Trap bij groen licht het gas vól in en je zit ongeveer op de 100 tegen de tijd dat je zijn titulatuur volledig uitgesproken hebt: de Alfa Romeo 164 3.0 V6 24V Q4. Wel jammer van die fantastische zescilinder roffel dat je er zelf doorheen zat te murmelen. Nog een keer.
Als ultiem topmodel van de in 1987 geïntroduceerde 164 bracht Alfa Romeo in 1993 deze vierwielaangedreven knalsedan uit. De jongste in het gezin is vaak de brutaalste en meest opvallende en dat gold zeer zeker voor deze Alfa: de 164 kwam als laatste uit in het Type 4 project dat vanaf 1984 de Saab 9000, Fiat Croma en Lancia Thema voortbracht. Het lekkerste voor het laatst bewaren; het is van alle tijden.
De Q4 volgde de 164 Quadrifoglio Verde op als topmodel in de prijslijsten. De QV vervulde die rol tussen 1990 en 1992 hartstochtelijk met zijn verrukkelijke V6 met 200 PK op de voorwielen. In 1992 werd Guiseppe Busso’s geesteskind, oorspronkelijk al ontworpen voor de Alfa 6, vervangen door een 24-kleps versie ervan, die met zo’n 230 PK het groene klavertje in maar net iets meer dan 7 seconden naar de 100 sleurde en pas bedaarde bij een top van 245 km/u. Zoveel mogelijk rechtuit en op droog wegdek, dat wel. De voortrein had namelijk nogal moeite om al die kracht te verwerken en om te zetten in snelheid en een strakke koers. Zelfs een zwaar onderkoelde Fin aan de valium veranderde aan het stuur van deze top Alfa in een heetgebakerde Italiaanse druktemaker als het serieus en bochtig planken werd.
Daar bracht de Q4 verandering in. In samenwerking met Steyr-Puch ontwikkelde Alfa Romeo het zogenaamde Viscomatic 4WD systeem voor de snelste 164. Een voor zijn tijd zeer geavanceerd, variabel 4WD systeem dat het vermogen naar de voor- en de achterwielen overbracht, of alle mogelijke variaties daarin. Met een centraal differentieel en een planetair Torsen differentieel achterin kon het vermogen op de achterwielen gevarieerd worden tussen 0 en 100 %. De vloeistofgevulde lamellenkoppeling (viscokoppeling) verdeelde het koppel elektronisch over de aandrijfassen aan de hand van de input van ABS, motortoerental, snelheid, slip enzovoort. In combinatie met de handgeschakelde Getrag zesbak en de onafhankelijke ophanging rondom met torsiestabilisatoren voor en achter zorgde dit systeem voor serieus te nemen rijeigenschappen. Keihard hoeken in een grote sedan, vai tranquillo!
Het hele systeem bracht uiteraard wat meer gewicht in de schaal waardoor de sprint van 0-100 km/u nu 7.5 seconden duurde, de top bleef zo’n 245 km/u. Je zegelboekje was wel wat sneller vol met een verbruik van rond de 1 op 7. Ook de kofferruimte was wat minder als gevolg van het achterdifferentieel, maar er was nog altijd de neerklapbare achterbankleuning als je stond te hannesen bij de woonwinkel met dat onwerkelijk platte boekenkastpakket. Met twee keer dezelfde verwondering: dat het erin past…
Dat gold evenzeer voor alle luxe aan boord. Naast de meer dan riante standaarduitrusting van de Super V6 deden de Italianen er nog een flinke schep bovenop met onder andere lichtmetalen velgen, lederen bekleding, elektrisch verstelbare stoelen, cv met afstandbediening, elektrisch bediende ramen achter en standaard geluidsinstallatie. Die zat gemonteerd in een middenconsole met een imposante hoeveelheid knoppen, gearrangeerd als het bordes waarop ons kabinet telkens quasi ontspannen voor de gebruikelijke glunderfoto poseert. De Alfa blijkt intussen stukken betrouwbaarder, trouwens.
