Kies maar, 2013 editie: 918 vs P1 vs LaFerrari

Tien jaar geleden mochten we voor het eerst kennismaken met wat autofanaten nog steeds de ‘holy trinity’ noemen: de Porsche 918 Spyder, McLaren P1 en Ferrari LaFerrari.

2013 is dit jaar precies tien jaar geleden. Dat betekent dat misschien wel de gaafste drie-eenheid aan auto’s nu tien kaarsjes mag uitblazen. We hebben het dan natuurlijk over de hybride hypercars die in 2013 flink wat stof deden opwaaien. Bizarre cijfers, techniek rijp voor de toekomst en het belangrijkst nog: perfecte timing tussen drie merken die verder nooit een heftige concurrentiestrijd met elkaar voerden. De messen waren ineens geslepen met de Porsche 918 Spyder, McLaren P1 en Ferrari LaFerrari.

Holy trinity viert tiende verjaardag

Voor het tienjarig bestaan van dit drietal, wat vaak de naam holy trinity kreeg en nog steeds krijgt, vonden wij het eens de moeite waard om de balans op te maken anno nu. Welke droogt het beste op? Welke moet je hebben? Welke verbluft nog steeds (hint, dat doen ze eigenlijk allemaal nog)? We nemen de auto’s even stuk voor stuk met je door en twijfel vooral niet om je keuze met ons te delen in de comments.

Porsche 918 Spyder

We gaan de auto’s even langs op chronologische volgorde en dan pakken we het moment waarop de wereld voor het eerst (concreet) lucht kreeg van het bestaan van de auto. Voor Porsche was dat 2010. Porsche’s laatste prestigeproject was de Carrera GT en die auto overtroeven qua motor gaat je eigenlijk niet lukken. Wat wel gaat lukken is de ultieme auto van toen ter tijd combineren met de toekomst. De Porsche 918 Spyder Concept moest dat aantonen. Toen ging het om een plug-in hybride supercar met een V8 met 500 pk, gecombineerd met een 217 pk sterke set elektromotoren. Een V8 supercar die 1 op 33 haalt, dat was ongekend in 2010.

Na de impact die de 918 maakte tijdens zijn debuut op de autoshow van Genève in 2010, werd al snel duidelijk dat Porsche brood zag in een productieversie en die week eigenlijk maar weinig af van de concept. De uitlaten verhuisden van de zijkant naar boven op het motordeksel en de auto kreeg echte spiegels in plaats van camera’s. De productieversie kwam in 2013. De specs waren toen buitenaards: de 4.6 liter V8 met elektromotoren levert in totaal 887 pk. De sprint naar 100 duurt slechts 2,8 seconden en de koek is pas op bij 340 km/u. De 918 heeft vierwielaandrijving en dat is een unicum voor het heilige drietal.

Het vleugje toekomst dat de 918 meekreeg is dus het hybride systeem, want plug-in hybrides waren nog niet zo populair als ze nu waren in 2013. Het was des tijds ongekend dat de 918 een paar kilometer elektrisch kon rijden en tot wel 150 km/u volledig uitstootvrij kon rijden. De Porsche 918 is dus te allen tijde een Spyder, waar je de twee losse dakpanelen als een soort targadak kan verwijderen. Een versie met een permanent vast dak kwam er nooit.

Weissach Package

Mocht je de 918 graag op het circuit uitlaten, waar de auto uitermate geschikt voor is, dan kon je het Weissach Package bestellen. Dan kreeg de auto koolstofvezel aerodynamische onderdelen en speciale magnesium wielen. Ook kon je af fabriek de speciale ‘Salzburg’ kleurstelling (foto’s onderstaand) en Martini-kleurstelling krijgen als historische hoedtik. Porsche bouwde uiteindelijk 918 stuks van de 918, wat natuurlijk geen toeval is.

McLaren P1

In 2012 presenteerde McLaren de P1 op de Autosalon van Parijs. Dat Porsche de capaciteit heeft voor een range-toppende hypercar is logisch, maar McLaren was eigenlijk de nieuwkomer. Ook al heeft McLaren de F1-expertise en met de McLaren F1 één van de snelste auto’s aller tijden in handen, qua straatauto’s anno 2013 verkocht het merk enkel de MP4-12C en de P1. Want ook van de P1 werd vlak na zijn debuut als concept duidelijk dat er in 2013 een productieversie kwam.

