Er is er één jarig, hoera! Het verhaal van een rijdende incontinentieluier.
Bijna elk land heeft zijn eigen type auto, met zijn specifieke kwaliteiten. Een type auto die symbool staat voor de natie. Piepkleine, maar stijlvolle stadsrakkers en extravagante supercars: Italië. Musclecars en pickups met een V8 horen bij Amerika. Kei-cars en zwaar bespoilerde rallyspecials komen uit Japan. Kloeke, relaxte stationwagons? Zweden. Comfortabele reissedans en MPV’s zijn een specialiteit van de Fransen. Britten kunnen in principe alles bouwen, zolang het maar verliesgevend is. En de Nederlanders? Wij hebben niet echt een autoindustrie. De paar sportwagenmerken waar we met recht trots op mogen zijn, die zijn te exclusief en te veel nicheproducten om er wat zinnigs over te zeggen.
Sowieso maakt het tegenwoordig niet meer uit, want 95% van de fabrikanten lijkt zich enkel te focussen op compacte crossovers. Gelukkig is er ook een tijd geweest dat het woord ‘crossovers’ niet gebezigd werd. We gaan daarvoor terug naar de jaren van Eurythmics, INXS en Toto. In tijden dat je gewoon nog CDA stemde, beenwarmers aanhad en je eerste magnetron kocht. Oh ja, een Twix heette toen nog een Raider. Op het gebied van voetbal lieten we het jarenlang afweten. In 1982, 1984 en 1986 weet het Nederlands Elftal zich niet te plaatsen voor een eindtoernooi. In 1988 slaan ze sportief terug. Maar het grootste nieuws kwam niet in de vorm van Rinus Michels, maar van Volvo. 1988 is namelijk het jaar dat de Volvo 440 het levenslicht ziet.
De ontwikkeling van de auto begint natuurlijk eerder. Eigenlijk begint het al in 1983 met de LCP2000 concept. Dat was een studie voor een voorwielaangedreven auto. Volgens Volvo was dat namelijk belangrijk om zo de binnenruimte te kunnen vergroten, zonder dat de auto te zwaar zou worden. Volvo is vervolgens bezig met een drietal projecten: G13, G14 en G15. Alledrie de auto’s moesten op hetzelfde nieuwe platform komen te staan. De G13 moest een sportieve coupé worden (dat werd de 480), de G14 werd een sedan en de G15 een hatchback. Het was aanvankelijk de bedoeling dat de 400-serie de rechtstreekse opvolger zou worden van de 300-serie. Volvo besloot dat de 400-serie een stukje hoger in de markt gepositioneerd moest worden. Er volgen een hele rits prototypes en designvoorstellen die het allemaal niet halen. Het ontwerp dat het meest in de smaak viel was dat van Peter van Kuilberg, dat qua uiterlijk sterk leunde op het eerste prototype (de G4) van Jan Wilsgaard. Aanvankelijk was het niet de bedoeling dat er een sedan-variant kwam van de 400-serie. Volvo was bang dat de auto te veel voor interne concurrentie met de 200-serie en 700-serie zou zorgen. Omdat het Nederlandse ontwikkelingsteam lekker eigenwijs was, gingen ze gewoon door met de ontwikkeling van een sedanversie.
In de zomer van 1988 wordt de 440 op de Nederlandse markt gebracht. Er is keuze uit diverse uitrustingsniveau’s: DL, GL, GLE en GLT. Het is 1988, dus superluxe zijn die uitvoeringen niet. De GL voegt centrale deurvergrendeling, een toerenteller en een middenarmsteun toe. De GLE heeft heuse elektrisch bedienbare ruiten én spiegels, terwijl de GLT op een fraai setje lichtmetaal staat. Kortom, heerlijk Nederlandse uitvoeringen. Qua motoren is de keuze ook typisch Nederlands, want je kan kiezen uit drie middelmatige viercilinders. Alledrie meten ze 1.721 cc en alledrie worden ze ingekocht bij Renault. De Fransen waren tevens leverancier van de 300-serie en de Dafs daarvoor. Je kan kiezen uit 87 pk, 95 pk en 106 pk. Omdat de vermogens dicht bij elkaar liggen, zijn de prestatiecijfers ook bijna identiek. De langzaamste doet 0-100 km/u in 12 seconden en loopt maximaal 175 km/u. Dat waren destijds prima waarden, waarmee je goed voor de dag kon komen. Gewoon op het niveau van een BMW 316i of Mercedes-Benz 190 1.8.