Het uiterlijk bleef redelijk ingetogen, min of meer een sleeper. Hij was, net als eerder de QV, herkenbaar aan de spoilers en skirts die wat omvangrijker waren dan die van de standaard V6, maar verder was er weinig bravoure te ontdekken aan deze karaktervolle berlina. Wel had hij een vrij herkenbare kleurstelling: vanaf de stootlijsten op de deuren en bumpers naar beneden was het hele pakket vaak grijs of zwart, afhankelijk van de carrosseriekleur. En de chroomstrips op de bumpers en flanken, aanwezig op de normale modellen na de facelift van 1994, schitterden ook door hun afwezigheid. Prachtig. Zo leidde niets je af van die typische wigvorm en dat hoekige silhouet uit de jaren 80 en 90, dat stond als een huis.
Dat kon je er trouwens ook voor kopen: hij kostte destijds de lieve som van 114.000 ouderwetsche guldens. Ze gingen derhalve niet als de spreekwoordelijke zoete broodjes over des dealers toonbank, hij bleef behoorlijk exclusief. En schreef enorm af, naar de gebruikelijke Italiaanse maatstaven. Voor hedendaagse liefhebbers natuurlijk goed nieuws, mits je er een kunt vinden. De Q4 is erg zeldzaam, een echte parel. De QV is iets minder zeldzaam, maar nog steeds moeilijk te krijgen. Een Super V6 is al makkelijker te vinden en doordat grote delen van de auto al gegalvaniseerd waren vaak nog in verbazingwekkend goede staat ook. Dat hoeft bovendien tegenwoordig niet meer te kosten dan, pak ‘m beet, een fijne computer. Als je om onbegrijpelijke redenen tóch voor die computer kiest heb je in ieder geval alvast een veilig wachtwoord: AR 164 3.0 V6 24V Q4. En spijt als haren op je hoofd.
Heel vet, er kan weer n wagen op t droomlijstje
Prachtig geen andere woorden voor!
Heerlijke bak, en mooie lap tekst. Maar even bewaren voor morgen, ben immers Le Mans aan het kijken.
Heerlijke wagen, en tegenwoordig zeer schaars/uniek aan het worden.
De sportsedan uit mijn pubertijd, als voorwielaandrijver geen briljante tractie, Ton Roks beschreef dat ooit als volgt, bij volgas schaatst hij harder dan Rintje Ritsma.
Wat mij betreft veruit de mooiste van de 4ling en met de Busso V6 een verstandig alternatief voor de Thema 8.32.
Mooi stukkie weer Lars, waar haal je het elke week weer vandaan.
@jrk68:
Erg jammer ook dat dit nooit doorgang heeft gevonden, de ultieme 164.
http://www.carbuildindex.com/wp-content/uploads/2014/04/11.jpg
@jrk68: En wat te denk van ” De Alfa blijkt intussen stukken betrouwbaarder [… dan het kabinet ], trouwens.”, moet iemand bij SirSmokalot in training zijn geweest :) Inderdaad een lekker geschreven stukje !
Lelijke vierkante doos.
@deventernaar:
Inderdaad, uit de handen van Pininfarina komt uitsluitend rommel …….
@deventernaar: dat is de perfecte omschrijving voor een ander door Pininfarina getekend product: Hyundai Matrix
@knipperlichtje: Kvind de 164 echt niks lijkt serieus op een lucifer doos.
@knipperlichtje: de Hyundai Matrix is anders wel @norge‘S natte droom…
@e1000bmw523i: say whut?:-D
Persoonlijk geef ik de voorkeur aan de 166 V6 3.2 liter. Automaat.
@dailydriver: lukt niet de 166V6 met automaat is een 3.0L. Ik rijd dagelijks die 3.2V6 met handbak en met dat koppel heb je de automaat niet echt nodig. Bovendien is de handbak “zuiniger” en rustiger want lager toerental. Ben overigens erg gelukkig met deze kar als dagelijks vervoer!
@SpiderIV: Gaaf!!! Bedankt voor de correctie.
