Irmscher door de jaren heen: dit zijn de 12 gaafste projecten!

We gaan even kijken naar hele dikke Irmschers!

Afgelopen week liet waarde collega @Machielvdd een lichtje schijnen over de Irmscher Opel Corsa E. Het was een studiemodel voor een zwaar opgevoerde elektrische Opel Corsa met heftige bodykit. Helaas waren de fotoshops niet van al te beste kwaliteit, zeker niet omdat Irmscher aangaf dat het een ‘stylingstudie’ was.

Tsja, als het én geen mooie plaatjes oplevert én geen productiemodellen, waarom zou je dan in hemelsnaam een teken van leven geven? Simpel, om te laten zien dat Irmscher nog bestaat. Tegenwoordig maken ze af en toe een spoilertje, maar vroeger was het bedrijf een absolute grootheid om rekening mee te houden. Iedereen reed Opel vroeger, en met Irmscher onderdelen kon je je jouw Opel nog gaver en sportiever maken. En sneller! Menig BMW beet zich stuk op een door Irmscher onder handen genomen Opel.

Irmscher werd in 1968 opgericht door Günter Irmscher, een rallycoureur én monteur. Irmscher was dermate goed in het tunen van Opels, dat ze ook mee mochten helpen met de race en rally-activiteiten. Naast accessoires bouwde Irmscher ook complete projecten, raceauto’s en nog veel meer. Tegenwoordig bestaan ze nog (volgens hun website), maar is het niet meer zo heftig als vroeger. Dit zijn 12 voorbeelden van gave Irmschers:

Opel Manta i2800 (A)

1977

We kunnen niet Irmscher benoemen en dan niet kijken naar de Opel Manta. Dat is net zoiets als over New Kids praten zonder het benoemen van de, eh, Opel Manta. Irmscher heeft een enorm aantal Manta’s onder handen genomen, waarvan de Manta 400 de bekendste is. Eigenlijk verdienen al die Manta’s een eigen artikel. Als daar animo voor is, laat het weten in de comments! Voor nu houden we ons bezig met de eerste Opel Manta, de i2800.

Dit was een lekker opzichtig getunede Manta zoals het hoorde met Irmscher bodykit, gigantische 14” velgjes (15 inch was optioneel leverbaar) en een hoop accessoires. Je kon hem afmaken met Recaro’s, oliekoeler en natuurlijk de verplichte stickerset. Het mooie van deze Manta is dat er geen viercilinder in huist, maar een heuse zes-in-lijn, een 180 pk sterke motor. Topsnelheid: 240 km/u. Er zijn er 27 stuks van gebouwd.

Irmscher Corsa Sprint Group B (A)

1983

Group B heeft een aantal hele dikke auto’s voort gebracht. Denk aan de Audi quattro S1 of Lancia Delta S4. Of de Ford RS200. En de Peugeot 205 T16. Enfin, u begrijpt wat wij bedoelen. Echter, niet alle Group B rallywagens waren ultieme raketten. Ook in Group B waren er diverse gradaties. De Irmsche Corsa Sprint was specifiek gebouwd voor de klasse tot 1300 cc.

De basis was de 1300 motor van Opel, maar deze achtklepper werd met andere nokkenassen, kleppen en twee dubbele Webers opgefokt tot 126 pk. Dat was in die tijd serieus veel vermogen voor zo’n kleine atmosferische motor. Vergeet ook niet dat deze Corsa slechts 800 kg woog. Het project ging helaas niet door, want Opel wilde niet rallyrijden met de Corsa op dit niveau. Wel kwam er een milde straatversie van.

Isuzu Gemini Turbo (JT150)

1987

Wederom een auto met specificaties die je niet stijl achterover doen slaan, maar voor zijn tijd zeker indrukwekkend waren. Irmscher hield zich ook bezig met andere producten dan Opel. Isuzu had in de jaren ’80 nauwe banden met GM. De Gemini was de C segment auto van Isuzu, dat destijds nog erg actief was op het gebied van gewone auto’s. De Irmscher-versie was er van de tweede en derde generatie.