Wilde je de Duitse uitvoeringen de bevallige achterkant laten zien van je 440, dan was het zaak om te opteren voor de 440 Turbo. Die kon namelijk 200 km/u halen. De 440 Turbo had dezelfde 1.7 motor als de andere 440’s, maar zoals de naam al aangeeft was deze voorzien van een turbocompressor. Daardoor steeg het vermogen naar 120 pk (bij 5.500 toeren) en 175 Nm (bij 3.300 toeren). Niet echt spectaculaire waarden. Een Saab 900 Turbo was heftiger, ruiger en gaver. De Volvo 440 Turbo was vooral soepel en prettig in de omgang. De 440 Turbo was ook een stukje completer. De auto was net zo compleet als de 440 GLT, maar had daarnaast ook mistlampen. Piece de resistance is de boordcomputer. Hierop kon de trotse bestuurder de gemiddelde snelheid, de actieradius, de olietemperatuur én de buitentemperatuur zien. Vanaf 1990 kan de 440 Turbo ook met een viertrapsautomaat besteld worden.
Ook leverbaar vanaf 1990 is de Volvo 460, de sedanversie van de 440. In principe zijn de auto’s identiek, maar de sedan heeft een enorme kofferbak. De 440 kan 379 liter verstouwen, wat absoluut niet verkeerd is, de 460 echter heeft een kofferbakruimte van 453 liter. Klap je de banken plat, dan wint de 440 het weer. De 460 ziet er niet alleen langer uit, hij is ook daadwerkelijk 9 centimeter langer dan zijn hatchback-broer. De 460 staat iets hoger in de markt; de dealers vroegen dik 4.300 gulden meer voor een 460 dan voor een 440 in identieke uitvoering. Instappen begon overigens bij de ‘GL’ met 87 pk.
In 1992 worden de 440 en 460 gefacelift, iets waar Volvo erg goed in was. Beide auto’s kregen een nieuwe neus en een gewijzigde achterkant. Het is duidelijk te zien dat de nieuwe 440 en 460 zijn geïnspireerd door de 850, die een jaar eerder op de markt kwam. Groter nieuws zijn de nieuwe motoren. Alle reguliere 1.7 motoren komen te vervallen en worden vervangen door een 1.6i (83 pk), 1.8i (90 pk) of 2.0i (109 pk). Alleen de 1.7 Turbo blijft behouden. Die 1.6i is overigens alleen leverbaar voor de 440, bij de 460 is de 1.8i de instapper. Belangrijker nieuws is er voor hen die een hekel hebben aan schakelen: een Continue Variabele Transmissie (CVT) is als optie leverbaar op de 1.8i en 2.0i. De Dafjes en Volvo 300-serie maakten furore met deze transmissie, die door sceptici de ‘Truttenschudder’ wordt genoemd.
In 1994 worden beide auto’s heel subtiel strakgetrokken. De auto gaat nu zijn laatste levensfase in. Dus wordt de auto middels enkele ‘Lines’ (Family, Luxury en Sports) interessant gemaakt. Nieuwe toevoeging is ook de 1.9 liter turbodiesel, wederom van Renault-origine. De zelfontbrander is 90 pk sterk en levert een maximaal draaimoment van 185 Nm. In 1996 is het einde dan echt nabij, want er staan twee actiemodellen in de prijslijsten, de Nordic en de Polar. Met name met die laatste benaming weet je dat het snel voorbij is. Een andere indicatie was ietwat duidelijker: de opvolger van de 440 en 460, de S40, staat namelijk al een jaar in de showrooms.
