Back to the eighties: in 1984 kwam Renault met zijn vlaggenschip, de 25, als opvolger van 20 en 30. De zoveelste dappere poging om zich te nestelen in de semi topklasse. Toch zou het wéér niet lukken de gevestigde Duitse orde pootje te lichten.
Die keek humorloos as ever en zelfvoldaan toe hoe die malle Fransen zich uitsloofden en zoveel mogelijk joie de vivre in hun schitterende automobiel probeerden te proppen en zich daarmee te onderscheiden. Best dapper. Ook van de facelift in 1988 werden onze Oosterburen nicht warm oder kalt, gar nicht zelfs. Eigenwijs als de Fransen zijn, bleven ze met phase deux nog vier jaar aan de poten van die Teutonen zagen. Om vervolgens in 1992 nog eens doodleuk de Safrane als opvolger te lanceren. Doorzettingsvermogen kun je ze niet ontzeggen.
Aan het ontwerp lag het niet, ook nu nog is het werkelijk een prachtig apparaat (ik sta open voor de smaak-en-twist-discussie). Of misschien lag het daar juist wél aan: geen directeur, notaris of professeur wilde een vijfde deur in zijn auto. Vier max, plus een kofferklep. Ze kochten toch niet bij de Ikea, bovendien werd alles thuisbezorgd. Die aloude wetenschap weerhield de designers er geenszins van wél zo ’n handige laadklep te monteren. Foutje een.
Foutje twee werd de elektronica. Alweer ja. Altijd al een gevoelig punt, indien gemaakt in Zuidelijk(er) Europa. In hun drift om de verwende clientèle tevreden te stellen bouwden ze er veel te veel van in. Half digitaal dashboard, sprekende computer (what’s the point?), Radio Renault met knoppen en schuiven als klimop over je middenconsole en dan ook nog stuurbediening. Stoelen die je op alle mogelijke manieren elektrisch kon verstellen, nog net niet opvouwen. Schitterend. Het instrumentarium misstond zodoende niet in een ruimteveer, met een enorme knoppenbrij en tientallen lampjes. En het werkte allemaal, de eerste paar jaar. De afschrijving hield ongeveer gelijke tred met het uitvallen van alle elektronische goochelarij.
Als youngtimerliefhebber van dit type pluk je daar nu de vruchten van. Voor een appel en een ei (vanaf €500; reken op 1500 tot 3500 voor een mooie, met zeldzame uitschieters tot tegen de tien mille voor een smetteloze en bijzonder luxe Baccara of Limousine) koop je zo’n meer dan begeerlijke auto, waar zelfs de Franse president in reed. Nou, niet zelf natuurlijk. De afspraak was dat zijn chauffeur de auto zou besturen en hij het land.
De niet zo luxe types, zoals de TS en GTS, hebben minder last van storingen op elektronisch gebied, simpelweg door het ontbreken van de meeste genoemde gadgets. De carburateurs van deze modellen geven ook minder problemen dan de elektronische ontstekingen van de andere en latere types. Verder is het zeker niet uitzonderlijk dat nu de roestduivel de kop opsteekt, die bleef maar aan die Franse konten kleven. Spatbordranden, A-stijlen, bodemsecties, voorruitranden en dorpels kunnen soms lelijk aangevreten zijn door dit spook.
Qua motorkeuze kon je destijds best het een en ander aanvinken: van een turboloos basisdieseltje met een whopping 69 pk tot en met een zijdezacht fluisterende en smeuïge V6, met turbo zomaar 205 pk op je voorwielen. Er tussenin zaten de 2.0 (TS/GTS) en 2.2 (TX/GTX) vier cilinder benzineversies. De 2 liters met carburateur, de 2.2 versie met electronische ontsteking. Geheel volgens de toenmalige mode (schaamteloos plakte je een losse Halfords TURBO badge op je kofferklep bij gebrek aan een echt schoepenwiel) was er ook een Turbo D leverbaar. Wellicht ook om het amechtige zelfontbrandertje wat meer lucht te geven om die 1200 kg nog enigszins bij het stoplicht weg te krijgen. Want als je zwarte strepen op het asfalt wilde, moest je die er zelf even op verven.