@SpiderIV: kun je m uppen?
Heerlijk om te lezen! Als klein mannetje van 8 nam mijn vader eerst een zwarte 164 QV als lease auto en twee jaar later, net na de introductie, een bordeaux rode Q4. Het geluid van beide machines staat me nog goed bij. De QV had destijds veel betrouwbaarheids issues en los van een verkeerd uitgelijnde kartrol in de motor was de Q4 toch wel wat minder problematisch. De Alfa werd destijds voor 2 jaar geleasd en is toen met gemengde gevoelens vervangen door een gele (!!) Audi S8 (de eerste in Nederland!).
Mooie herinneringen opgehaald met dit stukje. Leuk!
@mfacey: zo. Reed je vader al toen hij acht was?
Heerlijke auto. Ik heb deze jaren geleden ingeruild voor een Lancia Thema 8.32 en heb daar altijd spijt van gehad. Het was een grijze met zwart en nooit geen problemen meer gehad. De Lancia daar in tegen was helaas een heel ander verhaal.
Een goede Q4 kost minimaal boven de 10k. Krijg ik thuis helaas niet meer voor elkaar. Een 166 3.2 is misschien een goed alternatief.
@ferry832: Maar je nickname lijkt wel op Lancia-liefde te duiden; vertel ?
@dawwg: Ha, ja haat en liefde liggen dicht bij elkaar. Lancia was een mooi merk en de Thema was niet zo slecht. De 164 Q4 is gewoon beter in ieder opzicht. De Lancia had wel een mooier geluid.
1987, zo’n echte zwoele zomeravond in Italië, ik ben onderweg in de MGB naar Rimini om de boot naar Griekenland te pakken met mijn lief van toen
Zacht weer graadje of 22, het schemert en we rijden zo’n 120 over de autostrada, geheel des MG’s de kap naar beneden, ineens word ik ingehaald door een wagen die ik niet ken, ik zie de rechterkant , het silhouet en een balk die de achterlichten voorstellen, er flitst één woord door mijn hoofd “Disco Volante”; Alfa sjesus Alfa, het schiet me te binnen, ’t is de nagelnieuwe net gelanceerde 164.
1987, het leek net een space-ship.
@desjonnies: leuke herinneringen zijn dat. Zulke heb ik nog bewaard aan het voor het eerst zien van de aalgladde Audi 100 (Typ 44) uit 1982 en bij de introductie van de Citroën XM, een paar jaar later.
@desjonnies: En nu? een enorm gedateerd vehikel!
@toniominestrone:
Dat was mijn MGB toen al : shake-rattle- ’n roll
Leuke wagen, wil ik graag aan herinnerd worden.
Een succes zal het nooit geweest zijn, de 166 is nooit geleverd als Q4? En de latere 159 gebruikt een ander systeem, dat naar het schijnt de wagen nogal verpest tov de FWD variant.
Ik denk dat ik toch eerder een nieuwe computer zou kopen. Ik heb dit nooit veel aan gevonden. Te groot, te lomp, te vierkant. En van die 4 ‘broertjes’ vind ik dit bovendien niet de mooiste. De Thema vind ik mooier, zeker de latere (wat minder vierkante) modellen…
Ik vind de 164 een enorme gelijkenis hebben met de Peugeot 605!
@rufctr01:
Beide Pininfarina ontwerpen uit dezelfde periode, niet heel raar dat ze enige gelijkenis vertonen.
Beide fraaie auto’s in die tijd.
@rufctr01: ze zijn ook beide designed door Pininfarina in ongeveer dezelfde periode. Boze tingen beweren dat Pininfarina hetzelfde basisdesign in feite tweemaal heeft verkocht.
