Het is een behoorlijk intimiderende verschijning, ook als hij stilstaat. De Audi 200 quattro domineerde het Amerikaanse TransAm kampioenschap van 1988, met dank aan de vertrouwde vijfcilinder en een heel vrij racereglement.
Zijn carrière duurde maar één seizoen, maar het blijft een indrukwekkende verschijning: de Audi 200 quattro. Nadat Audi de rallysport had verlaten, besloot het in 1988 om deel te nemen aan het Amerikaanse TransAm kampioenschap om het merk in de Verenigde Staten op de kaart te zetten. De Audi 200 paste als model goed in dat streven.
Audi nam pas laat de beslissing om te gaan racen waardoor de Audi-technici de 200 quattro in een paar maanden tijd hebben moeten ontwikkelen. Voor de aandrijving grepen ze terug op het bekende Audi-recept van vijfcilinder met quattro.
Vrij reglement
Het TransAm-regelement liet de raceteams heel vrij. Hierdoor wijkt de raceversie van de Audi 200 behoorlijk af van het straatmodel. Eigenlijk is het een semi-silhouette racer. De lengte en bodem- en daksectie komen overeen met de straatauto, maar bijvoorbeeld de wielkasten zijn veel breder. En er zitten geen deuren in. De coureur moet door het open raam naar binnen klauteren. Het zijpaneel kan er overigens wel af door vier schroeven los te maken, en daarachter zit een stevig buizenframe om de rijder te beschermen tegen zijdelingse impact. Mooi detail is de uitlaat die dwars door het uiterst basale en kale interieur loopt en aan de zijkant naar buiten komt.
De aloude 2,1 liter vijfcilinder turbomotor levert 510 pk bij 6.000 toeren. Dat is minder dan de Amerikaanse concurrentie van destijds met hun reusachtige V8-blokken, maar dankzij de quattro-aandrijving hadden de Audi’s in het veld een veel betere wegligging dan hun tegenstanders. Ze konden letterlijk en figuurlijk vlammen, want de hoge turbodruk zorgde bij gas-los voor een bocht voor enorme vlammen uit de uitlaat.
Dominant
Audi zette 3 auto’s in voor de Duitsers Walter Röhrl, Hans-Joachim Stuck en de Amerikaan Hurley Haywood. Al snel domineerden zij met z’n drieën de races. Audi won de tweede race van het seizoen en uiteindelijk sleept het in 8 van de 13 races de overwinning binnen. Haywood werd kampioen en Audi won ook de constructeurstitel.
Gemor en protest bij de concurrentie leidde tot aanpassing van de reglementen voor het volgende raceseizoen in 1989. Zo werd vierwielaandrijving verboden. Audi verliet daarom de TransAm-serie en stapte over naar de IMSA-serie, waar het reglement nog wel toeliet wat Audi meebracht. Als opvolger van de 200 quattro ontwikkelde Audi voor 1989 een nieuwe auto op basis van de Audi 90. Ook dat was een silhouette met weer de vijfcilinder die nu meer dan 700 pk ophoestte.
Zelfde rondje
Walter Röhrl was op verzoek van Audi ook betrokken die de ontwikkeling van die auto, maar het seizoen 1988 had hem geleerd dat hij rally toch leuker vond dan circuitracen. Het is elke keer hetzelfde rondje, merkte hij destijds droogjes op. Zijn hart lag nu eenmaal bij de langere rally-stages.
Met dank aan Robert van den Oever en Maarten van der Pas voor deze bijdrage.
Mooie click on airconditioning unit! Leuk bedacht! Sowieso wel een bruut ding. Toffe wielen ook!
@e34m5touring: Inderdaad, die wielen. Zit daar nog een functie aan vast? Ze lijken wat smal omdat de velgen wat uitsteken, is dat voor koeling voor de remmen o.i.d.?
@b00m3rang: https://goo.gl/images/Y86zk7
Zo te zien wel, die buitenste ‘ring’ steekt toch wel een flink stuk uit. En die ‘happers’ zullen ongetwijfeld voor het koelen van de remmen zijn.
Imponerende machine. Aanstaande zondag maar even van dichtbij aanschouwen.
Van de man zelf heb ik begrepen dat Audi nog stapels onderdelen voor de Groep B wagens had liggen en ze er iets mee moesten omdat de vrees heerste dat Audi voor eeuwig en altijd de autosport zou verlaten.
Via via en tijdens een informeel gesprek in de werkplaats – wat wij hier te lande als ouwehoeren zouden kwalificeren- kwam het Trans-Am kampioenschap ter sprake, eigenlijk omdat iemand een link legde met de aloude 917 die die Le Mans had moeten verlaten omdat de wagen te dominant was.
Audi moest wat, er werd contact opgenomen met de VS en last but not least, het budget bleek heel schappelijk door de stapels aanwezige onderdelen.
Helaas herhaalde de geschiedenis zich wederom voor Audi en werd ook dit door de onmachtige concurrentie de das omgedaan.
Maar Audi had wel de toon gezet als sportief merk in de States, net als Peugeot dat in de VS een eigen cup had met de 505, maar dat is een ander verhaal.
@desjonnies: Nooit geweten dat Peugeot een eigen cup had met de 505, ik ben eigenlijk erg benieuwt naar het verhaal!
@dirkv: ik ben er ook benieuwd naar!
Het zit ook echt in de historie van het merk. Als ze ergens mee bezig zijn kun je er vanuit gaan dat het binnen een jaar niet meer mag :P
De jaren 80 waren ook wel de jaren dat ze overal even binnenkwamen, en met de totaal andere insteek succes kregen. Hebben ze helaas niet vol gehouden, hoewel ze toen veel succes hadden.
Met nog het ouderwetse Audi interieur
Er staat een mooi pareltje achter deze auto!
Heerlijk geluid produceert zo’n ding toch:
https://youtu.be/JlaVUX-etEo
@rrrobert: Eind jaren 90 op circuit Assen eens een race gezien. Olaf Manthey (met z’n krulsnor) zelf achter het stuur van een ex DTM Audi V8 maar dan met Trans Am motor. De snelheid was indrukwekkend! Het gegeven dat hij, de GT bocht uit accelererend, aan het eind van de tribune al 4 versnellingen verder was ook. De 5-cilinder roffel was fantastisch, maar het meest indrukwekkend was wel het door merg en been gaande, snoeiharde gefluit van de wastegate bij elk van die schakelacties. Prachtig !
Quattro bijft toch heer en meester.
@kermit123: niet in de drift races….
De “Audi 90 quattro IMSA-GTO” is de meest brute raceauto die Audi ooit gebouwd heeft en ook de gaafste.
Röhrl was ook veruit de snelste in die auto maar mocht van Audi geen kampioen worden i.v.m. marketing geneuzel.