Over het algemeen zijn de motoren an sich vrij probleemloos, zoals de meeste Franse aggregraten, en zullen ook bij hogere kilometerstanden redelijk consequent doortokkelen. Iets gevoeliger zijn de versnellingsbakken, specifiek de automatische versies. Maar zeker niet onbetrouwbaar. Exemplarisch is een revisie nodig, of in een gunstig geval al uitgevoerd.
Nog iets gevoeliger zijn onderstellen en aandrijflijnen. Aandrijfashoezen, fuseekogels, draagarmen en vering leggen bij hogere kilometerstanden zuchtend, scheurend en krakend het moede hoofd te ruste. Zoals altijd staat of valt alles met goed en regulier onderhoud. Blijkt dit achterstallig, reken dan op een mille of meer om dit slagschip weer running smooth te krijgen.
Maar hij is het waard, wat betreft de looks en zeker qua comfort kan er geen concurrent tegenop. Met twee love seats als voorstoelen kom je er als herboren weer uit. Of je na je middagdutje zo uit je Stressless stapt. Het rijden kost nauwelijks moeite of kracht, verwacht daarom ook geen sportieve aspiraties. Een ontspannend laag geluidsniveau, zolang het niet de onderbemeten, turboloze diesel betreft, comfortabel lange veerwegen en volop interieurruimte schenken ook vandaag nog heel veel en betaalbaar genot. Zeker in een luxe uitvoering, met (voorheen) alles elektrisch en het meubilair verpakt in dik leer. Dan staat er wel een tijdloze schoonheid voor je deur en zeker niets om je voor te schamen. En als je de nodige aandacht schenkt aan de typische problemen-met-draadjes-en-knopjes en ‘m vooral goed weet te conserveren, heb je er nog jaren plezier van. Pas pour toujours, maar je komt een heel eind!
Ik weet nog dat m’n juffrouw van groep 6 van de basisschool een witte ph1 had met een rood interieur.
Geweldig vond ik die!
Ik zou nog wel eens een ph2 V6 Turbo Baccara van het laatste modeljaar, met de 16″ BBS velgen, willen hebben.
Ik weet nog goed, ik was eens met mijn stage onderweg voor een opdracht. Daar aangekomen was er niet veel te doen, maar een paar meter verder stond een oude, uitgeschreven en aftands ogende Renault. Ik toonde er niet veel interesse in, maar ik was mij zo hard aan het vervelen dat ik toch ging kijken. En toen ik een blik wierp op het interieur was ik op slag verliefd, het was exact hetzelfde interieur zoals op bovenstaande foto’s. Rap de gegevens opgeschreven, en toen ik thuis kwam heb ik uren dingen opgezocht gehad over de Baccara. Sinds toen ben ik wel een liefhebber geworden :)
Aah heerlijke auto’s waren dit toch,.
Een van de eerste keren dat ik mee mocht auto kijken met m’n pa, op naar Renault Rotterdam. Voor een proefrit met de V6. Diepe indruk gemaakt. Enorme stoelen, alles electrisch en die sprekende computer. Een donkergrijze met een zwart leren interieur. Vergeet ik nooit meer.
@E34M5Touring:
Heel herkenbaar, alleen heette Renault Rotterdam toen nog gewoon Kreissel en zat het op de hoek van de Gordelweg en de Bergweg..
Ja, ik ben opgegroeid met Renaults, van de 4 via de 6, 16, 20 en 30 tot de Espace heb ik ze allemaal voorbij zien komen..
@E34M5Touring: En? Uiteindelijk gekocht?
@drugsrunner: Nee, hij heeft toen een 740 of een 940 Volvo gekocht, weet niet precies welke. Vond ik wel jammer. Maar hij moest er in rijden en vond de Volvo fijner.
Wij hebben een Renault 25 2.0 TI gehad! Geweldige grote en zeer comfortabele auto!
Verschillende als hobby gehad. Lekker luxe met lederen bekleding en comfortabele stoelen. Heerlijk cruisen naar zuid Frankrijk en altijd iets te knutselen in het weekend ;-).
Ik was deze “bijna” vergeten!
En maar goed ook, lelijk hok.
@exotic: Zeg dan niks. En zo’n 25 is inmiddels ‘exoticer’ dan de Audi waarvan jij de deurlijst hebt gefotografeerd…
@volvo-s60-adept: Hihi
“Toing” gevoelige snaar geraakt?