De Volvo 440 en 460 zijn voor Volvo heel belangrijke auto’s geweest. Sterker nog, op de 300-serie na, is het de best verkochte Volvo in Nederland. Bijna elk jaar worden er (ruim) meer dan 10.000 exemplaren van verkocht. Het meest populaire jaar is 1992, waarin er meer dan 15.000 exemplaren voorzien worden van gele kentekens. Voor de goede context, dat zijn meer eenheden dan Volvo vorig jaar verkocht in Nederland. Het hoeft ook geen betoog dat je met 15.000 exemplaren van een model het best verkochte model van Nederland hebt.
Was het dan ook een briljante auto? Populaire auto’s spreken zelden tot de verbeelding. Dat is eigenlijk ook het geval met de Volvo 440 en 460. Wat wel heel verfrissend is: ze probeerden het niet eens. Tegenwoordig zijn auto’s dynamisch, compromisloos en premium. De Volvo 400 was wars van dat soort onzin termen. Het was gewoon een heel erg fijne auto. De stoelen waren net wat groter dan bij zijn concurrenten. Je zat echt prinsheerlijk ‘in’ de stoelen, niet ‘erop’. Het dashboard was ook heerlijk pretentieloos. De middenconsole was naar de bestuurder toegedraaid, zodat de knoppen makkelijk te bedienen waren. Verder viel het ruimteaanbod op. Niet alleen de kofferbak, maar ook de ruimte achterin was niet verkeerd. Een ander iets dat opviel was het materiaalgebruik. Het was niet superzacht en premium, maar alles leek voor de eeuwigheid gebouwd. Alles voelde stevig, sterk en doelmatig aan.
De rijeigenschappen van de 400 zijn de doorslaggevende factor bij de auto. Voor de fijnproever van stuurmansauto’s was de 400-serie een nachtmerrie, maar Volvo bouwde de auto niet voor de enthousiasteling. Geen van de motoren deed je hart sneller kloppen. De viercilinders waren allemaal achtkleppers en afgestemd op koppel. Zeker met de CVT automaat reed dat heel comfortabel. Even inhalen of snelheid maken op de snelweg? De 440 wist dan enigszins te verrassen. Niet dat de auto ‘snel’ was, maar het was net meer dan voldoende. Het onderstel was naar Volvo-begrippen vrij modern, maar de starre achteras was vrij ouderwets. In combinatie met voorwielaandrijving en zachte vering was de auto absoluut niet dynamisch. Zelden waren er auto’s waarbij een Nordschleife-sticker zo misplaatst was. Er was echter één ding wat de 440 en 460 fantastisch goed kon: rechtuit rijden. In combinatie met de fijne stoelen was dit de fijnste kilometervreter in zijn klasse. Op zoek naar een vakantieauto voor een roadtrip? Dit is je vriend. Een Volvo 460 in goede staat hoeft niet meer dan 1.000 euro te kosten. Oh, en als de verkoper zegt dat ‘ie van een oud vrouwtje is geweest, dan klopt dat ook. Heel bejaard Nederland crosste namelijk in een Volvo 440 naar de bingo.
En zo komen we tot het slotstuk. Is er een typisch Nederlandse auto? Jazeker. De Volvo 440 lijkt een perfecte match te zijn voor de Nederlanders. Het is wetenschappelijk aangetoond dat uit de uitlaten een spruitjeslucht kwam. Natuurlijk kwamen de 340 en 360 dichtbij het Nederlandse prototype, maar dat waren écht nog budgetauto’s: compact en goedkoop. De 440 daarentegen, was een volwaardige auto. Eigenlijk was de 440 de ‘Doe Maar’ op wielen. Het is net even anders dan anders, maar je stootte er niemand mee tegen het hoofd. Echt heel fraai oud werden zowel de groep als de auto niet. Ondanks geruchten over een comeback zitten we er bepaald niet op te wachten. En toch, als je de weg oprijdt en een Nederlandse radiozender opzet, kom je ze ongetwijfeld tegen. Je bent er alleen zo door afgestompt dat het je niet meer opvalt.
