zo nu en dan bij aan de nieuwe website www.coachbuild.com. Deze website houdt zich met name bezig met coachbuilt classics en is opgericht door een groepje Hollandse en buitenlandse liefhebbers en kenners. De coachbuilders gallery wordt plaatje voor plaatje gevuld door een ieder die wat bij te dragen heeft en jullie zijn bij deze ook uitgenodigd.

Naast de vele grote namen als Pininfarina, Figoni & Falaschi en het Hollandse Pennock, is Brewster & Co. één van de wat minder bekende, maar wel zeer interessante coachbuilders. Niet iedereen zal die naam direct herkennen, maar deze koetsenbouwer heeft toch vrij veel beroemde auto’s op de weg gezet, met name Amerikaanse “Springfield” Rolls-Royces. Rolls-Royce had in de eerste helft van de twintigste eeuw namelijk ook een fabriek in Springfield, Amerika, vanwaar de rollende chassis naar o.a. Brewster gereden en deze werden daar voorzien van koetswerken met klinkende namen als Playboy, Piccadilly, Pall Mall en Riviera Town Brougham.

Nu is er ook www.coachbuilt.com (met een T aan het eind dus), die zich beperkt tot enkel de Amerikaanse koetsenbouwers en om niet gewoon te copy-pasten en te vertalen naar Nederlands, moet je daar maar eens heen gaan als je alles over Brewster wilt weten.

Er is echter één model die ik er even uit wil lichten: de van 1934 tot ’36 gebouwde Brewster Towncar. Dit model is wel zo eh… ‘apart’ vormgegeven dat het ook wel weer een te leuke rariteit is om niet te willen vergeten. Om het hoofd boven water te houden, bestelde Brewster 135 Ford V8 roadster chassis’ en ontwierp daar een vrij eigenaardige carrosserie op met de typische, langgerekte hartvormige Brewster-grille. Die neusgaten doen me een beetje denken aan het gat met neusbeentje van een schedel, maar gelukkig betekende deze associatie niet de dood voor Brewster. Integendeel, het model werd een hit!

Normaliter droegen coachbuilt auto’s altijd twee merknamen. Het logo van het automerk dat het rollende chassis geleverd had zat op de radiator en op de carrosserie prijkte altijd ergens het logo van de koetsbouwer. Wat nu bijzonder was aan deze coachbuilt Ford, is dat de carrosserie veel duurder was dan het chassis en dat was dan ook de reden voor Brewster om dit model niet op de markt te brengen als een Ford, maar de eigen handelsnaam erop te plakken.

Het gelimiteerde model werd verkocht aan ’the rich and famous’ van Amerika en stond gewoon naast de Rolls-Royces in de showrooms. Als je bedenkt dat de T-Ford destijds wel 400 hele dollars kostte, dan weet je dat de Brewster met een prijs van 3500 dollar geen koopje was! Maar… het was dan wel een echte Brewster met de bouwkwaliteit van Rolls-Royce-niveau! Bovendien reden er enkele beroemdheden in als: componist Cole Porter, actrice Gertrude Lawrence, musicus Fred Waring en acteur Victor Moore. (Wie kent ze niet?)

Maar het grootste compliment voor Brewster kwam toch wel van Mister Edsel Ford himself, die de nummer drie voor zichzelf bestelde en deze gewoon liet uitvoeren met de standaard Ford-grille. Edsel Ford heeft enkele jaren met genoegen in de Brewster gereden en het model verkeert nog in een uitstekende, ongerestaureerde staat.

Binnen de gelimiteerde coachbuilt serie is dit ook weer een uniek model, vanwege de grille natuurlijk, maar ook vanwege de kleur en enkele persoonlijke details op verzoek van Mr. Ford. De handelsprijs ligt vandaag de dag op het niveau van menig klassieke Rolls-Royce… Wie had dat ooit gedacht van een simpele Ford?! Hoho! Het is wel een Brewster, waarover componist/songtekstschrijver Cole Porter eens de beroemde zin verwerkte in een lied: “You’re the top! You’re a Ritz hot toddy. You’re the top! You’re a Brewster body.” !!

Er zijn niet zo heel veel coachbuilders geweest die, zoals Brewster, een niche-model onder eigen naam geproduceerd hebben, maar toch wel een paar.
Zo heeft bijvoorbeeld Vignale speciale, door hem ontworpen, Fiat-modellen onder eigen naam in een kleine serie gebouwd en ook Pininfarina heeft de productie van de Fiat 124 Spider ooit onder eigen naam voortgezet. In Amerika is er ook nog een tuner/coachbuilder die een gecarrosseerde auto fabriceert onder eigen naam, namelijk Callaway met de C16 op basis van de Corvette C6.

Tegenwoordig is het niet echt meer een prijsverhoudings-issue, maar meer een merkrechtkwestie die in de tijd van Brewster nog niet zo speelde.
Met de revival van Special Coachbuilding in deze 21e eeuw komen er langzaamaan meerdere merkrecht-issues tussen fabrikant en designhuizen omhoog en dat zal nog tot interessante ontwikkelingen kunnen gaan leiden.

Spada Concept bouwt haar, op de Z06 gebaseerde, Codatronca onder eigen naam in plaats van Corvette. Gewoon omdat ze trots zijn op hun eigen bedrijf. Net als dat de toonaangevende carrossier Brewster dat destijds was. Brewster was zelfs zo trots dat hij ooit eens het lef had om de statige grille van een Rolls-Royce Phantom te vervangen door zijn vreemde hartvormige radiator! Tsja… je kán te ver gaan natuurlijk! Een Ford met de carrosserie als van een Rolls is wel stoer, maar een Rolls met de body en neus van een ‘Ford’… ?