Lekker stukje tekst over een prachtige auto!
Vette bak hoor
de jaren 80 zijn toch een hoop mooie / bijzondere auto’s gemaakt. Daarna werden auto’s er niet mooier op.
Het werd al even kort vermeld in de tekst, de sprekende boordcomputer. Vond ik als kind geweldig. De vader van een klasgenootje op de lagere school (zo heette dat toen nog, ik zat destijds ook in de vijfde klas ipv groep 7, legt opa even uit aan de kindertjes) had er een en altijd als hij moest rijden met voetbal of op een partijtje, moest ik in die Renault zitten. En dan drukte hij altijd semi-nonchalant op een knopje om dat ding te laten praten en de jongetjes te imponeren. Al was die stem absoluut niet te verstaan, dichter bij Kitt van Knight Rider kon je in 1987 niet komen. Dolle pret altijd.
@swaffelaer: Hoor het hem nog zeggen…Left rear door not shut, deed ook altijd de deur expres net goed dicht. :)
Mijn vader heeft er een paar V6en gehad en al mijn vriendjes vonden het idd geweldig.
Samen met de CX altijd wel een zwak voor deze auto gehad.
Staat een baccara te koop!
http://link.marktplaats.nl/881477099?utm_source=autoblog&utm_medium=referral&utm_campaign=CA____autoblog_promotie_site_autoblog&utm_content=72739
Ontworpen door Robert Opron die tien jaar eerder directe concurrent Citroën CX tekende.
Ik vind dat de 25 serie te kort wordt gedaan in dit stukje, als je dit beweert over de Renault 30TS (de eerste V6 met de vermaledijde Peugeot Renault Volvo V6), kan ik je helemaal volgen, want dat was een kleaute wagen, evenals de vier-cilinder R 20, beiden konden en mochten niet in de schaduw van Renault’s legendarische R16/TL/TS en TX staan.
Maar die 25 was een enorme sprong vooruit en betekende zeker wel een alternatief in de klasse van de Duitsers, je kreeg gewoon een goede wagen die comfortabeler en praktischer was dan de heersende klasse – waar overigens nog een staartje Rover 3500 SD1, Volvo 240/260, Ford Granada en Opel Senator vertegenwoordigd waren; buiten de uit eigen lande gefabriceerde CX en 605.
Dit was best wel een gewaardeerde gast, waarschijnlijk omdat Renault in staat was een groot aanbod van Diesel en benzine motoren en een groot aantal uitvoeringen te leveren
De sprekende computer was een Peter Seller’s die als inspecteur Clouseau Engels sprak
Le cooling watterre is a liettle too (h)’Ot, pleaza stoppe le enginne
Je pieste in je broek als die begonne “te praten”
@desjonnies:
Nu schiet je toch een beetje door.
Na 2 R16’s kwam er bij ons thuis een 20 op gas. Dat ding deed het altijd en bracht ons in alle comfort door heel Europa. Dat ding heeft echt moeten werken en vond uiteindelijk heel oneervol z’n Waterloo. 1 Lompe (T)rukker was voldoende om er een R5 van te maken.
Oh en hij maakte een kettingbotsing van de file waar moeders als laatste was aangesloten.
Ik ben enigszins verdrietig nog afscheid wezen nemen bij de dealer, daarna volgde nog een 30, een 18 (dat was wel een rampenbak) en de al genoemde Espace, maar toen had ik het ouderlijk huis al verlaten.
Ik vind het wel jammer dat de 25 aan mijn neus voorbij is gegaan. maar dat geldt ook voor de CX en de XM.
@desjonnies: De twintig was een mooie wagen….
Ow, misschien is het aller, aller belangrijkste nog wel dat de Duitsers Duitse auto’s bouwden, de Japanners Japanse, de Italianen Italiaanse, de Engelsen nog Engelse en de Fransen inderdaad typische Franse auto’s bouwden, loaded met COMFORT (met hoofdletters) een goede wegligging en vaak perfecte verlichting.
En ze waren nog wel een beetje met de Franse slag gebouwd, charmant tegendraads en eigenzinnig.
Vandaag de dag krijg ik steeds meer de indruk dat iedere natie probeer iets “Duits” te fabriceren.
Degelijk en gemaakt voor 20 jaar, en dan wordt ingeruild na een jaar of vier…..