Leuk artikel, blijft een vreselijke auto
Ik had een aantal vrienden waarvan de ouders er zo een hadden. Erg degelijke auto’s, die best leuk klonken. Zonder spoiler en leuke velgen erg suf, maar mét erg leuk!
@joppe: ik had er een in bordeauxrood metallic, spoilert en lichtmetaal :)
Ik heb een 440 1.8i uit 1996 gehad, zo’n uitloopmodelletje dus. Niet heel luxe, maar inderdaad fantastische roadtrip mobiel. Probleemloze roadtrip van 2 weken door Noorwegen.
Het enige waar de normaal dagelijks gebruikte exemplaren allemaal last van hebben: roest. Wielkasten vooral, maar bij mij ook de deurscharnieren, waardoor ik het voorportier moest optillen bij het sluiten.
Buiten die roest om een (h)eerlijke auto.
Het was toen al een ongelooflijke k*t auto, geen karakter helemaal niets…
En tóch heb ik net op Marktplaats zitten kijken wat een goeie met weinig km’s nu nog kost…
@volvo-s60-adept: en wat kost dat?
@volvo-s60-adept: als willeme een artikel schrijft over een auto die je in bezit hebt, dan moet je hem direct te koop zetten, hij is dan een week lang 25% meer waard.
@volvo-s60-adept: zijn ze nog niet allemaal weg geroest dan? Roest was wel een grote issue bij die dingen.
Mijn jonge jaren eerst in een Golf 1 doorgebracht en toen kocht mijn vader een 340. Met een rubberachtige spoiler in het donkerrood met beige interieur. Ik vond het maar niks. Ook de 440 heeft mij nooit kunnen bekoren.
Twee gehad. Een rode 440 GLT op gas en een groene 460 diesel. Met beide auto’s in twee jaar tijd 13 keer afgesleept. Wat een verschrikkelijke drama’s waren die auto’s. De ene was de vervanger voor die andere, die te slecht was om mee door te rijden. Zijn opvolger was echter zo mogelijk nog slechter. Ze reden prima hoor. Als ze reden. Maar de meeste km’s in die jaren maakte ik met vervangend vervoer :-)
Na twee jaar ellende vond ook de leasemij het mooi geweest en stelde een ander merk voor.
Mooi artikel maar wat een saaie auto
Wow gaaf, mijn eerste officiële auto. Waarbij achteraf een uniek exemplaar door de Renault dealer voorzien van een 2.0turbo motor. Liep als de brandweer bij 230 in Duitsland nog gas over maar gewoon niet harder durven door al het gerammel. Jammer dat die autokanker kreeg werkelijk alles was wel bezeten door de roestduivel.
Met veel plezier een 440 GL gereden. Heerlijke stoelen vooral, maar niet echt zuinig. Na een jaar toch maar ingeruild.
Leuk stuk. Ik geloof niet dat je er zelf één hebt, @Willeme. Hoewel? Speel je graag Bingo?
@jeroenwz: Hahaha, nee. Nog niet. Ben wel van Classic Rock en Classic Hip Hop, maar de 440 is net een stap te ver. Ik vind het wel jammer dat degelijke auto’s er tegenwoordig niet meer zijn. Dit ding is ontworpen om vier personen in alle comfort en veiligheid voort te bewegen. Het comfortabele onderstel, de enorme stoelen, de koppelrijke motoren en de ingetogen styling spreken mij wel aan. Vergeet niet dat deze auto’s zeer betaalbaar waren en absoluut een paar unieke kwaliteiten hadden.
