Auto’s die meerdere facelifts kregen: nog meer voorbeelden

Auto’s die het zo lang volhielden dat ze meerdere facelifts kregen, we hebben nog een paar voorbeelden.

Een tijdje geleden hadden we het over auto’s die aan één facelift niet genoeg hadden. Voor uiteenlopende redenen had een fabrikant het nodig om een model maximaal uit te persen zonder een compleet nieuwe generatie ervan te maken.

Auto’s met meerdere facelifts: deel 2

En bij die selectie auto’s blijft het uiteraard niet. Suggesties vliegen je dan altijd om de oren. Vandaar dat een deel twee van die lijst makkelijk gevuld is met nog een selectie toppers. Een willekeurige selectie en soms blijft het niet eens bij twee facelifts. We nemen ze met je door!

Aston Martin Vantage

Een terugkerend thema waar veel van de auto’s in deze lijst mee te maken hebben: één hele subtiele facelift, daarna een ingrijpende. Neem de Aston Martin Vantage uit 2018. De nieuwste Vantage was radicaal anders dan zijn voorganger, met name omdat de 4.7 liter V8 van Aston werd vervangen door de 4.0 liter Biturbo V8 van AMG. Ook qua styling werd de Vantage een stuk anders en dat merkte je vooral vooraan. In plaats van de welbekende Aston-grille zit er voorin de Vantage een gapend gat wat nog maar op subtiele wijze iets te maken heeft met Aston.

Dat kan anders en werd anders bij de Roadster in 2019. De grille is in principe hetzelfde, maar gooit de omlijsting overboord en laat de bumper doorlopen onder de grille door. Dit was eerst een manier om de Roadster te onderscheiden van de coupé, maar werd later als optie toegevoegd aan de coupé. Een soort facelift, al kon je het origineel van de coupé ook nog bestellen.

Over ‘een soort facelift’ gesproken, Aston Martin zal je willen geloven dat de hagelnieuwe Vantage uit 2024 helemaal geen facelift is. En zo van voren is ‘ie inderdaad heel anders. Maar en profil en van achter is ‘ie vrijwel identiek aan de versie uit 2018. Een mooie technische update, maar nog steeds een facelift.

Audi A3 (Typ. 8P)

Nadat de eerste Audi A3 bewees dat een kleine hatchback van Audi een goed idee was, moest de tweede generatie (8P) het overnemen in 2003. Op veel fronten was de tweede A3 vergelijkbaar, maar dan iets strakker getekend volgens de designtaal van de tweede Audi A8. Om te weten hoe dit model past bij auto’s met meerdere facelifts, moeten we ons specifiek richten op de driedeurs hatchback.

Daarmee nam de Audi A3 ook iets over van de A8. Op beide modellen valt in de eerste versie te zien dat het bijzonder gevormde grillestuk al aanwezig is, alleen gespleten wordt door het stuk plaatwerk waar het kenteken zit. In 2004 kwam de A3 er als vijfdeurs Sportback en besloot Audi om de grille te ‘omcirkelen’ met een chroom stuk en het één groot zwart stuk te maken. Oftewel: de single frame grille die we kennen en gewend zijn inmiddels. Er was nooit een A3 Sportback zonder single frame, maar Audi voerde deze nieuwe grille wel door naar de A3 hatchback in 2005. Een hele milde facelift die verder weinig veranderde aan de auto.

Bekender is de tweede facelift, de ‘Typ. 8PA’. Toen was de grille juist het enige aan de voorkant wat vrijwel hetzelfde bleef. Om de A3 ietsje te moderniseren, kwamen er nieuwe koplampen met Audi’s toen hagelnieuwe LED-dagrijverlichting. Ook aan de achterkant kwamen nieuwe lichtunits. De Sportback werd eveneens vernieuwd en ook werden de cabriolet en RS 3 aan het arsenaal toegevoegd. Maar de driedeurs hatch is het enige model dat twee keer optisch vernieuwd is.

Ferrari Testarossa / 512 TR / F512M

Eentje uit de reacties, maar een perfect voorbeeld van auto’s die meerdere facelifts kregen. De Ferrari Testarossa kennen we allemaal als dé Ferrari uit de jaren ’80. Hoekig, iconische luchtinlaten aan de zijkant, klapkoplampen: helemaal Miami Vice. Achterin lag een vijf liter grote twaalfcilinder boxermotor met 390 pk.