Het zijn en blijven rothokken die renault troep
@martijns4:
Zou je dat ook kunnen motiveren, gewoon maar wat roepen kunnen we allemaal..
@martijns4: Interessante visie en goed onderbouwd.
@martijns4:
1976 belde, ze willen hun grapje terug….
Franse auto’s bashen is zo 2014, verzin eens iets nieuws….
@martijns4: niveautje sneue man!
Mijn vader heeft eind tachtiger jaren een donkerblauwe phase 2 nieuw gekocht. Destijds best een mooi ding. Was volgens mij een 2.2, maar weet het niet zeker. Ik was nog heel jong.
Mijn opa heeft er toen ook 1 gekocht, maar dan met de enorme geluidsinstallatie en de sprekende computer. Dat vond ik prachtig! Mijn oma vond die sprekende computer maar verwarrend;p Good old days
Ik mis in de beschrijving de TXE (feature loaded TX), TXI (12 klepper) en V6 n/a.
Prachtige auto en probleemloos en comfortabel >200k in afgelegd. Je kocht voor méér geld destijds een kale 190E met raamzwengels. Wij hadden in onze 25 een sprekende boordcomputer (gegarandeerd open monden in de jaren ’80 bij meerijders), electrische stoelverstelling en verwarming, inclusief pneumatische kussentjes, ABS, electr. ramen rondom, 4×20 Watt double DIN audio (inderdaad te bedienen vanaf stuurkolom), cruise control etc. etc. En comfort met hoofdletter C. Zaken die pas vele jaren bij de meeste andere auto’s in dit segment en zeker voor deze prijs te vinden waren.
@macready: De Radio Renault van Philips,de stoelverwarming,sprekende boordcomputer en niet te vergeten de BBS velgen waren echte eyecatchers.Maar zaten er al op voor de facelift.De TXE en TXI kwamen pas jaren later.
@sydney:
Klopt. We hadden van het eerste type een zilveren GTX met de genoemde opties en later een metallic blauwe van de tweede serie (waarvan de TXE en TXI onderdeel uitmaakten).
@larssb Topartikel. Leuk onderwerp en goed geschreven!
@ikbenmnzus: Dank!
M’n ouders hadden een bordeauxrode 25.Geweldige auto.De zwarte Safrane die erna kwam was in alles beter maar wel een stuk minder karakeristiek.
@sydney:
Bij de Safrane is de verduitsing ook begonnen. Helaas een heilloze weg….
Ik weet nog dat ik de eerste Renault 25 zag! Wat was dat toen een mooie auto om te zien! Zeker zo’n Baccara uitvoering is gewoon schitterend.
Helaas waren het rampenbakken als je een slechte had. Ik weet wel dat de Franse turbodiesels, met name die van Peugeot en Citroën, in die tijd flink over de 200 gingen terwijl Mercedes het nog moest doen met een max van 150km/u.
Altijd al een zwak gehad voor de Renault 25, Peugeot 605 en de Citroën CX.
de zaterdagavond is niet begonnen zonder een heerlijk youngtimer verhaal van @larsb. Top!
Dit is een van de oorzaken van mijn Renault-filie. Ooit als 6 jarig jochie op de passagiersstoel mee mogen rijden in een V6, geen idee welk bouwjaar eigenlijk. Tot op de dag van vandaag niet in een comfortabelere auto gezeten. Oké, de Safrane kwam erg dichtbij.
Heerlijk artikel in ieder geval. Top!
Ik lees iets over een stoelverwarming. Moet een vergissing zijn. De luxere V6 Safranes kregen bij Renault stoelverwarming mee. Bij de R 25 is dat 100% nooit aan de orde geweest; stond ook niet op de optielijst. Ook niet die van de luxe Baccara’s. Hooguit misschien in een ‘op maat gemaakte’ limousine uit de jaren 85 en 86.
De meest luxe 25’s (Baccara vanaf model 90 standaard of gewone V6(turbo) enTurbo DX dmv optielijst) hadden opblaasbare kussentjes in combinatie met een memorystand.
Zo een V6 zou je best voor mijn deur mogen zetten
Mijn vader kocht toen een gebruikte licht blauwe .
Zeldzame kleur en zeldzaam ruim .
Konden met 4 kinderen naast elkaar op de achterbank .
