De wondere wereld van GM rebadges in beeld

General Motors heeft vele modellen onder een andere naam verkocht of in samenwerking gebouwd. Wij presenteren de naar ons idee opvallendste voorbeelden.

In Europa kennen we de ‘grote drie’: Audi, BMW en Mercedes worden gezien als drie belangrijke grootmachten die wel heel dicht tegen elkaar aan schuren qua gamma. In de VS is ‘de grote drie’ Ford, (Fiat-)Chrysler en General Motors. Ook met hun eigen gargantueske gamma’s die elkaars geduchte concurrenten zijn.

General Motors

We richten ons vandaag even op General Motors. We moeten het namelijk even hebben over bepaalde modellen die met de kennis van nu bizarre voorbeelden van badge engineering zijn. We duiken even in de materie en dat doen we op basis van hoe obscuur of bizar de samenwerkingen zijn of lijken of welke het leukste verhaal opleverden. Succes of gebrek daaraan speelt dus vandaag even niet mee. Op alfabetische volgorde:

Buick Regal

We beginnen even met de B van Buick. Dat is onder de vlag van GM eigenlijk een wat vreemd merk. De modellen moeten iets luxueuzer aanvoelen dan Chevrolets, maar minder luxueus dan Cadillacs. Buick bouwt momenteel enkel nog SUV’s in de VS, waarvan recent de Encore nog bekend voor kan komen omdat dat een eerste generatie Opel Mokka met chromen neus is.

Tot en met vrij recent kon de VS genieten van de Buick Regal. De Regal GNX ken je nog wel, toch? Welnu, in 2008 werd de Regal een vrij overduidelijk gerebadgede Opel Insignia. Ook de Insignia OPC kwam er als Buick Regal GS.

De tweede generatie Opel Insignia kreeg ook een Buick Regal-versie en die kwam zelfs als stationwagon naar de VS. Dat was een Buick-versie van de Insignia Country Tourer, een stationwagonversie zonder offroad-achtige wielkasten kwam er niet als Buick. De Regal leeft nog in China, maar dan met een wel heel lelijk design.

Buick Sail

Een populair model voor internationale versies is de Opel Corsa B. Wij kregen alleen de driedeurs en vijfdeurs hatchback, maar internationaal zijn er nog een stationwagon- en sedanversie geweest. De Chevrolet Classic, Corsa Classic Sedan en Buick Sail Sedan werden nadat wij al de Corsa C kregen nog verkocht in Zuid-Amerika en Zuid-Afrika.

De Corsa Stationwagon, waarvan wij het ongelofelijk vinden dat die Europa oversloeg, was er dus ook als Buick Sail SR-V. Deze was ook vooral voor China bedoeld, waar Buick eigenlijk altijd goed heeft geboerd.

Cadillac BLS

Kijk, eentje die we in Europa gewoon kenden. Wat de Cadillac BLS vooral opvallend maakt is dat de rollen compleet omgedraaid zijn. Onderhuids is het namelijk een Saab 9-3. Cadillac staat veel dichter bij Chevrolet dan Saab ooit heeft gedaan, maar toch durfde GM het aan om Cadillac een Saab te laten omkatten. De BLS was bedoeld als een manier om Cadillac te laten aanslaan in Europa. Helaas is dat niet gelukt. Jammer, want zowel als sedan als stationwagon was het best een fraaie auto die voor een leek zijn Saab-genen nog redelijk verstopt.

Chevrolet Alero

Nog eentje die je als Europeaan waarschijnlijk kent. De Chevrolet Alero is op zich geen verkeerde auto, meer eentje die een beetje verkeerd begrepen werd. Hij is toch een beetje te opzichtig Amerikaans voor onze tere Europese zielen. Wij kregen deze met V6 geleverde middenklasse sedan in de vroege jaren ’00 als Chevrolet Alero.

Maar eigenlijk is het geen Chevrolet, het is een product van een compleet herboren versie van Oldsmobile. Dat merk moest een nieuw prestigeproject worden van GM en de Alero was daar een product van. In Europa werd het dus Chevrolet Alero, maar toch lijkt het alsof GM stiekem Oldsmobile een beetje lekker probeerde te maken. Het logo voorop en achterop was in Nederland de welbekende Chevrolet-vlinderstrik, maar op de velgen en het stuur kreeg je een Oldsmobile-logo. In andere markten kreeg je zelfs de voor- en achterlogo’s niet en stond er gewoon Chevrolet rechtsonder op de achterklep.