In de jaren ’90 wilde Ferrari de Testarossa nog even doortrekken naar het nieuwe decennium, maar niet volledig vervangen. De oplossing werd gevonden in een facelift, al vond Ferrari het radicaal genoeg om de auto van naam te veranderen. 512 TR, slaand op de motorgrootte en het aantal cilinders en TR voor Testa Rossa. De klapkoplampen bleven, maar de voorbumper inclusief koplampen werden compleet anders, hij kreeg nieuwe velgen en meegespoten bumpers. En ietsje meer pit uit de motor: 428 pk dit keer.

Volgens vele Ferrari-fanaten had het merk uit Maranello het daarbij mogen laten, want de F512M uit 1994 staat niet te boek als de beste evolutie van dit platform. Alweer een nieuwe naam, 512 bleef maar dit keer met de M van Modificata. Optisch kreeg je nog een keer nieuwe velgen en bumpers die meer deden denken aan de gloednieuwe F355. Aan de achterkant dit keer ook een forse wijziging: dubbele ronde achterlichten. Oh ja: en de klapkoplampen werden verwijderd ten faveure van glazen lenzen die in de lijn van de voorklep liggen. Is er ook goed nieuws? Ja, Ferrari wist nogmaals het vermogen van de twaalfcilinder op te hogen naar 441 pk.

Lexus LS (XF40)

In de vorige editie van deze lijst stonden initieel de eerste vier iteraties van de Lexus LS als auto’s met meerdere facelifts. Ondanks de flinke veranderingen was van 1989 tot en met 2005 die hoekige jaren ’90-vorm te herkennen. Sindsdien is mij dankzij een orakel der autokennis ten gehore gekomen dat het officieel gaat om twee generaties en twee facelifts. Kijk, wat een automerk daar zelf van vindt is een slager die zijn eigen vlees keurt, want ‘nieuwe generatie’ klinkt sexyer dan ‘facelift’. Maar zelfs de proporties waren anders bij de nieuweling uit 2000. Dus bij deze rechtgezet: dit zijn niet drie facelifts.

Grappig genoeg kun je wel een Lexus LS in deze lijst zetten, maar dan de ‘XF40’ die in 2006 debuteerde. Deze bespraken we recent nog toen we de TMG Sports 650 aan je voorstelden. De nieuwe generatie Lexus LS gooide het hoekige design overboord en werd een snaarstrakke, statige grote sedan. Eigenlijk heel houdbaar.

Vandaar dat de eerste facelift in 2009 erg subtiel was. De Lexus LS kreeg een iets andere grille en de indeling van de voorbumper was iets anders. De update had vooral zin omdat Lexus de F-Sport introduceerde, een versie van de LS met sportpretenties zonder een dikkere motor te krijgen. Je kent het wel. Niet dat het nodig was, want de Lexus LS 600h had die enorm dikke 5.0 liter V8.

In 2013 was er ruimte voor een grotere update en het lijkt een beetje op wat Audi deed met de A3. Met een beetje fantasie was de spindle-grille van Lexus al te herkennen in de pre-facelift, maar vanaf de facelift werd deze grote grille meer geaccentueerd met een zwart paneel en een chromen rand. Ook de hockeystickvormige dagrijverlichting die Lexus als signatuur zou gebruiken debuteerde op de laatste facelift van de derde LS.

Mercedes SL-Klasse (R230)

Een wat bekender voorbeeld qua auto’s met meerdere facelifts: de Mercedes SL uit de jaren ’00. Het begon als een perfecte evolutie van de designtaal die Mercedes aan het gebruiken was. Veel rondingen, dubbele rondjes als koplampen (al zaten deze op de SL samen in één unit) en het was een erg fraaie roadster, of je de kap nou dicht of open had.

Dat moet je niet willen veranderen en dat deed Mercedes dan ook vrijwel niet. Een technische update uit 2005 veranderde aan het uiterlijk vrij weinig. Je kan deze enkel herkennen aan de nieuwe voorbumper, andere spijlen in de grille, nieuwe velgen en witte knipperlichtlenzen in de achterlichten.

