Autoblog Garage: Martijn’s grote MINI-update (deel 1)

Het laatste Autoblog Garage artikel over de Outlaw MINI dateert alweer van 4 jaar geleden, dus er is een hoop te vertellen.

We pikken de draad op na de vorige Autoblog Garage update, die alweer van februari 2020 stamt. Kort daarna deed één of ander Chinees virus zijn intrede in dit deel van de wereld, en was iedereen ineens heel veel thuis, had lang haar en reed minder auto.

Covermodel

De in de vorige update aangehaalde fotoshoot was voor het tijdschrift Youngtimer Magazine. Toen ik werd benaderd door Perry en Luuk dacht ik dat ze een grapje maakten, omdat er voor mijn gevoel juist voornamelijk auto’s in het blad verschijnen die grotendeels origineel zijn. Dat klopt ook, maar voor dit artikel waren ze juist op zoek naar iemand die zijn youngtimer níet origineel laat, en daarmee waren ze bij mij aan het juiste adres!

De foto’s door Luuk van Kaathoven vond ik zelf zeer geslaagd, en die mening deelde de redactie met mij, want tot mijn grote verbazing verscheen mijn knutselbolide op de cover van de uitgave van augustus 2020! De rest van het jaar ging voorbij in een soort waas van lang haar, mondkapjes, staafjes in je neus en gelukkig ook wel wat plezierritjes, inclusief een bezoekje aan de fotogenieke Groninger binnenstad.

Klauteren

In de wintermaanden probeer ik de auto altijd een beetje te ontzien, hij staat niet in een afgesloten garage o.i.d., maar rijden over vieze wegen hoeft niet per se. Dat brengt wel een nadeel met zich mee: het originele alarmsysteem slurpt altijd wel een beetje stroom, en als de auto dan een keer langer dan een maand stilstaat weet je wel hoe laat het is… Geen probleem, even een startbooster erop of de accu uit de auto om binnenshuis op te laden en hij loopt weer als een zonnetje.

Alleen begon mijn MINI zijn leven als Cooper-zonder-S, met de accu onder de motorkap. Met de motorombouw verhuisde de accu naar de kofferbak, alleen is de ontgrendeling van de kofferklep elektronisch. Bij de Cooper S zit er een mechanische noodontgrendeling onder de zitting van de achterbank, maar die heeft mijn auto dus niet. Je voelt hem al aankomen: om bij de lege accu te komen, moet je door het interieur. Een klauterpartij die een stuk uitdagender wordt als je de auto voorzien hebt van vaste schaalstoelen, een rolbeugel en een achterste veerpootbrug.

Banden

Hoewel de banden nog genoeg profiel hadden, kon ik wel merken dat na een paar jaar het mooiste er wel vanaf was. Helaas is het aanbod aan sportieve ‘normale’ banden in 16 inch nogal beperkt, dus bestond mijn keuze uit een wat degelijkere gewone band, of een juist extra sportieve semislick. Het is voor mij echt een plezierauto die ik niet dagelijks nodig heb, dus werd het een semislick, in de vorm van Toyo PROXES R888R.

Een zeer stijve wang, lekker zacht rubber, stoere looks en een heleboel extra afrolgeluid. Vooral bij buitentemperaturen boven de 20 graden voelt het echt alsof er kauwgom om de velgen zit, en kun je bijvoorbeeld T-splitsingen nemen met snelheden die direct een schaterlachende bestuurder opleveren. Ook de eigenschappen op nat wegdek vielen me mee, door het zachte rubber is het vrij goed te doen om er een beetje temperatuur in te krijgen. Bij koud en nat voelt het een beetje alsof je met goedkope APK-special-banden rijdt, maar het is weer niet zo erg als zomerbanden in de sneeuw.

Remmen

Over de remmen heb ik weinig te klagen, klauwen van een R56 S, staalomvlochten leidingen, Brembo HC remschijven en een hoofdremcilinder van een BMW Z4M zorgen voor prima vertraging, maar de remblokken lieten wat te wensen over. Op zich voldeden de gemonteerde Carbotech XP8 prima qua vertraging en dosering, maar voor straatgebruik waren ze net iets te heftig qua bijgeluiden en reactie voordat ze opgewarmd waren.

Gelukkig stond op dat moment de Japanse Yen vrij gunstig, dus bestelde ik een setje Endless MX72 remblokken, die mijn maatje Kevin voor me monteerde. De blokken waren alsnog stevig aan de prijs, maar doen echt precies wat je voor een vlotte straatauto verwacht: goed remmen als ze koud zijn, nog beter remmen als ze warm zijn, relatief weinig remstof produceren, geen bijgeluiden maken, etc. Een aanrader!

Spotlights

Tijdens een fraaie zomerdag van dat jaar filmde ik met Wouter een rijtest van de Morgan Plus Six, een hilarische auto door de combinatie van relatief lichte Engelse roadster met veel te potente BMW B58-motor. Ik raakte ook wel geïnspireerd door de looks, en dan met name de Cibie-spotlights voor op de auto. Ook bij MINI’s zie je vaak spotlights (ik had ze zelf eerder ook) maar dan meestal weer niet bij de wat sportiever gestijlde exemplaren.