Chevrolet Captiva Sport

Ken je de Opel Antara nog? Dat was in de late jaren ’00 ineens een forse Opel SUV. Die had in Nederland eigenlijk al een rebadge-broer, de Chevrolet Captiva. Dat was het Chevrolet dat meer Koreaans dan Amerikaans was en dan ook naast de ge-Chevroletiseerde Daewoo’s in de showroom kwam te staan. Onderhuids waren de Captiva en de Antara vrijwel identiek.

In de VS is het verhaal wat lastig. Daar kon je uiteraard geen Opel Antara kopen. Maar ook weer wel. Als Chevrolet Captiva Sport. Dat was de styling van de Opel Antara, gemarket als Chevrolet met de naam van een auto met compleet andere styling dan hier. Huh?

Je kon de Antara in de VS ook nog krijgen als GMC Terrain en Saturn Vue, laatstgenoemde met een kekke sportversie genaamd Redline. In Australië en Azië werd bewezen dat je zelfs de Captiva en Antara onder één merk kan verkopen: de Holden Captiva was onze Chevrolet Captiva en de Captiva MaXX was een Antara. Beide modellen zijn ook nog verkocht als Daewoo Winstorm en Winstorm MaXX.

Chevrolet Cruze

‘Onze’ Chevrolet Cruze is eigenlijk altijd al een wat vreemd tussenmodel geweest, helemaal aan het einde van de levensspanne van Chevrolet in ons land. Wist je dat de Chevrolet Cruze een eerdere generatie had? Dat was een hele andere auto, een soort opgehoogd crossover-achtig model.

Hé, maar die kennen we wel! Het is namelijk een rebadge-versie van de Suzuki Ignis en de Subaru Justy. Dat was al een geinige Japanse samenwerking, maar Chevrolet wilde ook een stukje van de taart. De Cruze was dan ook bedoeld voor Japan, wat met een Suzuki- en Subaru-versie een beetje onnodig voelt. In Australië kwam er ook nog een Holden Cruze. Een preview van de Cruze kwam middels de kekke YGM1 Concept.

Chevrolet Niva

Met deze auto openen we eigenlijk een beetje een doos van Pandora. Niet alleen omdat we het even moeten hebben over Rusland, ook omdat de joint venture tussen GM en AvtoVAZ stikt van de geinige rebadges en ongelofelijke doorontwikkelingen. We richten ons even op de Chevrolet Niva. Die naam ken je van de Lada Niva en het SUV-model lijkt ook wel op een soort moderne interpretatie van de iconische Lada. Chevrolet mocht die naam dan ook gebruiken dankzij hun samenwerking met AvtoVAZ, daar laatstgenoemde het moederbedrijf van Lada is.

Dat leverde Lada het probleem op dat de naam Niva nu bezet was. Op een gegeven moment werd de Niva dus gefacelift en werd Lada gedwongen om een andere naam te kiezen. Dat werd Lada 4×4. Lada heeft de naam Niva wel weer terug, maar dat is een Lada-versie van de Chevrolet Niva. Lekker verwarrend allemaal.

Geo Metro

Geo is ook een verhaal op zich. Het merk werd in 1989 opgericht als een merk voor kleine en betaalbare auto’s onder GM. In 1997 viel het doek alweer. Vrijwel alle modellen van Geo zijn rebadges van over de hele wereld. De Geo Metro pakken we even eruit omdat deze compacte hatchback vele gedaantes heeft gehad. De Geo Metro is namelijk een rebadge van de Suzuki Cultus, die wij dan weer kennen als de eerste Swift. Zelfs de Swift Cabrio was er als Geo!

Die Suzuki Cultus is een duizendpoot gebleken. Deze kwam namelijk ook als Subaru Justy in verschillende markten, Pontiac Firefly in Canada, Chevrolet Sprint in de VS en Holden Barina in Australië. Die Barina is ook een leuk verhaal: dat was eerst twee generaties een Suzuki Cultus, daarna twee generaties een Opel Corsa (B en C), en sindsdien twee generaties Chevrolet Kalos/Aveo.