In 2009 was er nogmaals tijd voor een update aan de SL R230, wat aan de voorkant goed merkbaar was. De roadster kreeg nu een hele andere voorbumper om in lijn te vallen met de nieuwe designtaal van Mercedes, evenals een grotere grille met één horizontale balk. En de koplampen deden afstand van die dubbele rondjes, maar werden nu een soort L-vorm.

Leuk feitje nu we toch bezig zijn: je kent de SL65 AMG Black Series als extreme versie van die laatste facelift, maar deze was al langer in ontwikkeling (met dank aan HWA) en kwam er dus bijna als pre-facelift op basis van de versie uit 2005. Met verder dezelfde bodykit en motor. Hoe een facelift toch meer invloed heeft dan je soms denkt.

Mitsubishi ASX (GA)

Auto’s met meerdere facelifts, ja, daar zijn dus veel voorbeelden van. Maar hoe ver kan je gaan? Mitsubishi doet het even voor. Ontmoet de ASX, een afkorting voor Active Sports Crossover. Daar ging het al mis, zouden we nu met terugwerkende kracht zeggen. Deze middelgrote Mitsubishi-crossover werd samen ontwikkeld met PSA en kwam dus ook als Citroën C4 Aircross en Peugeot 4008 op de markt, al kregen wij alleen de ASX en C4. En die C4 flopte nogal, want die was zo Frans als sushi in Parijs. Nee, dat platform was vooral erg Mitsubishi en dus zag men de ASX wel zitten. Ook paste deze in 2010 helemaal bij het design wat Mitsubishi voerde, met een trapeziumvormige grille à la Lancer (met weer zo’n single frame-idee), en scherpe koplampen.

Toch herzag Mitsubishi in 2012 de ASX al heel subtiel. Ze deden een soort omgekeerde Audi: de grote grille kreeg een carrosseriekleurig stuk in het midden waar het kenteken zit. Ook werd de bumper herzien om dagrijverlichting naast de mistlampen te plaatsen.

Slechts twee jaar later was het nogmaals tijd om de ASX te herzien. Om de Dynamic Shield-designtaal van Mitsubishi zo goedkoop mogelijk toe te voegen, werd gespeeld met zwart plastic om de illusie te geven dat het allemaal nieuw is. De grille is nu net als het origineel weer één stuk en met chromen accentlijntjes vanuit de koplampen moet het front veel moderner ogen. Kijk je echter naar de koplampen, sluitnaden en voorschermen, dan valt op dat enkel de bumper hertekend is.

Dat is alweer de derde iteratie. De vierde iteratie uit 2018 is vooral voor liefhebbers van het spelletje ‘zoek de verschillen’. Het zijn er twee. Vanuit het logo komen twee extra chromen lijntjes richting de koplampen en naast de mistlampen zitten wederom twee verticale lichtstrips als dagrijverlichting. Het is zo subtiel dat je het nauwelijks een facelift kan noemen, maar we nemen hem toch even mee.

Is het dan klaar? Nee, zeker niet. De vijfde(!) vernieuwing in de Mitsubishi ASX uit 2019 is eindelijk eens zeer grondig. Het Dynamic Shield evolueerde tot wat we nu kennen met auto’s als de Eclipse Cross en Outlander, met een soort V-vormige grille- en koplampenstructuur en de secundaire verlichting prominent in de bumper. Hiervoor moest de ASX voor het eerst écht op de schop, met een volledig nieuwe motorkap, voorschermen, voorbumper en koplampen. Je herkent het origineel bijna niet meer terug.

Nissan GT-R (R35)

We blijven even in Japan, maar wel voor wat leuker spul. Om de Nissan Skyline GT-R (R34) op te volgen kwam Nissan in 2007 met een hypermoderne nieuwe sportwagen. Die gelijk het aan de stok kreeg met de gevestigde orde door de Porsche 911 Turbo zoek te rijden op de Nürburgring. Dit met dank aan zeer doordachte ontwikkeling door de Japanners, zoals een onbekend systeemvermogen (wijkt af bij elke motor omdat deze handgebouwd is, aldus Nissan), banden gevuld met stikstof en allerlei soorten telemetrie ontwikkeld door de mensen van Gran Turismo. Overigens weten we nu dat het geclaimde vermogen van Nissan origineel zo’n 485 pk was.