Dus een setje Wipac-lampen besteld, een bekend merk in de MINI-wereld, en met behulp van de speciale beugels voor op de auto geknutseld. Dit keer wel de bijbehorende afdekkappen erop gemonteerd, en de lampen zelf van een laag zwarte Plastidip voorzien, aangezien ze de vorige keer na één winter al verroest waren.

Ik vind het zelf wel een stoere look, maar tot mijn verbazing reageren vooral non-autoliefhebbers een stuk enthousiaster op de auto. De oudere overbuurvrouw, de fietsers op de Veluwe, de bezoekers van een terras… kennelijk oogt de auto er toch wat sympathieker door!

Onderstel

Door de jaren heen had ik al van alles aan het onderstel aangepast, maar de wens was toch nog altijd om de ouwe trouwe KW V1 schroefset te vervangen door iets mooiers. 2021 was ook mijn tienjarig jubileum met de auto, en dat kun je het beste vieren met een mooi cadeau.

Dus mijn grote vriend Coen van AST Suspension aan zijn mouw getrokken, want die vroeg me al jaren wanneer ik nou ging upgraden. AST is een Nederlandse onderstellenfabrikant, uit het Brabantse Valkenswaard, die alles in-huis maken. Dat zorgt er onder andere voor dat ze snel kunnen schakelen en goed zicht hebben op de kwaliteit van alle onderdelen. Het AST-onderstel onder mijn BMW doet al meer dan 100.000 kilometer probleemloos zijn werk, dus ook met mijn vertrouwen in deze producten zit het wel goed.

Nou hebben ze bij AST nogal wat keuze, dus samen in overleg gegaan. Ik heb niet direct circuit-ambities met deze auto, maar van de andere kant verwacht ik wel heel lang met dit onderstel te gaan doen, en mijn favoriete kill is overkill. Dus werd het de mooiste set die ze aanbieden, een AST 5300, met externe reservoirs, en dan ook nog met camberplates voor de voorzijde, uniball topmounts voor de achterzijde, aangepaste veren voor mijn gebruik en alle accessoires om het geheel mooi op de auto te kunnen monteren.

Dit is een zogenaamde drieweg instelbare set, met los te regelen uitgaande en ingaande slag, waarbij die laatste ook nog weer apart te regelen is voor hoge en lage snelheid. Dat is dan overigens niet de snelheid van de auto, maar de snelheid waarmee de zuiger in de demper beweegt. In een notendop: lage snelheid kun je zien als de dingen die je als bestuurder doet, dus remmen, accelereren en sturen, hoge snelheid is de invloed van de ondergrond, dus hobbels en kuilen in het wegdek. Over hobbels en kuilen gesproken: de externe reservoirs hebben als extra voordeel dat er meer olie in het complete systeem zit, waardoor harde stoten beter geabsorbeerd kunnen worden, en de olie minder snel warm wordt.

1202 Automotive

Enige tijd later werd de door AST gebouwde set bij mij thuis bezorgd, en in de berging lagen al jarenlang een stel aluminium achterste draagarmen van een MINI R56, maar nu moest het geheel nog onder de auto gemonteerd worden. Nou draaien veel garages hun hand niet om voor het monteren van een schroefset, maar ik had al wel bedacht dat hier wat meer maatwerk bij zou komen kijken.

Gelukkig bleek dat Roel (van het ter ziele gegane GoGarage37) net zo gevoelig is voor MINI-verslaving als dat ik het ben, en begon hij een nieuwe garage in de regio onder de naam 1202 Automotive. Roel weet wel raad met langlopende projecten, dus ging mijn auto een tijdje uit logeren in De Kwakel.

Project Creep

Het onderstel en de aluminium draagarmen zaten al vlot onder de auto, maar met name het netjes afwerken van de externe reservoirs had nogal wat voeten in de aarde. Aan de voorzijde zitten ze in de ruimte bij het schutbord waar ook de ABS-pomp en het remvloeistofreservoir zitten, met beugeltjes van AST zelf. Aan de achterzijde zitten de reservoirs aan de rolbeugel, op Ali Express (jaja) kon ik aluminium beugeltjes vinden die precies de juiste diameter hadden voor zowel het reservoir als de buizen van de rolbeugel. Ook de verstelling van de uitgaande slag, die aan de achterzijde bovenop de demper zit, werd verlengd naar binnen, zodat je alleen maar de kofferklep open hoeft te doen om alles in te stellen.

Daarnaast was ik natuurlijk weer slachtoffer van allerlei zelfverzonnen ‘project creep’, onder het mom van “nu we toch bezig zijn”. Zo bestelde ik bij Chico van CM Customs een set rode veiligheidsgordel, en omdat voor het monteren daarvan de complete achterpanelen én de rolbeugel er wéér uit moesten (sorry Roel!), konden er ook meteen wel nieuwe achterspeakers met wat isolatie gemonteerd worden.