Mazda Proceed Levante

Een Mazda in dit overzicht? Ja, GM heeft ook wel eens sporadisch samengewerkt met andere merken. De Proceed Levante, die niks te maken heeft met een Maserati, was een rebadge van de Suzuki Vitara. Die er ook was als Geo en Chevrolet Tracker, trouwens. Een Suzuki met Chevrolet-badge is begrijpelijk, maar Mazda in de mix gooien is een unicum. Om die reden was er ook een Mazda-versie van de Suzuki Jimny: de AZ-Offroad. En oh ja, je zou het bijna vergeten: de Vitara is ook nog verkocht als S300/S350 van het Spaanse Santana.

Opel Agila

Dat een GM-merk een rebadge uitbrengt, betekent niet dat GM de platforms verzorgt. Soms wordt een platform gebruikt waar middels een rebadge dankbaar gebruik van wordt gemaakt. Zoals de Suzuki Wagon R. Dat was een project van Suzuki en de compacte proporties zijn uiteraard om de Wagon R als Kei Car te kunnen verkopen in Japan. Dat leverde initieel al een samenwerking op tussen Suzuki en Mazda, laatstgenoemde verkocht de Wagon R als Autozam AZ Wagon.

In 2000 kreeg de Wagon R een grondige facelift en heette die ineens Wagon R+. De Wagon R deed het goed op de Europese markt en GM zag het wel zitten om een Opel-versie aan de man te brengen. Dat werd de inmiddels welbekende Opel Agila. Ken je ‘m niet, dan je oma wel. Er zijn twee leuke feitjes te melden over de Agila: ten eerste dat een optisch verschil tussen de Agila en Wagon R+ is dat de Agila het kenteken op de achterklep heeft en de Wagon R in de bumper, maar de Wagon R heeft nog wél een achterklep met kenteken-uitsparing. Gierig! Het andere leuke feitje is dat er een speciale versie was van de Agila, de Njoy. Die ziet eruit alsof ze vergeten zijn de voor- en achterkant oranje te lakken, maar dat heeft te maken met de Concept A, een voorproefje voor de Agila.

In Europa werd de Agila opgevolgd door een tweede generatie alvorens de koper van saaie hoge auto’s een oplossing vond in de Mokka en Crossland. Die was er ook als Suzuki, de Splash! Je weet wel, met die achterlichten die een soort, eh, splash vormen als je remt.

De Wagon R kreeg overigens in Japan nog een facelift als Wagon R Solio, die er dan weer als Chevrolet MW kwam voor de Japanse markt.

Opel Speedster en Opel GT

Opel heeft verder nooit echt bizarre rebadges gekregen, maar de twee keer dat Opel een sportwagen kreeg en het gamma opgeschud werd, was het wel omdat er vrij makkelijk op een ander product een Opel-logo geboetseerd kon worden.

De eerste keer dat dat gebeurde was met de Speedster. Een middenmotor-Opel met ultra-laag gewicht? Dat kwam natuurlijk omdat GM een flink aandeel had in Lotus des tijds. Na wat slap geouwehoer met licht gewijzigde Isuzu Gemini’s met een ‘Handling by Lotus’ badge wist Lotus met de Elise weer de wereld op te schudden. De Elise Series 2 kwam er dankzij GM-geld, in ruil voor het gebruik van het platform voor een sportieve Opel. Dat werd dus de Speedster, wat onderhuids gewoon een Elise is. De motor is wel uniek ten opzichte van de Elise, de 1.8 Rover K-Series werd bij het vuil gezet en in de Speedster liggen GM’s eigen blokken: een 2.2 liter zestienklepper of een 2.0 liter EcoTec met turbo. In het Verenigd Koninkrijk kwam de Speedster op de markt als Vauxhall VX220.

De tweede keer dat Opel met een verrassend toffe sportwagen kwam was met de GT. Dit is níét perse een opvolger van de Speedster want qua layout is de GT compleet anders. Motor voorin, aandrijving achter. De GT is dan ook een omgekatte Pontiac Solstice. Een totaal niet Opel-achtige Opel die met de kennis van nu erg leuk is. De Solstice hebben wij niet gekend, de VS kreeg zowel de Solstice als de Opel-versie maar dan als Saturn Sky. In Azië werd de Opel GT zelfs in de markt gezet als Daewoo G2X. Zou Daewoo het overleefd hebben als het gewoon zo’n cool merk was?

Pontiac Vibe

Ach, Pontiac. Ooit zo’n mooi merk wat ons legendes heeft gebracht als de GTO, Firebird Trans Am en de enige auto ooit die lijkt op een kruimeldief. In 2010 trok GM de stekker uit Pontiac en dat klinkt zonde, maar des tijds bracht Pontiac eigenlijk alleen nog maar kliekjes uit en de Solstice.