Die blauwe 440 turbo, voorlaatste plaatje heb ik 7 jaar geleden tweedehands gekocht met 200000 km voor slechts 2000 eur met een net gereviseerd blok. Hij werd verkocht omdat de verkoper nog bij zijn ouders woonde en dit was zijn 3de of 4de auto (allemaal 480-ers), zijn ouders hadden geen plaats meer. Ik had nog veel onderdelen van mijn gecrashte 480 turbo die ik uiteindelijk nooit nodig heb gehad, toch nog 4 jaar mee gereden. Wat kosten gehad, maar niet onoverkomelijk: koppeling en de dynamo en achterste schokdempers, die laatste twee easy zelf te doen, ook nog een probleem met de koudstartsensor, gewoon overbrugd met een schakelaar geplaatst op het dashboard want ik kreeg die sensor er niet uit, zat te diep en ik zat met rugproblemen en veel geld aan werkuren aan zo’n oud ding wou ik ook niet spenderen bij een monteur. Ding reed wel leuk in feite! Behalve de zetels, die zaten niet zo goed. Toch niet vergeleken met een 480.
Met een zelfgeplaatste elektrische dualstage boostcontroller wilde dit ding nog wel accelereren hoor (knopje indrukken en gaan…), alleen de top wegens de kleine T2 turbo viel wat tegen. Wat wel leuk was, itt tot mijn 480 werkte de begrenzer van de 440 niet, ik kon de turbodruk zo hard opvoeren als ik wou, tot dik in het rood, en het blokje hield dit perfect!
Nog een 460 turbo gratis gekregen van mijn monteur, dat was van de vorige generatie, ding reed verschrikkelijk!
Nog een tip, als je een turbo op de kop tikt en een revisie nodig, de kop/kleppen van een gewone 1.7 passen ook, ze zijn niet heliumgekoeld (ik dacht toch dat het helium was) maar meer dan hard genoeg, het gas in de kleppen dat voor extra koeling zorgt zou toch niet meer ‘werken’ na vele jaren. De reden van de revisie was een geknapte riem trouwens. Ik heb eigenlijk veel spijt dat ik hem ingeruild heb voor een nieuwe Skoda 2.0 tdi die met chip toch wel rapper is, ik mis een ‘doe het zelver auto’ wel waar als je er iets kapot aan maakt dat het niet erg is… De reden van wegdoen was dat ik gewoon te veel reed en dat ik soms voor een 400 euro benzine per maand op reed, was een beetje duur… Nog een tip wat geld voor de hele 400 reeks, de juiste versnellingsbakolie is belangrijk en het rubbertje van de stang richting versnellingsbak durft nog wel eens kapot te gaan waardoor ie niet meer goed schakelt. Nog een leuk verhaal, ooit door een stommiteit in Bosnië mijn linker voordeur eruitgescheurd, ter plaatse hebben ze dit slechts voor 35 euro gemaakt, vakwerk!
@Volvo_440_turbo: het leukste ritje met zo n Volvo is een ritje maar een sloper dat je hem ziet verdwijnen in een schreder dat lijkt me een gelukzalig gevoel geven
@volvo_440_turbo: uitlaatkleppen worden gekoeld door sodium, en aangezien dat geen gas is lijkt het me sterk dat het kan ontsnappen zodat het na een aantal jaren niet meer werkt.
@basman147: dat kan het inderdaad zijn dank je, is ondertussen al wel even geleden. Het waren Volvospecialisten die me vertelden dat dit na een tijd niet meer goed werkt of actief is…
Sorry, een 11 jaar geleden heb ik die gekocht, in 2011 heb ik de Skoda gekocht…
Altijd al een leuke auto gevonden, het suffe karakter heeft ook zo zijn charme. Leuker dan al die truttige cross-overtjes tegenwoordig!
Ha! Het Volvodilletje!
De DL konden we bij mijn eerste werkgever leasen, maar je mocht ook voor de Toyota Corolla kiezen.
Ik koos voor de Corolla…..
Mooie geschiedenis overigens en weer mooi en supervaardig beschreven @Willeme! Als je mensen zelfs over deze Volvo enthousiast weet te krijgen dan zegt dat enorm veel!