Voor Isuzu was het handig, want die hoefden niet een apart sportief topmodel te ontwikkelen. Voor Irmscher was het ook prettig, want dit soort projecten brachten geld in het laatje. Onder de kap vinden we een 1.6 liter viercilinder met turbo. Deze ‘4XC1-T’-motor is goed voor 120 pk. Met name in het rood een geweldige auto, mede door de rode wieldoppen en de dikke bodykit. Ook van latere Isuzu Gemini’s kwamen Irmscher-versies.

Irmscher GT

1988

Het zal niet de eerste keer zijn dat een tuner zijn eigen sportauto wilt maken. Als tuner werk je toch om de beperkingen heen die de fabrikant oplegt. In veel gevallen eindigt het in drama, want er komt altijd meer bij kijken dan je op voorhand zou verwachten. De Irmcher GT was zo’n auto Uiteraard maakte de auto wel gebruik van Opel-techniek/ De zes-in-lijn was afkomstig van Opel. Irmcher vergrote de cilinderinhoud naar 3.6 liter, waardoor het blok ‘meer dan 200 pk’ moest leveren.

Irmscher had te weinig kennis en kunde in huis om een complete auto vanaf de grond op te bouwen, waardoor ze de hulp inschakelden van Isdera, een bedrijf dat zich juist specialiseerde in kleinserie productie-auto’s. De auto zou nooit in productie komen. De Irmscher GT leek stiekem wel erg veel op de Baur TC3. Deze auto werd ontwikkeld en gebouwd door: Isdera. Tja, geef een designbureau twee bijna dezelfde opdrachten mee en je komt uit op twee bijna dezelfde ontwerpen.

Irmscher Opel Senator 4.0i

1990

‘C40SE’. Dat is de motorcode die deze auto zo bijzonder maakt. De Opel Senator was een soort grote Opel Omega die ook niet premium was. Echter, de enorme ruimte en hoeveelheid luxe maakte alles goed. Maar ja, destijds was er geen kruid gewassen tegen de allesoverheersende Mercedes W124. De Irmscher Senator was precies zoals je tuning wilt hebben.

Geen flauwe chiptuning en een uitlaat die scheetjes laat. Nee, een dikke zes-in-lijn die nog dikker werd: vier liter maar liefst. Dat zorgde voor een vermogen van 272 pk en 395 Nm aan koppel. Hiermee kon je in zes tellen naar de 100 km/u blaffen. De topsnelheid was begrensd op 257 km/u, waardoor je op de Autobahn mee kon doen met andere Dikke Duitsers. De prijs was destijds astronomisch, meer dan 100.000 Duitse Marken.

Renault Safrane Biturbo

1996

Stel dat Renault nu een Talisman zou ontwikkelen met hoogstaande tuners. Een Talisman die bijna net zo snel is als een gelijkwaardige M3. Hoe gaaf zou dat zijn? Zo zou je de Safrane kunnen zien. De standaard Safrane was een Frans alternatief op de BMW 5 Serie, alhoewel er waarschijnlijk niemand was die twijfelde tussen die twee auto’s. Met de Safrane Biturbo was dat helemaal niet nodig.

Mocht je denken: wacht even, dit is toch een Hartge-project? Dat klopt, Hartge heeft de auto ontwikkeld, maar de bouw vond plaats bij Irmscher. De 3.0 V6 motor werd voorzien van twee KKK-turbo’s. Alle 268 pk’s en 363 Nm’s werden verdeeld over alle vier de wielen. Ook elektronisch geregelde schokdemper-regeling was standaard! Je kon kiezen uit een Baccara (met leer en hout) of een RXE Biturbo met heel veel velours.