@spidermann:
Dat heeft Pininfarina vaker geflikt, de Lancia Flamminia uit 1960, de Austin Cambridge/oxford de FIAT 1800 en de Peugeot 404 allemaal ‘zusjes’
Wat wel knap is, is dat Pininfarina ze nationaliteit heeft gegeven, de Britten leder en chroom, de 404 zakelijk sober Calvinistisch (Peugeot komt uit Oost Frankrijk) en de FIAT weer wat zwoeler.
https://en.wikipedia.org/wiki/File:Morris_Oxford_Series_VI_1969.jpg
http://prettycarz.com/data_images/gallery/01/fiat-1800/fiat-1800-07.jpg
http://tocmp.org/lancia/LanciaFlaminia196101.jpg
http://www.citedelautomobile.com/sites/cda/files/styles/oeuvre_zoom/public/1961peugeot404_0.jpg?itok=M4OhLOyU
@desjonnies:
morris oxford :
http://platewave.com/content/plate/photos/resized/MSK313_1362754875.jpg
@desjonnies: vorige week stond op mijn werk nog een prachtige flaminia zagato. Echt een geweldige auto.
Erg leuk stuk. K hou er erg veel van, zulke hoekige wagens.
Wel erg jammer dat je ze nooit ziet. Gewone 164’en kom je al amper tegen. Een V6 model is erg zeldzaam op de wegen. Dus een V6 Q4 is gewoon haast uitgestorven op de weg. Ondanks dat zou ik (zelfs als Jappenliefhebber) zeker geen nee zeggen tegen een 164.
Fanastische auto’s. Mijn vader had eerst de v6 24 super en 2 jaar later de q4. De eerste sleet voorbanden en 2 x stuurhuis vervangen maar reed fantastisch..
Was mijn eerste auto waarmee ik de 250km/h mee op de teller passeerde. De q4 was fijner met name met nat weer maar verbruikte nog meer brandstof dan de super.. Uiteindelijk ingeruild op een Maserati qp 2.8 V6 24. Ook die auto was fantastisch maar wel elke 10.000 een beurt waar je je rot van schok..
Mijn vader is wat ouder en na een STI uiteindelijk nu maar een Range rover aan het rijden.. Tja in ieder geval geen 1000 uit een dozijn rijder die vader van me maar hij heeft het nog altijd over die fantastische Italianen. Leukste was een keer de snelweg van Rome naar Milaan. Achter een testarossa aan met 200km/h plus en de carabieneri die hun duimpjes opstaken..
ik heb er 2 gehad… een rode TD, en een blauwe 3.0V6 super 12klepper..
Vooral aan die laatste super herinneringen.
Ik werkte in oostduitsland.. dus elke week in 5 uur heen en weer richting Erfurt..denBosch..heerlijk lange stukken 200+, confortabel, snel en best nog wel zuinig (gemiddeld 1 op 10),
Altijd een aparte auto gevonden.. Zeker met die heerlijk klinkende 6 cilinder erin..
Destijds hadden we het geluk dat onze sportleraar familie was van de destijds hier gevestigde Alfa dealer en we dus van dichtbij de nieuwste modellen en aparte uitvoeringen van dichtbij mochten bewonderen..
Prachtige bak en een goed stuk erover. Altijd al een zwak gehad voor alfa’s uit dit tijdperk.
Ik heb 9 maanden een zwarte 2.0 gehad, heerlijke auto waar ik in een ruk 2-3 keer per maand naar Zwitserland (en terug) reed.
Mooi spul. Ik heb de 164 en 166 altijd wel mooi gevonden maar jammer dat ze geen RWD hebben.
En dan maar 3 foto’s… :-(
Is dit ook niet Alfa’s eerste auto geweest waarbij de Diesel goed was?
En snel?
Je zag volgens mij vrij veel 2 liter twin-sparks lopen en vrij veel Diesels.
Ik weet wel dat de Thema Diesels erg populair waren.
Volgens mij waren het echt scheurijzers toen.
@desjonnies:
Yep, er was geen 164 die niet minimaal 200 liep en dat was in die tijd in dat segment een first.
@desjonnies: Het blok van die diesel kwam uit een boot (hebben ze me toch altijd wijsgemaakt). Heb zelf 300.000 km met de 164 diesel gereden en het is de betrouwbaarste auto die ik ooit gehad heb, de enigste kosten die ik er aan had waren z’n normale onderhoud. Er was na al die jaren niet eens roest te bekennen aan de hele wagen. Alles aan die wagen was kwalitatief.
