Porsche 911 Sport Classic – test en video

De dikke heupen én de motor van de Turbo maken de Porsche 911 Sport Classic uit de test heel bijzonder.

Om het gras maar ook direct voor jullie voeten weg te maaien: ja, dit is de zoveelste variant van de Porsche 911. Het is echt niet meer bij te houden, want inmiddels lanceerde Porsche ook al de 911 S/T. Toch verdient de Sport Classic de aandacht, zowel uiterlijk als de gekozen technologie zijn toch weer een beetje uniek in de 911 line-up.

In 2009 was er ook al eens een 911 Sport Classic en dat jaar lanceerde Porsche ook weer een Speedster. De Ducktail spoiler was niets nieuws voor Porsche, maar het was destijds 36 jaar geleden dat Porsche het elegante spoilertje aanbood. Ook nu nog blijft de ducktail iets bijzonders. De 997 Sport Classic kreeg bovendien Fuchs wielen, dat was voor het laatst in 1988 verkrijgbaar op een Porsche.

Heritage design collectie

Met al die verwijzingen naar het verleden mag het geen verrassing zijn dat de 911 Sport Classic deel uitmaakt van de Heritage Design-collectie. Enigszins tegenstrijdig is het natuurlijk wel dat een sportwagenmerk wat het van innovatie moet hebben blijft teruggrijpen op het verleden. We vergeven het Porsche, omdat de Sport Classic wel erg goed gelukt is.

De 911 Sport Classic wordt gebouwd door Porsche Exclusive Manufaktur, wat ook zo’n beetje direct inhoudt dat er een gelimiteerde oplage is. Na 1.250 exemplaren stopt Porsche weer met de verkoop van de Sport Classic, maar niet getreurd: daarna volgt vast weer een ander speciaaltje. Inspiratie voor de styling werd gehaald uit de 911 met de ducktail, de RS 2.7 uit 1972 en de overige 911’s uit de jaren 60 en 70.

Hoe langer je kijkt, hoe gaver die wordt

De 992 Sport Classic is lekker dik, wat op zich ook niet vreemd is. Onderhuids is de Sport Classic feitelijk een 911 Turbo en heeft ook diens brede carrosserie. De luchtinlaten die de heupen ontsieren zijn er echter niet, de achterspatborden welven dus mooi naar buiten. De wielkasten zijn gevuld met goede wielen, die zoals altijd bij deze generatie 911 zowel in breedte als in hoogte verschillen aan de voor- en achterzijde. Het geeft de 911 Sport Classic een heerlijke stance.

De kleurnaam Sportgrijs metallic klinkt niet spectaculair, maar chique is het wel en de dubbele striping maakt het spannender. De Ducktail spoiler steekt lekker eigenwijs de lucht in en genereert zo ook 50 kg aan downforce.

Minder goed geslaagd is het double bubble dak. Alleen als je het weet en je goed kijkt, zie je dat dak niet vlak is, maar een ondiepe uitsparing heeft. Vroeger was het double bubble dak bedoeld om ruimte te creëren voor de helmen van de coureurs en tegelijkertijd het dak niet al te hoog te maken. Ik durf echter betwijfelen of deze minimale aanpassingen enig effect heeft op de aerodynamica. Voor het uiterlijk doet het in ieder geval echt weinig.

Wel cool, maar niet zichtbaar is het feit dat voor de voorklep en het dak er gebruik is gemaakt van carbonfiber. Het levert enkele kilogrammen gewichtsbesparing op, evenals het weglaten van wat isolatiemateriaal.

Een fantastisch interieur

De Sport Classic hoeft zich niet te bewijzen op de Nurburgring, dus kon de “luxe” die iedereen toch wel wil aan boord blijven. Niet alleen de 911 Sport Classic uit de tests heeft gewoon airco, navigatie en het achterbankje, ze hebben het allemaal. Als vader van niet al te grote kinderen kan ik niet vaak genoeg benadrukken dat die extra zitplaatsen een hele sterke USP zijn van de 911. Overigens heeft Mercedes-AMG ook het licht (weer) gezien en komt de nieuwe AMG GT ook weer als 2+2.

Wat het interieur echter bijzonder maakt is de stoelen met de pepita-bekleding. De ruitjes worden gecombineerd met lederen bekleding in zwart/Classic Cognac. Nog gedurfder, maar eveneens erg mooi is de keuze voor houten sierstrips. Hout dus, in een sportauto uit de 21e eeuw.

Handbak is géén genoegen

Er is een lans te breken voor de handbak in een auto die je voor de lol rijdt. Door zelf de koppeling te bedienen en de verzetten te kiezen, heb je de illusie van meer controle. Je bent in ieder geval lekker bezig tijdens het rijden.

Toch loop ik steeds minder warm voor deze handbak van Porsche. Porsche had kunnen kiezen voor de zestraps bak die onder meer in de GT3 wordt toegepast, maar het maximumkoppel van de (al teruggeschroefde) 3.7 turbo boxer komt te dicht bij de limieten. De zeventraps handbak en de PDK bak hebben de vergelijkbare aansluitpunten, dus die past veel makkelijker.

Net als in de Carrera S/T/GTS ga je regelmatig een momentje van ergernis met deze bak hebben. Doordat er zeven versnellingen (+ een achteruit) zitten er op bovenste rij vier opties. Wil je bijvoorbeeld naar de derde versnelling, dan moet je feitelijk een beetje links van het midden mikken. Soms gaat het goed, soms zit je toch in de vijf. Of in zeven, als je het helemaal verknalt. Op- en terugschakelen is daardoor niet altijd lekker.