Samen met mijn beste kameraad gaan we de Scotland Rally doen in een Volvo 440 oldtimer.
Als we er geraken gaat het mooi worden :-)
Ik vond de 440 en 460 met name wel mooi altijd. En die Renault motoren waren echt wel goed hoor! Fijne stoelen, zachte vering, fijne allrounder
Mooi stukje weer, @willeme. Het valt me echt op dat de 440 geleidelijk van beginnende cultauto zelfs al een beetje een soort van iconische status aan het krijgen is. Waarschijnlijk omdat de -gelijk aan bijvoorbeeld de Citroën BX- ooit de status van budgettopper had op de tweedehands markt en daarom voor vele veertigers de eerste eigen auto was.
Alleen één kleine correctie: de term ’truttenschudder’ sloeg feitelijk op het model (Daf 33, 44, 55), wat je in de huidige tijd eerder zou kunnen vertalen als ‘boodschappenwagentje’ of ‘seniorenmobiel’. De typische CVT werd juist omschreven als ‘jarretelaandrijving’.
Enthousiast worden van een volvo artikel op zaterdagavond, dan komt ‘ie vast van willeme. Hier in de buurt reed een witte turbo rond. Met grote rode letters Turbo op beide flanken… Typisch dat er dan maar 120pk uit kwam.
Een Volvo als alle Volvo’s, van vroeger. Zonder pretentie. Er mocht van Volvo blijkbaar wel een sedan, maar zeker geen estate van ontworpen worden. Er zijn een tijdje kitjes gemaakt door een Nederlands bedrijf (toncars?) Om je 440 te estaten. Die komen ook nog wel eens op Autojunk voorbij. Het ziet er net niet helemaal strak uit, maar toch wel leuk.
Mooie stuk! Ik zat mij tijdens het lezen te bedenken waarom ik de 440Turbo toendertijd wel een aardige auto vond.
Ik heb geen idee eigenlijk, ik vind het nu eigenlijk een lelijk hok!
@rufctr01: dat er turbo op stond? Mooi woord vind ik ?
Begin jaren negentig hadden we thuis een “smoke silver” exemplaar. Dikke GL. Met een schuifdak, gordels achterin, geen stuurbekrachtiging. Toch is ergens mijn Volvo-liefde door dit ding ontstaan.
@powerblue: wij hadden thuis in 92 een rode 440 GL 1.8
@e36m3gt: patsers
@powerblue: hahaha?
Mijn vader had in 1992 zo’n Volvo 440 GL een rode op lpg.. voorheen Golf Diesel dus eerste auto met LPG, wat doet die jodokus met lpg tanken? Hij vergeet af te koppelen loopt naar binnen rekent af em rijd weg.. de hele zijkant lag open als een sardiene blikje.. auto was van de lease en nog geen week oud, is gemaakt en hebben er veel plzier van gehad! Mooie sportieve auto om te zien in die tijd mooi rood met zo’n spoiler achterop… auto jaren later toevallig in me woonplaats tegen gekomen, inmiddels gesloopt! DR-ZN-90
Was het niet Jeremy Clarkson die zei “Men zegt dat er tegenwoordig geen slechte auto’s meer worden gemaakt. En met het uit productie nemen van de Volvo 440 is dat weer een beetje meer waar.”.
@healey: Clarkson heeft natuurlijk ook helemaal niets met pretentieloze auto’s.
En dan de after maket achterklep, waardoor het een station leek. Dat was toch ook een Hollandse uitvinding?
@rrk147: volgens mij werd dat ding ‘spaceback’ genoemd , was inderdaad een ombouw zodat ie eruit zag als een station. Werd door het belgische bedrijf ACT gebouwd . Volvo heeft dit bedrijf destijds aangeklaagd omdat ze niet wilden dat dit verkocht werd , dit verloren ze en zodoende is het toch in de handel verschenen. Werd in nederland verkocht door de firma toncar. Zag er laatst toevallig nog 1 rijden.