Ook een blok met voor die tijd een hoog koppel en door het lage gewicht van de auto niet zo traag als je van een diesel zou verwachten. Toen waren diesel turbo blokken nog fun door de duw in de rug aan 2500 toeren als de turbo in gang schoot. Tegenwoordig een gemis doordat ze het vermogen zo lineair overbrengen.
De achterlichten zijn misschien wel één van de mooiste ooit, nu behoorlijk old school maar het was altijd een plezier om naar de achterkant van de 164 te kijken.
No thanks, ik vind er niets aan.
Zonde dat zo’n merk verampponeerd is door slecht management, die 164 deed het helemaal niet slecht in de VS en Alfa had vandaag gewoon een stuk van de markt van BMW en Audi kunnen hebben.
Dit waren geen slechte wagens, althans destijds hoorde je nooit enge spookverhalen over deze dingen noch over de Lancia Thema’s.
Wat dat aangaat zijn de Duitsers veel professioneler eerlijk is eerlijk !
Zelf heb ik een TD gehad.
Het tussen model. Nieuwe koplampen en achterlichten en de slanke, minder priemende bumpers.
Antraciet grijs, full options met zwart leer met Alfa logo in de hoofdsteunen. Alle electra deed het. Alle knopjes en lampjes op het dashboard.
De diesel was licht getuned en op de teller ging die over de 250. Beste snelweg auto ooit!!
In Frankrijk een lekke achterband gekregen en nog kilometers met 200 doorgereden voor we het door hadden. Zo’n wegligging.
Zou er zo weer een rondje in willen rijden.
Weer een geweldig stukje op de Zaterdagavond, heerlijk om bij weg te dromen.
En pm jeugdherinneringen op te halen. Als klein jongetje fietste ik altijd via een omweg over het industrieterrein naar school. Want daar stond bij een autobedrijf altijd gaaf Italiaans spul, zoals de GTV en de nog immer stoere 75. En dan die naam, Alfa Romeo Milano, gevolgd door de typeaanduiding en vaak nog een poetische toevoeging, zoals Quadrifoglio Verde… Geweldig!
En toen een kennis van mijn ouders met een 164 voor kwam rijden was ik helemaal om, bij deze was ik Alfist. Wat een fantastisch ontwerp was dat! Gemeen de wereld inkijkend met die brede lage koplampen, en die heerlijke kont met die brede lichtstrip. En dan dat interieur, met die mooie stoelen, en die briljant gevonden middenconsole met tiptoetsen in een opzet die een beetje doet denken aan de apparatuur van B&o van die tijd. Nog steeds erg mooi om te zien, en met een eigenheid waar de huidige generatie auto’s vaak niet tegenop kan.
Dat ik een aantal Alfa Romeo’s op mijn naam gehad heb spreekt voor zich. Helaas is de liefde iets bekoeld omdat ik kennelijk over de gave beschik om uitgerekend een bestelling te plaatsen voor de Alfa’s die op Maandag van de band liepen. Maar nu ik alweer een aantal jaren andere merken rijdt begin ik de pijn langzaam te vergeten. En kijk ik steeds vaker naar wat voor een moois er uit Italië op het web te vinden is. Want zo’n 164, of een 75 zou toch wel gaaf zijn om erbij te hebben.
Blijft leuk deze artikelen. Fantastische wagen ook!
Voor dit soort stukjes kom ik naar deze site, merci!
Een van de lekkerste auto’s die ik heb gehad, totdat in Italië een vijf liter karaf witte wijn brak in de kofferruimte: die lucht er nooit meer uitgekregen…
Schitterende auto – zeker vanuit de hoek op foto 3 zeer geslaagd. Jammer dat je de 164 -in welke vorm dan ook- nog maar zeer zelden ziet rijden.