De Pontiac Vibe wilden we even benoemen omdat we niet snappen waarom we in hemelsnaam deze auto nooit hebben gekregen. Wij durven ‘m wel aan: dit is één van de eerste crossovers ter wereld. De proporties zijn zoals een C-segmenter, maar dan ietsje opgehoogd, een stoer voorkomen en betrouwbare Toyota-motoren, optioneel zelfs met AWD!

Toyota-motoren? Ja, dit is waar de Vibe een voorbeeld van badge-engineering is. De auto deelt namelijk vrijwel alles met de Toyota Matrix (E130). Toegegeven, de Vibe zag er wel duidelijk anders uit dan de Matrix. In Azië kwam echter een Toyota-versie van de Vibe op de markt wat letterlijk een Toyota-badge achterop de Pontiac geplakt was. We zeggen letterlijk, want aan de voorkant zit het Pontiac-logo er nog als een soort chromen stijlelement. Dat is dus een Toyota-versie van een Pontiac die gebaseerd is op een Toyota.

Er was zelfs een tweede generatie van de Pontiac Vibe, uiteraard weer gebaseerd op de Matrix (E140). Deze bleef in de prijslijsten van Pontiac tot het bittere einde in 2010.

Saab 9-7X

De Saab 9-7X staat erg ver onderaan het lijstje ‘in hoeverre is het een echte Saab‘. Het is namelijk absoluut geen Saab. De motor is een dikke V8 van GM, de basis is van GM en alleen het frontje – wat best aardig opdroogt is Saab. Wel leuk: net als bij elke andere Saab zit het contactslot achter de handrem. Heeft Saab toch nog een beetje Zweedse eigenwijsheid erin gekregen.

Interessanter aan de Saab 9-7X is dat hij deel uitmaakt van het GMT360-platform. Nou is GM er niet gek van om hun SUV’s onder veel merken uit te brengen. Het GMT900-platform was er bijvoorbeeld als GMC Yukon (XL), Cadillac Escalade (ESV) en Chevrolet Tahoe (Suburban). Maar echt bijna elk merk dat GM nog had liggen kreeg een versie van het GMT360-platform. De broers en zussen van de 9-7X waren als volgt:

• Buick Rainier
• Chevrolet TrailBlazer
• GMC Envoy (die er ook nog was als pickup-achtig model!)
• Isuzu Ascender
• Oldsmobile Bravada
• Saab 9-7X

Het GMT360-platform bedient een competitief stukje markt in de VS, dus het is begrijpelijk. Maar bij een aantal van deze merken vallen de auto’s een beetje uit de toon. Een beetje alsof Suzuki naast de Swift, Ignis en Jimny ineens een RAV4 plug-in zou verkopen…

Saturn Astra

We hadden het net al over Saturn. GM had bedacht dat er naast Geo ruimte was voor nog een iets goedkoper merk wat zich vooral richt op jongeren. Een beetje zoals Toyota deed met Scion. Drie keer raden waar zowel Saturn als Scion nu zijn.

Saturn kende op zich een aardig modellengamma met futuristisch ontworpen auto’s, echt een soort budgetversie van het herboren Oldsmobile. In de jaren ’00 kakte het gamma echter in en de oplossing vond GM in het naar de VS halen van verschillende Opels. De Sky en Vue (GT en Antara) hebben we al benoemd, maar de meest schaamteloze ‘ze proberen het niet eens’ rebadge vinden we in de Saturn Astra.

Dit is namelijk gewoon echt een Astra H zonder extra Saturn-esque poespas. Zelfs de naam veranderde dus niet. Wel kon je net als bij ons (iets beperkter) kiezen uit carrosserievarianten: de vijfdeurs en de driedeurs (GTC). Als flitsende compacte hatchback zoals de GTC werd de Saturn Astra nog best oké ontvangen. Een stationwagon of Twin-Top variant kwamen niet als Saturn.

Net als de Pontiac Vibe is de Astra enkel gecanceld omdat Saturn in zijn geheel op de fles ging in 2010.

Subaru Traviq

Subaru is dus ook nog een tijdje deel geweest van het GM-arsenaal. Niet als officieel GM-merk, maar General Motors had wel een dikke vinger in de pap. Eigenlijk voornamelijk om Subaru’s beschikbaar te stellen voor ordinaire rebadges die hier ook perfect hadden gepast. De Chevrolet Forester bijvoorbeeld, of de ‘Saabaru’ 9-2X.