@rrk147: staat er toevallig eentje te koop op marktplaats. Was een achterklep van Toncar volgens mij, een Volvo-specialist.
Check de advertentie:
http://link.marktplaats.nl/m1285396102?utm_source=ios_social&utm_medium=social&utm_campaign=socialbuttons&utm_content=app_ios
@tenaci: Oh ja, dat was hem! Dat er ook nog een te koop staat, das ook uniek! Mooi is anders, niet echt Volvo station waardig, daar deze normaal mooier zijn als de sedan.
Ik heb in 2007 in Dresden voor 1.400€ een groene 440 TD van 1995 gekocht. Zwarte lederen bekleding, airco en natuurlijk krokante wielkasten achter alsmede afbladderende daklijsten :-)
Ik heb er met plezier een tijdje kilometers mee gevreten, af en toe een beurtje en hij ging weer. Volgens mij kreeg dat ding niet eens een rode (Duitse) milieusticker maar gewoon géén sticker.
Op een dag werd mijn achterbumper eraf gereden en kreeg ik 1.350€ van de verzekering om de bumper te late maken lol. Niet gedaan maar de auto voor 1.000€ verkocht aan een Oost-Europeaan. Winst op een 440, het kan!
Bijzondere herinneringen aan de Volvo 440…
En met name aan Thijs, een leraar op de MTS-autotechniek in Apeldoorn, die zo’n ding op LPG had en daar wel heel erg blij mee was…
Zo blij dat we dachten dat hij stiekem LPG zat te snuiven… Ben benieuwd of er hier nog mensen zijn die ook van de beste man les hebben gehad en weten waar ik het over heb.
@moveyourmind: was dat niet Thijs van Hardeveld? Helaas nooit echt vast les van gehad maar die leraar was zo gek als een deur.
Sowieso was de school in één woord geweldig!
@tatog: Die was het inderdaad! En inderdaad zo gek als een deur én een goede leraar. Want met al zijn geouwehoer wist hij de les wel leuk te houden en onthield je ook nog wat er uitgelegd werd.
@moveyourmind: ik denk dat je je oude leraar gevonden hebt ?
@joost1990_2: Hahaha, scherp!
Mijn eerste leaseslet, een witte 440 DL met zwarte bumpers. Er viel toen nog niets te kiezen, er werden gewoon 20 dezelfde automobielen aangeschaft, en daar moesten we het mee doen. De 440 was misschien aan de saaie kant maar het ding reed best lekker. Buiten een vroegtijdig overleden dynamo nooit wat mee gehad in 36 maanden tijd.
@snuif: Oh, en we leefden in 1990.
@snuif: mooie tijden waren dat.. zo kwam in dat jaar de Fiat Panda Italia 90 uit.. 1 vd mooiste special editions..!
@snuif: ik denk dat de Autoblog lezers met een bouwjaar van rond 1990 dit item massaal hebben overgeslagen als ik de reacties hier zo lees…
Een Tena Zwedie?
Met veel plezier van 2005 t/m 2011 mee gereden, tot ik moest remmen voor een gek in een Q7 die over een doorgetrokken streep iemand inhaalde en hij van achter total loss werd gebeukt. Drie keer mee naar Spanje gereden, een keer naar Tsjechië. Zeer zuinige cvt, ik reed op de snelweg 1 op 14. Wel veel vervangen in die 60.000 km in 5 jaar: uitlaat + katalysator, ashoezen, stuurkogels, schokbrekers, remblokken, fusiekogels, accu, wielkasten achter, draagarmen rondom en de achteraf ingebouwde motoraandrijving van de ramen voor liet het al snel afweten. Vooral fijn: het zicht rondom en het elektrisch zonnedak. Onhandig: de enorm lange neus, waardoor ik voortdurend tegen paaltjes, bomen en een keer een fietser aantikte.
