Autoblog Garage: introductie én afscheid Honda Civic van Loek

Ik heb voor de vakantie een Honda Civic aan de Autoblog Garage toegevoegd, en na twee weken ook weer verkocht. Wat, waarom en hoe?

Soms heb je ineens een leuk idee. En heb je ook nog eens twee vrienden die het idee net zo leuk vinden. Je kent het wel: lachen, een avond vol met hoop waarin je het probeert uit te werken, om vervolgens te zeggen: nou, je hoort het nog wel. En dan als puntje bij paaltje komt, haak je alle drie af. Deze zomervakantie gebeurde het tegenovergestelde: die epische roadtrip in drie barrels door een mooi stuk land, die heeft gewoon plaats gevonden.

Vakantieplannen

Even terug naar het begin. Wie een beetje heeft opgelet weet dat ik in zowel 2023 als 2024 een roadtrip naar het Verenigd Koninkrijk heb gedaan met de Golf GTI. De reden is simpel: in de coronaperiode heb ik een paar van mijn beste vrienden leren kennen in dat land via het internet, waarna snel de wens ontstond om eens te ontmoeten. Sindsdien is het voor mij een leuke vakantie én een kans om eens echt leuke dingen te doen met de mensen die ik anders alleen via online kanalen spreek.

Het einde van de rit in 2024 was bij het Festival of the Unexceptional. Een inmiddels zeer bekend evenement in het Verenigd Koninkrijk waar de ‘vergeten’ auto centraal staat. De auto’s die des tijds zo niet indrukwekkend waren, dat er bijna geen goede exemplaren meer van bestaan. Maar het is meer dan dat. Het evenement viert retro, goede oude tijden, auto’s die lieten zien hoe mooi het leven 25 jaar geleden was. Vorig jaar ben ik er als bezoeker geweest, maar dit jaar leek het mij leuk om met een eigen auto daarheen te gaan.

Reisdilemma

En toen stuitte ik op een probleem. De rit naar het Verenigd Koninkrijk is een peulenschil als je een luxueuze auto met cruise control onder je bips hebt (ten tijde van dit idee nog een Mazda 6), maar dan ben je daar in een auto die niet bij het evenement past. Dus zou je hier iets evenementwaardigs moeten kopen, maar weet dat het evenement de vergeten auto viert omdat deze nogal… niet-exceptioneel waren. Dus traag, oncomfortabel en vaak klein, maar wel leuker voor aldaar. Toen ik dit dilemma voorlegde aan twee van mijn vrienden, ontstond zo’n idee als uit de eerste alinea, maar dan uitgewerkt.

Best of both worlds

Ik had namelijk nog een probleem: de Mazda, zo comfortabel als ‘ie is, is geen leuke auto. Wetende dat Engeland briljante stuurmanswegen heeft, is zo’n logge 150 pk sterke diesel niet zo leuk als het kan zijn. Toegegeven, dit probleem is kleiner nu de reisauto in kwestie een 267 pk sterke Passat is (een reisverslag c.q. update daarover komt binnenkort), maar dan nog: is het geen leuk idee om naar het VK te reizen met mijn eigen auto en vervolgens aldaar wat te kopen? Eén van mijn vrienden koopt en verkoopt auto’s als hobby en weet er vaak nog winst uit te halen ook, dus dan zou je ook nog eens je vakantie deels terug kunnen verdienen. En je vangt twee vliegen in één klap: als je iets vindt dat nog stiekem erg leuk is, heb je zowel een auto voor het Festival én een leuke auto om de wegen mee aan te vallen. Best of both worlds. Kortom: een TopGear-esque challenge was aanstaande.