Maar andersom vinden we misschien wel de meest bizarre rebadge ooit: de Subaru Traviq. Dit is een Subaru-versie van de eerste generatie Opel Zafira! Het was een klassiek ruilspel: Chevrolet wilde de Forester om in groeimarkten aan de man te brengen. Dat mocht van Subaru als zij de Zafira mochten verkopen in Azië als Subaru. Dat faalde jammerlijk. Niet alleen omdat de auto behalve de badge echt geen één Subaru-kwaliteit had, ook omdat de belangrijkste markt Japan zou moeten zijn, waar de Zafira als Opel al verkocht werd. De Traviq kwam in 2001, ging in 2004, er zijn een kleine 10.000 van verkocht en een opvolger kwam er nooit.

Suzuki Swift+

De Suzuki Swift+ is echt alle gekheid op een stokje. We hebben het al gehad over de Suzuki Cultus (bij ons Swift) die er dus onder zo’n zes merken is geweest. Al die merken gingen daarna hun eigen gang. Als belangrijkste twee modellen die voortvloeide uit het Cultus-platform waren de nieuwe Swift, een zelfstandig model van Suzuki en de Chevrolet Aveo, die wij kennen als Daewoo (later Chevrolet) Kalos (en later Aveo).

Eigenlijk hadden we hier de tamelijk bizarre Pontiac Wave (en G3) staan, een schaamteloze Kalos-rebadge. Er is zelfs een Pontiac Matiz geweest! Maar om even terug te komen op de Kalos/Aveo: na een grondige facelift kwam er een versie van de Aveo op de markt als… Suzuki Swift+! Een duidelijk goedkoper model voor groeimarkten, maar dat was de Swift eigenlijk ook.

De tweede generatie Kalos, die bij ons ook gewoon Aveo heet, werd in Australië de nieuwe Holden Barina en in de VS de Chevrolet Sonic. In de VS was de sedan beduidend populairder dan de hatchback, hier is het andersom en weet je misschien niet eens dat je de Chevrolet Aveo als sedan kon krijgen.

Vauxhall Monaro

Nog eentje dan. We moeten het even hebben over Vauxhall. Dat is het Engelse Opel. En niet zoals Saturn in de VS, nee, letterlijk het hele gamma van Vauxhall is een Opel met het stuur rechts en het Opel-logo uitgegumd. Behalve dan drie modellen die niet cool genoeg waren voor Opel, maar in de jaren ’00 furore maakte in het Verenigd Koninkrijk.

Dat kwam dankzij Australië. De Holden Commodore en Maloo werden in hun hete HSV-versie naar het VK gebracht als Vauxhall VXR8 en Vauxhall Maloo. Laat dat even op je inwerken: het VK kreeg alleen de sportversies met een LS3 V8 uit een Corvette. Wil je een Insignia VXR of één stapje hoger de dikste muscle-sedan die Europa rijk is? Ook is het aanbieden van een ute met V8 een ongebruikelijke stap. Beide modellen waren geen denderend succes, maar je kan ze nog vinden. Nu we toch leuke feitjes aan het verspreiden zijn: het Zeta-platform van de Commodore vormde de basis voor de Chevrolet Camaro-revival in 2010. Maar daar is wel zo veel aan veranderd dat rebadge niet een juiste term is. Ook kwam de Holden Commodore naar de VS als Pontiac G8, maar dan wel met een plethora aan motoren (waaronder ook wel LS V8’en).

Bizarder vinden we eigenlijk de voorganger van de VXR8, de Monaro. Dat was een tweedeurs coupé en met een mildere motor vinden wij dat hier eigenlijk een soort moderne Calibra staat. Ook dit model is identiek aan de Holden Monaro. De motor was overigens niet Australisch, maar Amerikaans. De welbekende 5.7 liter grote LS1 V8 met 387 pk was de kleinst mogelijke motor. Ja, echt.

Optioneel was de 6.0 liter grote LS2 met 404 pk ook een optie als de Monaro VXR. De Monaro kwam naar de VS als de Pontiac GTO, wat ook een leuke rebadge is.

En nog veel meer

Dit was een greep uit het aanbod, maar er is zo veel meer. Wellicht leuk voor een deel 2, suggesties mogen dan ook in de comments.