
Onze landgenoot Rinus van Kalmthout heeft toch nog een voltijd zitje gescoord voor het nieuwe IndyCar seizoen.
In deze ongekende bloeiperiode van de Nederlandse autosport, eist Max Verstappen natuurlijk alle aandacht op. Doch in zijn kielzog doen ook andere Nederlanders mooie dingen met gemotoriseerde voertuigen. Een daarvan luistert naar de naam Rinus van Kalmthout, doch reageert ook op Rinus Veekay.
Dat laatste komt vooral omdat Rinus al vroeg naar ‘Murica trok, op het pad van Arie Luyendyk. De Europese autosportladder opklimmen is immers extreem duur en moeilijk dezer dagen. In Amerika is het ook niet bepaald voordelig. Maar het is ietsje beter te overzien en als je wint in de opstapklasses is er een goed programma om ook daadwerkelijk ‘de opstap’ te maken.
In die opstapklasses gold Rinus samen met Alex Palou als het grote toekomstig talent. De twee gingen ook min of meer samen naar ‘het echte werk’ en kenden daar relatief vergelijkbaar ‘vroeg succes’. In de vorm van af en toe een in het oog springende kwalificatie, een podiumpje of in het geval van Rinus helaas slechts eenmalig, een zege.
Waar Palou de afgelopen jaren echter echt is doorgebroken en inmiddels twee keer kampioen is (en een rechtszaak met McLaren om zijn nek heeft hangen), is de opmars van Rinus op een gegeven moment gestokt. Hij deed eigenlijk elk jaar een beetje hetzelfde. Af en toe een aardig resultaat, vaak goed kwalificeren maar uiteindelijk niet doorzetten op Indianapolis en daarnaast toch ook vooral verzuipen in het middenveld. Twee jaar geleden kreeg Rinus nog een documentaire op Amazon Prime. Eind afgelopen jaar leek het sprookje even voorbij.
Volgens sommigen lag dat ook aan het team. Ed Carpenter Racing is bekend goed op de ovals, met name die waar ‘de 500’ wordt verreden. Maar op de stratencircuits en permanente circuits, heeft het team veel meer moeite om de juiste afstelling te vinden. Noem het een afspiegeling van teameigenaar en coureur Ed Carpenter, die vanuit zijn ‘opleiding’ op de ovals daar vooral wilde uitblinken en die ‘Europese’ stijl racen eigenlijk maar niks vindt.
Aan wie het ook lag; de stagnatie zette in. Wellicht had Rinus eerder weg moeten gaan toen hij die kans had. Maar nu werd hij gewipt. En vrij laat in het (vroeg eindigende) seizoen, waardoor andere opties niet in overvloede op tafel lagen. Rinus vreesde voor een seizoen langs de vangrail met potentieel af en toe optredens op een race per race basis.
Doch nu heeft de Nederlander alsnog een full time baan gescoord. Hij gaat dit jaar uitkomen voor het team van Dale Coyne. Ook niet per se een topteam, maar ze hebben in het verleden weleens verrast. Onder andere door een zege te scoren met wijlen Justin Wilson, de lange ex-teammaat van Jos Verstappen bij Minardi.
Sprekende over Minardi; vorig jaar was Dale Coyne Racing het Minardi van de IndyCar. Er kwamen in de twee auto’s in totaal negen coureurs uit. En de twee auto’s werden laatste en een voor laatste in het veld van 27 auto’s. Rinus heeft dus wat werk voor de boeg. En hij zal de kar moeten trekken. Zijn teammaat wordt namelijk Jacob Abel, die nog een jaartje jonger is dan Rinus en veel minder ervaring heeft in de hoogste klasse. Veekay zelf is in ieder geval blij met de nieuwe uitdaging. Nou maar hopen dat ‘ie dat volgend jaar nog steeds is…
Tja, achteraan aansluiten en hopen op een goede teamstrategie; en dan hopen dat je vóór de auto’s van Ed Carpenter weet te finishen. Dat is waarschijnlijk de enige doelstelling waar Rinus van Kalmthout zich realistisch gezien op kan richten.
Meedoen is belangrijker dan winnen…
Wat zijn die auto’s lelijk met de voorruit.
Ik vind die hele aerodynamica sowieso eruit zien alsof men een Formule 1 conceptcar uit 1998 heeft gepakt die vervolgens niet verder is doorontwikkeld, maar in plaats daarvan maar naar de IndyCar heeft doorgeschoven.
Bedenk ze eens zonder die voorruit… Dan zijn ze nog steeds lelijk.
Ik hoop dat hij dit seizoen eens wat minder lief gaat rijden. Ook als ik hem hoor praten is hij te lief. Je ziet en je hoort niet aan hem niet als hij pissig is.