Tonight…

Sterker nog: mijn twee kameraden willen er ook daadwerkelijk een kleine YouTube-serie van maken, dus we hebben ook alles gefilmd. Van het zoeken naar de auto’s tot het verzamelen, de challenges en de roadtrip die er aan vast zat. Maar eerst: wat hebben we gekocht? De eisen zijn als volgt:

• Budget: 1.500 pond (1.727 euro);
• Moet verkoopbaar zijn met eenvoudige reparaties/aanpassingen;
• Moet apk hebben;
• Moet ‘unexceptional’ zijn (dus een ietwat vergeten niet-indrukwekkende auto);
• Moet ergens tussen 1970 en 2000 gebouwd zijn: de marges van het evenement. Mag iets afwijken als de auto wél in die tijd al bestond, maar bijvoorbeeld ook nog in 2001 of 2002 gebouwd is.

Om eerst even de auto’s van mijn vrienden snel te bespreken: de één ging voor een Rover 214 Cabrio uit 1992. Een mooi opgeknapte schuurvondst, dus met ‘slechts’ 80.000 kilometer op de teller en alles functioneerde naar behoren. De Rover ‘R8’ was geen bijzondere auto en de 1.4 ‘K-series’-motor was ook geen uitblinker, vooral qua betrouwbaarheid. De koppakkingen wilden nog wel eens sneller dan nodig dienst weigeren. Maar de combinatie cabrio, vergeten merk en deze kleur (Polynesian Turquoise) maakt het een bijzonder totaalpakket. De ander koos voor zwevend en Frans: een Citroën Xantia LX uit 1993 met uiteraard die heerlijke veerbollen. Uitgevoerd met de nogal trage 1.9 turboloze diesel, maar zweven deed je als de beste. Alleen strak sturen op B-weggetjes is geen garantie. Er is een grote cult rondom Xantia’s, ook op het Festival, maar dit exemplaar uit ’93 is een zeer vroege en daarom bijzonder.

Honda Civic

En wat heeft uw scribent gekozen? Goed, de titel gaf het al weg: een Honda Civic uit 2000! Eerst even hoe we daar zijn gekomen. Het idee was om binnen twee dagen alle auto’s al gekocht te hebben. Na binnen één dag bijna 500 kilometer afgelegd te hebben om één auto (de Rover) te kopen en een andere auto die te veel werk nodig had na een bezichtiging af te zeggen (dat was een Proton Wira, wie kent hem nog?), werd duidelijk dat je niet te kieskeurig mag zijn. Ik was op zoek naar iets Japans, specifiek een Subaru. Maar alle Subaru’s in de buurt hadden wel iets van bagage wat het moeilijker zou maken, of de verkoper reageerde niet, of iets anders. Dus zocht ik verder, maar wel in die richting. Op dag twee zag ik een prachtige Honda Accord (CG) te koop. Een heerlijke bak luxe wat je niet verwacht voor zo’n Honda: eigenlijk bijna te exceptioneel. Bovendien had ‘ie wel wat meer werk nodig dan aanvankelijk gedacht. Dus vonden we daar in de buurt een Honda Civic Aerodeck (MB8). Het buitenbeentje van de Civics, want op de Europese markt was dit één van de weinige keren dat Honda een Civic als SW bouwde. Leuk en ietwat vergeten. Helaas was het exemplaar in kwestie op het randje van het budget en, schrikbarend genoeg, nogal een frikandel. Rijden deed het wel, maar roest en schimmelvrij zijn niet.

Wat is het wel geworden? Nou, exact die auto, maar dan als liftback. Een Honda Civic (MB2) uit 2000, de 1.4i Sport om precies te zijn. Je verwacht bij Honda oer-Japanse degelijkheid, maar de Civic MB was het buitenbeentje dat in Swindon in Engeland werd gebouwd en parallel ontwikkeld werd aan de Rover 400-serie. Het is dan ook min of meer de opvolger van de eerder genoemde Rover R8, maar dan met een Honda-badge. De Honda Civic Fastback, zoals ‘ie officieel heette, werd parallel verkocht aan de welbekende Civic ‘EK’, waar de eerste Type R van kwam. In 2001 viel het doek en dus introduceerde Honda de ‘Sport’ als een soort uitzwaaimodel in 2000. Het absolute basismodel verviel en in plaats daarvan was deze Sport de instapper en kreeg je standaard halflederen bekleding, een achterspoiler en lichtmetalen velgen. De motor bleef wel de instapper: ook een 1.4, maar in plaats van de koppakkingsgevoelige K-series was dit ‘gewoon’ Honda’s D14-viercilinder met 90 trappelende paarden.