Ik ben niet echt van team “ik luister alleen maar naar de motor”, dus voor mij hoort een lekker muziekje op z’n tijd wel bij een leuke plezierrit. De speakers in de portieren verving ik al eens door een composet van Focal, en de bijpassende 6×9’s vonden hun intrek in de achterpanelen. Voor wat ondersteuning in het lage gebied was mijn wens al heel lang een actieve subwoofer, dus die moest er nu ook maar eens komen in de vorm van een exemplaar van Audison. Voor de afwerking van het interieur kreeg 1202 Automotive van mij een volledig creatieve vrijbrief, en nog altijd ben ik superblij met het fraaie resultaat. Als bonus monteerden ze ook meteen een mechanische noodontgrendeling voor de kofferklep, zodat ik nooit meer achterin hoef te klimmen, samen met een snelkoppeling op de accupool om deze makkelijk los te koppelen als de auto wat langer stilstaat.

In die periode waren we een paar keer op bezoek bij Brian van Brian’s Custom Audio, en behalve dat die hele mooie dingen maakt, is het ook een enorme audionerd in de beste zin van het woord. Ik greep mijn kans om honderduit te vragen over alle mogelijke manieren om tot een goed resultaat te komen, en dat leverde een hoop advies op. Belangrijkste is wel dat ik nog een keer een DSP monteer, of in ieder geval een radio waarbij je de vertraging per kanaal kunt instellen. Nou zijn dat soort radio’s wel in enkel-DIN te vinden van onder andere Pioneer, Alpine en Kenwood, maar misschien dat ik nog een keer de middenconsole verbouw en meteen een dubbel-DIN-exemplaar met Carplay installeer.

Wielen

De nieuwe schroefset bracht wel een nadeel met zich mee: de vrij brede Toyo R888R banden eisten eigenlijk dezelfde ruimte op die de lineaire veren van het AST-onderstel wilden innemen. Er was nog net een klein beetje ruimte tussen de twee, maar het hield niet over. Nou zou je dat kunnen oplossen met een kleine spacer, maar de exemplaren van 5mm hebben geen centrering, wat weer onbalans met zich mee kan brengen, iets dat ik niet wil op een auto waarbij je dat soort dingen erg goed voelt.

Nou zou ik wielen met een lagere ET kunnen monteren, maar aan de achterkant wilde ik eigenlijk niets veranderen qua breedte. Nou zie je bijvoorbeeld Japanse straatracers ook vaak zo rondrijden, en ook race-911’s uit de vroege jaren ‘70 monteerden op de achteras brede Minilite’s, omdat er geen Fuchs-velgen breder dan 7 inch te krijgen waren. De huidige wielen waren ET35, dus zocht ik iets rond de ET30, maar dan wel nog steeds in 7 inch breedte.

Die bleken lastig te vinden, maarrrr… spacers van 11mm zijn er wél met centrering, dus die in combinatie met een velg van ET40 zou ook nog kunnen, effectief kom je dan op ET29. Velgen met die afmetingen vond ik in de vorm van Rota Slipstream, een ekte tunerboi-lieveling door de jaren heen. Meer dan een beetje geïnspireerd op de Desmond Regamaster of eigenlijk Spoon SW388, maar wel met ongeveer hetzelfde gewicht en vorm qua velgrand als de achterwielen. Wel alle vier de wielen in dezelfde kleur brons laten coaten, want het moet wel nog een beetje kloppen in mijn hoofd.

Stuurpomp

Samen met Wouter zou ik een gave Lancia Delta Integrale gaan filmen bij Spaarnwoude, maar ik was wat aan de vroege kant. Gelukkig had ik de MINI meegenomen, dus ik besloot een sportieve verkenningsronde te doen, waar die omgeving zich op een rustige dag best aardig voor leent. Terwijl de auto wat stond na te tikken en pingen hoorde ik echter een ongewenst extra geluid in de vorm van de stuurpomp. De MINI heeft een elektromechanische stuurbekrachtiging, waarbij een elektrische pomp het hydraulische systeem van druk voorziet.

Die pomp is niet helemaal ongevoelig voor storingen, het eerste exemplaar viel uit onder het rijden dankzij een gecorrodeerde en afgebroken stekker, dit exemplaar bleef lopen met het contact uit. Snel de accupool loskoppelen luidt dan het devies, anders eindigt het verhaal met een lege accu óf een uitgebrande auto. Dit keer bij 1202 Automotive een gereviseerd exemplaar laten monteren, en het lijkt erop dat die zelfs een beetje stiller is dan de vorige twee exemplaren.

Conclusie

En zo reed ik de zomer van 2022 door, met mijn nieuwe onderstel en beter dan ooit klinkende hitjes uit de luidsprekers. Het onderstel bleek zoals verwacht een enorme upgrade, maar al die instelmogelijkheden brengen ook een enorme leercurve met zich mee… Nou ben ik gelukkig een behoorlijke nerd voor dat soort dingen, maar geloof me als ik zeg dat er heel wat uurtjes zelfstudie in verdwenen zijn! En nu? Nou, in het vorige artikel haalde ik al aan dat er een langgekoesterde wens voor een permanentere verbinding tussen de aangedreven wielen is, dus daarover binnenkort meer!