Begin vorig jaar overwegen er een te kopen als vakantie auto en dan is het net alsof je in een aquarium zit, door het vele glas en de hoge zit. Niet gedaan vanwege de bonkende cvt, altijd een vooraankondiging van een naderende dood.
In genemuiden reed de stadswacht erin . Probeerden onze opgevoerde honda mt s aan te houden. Ze konden ons niet eens bijhouden :)
Het plaatwerk van de spatborden en de voor portieren vind ik nog altijd bijzonder mooi gevormd, daar heeft iemand echt z’n best op gedaan.
440 winner special :-)
Het is tegenwoordig niet meer voor te stellen, maar ik kan me herinneren dat het bij de introductie gezien werd als een moderne auto die er (voor Volvo-begrippen) vlot uitzag. Misschien was dat wel relatief ten opzichte van zijn voorganger, de 340. Dat was destijds al de rijdende definitie van bejaardenmobiel.
In zo auto ben ik mijn rijbewijs kwijtgeraakt en zoeken erna werkte niet. Max 180+ rijden op een parallel weg rijdend naast snelweg een politie in burger inhalen, die bij de eerst volgende afslag achter mij komt en ik denkend: die Opel komt er niet langs!
Mijn broertje heeft m later om een lantaarn gevouwen, hij was zo blij dat ie met windkracht 10 zo hard ging dat de eerste flauwe bocht de auto fataal werdt (en mijn broertjes rug voor de rest van zijn leven). De aanwezige sips heeft veeeel erger doen voorkomen.
Geweldige tijd eigenlijk, de tijd van de met lineaal ontworpen auto’s.
Ja ik heb er ook 1 gehad. Een 440DL 1.7 met sportpakket ( of hoe dat ook heette)
Die van mij was uit 1988/89 (het kenteken begon met XS-**-**) en voorzien van stuurbekrachtiging , kofferklepspoiler en sportievere wieldoppen.
Om te starten moest je de chocke uittrekken. Ik vond het geen onaardige auto en de kleur antraciet grijs zag je toen nog niet zo veel. IK heb hem weggedaan omdat de maandelijkse vaste lasten voor mij te hoog werden ( verzekering, wegenbelasting en brandstofverbruik) Niet verkocht maar als natura betaling overgedaan aan mijn huisbaas als soort van ruil voor 2 maanden huur. Vond ik een goede deal toen. Hij zocht snel een auto en ik was er van af. Een paar weken na de overdracht werd de auto gestolen en is nooit meer teruggevonden.
Mijn beste vriend zijn eerste auto was een 440 1.8i Nordic. Half leder, schuifdak, elektrische ramen, CV met AB etc. Van ’96 en gekocht in ’98. Hij was helemaal Volvo idolaat en is dit nog steeds. Vond het een uiterst comfortabele wagen en de facelift had wel wat weg van een 850 van voren. Alleen roesten als de malle na 5 jaar en het dashboard werd helemaal broos na verloop van jaren. Uiteindelijk heeft hij er 10 jaar in gereden, toen kwam er een S60.
Gaaf artikel over toch wel een bijzondere auto.
https://www.autoscout24.nl/aanbod/volvo-440-1-8i-automaat-spirit-airco-youngtimer-benzine-grijs-4b5a6c8c-203e-4105-ad9b-30a32794e4bf
Al 4 jaar en 111.000km m’n daily driver. Langzamerhand zoek ik iets anders, maar dat is eigenlijk niet omdat ‘ie op is. Distributiriem komt eraan, twee remschijfjes en dan kan ‘ie wel weer een tonnetje. Als iemand interesse heeft ;).
Overigens vind ik het een zeer ondergewaardeerde auto. Zoveel auto’s van 1000 kilo zijn er niet waar je uitgerust uitstapt na een rit naar Zwitserland. Er past altijd meer in dan je denkt, je zit altijd lekkerder dan je verwacht. Het ding valt gewoon op elk vlak mee, ook na jaren ‘ownership’.