Vergis je echter niet: het doel om een ietwat leuk sturende auto te kopen voor dit geld is per ongeluk gewoon behaald met deze Honda Civic. Ik heb hem gekocht van een gozer die eerst een beetje overkwam als een wat vreemd figuur, maar gewoon goed heeft gezorgd voor de Civic. Hij had sinds kort het topmodel van de MB, de 1.8 VTi met VTEC en daardoor werd de 1.4 onnodig. Deze had wat plekjes, maar in tegenstelling tot vele soortgenoten maar weinig roest, zeer grondig bijgehouden onderhoud (hij had wel 217.000 kilometer achter de kiezen) en geen gekke modificaties. Oh ja, behalve LED-pitjes in halogeenbehuizingen, die we er heel snel weer uit hebben gehaald. Saai? Wellicht. Voorspelbaar? Ook wel een klein beetje. Niet zo in het oog springend als de Xantia en Rover? Klopt, al is dat ook wel een beetje hoe het evenement werkt. Bedenk wel dat ik voor dit hele pretpakket precies 800 pond (920 euro) heb betaald. Daarmee was hij veel goedkoper dan de 1.300 pond kostende Rover en de 1.420 pond kostende Citroën. Eén van de challenges was dan ook om het resterende budget te investeren in manieren om de auto weer ‘als nieuw’ te krijgen. Dat was echter van latere zorg. Eerst het grote avontuur.

Stuur verkeerd

Kleine kanttekening: als je dit soort dingen in Engeland gaat doen, kom je als Europeaan vrij snel tegen dat het stuur aan de verkeerde kant zit. Of, nog belangrijker: je versnellingspook. Ik heb meermaals de vraag gekregen: is dat niet lastig? En het antwoord daarop is: verrassend genoeg niet. De kant van de weg is gewoon logisch, dat wijst zichzelf. De versnellingspook zit dus links van je maar is uiteraard niet gespiegeld, dus de eerste versnelling zit boven en van je af in plaats van boven en naar je toe. En toch wijst het zichzelf allemaal. Ik heb vrijwel geen problemen gehad met verkeerd schakelen, dus dat ging prima.

Roadtrip

Het idee was om met deze auto’s Wales te ontdekken. Daar ben ik nog nooit geweest, maar mijn Noord-Engelse kompanen ook niet. Het eerste stuk was een saai stuk regenachtige snelweg om überhaupt in Wales te komen. Daar hebben we wat leuke dingen voor de video gefilmd. Vervolgens hebben we wat kleine plaatsjes in Zuid-Wales verkend, gegeten in Cardiff, geslapen in… een stuk net buiten Cardiff (en dat heeft wellicht in de auto’s plaatsgevonden), Swansea en dan via de B-weggetjes weer terug naar het noorden. Van de roadtrip heb ik weinig gedocumenteerd, want dat hebben de camera’s gedaan. Mocht je dat willen zien, inclusief een gastrol van yours truly, houd dan even het kanaal van één van mijn vrienden in de gaten. Samenvattend: we hebben ook even een stukje mogen rijden in elkaars auto’s en ondanks dat de Civic het saaist oogt, is het met afstand de leukst rijdende auto van het drietal. En zo’n 1.000 kilometer lang heeft het ding mij uiterst vermaakt, helemaal met de gedachte dat de meeste mensen dit soort auto’s compleet links laten liggen.

