Autoblog.nl

Klassieker: De Tomaso Mangusta

Auteur: , gepost om – 27 Reacties

De Tomaso Mangusta
I just can’t get you out of my head.

In 1959 begint de in Italië woonachtige Argentijn Alejandro de Tomaso zijn eigen fabriekje, van waaruit hij prototypes en racewagens bouwt voor diverse klanten. Begin jaren ’60 besluit Alejandro een sportwagen te ontwerpen, met uiteraard de nodige op racewagens geïnspireerde technieken. Op de autosalon van Turijn stond een groene roadster, luisterend naar de naam Vallelunga, naar het circuit nabij Rome. De Tomaso hoopte het ontwerp aan een andere fabrikant te kunnen slijten, maar toen die niet geïnteresseerd bleken, stuurde hij de tekeningen naar Ghia om de auto daar onder eigen naam te laten fabriceren.

Alejandro beweert zelf van de Spider een Coupé getekend te hebben, al kennen de meesten het ontwerp toe aan Giorgetto Giugiaro. Onderhuids is de auto opgebouwd door een op racewagens geïnspireerd backbone chassis met een midscheeps geplaatste 1.5-liter viercilinder uit een Ford Cortina. Met 104 pk niet heel krachtig, maar de Vallelunga was met zijn 726 kilo en rondom onafhankelijke wielophanging met dubbele wishbones en schijfremmen op alle vier de wielen razendsnel. Klein probleempje bleek het chassis, dat de Italianen blijkbaar niet zo goed in elkaar hadden gelast en nogal last had van een gebrek aan torsiestijfheid.

De Tomaso mangusta

Voor diens opvolger, de Mangusta, werd het chassis dan ook opnieuw ontworpen. Het principe was hetzelfde, maar dan iets groter en vooral steviger uitgevoerd. Het vierpittertje maakte plaats voor een dikke Ford 4.7 of 5.0 V8. Tenminste, in 400 van de 401 gebouwde Mangusta’s. Speciaal voor GM’s Vice President Bill Mitchell maakte Alejandro een uitzondering en lepelde hij een Chevy V8 achterin. Alsof Dieter Zetsche bij Joop Donkervoort aanklopt voor een D8 GTO-RS met een blok uit de A45…

We schrijven 1967, een jaar na de komst van de legendarische Lamborghini Miura. Daar waar Ferrari voor de Daytona stug bleef vasthouden voor een voorin geplaatste V12, was Alejandro er vlug bij met zijn supercar met midscheeps geplaatste V8. Ook wat betreft looks trouwens, de Mangusta was een schitterende auto die geen twijfel liet bestaan over zijn prestaties. Grootste attractie zijn de twee vleugeldeuren die toegang verschaffen tot de motorruimte én de auto zijn kenmerkende dubbele achterruitjes geven. De achterkant wordt afgemaakt met vier priemende uitlaten, die naar goed Italiaans gebruik simpelweg onder de auto hangen en natuurlijk de obligate geleende achterlichtjes, in dit geval van een Fiat 850 Spider.

Met de supercar-looks zat het dus wel goed, maar helaas liet de Mangusta het op andere punten afweten. Zo was het chassis nog steeds niet helemaal op orde en lag de auto niet bepaald stabiel op de weg. Dat slechts 32 procent van het gewicht op de voorwielen rust, draagt ook al niet bij aan een goede wegligging. Het interieur was bijzonder krap en de bodemvrijheid eigenlijk te klein voor asfalt dat er niet snaarstrak bij lag. En dat was meer dan eens het geval, eind jaren ’60…

De Tomaso Mangusta

Doordat de auto door zijn Amerikaanse krachtbron wat goedkoper was dan zijn directe concurrenten van Ferrari en Lamborghini, wist Alejandro toch nog 401 klanten naar zijn showroom te lokken. Die hadden een schitterende auto in de garage staan, waar ze vooral niet té vaak mee op stap moesten gaan. Zijn naam kan de auto in ieder geval niet waarmaken. Mangusta is Italiaans voor Mangoest, een klein roofdier dat Cobra’s kan doden. Alejandro had namelijk nog een appeltje te schillen met Carroll Shelby, waarmee hij samen een opvolger voor de AC Cobra zou ontwikkelen. Toen Ford Shelby echter vroeg om mee te werken aan de GT40, kon Alejandro zijn eigen boontjes gaan doppen.

Met opvolger Pantera had De Tomaso meer succes, daarvan werden er tussen 1971 en 1992 ruim 7000 van verkocht. Dat is ook precies de reden dat de schitterende, maar zeker niet perfecte Mangusta slechts in de schaduw kan staan van zijn succesvolle opvolger. In 2001 kreeg de Mangusta echter weer even alle aandacht, toen Kylie Mingoue een geel exemplaar gebruikte voor de clip van het nummer Can’t Get You Out Of My Head, dat wekenlang de hitlijsten aanvoerde.

Ook interessant!

Nieuwste artikelen

Lees Interacties

Reacties

  15. Rohrl-fan zegt

    Bill Mitchell was dan ook verantwoordelijk voor heel wat specials binnen en buiten GM. Zo lepelde hij ooit bijvoorbeeld een Ferrari V12 in een Pontiac Firebird, de Pegasus.

    Die auto bestaat trouwens nog steeds!

Geef een reactie

Autoblog

Merken