In 2010 kwam de eerste ‘evolutie’ van de Nissan GT-R met dank aan nieuwe versie en een geüpdatet vermogen naar 552 pk. Dat combineerde Nissan met een subtiel vernieuwd uiterlijk, waar de ‘ribbels’ onder de koplampen nu de dagrijverlichting huisvesten.

In 2017 was het nogmaals tijd voor een vernieuwing en dit keer was de vernieuwing ook ietsje groter voor de Nissan GT-R. Nieuwe koplampen, nieuwe voorbumper en grille, nieuwe velgen en ook aan de achterkant en in het interieur dit keer flinke veranderingen. Ook perste de 3.8 liter grote V6 er nu 570 pk uit. Als Nismo-versie zelfs 600 stuks!

In 2023 nam Europa afscheid van de Nissan GT-R, maar de VS en Japan lustten er wel pap van. Vandaar dat er nog één facelift kwam met een nogmaals hertekende bumper, dit keer met kleine LED-lampjes aan weerszijden. Ook hier weer een omgekeerde Audi: de grille die al de hele levensspanne van de GT-R een groot zwart stuk is, wordt nu in tweeën gedeeld middels een stuk meegespoten plaatwerk.

Peugeot 206 (T1)

Dan twee auto’s waar we het al eens over hebben gehad, maar perfect passen in het rijtje met meerdere facelifts. De Peugeot 206, die nog steeds gebouwd wordt. Waarvoor de auto wel allerlei tijdige veranderingen doorstond. De eerste evolutie van de auto was de 206 die we kennen als 205-opvolger. Hoekig design werd ingeruild voor hagelnieuw rond design en stiekem het begin van de grote-bek-Peugeots van de jaren ’00. In Europa een grote hit en een auto die het succes van de 205 prima kon opvolgen.

De eerste facelift was subtiel maar zeer effectief. Meer onderdelen meegespoten in de carrosseriekleur, heldere glaasjes in de koplampen, achterlichten met iets modernere verlichtingsvormen en daar bleef het bij. Genoeg om de 206 een leven te gunnen van 1998 tot 2005.

En toen gebeurde iets geks. Wij kregen als opvolger van de 206 de 207, een auto die iets ‘volwassener’ werd. In groeimarkten was dat veel te duur en werd de 207 (die aldaar ook echt 207 heette) een 206 met de designtaal van de nieuweling. Aan de voorkant kan deze met zijn 207-koplampen en voorbumper je nog foppen, maar qua vormgeving en achterkant is het snel duidelijk dat dit een opgepepte 206 is. Vandaar dat deze variant naar Europa kwam als 206+.

Eén groeimarkt die echt geen genoeg kreeg van de 206 was Iran. Onder IKCO (Iran Khodro) werd de 206 in zijn standaardvorm nog doorgebouwd, maar ook een stevig gefacelifte 206+ kwam in de vorm van de 207i. Met wederom herziene verlichting en een iets vernieuwd interieur, maar nog steeds op basis van de Peugeot 206 uit 1998. Helaas mogen we momenteel even niet zonder een Iraans IP op de website van IKCO kijken, maar zoals het meest recent nog bekend was zijn al deze varianten van de 206 nog te koop in Iran.

Renault Clio (CB)

Ook de Renault Clio II hebben we al eens behandeld als onsterfelijke auto, maar dat betekent ook dat hij past bij auto’s met meerdere facelifts. Het doet wat denken aan de Mitsubishi ASX. Het begin kennen we allemaal: naast de iconische Twingo doet Patrick LeQuement ook de nieuwe Clio en het is een stuk minder recht-toe-recht-aan dan zijn voorganger.

De in 1998 gepresenteerde ‘Phase I’ van de Clio houdt het vol tot 2001, wanneer hij afgelost wordt door de flink herziene Phase II. In technisch opzicht vergelijkbaar, maar met een flink veranderd uiterlijk. Vooral gekenmerkt door de grote, driehoekige koplampen.

Onofficieel was er nog één facelift in 2005, toen kregen twee uitzwaaiversies van de Clio II volledig meegespoten bumpers. Een echte facelift kwam een jaar later met de Clio Campus. Deze is te herkennen aan gladde bumpers (zonder aparte stootstukken) en achter het kenteken dat verhuisde van kofferbak naar bumper.