Opknappen

Daarna was het tijd om de 700 pond die ik niet heb uitgegeven te gebruiken om de Honda Civic op te knappen. Hij had wel wat dingetjes nodig. Allereerst de dingen die kostenloos te verhelpen waren. Een goede poetsbeurt, het interieur volledig schoongemaakt, de deurbekleding vastlijmen, koplampen vervangen met halogeenpitjes, plastics minder dof maken: allerlei kleine dingen die elke ‘moe’ uitziende auto zo weer nieuw leven geven.

Daarna een reeks kleine dingen die bij elkaar nog geen 100 pond hebben gekost. Ten eerste: retro-kentekens. Een klein verschil: in 2001 stapte het VK over naar een nieuw kentekensysteem waar de cijfers op plek 3 en 4 de leeftijd van de auto aangeven. Dit ging gepaard met een nieuwe variatie van het lettertype, ook om ruimte te maken voor dezelfde blauwe ‘euroband’ die Nederlandse kentekens ook hebben. Officieel moest elke auto toen overstappen naar de nieuwe kentekens, maar het hebben van een period correct oud kenteken is niet illegaal. En dat zou het kenteken zijn dat de Civic in 2000 heeft gekregen. Nu we het toch hebben over kentekens: in de ‘oude’ serie was de beginletter de letter die het jaartal aangaf, waarmee de X op de Civic voor het jaar 2000 staat.

Ook goedkoop doch doeltreffend: leerverf. 217.000 kilometer eist zijn tol op de lederen bolsters van de stoel. Met zwarte leerverf los je dat niet op, maar laat je de plekken waar het leer barst een stuk minder opvallen en oogt het geheel veel frisser. Over frisser ogen gesproken: voor een paar tientjes konden twee kleine deukjes op het voorscherm er zo uitgehaald worden. En dan is er nog de kwestie van het missende mistlampkapje. De dikker uitgevoerde Civics hadden mistlampen met een plastic kapje, maar de 1.4 had daar een stuk plastic met een soort uitsnede van waar de mistlamp zou zitten. Daar miste er één van.

Op eBay konden we enkel die met gat voor een mistlamp vinden, of eentje van de verkeerde kant (die we wél hadden). Als een soort ‘nee heb je, ja kun je krijgen’ heb ik de Honda-merkdealer in York gebeld om te vragen of zij dit onderdeel heel toevallig hadden. Het antwoord was ‘wij hebben helaas onderdelen voor zulke oude auto’s niet op voorraad’. Gevolgd door het nieuws dat Honda in België er nog wel eentje had liggen. Deze kon binnen drie werkdagen in York arriveren voor het duizelingwekkende bedrag van 6,80 pond. Ook al is de kans dat de medewerkers van Honda York dit lezen klein: dat is nog eens service, waarvoor dank!

Velgen

Dan twee iets duurdere zaken voor de Honda Civic die met elkaar te maken hebben. Allereerst: banden. De voorbanden waren in principe vrij goede en recente Vredesteins, maar ze waren toch bijna versleten. Daar hebben we een set budgetbanden voor gevonden voor 65 pond die niet uitmuntend zijn, maar ook zeker niet onveilig. Een andere keuze die gemaakt moest worden waren de velgen. Deze waren zeer recent gepoedercoat en waren dus in erg goede staat. Alleen de gekozen kleur was een soort antraciet, zoals de Engelsen het noemen Gunmetal Grey. En da’s minder mooi. Ik heb toch gekozen om de verse laag verf te verwijderen en ze zilver te laten spuiten. Dat heeft 150 pond gekost en qua ‘houdbaarheid’ niks opgeleverd. Maar qua uiterlijk heeft het alles veranderd. Het oogt zo veel frisser en authentieker. Het is de kers op de taart om de Civic weer te laten ogen alsof hij gisteren door de fabrieksmedewerkers in Swindon in elkaar geschroefd is. Bijkomend voordeel: de nieuwe banden zijn direct gemonteerd en de wielen waren ook niet (goed) gebalanceerd, dus de auto voelt er ook een heel stuk steviger door op de snelweg.

