Hoe “Lamborghini’s” van Chrysler bijna een werkelijkheid werden

Een merkwaardig verhaal op de dinsdagmiddag.

Lamborghini heeft een bijzonder tumultueuze geschiedenis gekend vóór zijn toetreden tot de Volkswagen Group. Gedurende een periode van ongeveer 25 jaar verteert het merk verschillende eigenaren, die ieder op hun eigen manier pogen van het merk een succes te maken. Sommigen proberen de allure van de Italiaanse sportwagenfabrikant ook voor eigen profijt te gebruiken. Zo komt de Chrysler Corporation aan het einde van de jaren tachtig met een bizar idee.

Wanneer Chrysler-topman Lee Iacocca in 1987 besluit Lamborghini over te nemen, komt hij al gauw met het idee om “de enorme waarde” van het merk toe te voegen aan Chrysler. Iacocca ziet mogelijkheden meer geld te verdienen met zijn Amerikaanse personenauto’s door een zogenaamde “Lamborghini Edition”-lijn te introduceren.

Uiteraard is lang niet iedereen blij met het plan. Met name de enthousiastelingen aan de top van Chrysler voelen weinig voor het hersenspinsel van Iacocca. Alsof je hotdogs met witte truffel en pesto in een ciabatta probeert te verkopen: het klopt niet helemaal en is eigenlijk nog een belediging ook!

Aangezien de wensen van Iacocca eerder eisen mogen worden genoemd, slaat een ontwikkelingsteam aan het werk. Tom Gale, vicepresident van de ontwerpafdeling, gaat hierop in gesprek met Bob Lutz en daaruit komt een wel heel snood plan om de CEO alsnog van gedachten te veranderen, zo herinnert Lutz zich in een artikel voor Road & Track. Lutz stelt voor wat hij noemt “kwaadaardige gehoorzaamheid” toe te passen. Dit houdt in dat Gale met een wel zo belachelijke versie van het idee op de proppen komt dat Iacocca er daarna niets meer van moet weten.

Gale laat zijn creativiteit de vrije loop en verzint een manier om het idee van zijn baas met passieve tegenstand te vernietigen. Hij pakt de grootste, meest luxe ‘K-Car’ van Chrysler, een Imperial met lange wielbasis, en maakt daarvan een onwerkelijke creatie. De koets wordt aanzienlijk verlaagd, het vinyl dak wordt er af getrokken en het plaatwerk wordt in een felle rode kleur geverfd. In plaats van originele Chrysler-velgen krijgt hij wielen van Lamborghini zelf, nota bene in het goud. Als kers op de taart is de absurde Imperial verzadigd met logo’s, emblemen en naamplaatjes die duidelijk maken dat het hier inderdaad om een “Lamborghini Edition” gaat.

Het resultaat was natuurlijk absoluut niet waarop Iacocca had gehoopt, dus besloot de leiding uiteindelijk om het idee van een Lamborghini-lijn bij het grof vuil te plaatsen. Chrysler probeerde in diezelfde periode eveneens voet aan de grond te krijgen met Lamborghini in de Formule 1, door motoren te verkopen aan klantenteams. Hoewel het merk enkele jaren actief was op het hoogste niveau, kwam ook van deze poging niets terecht. Het beoogde succes kwam er nooit, dus verkocht Chrysler Lamborghini in 1994 alweer door aan Maleisische investeerders.