De Campus was dus al de facelift van een facelift, en wat doe je dan? Die facelift je. Overigens gebeurde dit in 2009, toen wij al gedag hadden gezegd tegen de Clio II. In Frankrijk werd deze gefacelifte Campus met doorlopende grille en iets anders getekende voorbumper nog tot en met 2012 verkocht.

In Latijns-Amerika was de Clio II nog altijd een hit middels zijn eenvoud, waar hij nog één keer een zeer forse facelift kreeg en nu Clio Mio heette. De algehele vormgeving is nog herkenbaar, maar verder was vrijwel alles anders. Zelfs de kofferbak en motorkap zijn anders, evenals alle verlichting. ‘Leuk’ feitje: deze evolutie uit 2012 had een groot vak bovenop het dashboard, waar in 2001 in Europa al geen ruimte voor was omdat de passagiersairbag daar zat. Oftewel: één van de manieren om de Clio Mio zo goedkoop mogelijk te maken was besparen op veiligheid.

Volkswagen Sharan (Typ. 7M)

De Volkswagen Sharan was de juiste auto op het juiste moment. Door hem samen te ontwikkelen met zowel Ford als SEAT (als Galaxy en Alhambra), konden kosten bespaard worden. Dat maakte deze lel van een MPV nog eens betaalbaar voor families die het nodig hadden. De bijzondere ronde vormgeving was ook nog eens bijzonder voor zijn tijd. Oh ja, en de VR6 paste voorin. Ook niet onbelangrijk.

De eerste flinke verandering voor de Sharan vond plaats in 2000. En dat was best ingrijpend, want de hele voor- en achterkant werden gewijzigd, evenals het dashboard. Het gaf de Sharan (en de Alhambra en Galaxy ook) ineens een heel ander en modern aanzicht.

Toch was er nog ruimte voor één verandering en deze omvatte de Alhambra en Sharan in 2006 (de Galaxy werd toen uit productie gehaald en vervangen door Fords eigen product). Bij de Alhambra moet je écht goed zoeken en aan de voorkant van de Sharan is het ook niet overduidelijk. Alleen de spiegels, geleend van de Golf V en Passat vallen op. Toch kan je zien hoe weinig Volkswagen wilde uitgeven, want waar het knipperlicht in het zijscherm zat, zit nu een badge. Een nieuw voorscherm ontwikkelen was dus te duur.

Tenminste, zou je denken. Er was namelijk wel ruimte voor een vrij fors veranderde achterkant. De Sharan had twee units in het plaatwerk die middels een heckblende doorliepen naar het nummerbord. Deze werd in 2006 achterwege gelaten voor een stuk gelakt plaatwerk, met nieuwe achterlichtunits die het gevoel van de achterlichten van een Golf V of Passat moeten oproepen.

Volvo S90

Dan het laatste voorbeeld van auto’s met meerdere facelifts en wel omdat hij vrij recent is. De Volvo S90 uit 2016 is een ijzersterk design: het is een erg fraaie sedan. Herkenbaar front met de ‘Thor’-designtaal, mooi en simpel lijnenspel: gewoon gaaf. Niet echt nodig om dat te vernieuwen, toch?

Ja en nee. Volvo vond het toch nodig om de S90 ietwat te herzien in 2020, maar aan de voorzijde veranderde bijna niks. Nee, er veranderde gewoon helemaal niks. De veranderingen waren technisch en aan de achterkant: de lichtunits werden nu gewijzigd om meer LED-functionaliteit te hebben.

De laatste facelift van de Volvo S90 werd recent getoond en moet de auto nog heel even houdbaar houden om naast de volledig elektrische ES90 verkocht te worden. De basis blijft hetzelfde en herkenbaar, maar dan met een volledig vernieuwde voor- en achterkant. Het is allemaal in dezelfde geest, maar subtiel vernieuwd.

Om toch even de achterkanten ook vergeleken te hebben, daar worden de veranderingen tussen versie één en twee het duidelijkst. Toch veranderde hier de derde versie ook weer flink, met nieuwe lichtunits en het kenteken nu tussen de achterlichten.