Het evenement

Ondertussen zijn de Rover en Citroën ook mild opgekalefaterd, maar omdat die auto’s duurder waren konden daar maar kleine dingen aan gebeuren. Al helpt een poetsbeurt ook enorm. Dus in konvooi van Leeds richting Lincolnshire gereden, waar het Festival of the Unexceptional plaatsvindt. Wederom hebben we veel gefilmd en daardoor weinig foto’s gemaakt, maar het was weer zeer de moeite waard. In het kort: de blikvanger van het evenement is het ‘Concours de l’Ordinaire’, waar de allerbest bewaarde niet-exceptionele auto’s zich verzamelen op de binnenplaats van het kasteel waar het plaatsvindt. Hier worden de auto’s alsof het Villa d’Este is door een vakjury beoordeeld op staat, bijzonderheid (of dus eigenlijk niet-bijzonderheid) en het achtergrondverhaal. De winnaar dit jaar was een Skoda Favorit.

Vervolgens wordt de enorme voortuin van het kasteel gebruikt om de rest van de auto’s te herbergen. Je kan met elke ‘normale’ auto de parkeerplaats op, maar de ‘niet-exceptionele’ auto’s zijn dus eigenlijk deel van het evenement. En daar worden geen concoursregels aan verbonden: dat zijn gewoon de auto’s waarmee men naar het evenement reist die binnen de eisen vallen. Waaronder dus de Rover, Citroën en Honda. Omringd door honderden soortgenoten in alle soorten en maten. Het is lastig om te beschrijven wat dit evenement nou zo magisch maakt maar kort samengevat is het de niche van de ‘normale’ auto en het feit dat iedereen erbij hoort, wat voor auto je ook hebt of wie je ook bent. Naast de storm aan Engelsen zijn er allerlei nationaliteiten aanwezig, waaronder ook een groot aantal Nederlanders. Tip: mocht mijn schrijfsel je niet overtuigen, check dan even één van de vele YouTube-video’s van mensen die het evenement rondlopen.

Verkoop

Enfin. Roadtrip gedaan, Civic opgeknapt, evenement bijgewoond: een hele leuke vakantie. Er is een tijd van komen en een tijd van gaan, en na het evenement was het tijd om de Honda Civic weer te laten gaan. Eén van de challenges is dan ook wie zijn auto voor de meeste winst kan verkopen. Ik heb de Civic aangeprezen als een lekker nuchtere, betrouwbare en verrassend leuke auto en daar is geen woord aan gelogen. Nee, ik zou de Passat er niet op inruilen. Maar als leuk avontuur met een spotgoedkope auto was dit een fantastische keuze. En nu heeft een Civic-liefhebber er een leuk project aan, want hij is verkocht voor 1.495 pond nadat ik weer naar huis ben gegaan. Ik moet eerlijk bekennen dat ik er niet verknocht aan ben geraakt, mede dankzij het feit dat ik persoonlijk de Aerodeck prefereer. Maar als deze 1.4 al zo’n heerlijk simpele bochtenridder is, moet de 1.6 en zeker de 1.8 wel een fantastische auto zijn. En ook ‘mijn’ Civic ga ik niet snel vergeten dankzij dit avontuur.

Zoals gezegd moet de hele serie nog tot een climax komen en kan ik ook laten weten hoe de Civic heeft gescoord in de challenges. Houd daarvoor het eerdergenoemde YouTube-kanaal in de smiezen. Wat hebben we geleerd? Voor weinig geld kan je echt nog wel leuke auto’s kopen die je daarna weer met winst kan verkopen, roadtrips met vrienden zijn altijd leuk en avontuurlijk, ik wil nog een Honda Civic en volgend jaar gaan we weer iets in dezelfde geest doen want zo leuk was het dus echt. En oh ja, de Volkswagen Passat is een fantastische reisgenoot. Maar daar lees je binnenkort meer over.