En de auto lag als een blok op de weg .
Heb me kapot gelachen op rotondes
dat waren mooie nachten in de Leen Renault 25 ,lekker veel ruimte voor mijn vrouw en ik ,omdat die Bentley weer met panne stond langs de Route du soleil
Voor een auto die het niet erg lekker deed in de verkoopaantallen is het “mijn vader had ook een 25” gehalte hier behoorlijk hoog.
@sydney:
Tja, niet voor de hand liggende keuzes worden gemaakt door liefhebbers en die kweken dan weer…, i rest my case….
Leuk stuk, alleen wordt een aantal keer de carburateur weggezet tegen elektronische ontsteking ipv inspuiting.
Aparte bak!
Overigens heeft die (ook door mijzelf) nu bejubelde 25 ons twee keer tijdens een vakantie aan de kant van de weg laten staan.Een traditie die de Safrane van pa en ma vervolgens in ere vol hield.
@sydney: Je kon ze een tijdje krijgen met de 2.5 20V van Volvo. De bakker hier rijdt er een met ruim 500k op de klok.
@E34M5Touring: De Safrane dus.
Als kind een V6 turbo in het bordeaux rood regelmatig bij onze buren op de oprit gezien eind jaren tachtig. Ik geloof zelfs dat het een verlengde versie was… Ik heb er nooit ingezeten maar was erg onder de indruk van het geluid, de “Turbo” typeplaatjes en het interieur dat er knap luxe uitzag vergeleken met mijn ouders karige Golfje 2 1.6 met als enige optie een rechter buitenspiegel.
Zet zo een V6 maar voor de deur hoor
Ik quote: Foutje twee werd de elektronica. Alweer ja. Altijd al een gevoelig punt, indien gemaakt in Zuidelijk(er) Europa
ga eens aan een eigenaar van een lancia Thesis vragen hoe hij over het fabelachtite made in germany connect systeem denkt.. Daarna wel hard rennen, vermoed dat je zonder hard te rennen er niet zonder kleerscheuren vanaf komt.
Het connectsysteem made by siemens is een toonbeeld van gigantische bagger namelijk.
@Soulmaster: dat is dan anders, dat komt uit Duitsland. Veel mensen denken nog dat als ze een Polootje of een Golfje kopen dat ze het beste hebben gekocht.
Mijn vader had geen Renault 25… Maar de broer van mijn vader had een geweldige witte 25 2.2 TX. Supercomfortabel cruisen. Heeft hij jaren probleemloos mee gereden en ik vond het altijd heerlijk om mee te rijden.
Ik had een 25TS. Wat een geweldige auto. Voor een paar stuivers gekocht en heerlijk mee gereden. Helaas werd ie wat te duur toen ik dagelijks echte afstanden ging rijden. De phase 2 vond ik destijds niet mooi genoeg om als opvolger aan te schaffen.
@larssb Vlot! Mocht je ooit ergens anders willen schrijven; laat maar horen. Al blijft schrijven over auto’s een hele grote jongensdroom
@ tupperware: neem aan dat dit een grap is? Dacht dat het wel algemeen bekend was
@martijns4:
Duitse degelijkheid is een grap, Franse enof Italiaanse troep is gewoon zwaar achterhaald….
Grote kans dat jij nog vloeibaar was toen die stelling enige vorm van waarheid had….
In het westen van Algerije worden deze krengen dag in dag uit gebruikt om brandstof naar Marokko te smokkelen en soms vliegen ze je gewoon voorbij als je rustig 100 zit te rijden.
Hele gave auto! vooral die rode met het Renault logo’tje links. En wat een dashboard ook! lijkt wel het bedieningspaneel van een onderzeeër.
@larssb erg goed geschreven! mooie woordkeuze en zeer vlot! ik kende je nog niet maar je schrijft een beetje zoals smoke maar dan op je eigen manier.
@jvr55s: Dank voor de complimenten! En enigszins vergeleken worden met smoke is ook niet bepaald een belediging.
Heerlijk stijlvolle Fransoos. Comfortabel, smaakvol ontwerp, een zee aan comfortabele en moderne gadgets (als je handig bent met de soldeerbout). V6 turbo met mooie lederen bekleding, zet maar voor de deur!
Iets anders dan over Franse auto’s, dit is een erg leuk geschreven artikel.