Opel Vectra i500 (B)

1998

In principe konden we de lijst al volmaken met snelle Ascona’s en Vectra’s. De D-segmenters waren een populaire subject bij Irmscher. Het voordeel voor Opel was dat Irmscher de modellen kon ontwikkelen, waar ze zelf geen tijd/zin/manschappen voor hadden. De Vectra i500 was een afgezwakte versie van de heftige Vectra i30, maar zeker niet minder smakelijk. In plaats van falen als M3-concurrent, was de i500 een 328i alternatief.

De basis was de 2.5 V6, maar die werd middels mechanische tuning opgeschroefd naar 193 pk, precies evenveel als de BMW 328i en Audi A4 2.8 destijds hadden. De prestaties stonden op een gelijkwaardig niveau. Maar de uitvoering was de reden waarom je de i500 wilde: dikke BBS-wielen, een gave bodykit en een zeer rijke standaarduitrusting. Je kon kiezen uit een sedan of stationwagon. In Nederland zijn ze officieel ook verkocht.

Irmscher Opel GT i40

2007

Bij het horen van de naam ‘i40’ denk je aan een 4.0 liter motor, nietwaar? Maar de Opel GT heeft toch slechts een 2.0 turbo? Beide waar. Naast een gechipte versie kon je bij Irmscher ook terecht voor de ‘full-deal’, een 6.0 V8 LS6 uit de Corvette. In dit geval leerde de motor 473 pk, waarmee een topsnelheid van meer dan 300 km/u mogelijk was. Het idee klinkt aparter dan het is.

Tijdens het ontwikkelen van de Pontiac Solstice en Saturn Sky (zustermodel van de Opel GT) werd er altijd rekening gehouden met een krachtiger model met V6 of V8. Die zou uiteindelijk nooit komen. Althans, niet van GM zelf. De naam ‘i40’ was geen afgeleide van het aantal kW’s, Nm’s of pk’s. Niet eens van het aantal te bouwen exemplaren. Welnee, Irmscher bestond 40 jaar.

Irmscher Seventy Seven Turbo Sport

2010

Om aan te geven hoe veel Irmscher deed, ze maakten zelfs Lotus Seven-achtige auto’s! Jazeker, naast een Westfield, Donkervoort of Caterham kon je ook bij Irmscher terecht. Een groot voordeel van de Irmscher was dat ze het stuur aan de goede kant hadden. Daarnaast werd er gebruik gemaakt van Opel-techniek.

Net als met de Caterhams en Westfields kon je kiezen uit een bouwpakket of een af-fabrieksexemplaar. De 2.2 (ook bekend uit de Opel Speedster) was een prima motor en later kwam er ook een 210 pk sterke turbo-variant. Maar de Turbo Sport met 284 pk was het heftigst. Zeker als je bedenkt dat de auto slechts 725 kg weegt, maar wel 440 Nm hebt. Van 0-100 km/u sprinten duurde slechts 3,9 seconden.

Irmscher is3 Bandit (A)

2015

Een van hun laatste gave project is de Irmscher is3 Bandit. De auto is een samenwerkingsproject tussen Irmscher en een Opel-dealer Köstner uit Diespeck (in het zuiden van Duitsland). Het facelift model werd flink aangepakt. De Insignia staat erom bekend dat ‘ie vaak bij lange na niet zijn maximum vermogen haalt. Daarom gaf monteerde Irmscher een nieuwe turbo, luchtinlaat en verbeterd koelingssysteem.

Het resultaat? 370 échte pk’s (in plaats van 325 neppe) en 600 volle Newtonmeters. Daarmee kan de is3 Bandit in 5,9 seconden sprinten naar de 100 km/u. Je kon ‘m bestellen als compleet pakket met verlagingsset en andere velgen. Zelfs de stickers waren mogelijk. Je kon ook achteraf de modificaties aanbrengen. Autohaus Köstner bestaat immers nog steeds, dus wellicht kan het nog.