Ook bij de P1 wijkt de productieversie nauwelijks af van het concept. Wel werd duidelijk dat ook de McLaren qua specs het randje op zocht. Een 737 pk sterke 3.8 liter V8 met twee turbo’s leverde samen met een elektromotor 916 pk op. Da’s meer dan de Porsche en de McLaren verdeelde zijn kracht ook maar over enkel de achterwielen. Wat de McLaren P1 altijd bijzonder maakte is dat de carrosserie bestaat uit slechts vijf koolstofvezel panelen.

Ook de P1 sprintte van 0 naar 100 in 2,8 seconden, alleen kon de Brit door naar 350 km/u. Op enkel de elektromotor had je net als bij de Porsche een klein elektrisch bereik, maar meer dan stilletjes een stadscentrum uitrijden moet je er niet van verwachten. De P1 is een stuk zeldzamer dan de Porsche en de Ferrari: McLaren bouwde slechts 375 stuks. In tegenstelling tot de Porsche was alles daarvan een coupé, wel kwam er een circuitversie genaamd P1 GTR.

Ferrari LaFerrari

Ferrari kwam als laatste met hun toreador in de arena, al is de komst van de Ferrari de meest logische. Ferrari heeft immers al jaren een range-toppende hypercar waar alleen extremen goed genoeg zijn (288 GTO, F40, F50, Enzo). Dat er dus een opvolger voor de Enzo aan zou komen was in het begin van de jaren ’10 dan ook evident. Als naam werd eerst F70 verwacht (De Enzo had als codenaam F60 als opvolger voor F50 en F40), maar het werd het ietwat omstreden LaFerrari. De Ferrari DeFerrari, een wat vreemde naam. Anyhow, Ferrari liet niet een jaar van tevoren een concept car zien: in 2013 presenteerde het merk de LaFerrari en dat was gelijk de productieversie.

Qua getallen was de LaFerrari wel gelijk de kandidaat van extremen. Het is de enige van het drietal met een V12, de welbekende 6.3 liter V12. De hybride unit is geen plug-in systeem, maar een ‘reguliere’ hybride aandrijving die de V12 ondersteunt. Uit de F1-geleende KERS (Kinetic Energy Recovery System) functionaliteit, dat verloren energie regenereert naar voeding voor de elektromotor, was het speerpunt van het hybridesysteem. De LaFerrari is de pk-winnaar van het drietal met 963 pk in totaal. Overigens heeft de LaFerrari een sprinttijd van 3 seconden naar de 100, waarmee hij ietsje toe moet geven aan de 918 en P1. De topsnelheid is met 350 km/u wel gelijkwaardig. Ferrari bouwde 500 dichte LaFerrari’s.

Ferrari LaFerrari Aperta

We zeggen 500 dichte LaFerrari’s, want in tegenstelling tot de Porsche 918 (altijd open) en de McLaren P1 (altijd dicht) kon je bij de Ferrari LaFerrari kiezen welke configuratie je wilde. Wel moest je er bij de open LaFerrari Aperta ietsje sneller bij zijn, want daar werden maar 200 stuks van gebouwd. Er kwam nog een circuitversie genaamd FXX K en de Daytona SP3 van twee jaar geleden rust ook grotendeels op LaFerrari-techniek.

Prijzen

Prijzen lagen anno 2013 zo rond de 750.000 euro voor de 918, 1.100.000 euro voor de P1 en een prijs van ver boven de miljoen voor de LaFerrari. Het drietal blijkt een goede investering te zijn. Heden ten dage mag je op de Europese markt ergens tussen de 1,3 en 1,9 miljoen neertellen voor de 918, zo rond de 1,6 miljoen voor de P1 en de LaFerrari gaat voor soms 2 tot 3 miljoen naar een volgende eigenaar. Niet alleen heeft dit drietal zijn impact gemaakt, ze maken het eigenlijk nog steeds.

Kies maar

Maar dan de vraag der vragen: welke kies je? De auto’s zijn enorm gelijkwaardig en de verschillen die doorslaggevend zijn hebben veel te maken met voorkeur. Net zoals anno 2013 veel gevraagd werd, vragen we het opnieuw. Zou jij voor de Porsche 918 Spyder, McLaren P1 of Ferrari LaFerrari kiezen? En misschien nog wel belangrijker: is het antwoord op die vraag veranderd met de jaren? Welke droogt het beste op? We horen het graag van je!

Foto-credit bovenaan artikel: het heilige drietal in kwestie, gespot door @carspotterkevin op Autoblog Spots.