Dit is nu al een beter verhaal dan Indiana Jones and the Kingdom of the Crystal Skull.
Veilinghuis Coys heeft een vondst gedaan waar autoliefhebbers en Tomb Raider-fanaten van dromen. In een container die ooit toebehoorde aan een reeds lang overleden man, werd namelijk een plethora aan onderdelen van oude Ferrari’s en Maserati’s aangetroffen. Het gaat onder andere om spaakwielen, uitlaten, carburateurs, klokjes, grilles, dashboards, motoronderdelen et cetera. Veel van de spullen zitten nog in hun originele houten verpakkingen, zoals dit voorraam van een Ferrari P3:
https://www.facebook.com/coys1919/videos/810645095797718/
Chris Routledge, managing director van Coys, voelt zich zoals je je kan voorstellen als het spreekwoordelijke kind in de snoepwinkel. Of beter gezegd, als een archeoloog in de schatkamer van Toetanchamon:
I feel a but like Howard Carter uncovering Tutankhamun’s tomb in 1922. Every time we remove one box or item there is something else of huge interest hiding behind.
De onderdelen zijn bedoeld voor exoten als de Ferrari 250 SWB, Ferrari 250 GTO, Ferrari 275, Ferrari 365 GTB Daytona, Ferrari F40 en Maserati 250F. Stuk voor stuk auto’s die tegenwoordig peperduur zijn. Zodoende vertegenwoordigt de collectie ook een behoorlijke waarde. Coys is alles nog aan het inventariseren, maar heeft het al over minimaal een miljoen Pond.
Op 29 juni worden de units geveild bij Blenheim Palace, het geboortehuis van Ome Winston. Mocht je dus nog een tuimelaartje nodig hebben voor je 250 GTO, dan weet je waar je moet zijn.
En dan nu met de onderdelen een compleet nieuwe 250GTO maken?
Ik zoek snelle strepen voor mijn 275 GTB shortnose. En een ‘No Fear’ sticker voor de achterruit. En misschien fabrieks-originele booskijkers. Hebben ze die ook?
@nicolasr: ik meen dat ik ergens op de foto’s wel carlashes voor de 275 voorbij zag komen, maar volgens mij geen booskijkers helaas.
@jaapiyo: kan ie ook zelf maken met wat tape.
Ik blijf mij altijd verbazen over dit soort berichten. Kennelijk kan je nog steeds hele volksstammen om de tuin leiden en volhouden dat dit soort waardevolle “schatten” niet meer bestaan maar het tegendeel wordt telkens bewezen als er weer iets opduikt. Meest verbazingwekkende is dan altijd dat een veilinghuis als Coys of Gooding en/of anders wel mensen als Wayne Carini altijd vooraan staan bij de ontdekking. Je vraagt je dan af; was het allemaal wel zo’n ontdekking? Of wisten bepaalde kringen al jarenlang van deze ontdekking en is het een kwestie geweest van maar lang genoeg zeuren bij de eigenaar in kwestie tot hij een keer zwicht voor het gezeur?
@ghost: vaak genoeg is het lang genoeg zeuren en als de eigenaar overlijd zijn het de erfgenamen die het dan wel van de hand wil doen. Meeste “oude” baasjes zijn vaak een soort van horders die wel de waarde er van inzien. Maar niet om het te willen verkopen.