Special: Lotus M250

Gelukkig hebben we de foto’s nog.

Voor de betere autoverhalen moet je eigenlijk bij autobedrijven zijn waarbij de financiële huishouding niet altijd 100% is. Soms strookt de ambitie totaal niet met het budget en gaat men toch door met het ontwikkelen en bouwen van auto’s. Denk aan merken als Gillet, Marcos, TVR, DeTomaso, Spyker en Josse. De achtergrondverhalen van die merken lezen een stuk prettiger weg dan de ontstaansgeschiedenis van bijvoorbeeld Saturn, Kia of Seat.

Een merk dat nooit teleurstelt is Lotus. In tegenstelling tot de meeste Britse merken bestaan ze nog steeds en doen ze het op het moment heel erg aardig. Sterker nog, er komt binnenkort een hypercar onder de naam ‘EVIJA’. Deze elektrische auto moet een nieuw tijdperk geen inluiden voor het sympathieke merk uit Hethel.

Als er een auto ooit een nieuw tijdperk inluidde voor Lotus, was het wel de Elise in 1995. Dankzij Romano Artioli kon Lotus een échte sportwagen bouwen volgens het merk-DNA: klein, licht en relatief betaalbaar. Supersportwagen sensaties voor een redelijke prijs. Het bleek een gouden zet, de Lotus Elise S3 staat anno 2019 nog steeds in de prijslijsten.

In 1996 stonden had Lotus nog een model naast de Elise, de Esprit. Deze sportwagen ging al een tijdje mee en werd speciaal voor de jaren ’90 voorzien van nog een facelift en zelfs een heuse achtcilinder motor. Tussen de Elise en Esprit zat nogal een prijsverschil, iets wat Lotus ook opmerkte en ook daadwerkelijk aan wilde doen.

Het was de bedoeling om dat gat op te vullen met de Lotus ‘M250’. De auto was gebouwd volgens het principe van de Elise, maar dan net even wat groter en luxer. Zo was de auto voorzien van airconditioning, elektrisch bedienbare ramen en centrale deurvergrendeling. In een Lotus! Ondanks dat de auto voor Lotus-begrippen gigantisch groot was, viel dat in werkelijkheid wel mee. De lengte was 4,13 meter, de breedte 1,81 meter en de hoogte 1,12. Eerlijk is eerlijk, ten opzichte van de Elise was de M250 absoluut wat groter.

Dat gold ook voor de motor. Lotus werkte in de jaren ’90 nog niet samen met Toyota, maar betrok zijn motoren van Rover. Het is nooit bevestigd, maar de kans is aannemelijk dat de Lotus M250 voorzien was van een ‘Rover KV6’-aggregaat. Wat wel werd bevestigd, was de cilinder inhoud (3.000 cc) en het vermogen: 250 pk. Het maximum draaimoment werd niet vermeld. Ondanks dat de ‘afmetingen’ was de Lotus M250 relatief licht: 1.000 kilogram.

Met de prestaties was dan ook niets mis. De standaardsprint van 0-100 km/u duurde precies 5 seconden. Van stilstand naar 160 km/u nam 11 seconden in beslag. De topsnelheid bedroeg een begrensde 250 km/u. Theoretisch kon de auto wel harder, maar dan moesten de verhoudingen van de versnellingsbak teveel worden aangepast, iets dat Lotus niet wenste. Hetzelfde gold voor het chassis, Lotus wilde een auto die op B-wegen schitterde, niet op snelwegen.

Zoals je kunt zien was de Lotus M250 niet zomaar een concept. De auto zag er zeer productierijp uit. Dat was ook het geval. Sterker nog, het moest de tweetrapsraket na de Lotus Elise worden. Helaas kwam het er niet van. Het zou te duur worden om de auto aan te passen voor alle markten waar men de auto wilde verkopen, inclusief de Amerikaanse.

Een luxere Lotus zou er zeker komen. In 2006 kwam de Lotus Europa op de markt, wat eigenlijk gewoon een Lotus Elise met vast dak en lederen bekleding is. Met de Lotus Evora had Lotus dan eindelijk zijn luxere sportwagen voor dagelijks gebruik in de showrooms staan. Zeker als je naar de zijkant en achterkant kijkt van de M250, zie je waar ze de inspiratie vandaan hebben gehaald.

Meer lezen? Deze 21 auto’s staan allemaal op hetzelfde platform.