Die is leuk, de 164 Q4! Een hele dure auto destijds, maar niet goed genoeg om de Audi 100 S4 4.2 quattro lastig te maken. En de 3.8 M5 E34 had een nog mooiere zescilinder. En de W124 400E was sneller en beter gebouwd. Kortom, nieuw moest je gek zijn om er een te kopen, maar het is wel een plaatje. Jammer dat er verdier niet over die waanzinnige Momo sportstoelen verder wordt gesproken; die krengen waren duur…
Er staan nog een paar te koop, waaronder enkele in de enige goede kleur: Rosso Proteo. Rosso Alfa is dé kleur voor alle andere Alfa’s, maar Proteo rood staat veel beter. Ik heb zelf nog een 146ti 2.0 16v T.S. kort gehad in die kleur. Hele leuke auto.
Mijn tip: als je per se een 164 wilt, ga voor een 12 kleps 3.0 liter. Die rijden fijner. Koppel (262nm slechts) komt iets eerder vrij en ze klinken vuiger. En als je 10k op een Italiaan wilt stukslaan, zoek een hele late 166 3.2 V6. Of een Thesis met dezelfde motor.
@gtwillem: Ik denk dat de door jou genoemde auto`s een stuk duurder waren. Dat ze beter of sneller waren neem ik wel van je aan, maar waren ze ook leuker ?
@ferry832: klopt, je hebt gelijk. Even opgezicht en het verschil is aanzienlijk! De Audi 100 S4 2.2T, BMW 535i en Mercedes E320 waren prijstechnisch eerder de concurrent. Alhoewel je met de Alfa door de catostrofale afschrijving niet beter af was…
En leuker? Tsja, de 164 heeft wel karakter!
@gtwillem: Uit eigen ervaring kan ik je bevestigen dat de Q4 inderdaad veel karakter heeft. De prijstechnische concurrenten zou ik direct laten staan als ik nieuw de keuze zou hebben gehad. Vergis je niet in de Q4, hij is beresterk en met zijn 6 bak ( denk niet dat die andere concurrenten dat toen al hadden ) pakt die in iedere versnelling ontzettend goed op. Het hoge gewicht speelde hem wel parten maar toch een speels karakter. Zou er zo weer 1 willen hebben.
Aankoopprijs is laag, maar dan begint het…
Ook niet erg, top auto. Alleen een beetje gecompliceerde Steyr Puch techniek onder die wel wat kennis en investering vraagt.
De auto was een beetje de laatste echte wapenfeit van een merk die op leven na dood is. In die tijd had Alfa de kwaliteit gewoon niet in handen. En de image die daarmee gepaard ging heeft het merk de nek omgedraaid.
De 164 was leuk maar niemand in Duitsland lag er wakker van.
Vind het een leuke auto. Maar qua design toch wel een stuk minder dan de 166. Dat vind ik nog steeds een van de mooiste sedans van de laatste tijd.
Maatje’s pa was onze coach, die reed eerst een 2.0l twin spark Super. Daarna een 12V V6. Erg goede stoelen vond ik, ook achterin. Ruime auto. En een simpele 2.0l koop je voor 5 meijer. Leuk voor de zomervakantie.
Los van deze mooie wagen, is dit echt een briljant geschreven artikel. Mijn complimenten! Zo zie ik ze nog niet vaak hier op Autoblog en ik hoop dat er nog vele volgen!
Lekker hoor. Zal nu wel onbetaalbaar zijn.
Zeer leuk voor die tijd.
Vroeger verschillende van op onderhoud bij ons op de zaak, dan was de testrit altijd iets uitgebreider dan anders…
En ook zijn kleine broertje niet vergeten de 155 Q4!
Ondanks zijn wat moeizame electronica en wat algemene vermoeidheid (mag het na 420.000 km, waarvan 200.000 op LPG, nog steeds een gaven auto om in te rijden, wordt de komende jaren weer teruggebracht naar zijn oorspronkelijke staat.Kan hij glimmen naast zijn zusjes, o.a Giulietta Busso 3.3 en 33 1.7 SW 1e serie en 75 America. Cuoro Sportivo