Het wordt nog verergert door de achterlijke lange hogere versnellingen. Het is allemaal prima om het verbruik te drukken, maar bij 120 km/u draait de zescilinder boxer nog geen 2.000 toeren per minuut. Alleen op papier is de Sport Classic dan sterk genoeg om fijn te versnellen, in de praktijk ga je schakelen. Wat dus niet fijn is. Gelukkig was het maar één van de echte minpunten van de test van Porsche 911 Sport Classic.

550 pk in een handgeschakelde 911

Het vermogen van 550 pk is een record in een handgeschakelde Porsche 911. De Turbo, Turbo S en GT2 RS van de huidige en vorige generatie hadden natuurlijk allemaal de PDK automatische versnellingsbak, de handbak bleef gereserveerd voor de minder krachtige Carrera’s en GT3. Los van de kritiek op het schakelgedrag is het dus wel cool om zelf te moeten poken in de Sport Classic.

Onder het motorklepje achter huist een licht teruggetunede 3,7-liter bi-turbo zescilinder boxermotor uit de 992 Turbo. Waar de Turbo en Turbo’s louter als vierwielaandrijver worden geleverd, brengt de Sport Classic het vermogen van 550 pk uitsluitend via de achterwielen op de weg. Om smelten van koppeling te voorkomen leverde de boxermotor niet alleen 30 pk in, maar ook 150 Nm aan koppel. Niet dat het afzien is, want de 3.7 bi-turbo boxer levert maximaal 600 Nm over een groot toerenbereik.

De topsnelheid is een even fenomenale als irrelevante 315 km/u. Alleen op nachtelijke autobahnen zal je daar wellicht eens aan kunnen tippen, maar wie doet dat in een zo’n gelimiteerd en bijzonder model. De sprint naar de 100 is minder indrukwekkend, althans op papier. Vanuit stilstand bereikt de 911 Sport Classic in 4,1 seconde de maximumsnelheid op de Nederlandse snelweg. In de pikorde bij Porsche is dat maar ééntiende sneller dan de instap 911 Carrera (met PDK), een 992 GTS met PDK is 0,8s sneller.

Geen stoplichtsprinter

Bij een staande start laat Porsche niet meer dan 3.500 toeren toe, met ingetrapte koppeling bedoel ik dan. Een rokende, maar misschien niet zo snelle start zit er daarmee echt niet in. Op droog hebben de 315mm brede achterbanden daar echt te veel grip voor. Een sprint naar de 100 begint dus met een bijna rollende start, maar daarna laat de 3.7 wel zien wat die kan. De boxermotor giert richting toerenbegrenzer, je moet snel zijn met schakelen. Het is bijna hard werken tijdens de test van de Porsche 911 Sport Classic.

En zolang je wegblijft uit de belachelijk lange zesde en zevende versnellingen zijn ook de tussensprints aarde verschroeiend. De PDK bak is technisch veel beter, maar het heeft ook iets magisch om met een echt krachtige auto met handbak onder weg te zijn. Het gevoel van controle, het surfen op golven van koppel en het door de versnellingen heen jagen. Dat is lekker, maar de stoplichtsprint kan je beter wel uit de weg gaan.

De mooiste 911 koets ever

Als je het eenmaal ziet: de 992 Sport Classic heeft de brede turboheupen, maar heeft geen luchtinlaten in de achterste zijpanelen zoals de reguliere Turbo-modellen. Het is zoveel cleaner met ontzettende mooie rondingen, en dit gaat nog steeds over de auto.
Er moest dus ergens wel een nieuwe luchtinlaat worden gecreëerd om de turbo’s van lucht te voorzien. Vlak voor of onder de Duck Tail zitten speciale kanalen die daarvoor zorgen.

Aangezien er geen ander model 911 is met deze achterspatborden, kostte het Porsche meer moeite om ze te produceren. Ze grepen terug naar de tooling waar ze normaal gesproken prototypes mee maken.

Prijs, beschikbaarheid en conclusie

Met een startprijs van 365 mille (291 mille in België, ex BTW) had de Porsche 911 Sport Classic uit de rijtest even de eer om de duurste serie-911 te zijn, tot de nog duurdere 911 S/T dat stokje overnam. Echter zoals het gevleugelde gezegde onder autoverkopers gaat: “Beter duur dan niet te koop”. Voor een nieuwe 911 Sport Classic geldt dat die niet alleen duur was, maar ook dat jij hem in principe kon kopen. Het handjevol exemplaren wat naar Nederland kwam, was snel weg.

Gelukkig kan je het gezegde wel in de praktijk brengen door een afgetrapte tweedehands 992 Sport Classic. Je koopt iemands afdankertje, maar een kleine ronde occasionsites gaf vraagprijzen die richting een half miljoen kruipen.
Los van de ridicuul slechte beschikbaarheid, de dito nieuwprijs en de helemaal bezopen tweedehands prijzen is de Porsche 911 Sport Classic wel echt een auto om verliefd op te worden. Die motor met alleen achterwielaandrijver is fenomenaal, hij ziet er fantastisch uit en is lekker waardevast. Doe die van mij maar met PDK!