Chevrolet Camaro Z/28: informatie en achtergrond special

Alles wat je wilde weten over de Chevrolet Camaro SS van de vierde generatie. Je leest het hier, op Autoblog.

Cock Robin: The Promise You Made. Die Hard with A Vengeance. Nike Air Max Classics. Amstel Bier uit een flesje, het over-buurmeisje met een navelpiercing, Nathan Rutjes. Allemaal een tikkeltje fout en toch onbetwist briljant. De Chevrolet Camaro past daarin.

De Ford Mustang en Chevrolet Camaro zijn elkaars rechtstreekse concurrenten. Sterker nog, de Camaro kwam als reactie op de eerste generatie Mustang. In de tussentijd was het altijd een titanenstrijd tussen de Chevy of de Ford.

Mustang

Maar Ford begon ijzersterk om vervolgens in te zakken. De eerste Mustang was geniaal, de tweede generatie was bijna treurig te noemen. Niet zozeer vanwege de verkrijgbare viercilinders, maar vanwege het feit dat er viercilinders waren die sneller waren dan de achtcilinder modellen. Ford had het niet helemaal op een rijtje. De derde generatie Mustang was een stap in de goede richting. De fox-body heeft zeker zijn charmes. Maar dat is meer omdat het een onopvallend model is. Dat mag niet voor een auto waarbij de motor, het uiterlijk en de lage prijs centraal staan.

Camaro

Ford had het dus even moeilijk. Dermate moeilijk zelfs dat er werd overwogen om de Fox-body te vervangen voor de Ford Probe. Ja, zo slecht ging het met de creatieve breinen in Dearborn. Niets van dat alles met Chevrolet. In de jaren ’80 was je namelijk Dé Man in een Chevrolet Camaro. De Camaro was lang, laag en breed.

De Camaro is een zogenaamde ‘F-Body’-auto. De F-Body was een platform waar de Chevrolet Camaro en de bijna identieke Pontiac Firebird op stonden. In feite was het een lichtere en compactere variant van het ‘GM-X’-platform. De GM-X producten van General Motors waren middelgrote sedans als de Chevrolet Nova en Buick Skylark. De eerste drie generaties Chevrolet Camaro stonden op een F-Body of een evolutie daarvan.

Recept

Voor de jaren ’90 wordt de technische basis nog een keer herzien om er nog een goede 10 jaar tegen aan te kunnen. Nu zijn verfijning, luxe, technische noviteiten en comfort zeker geen zaken waarom men een Chevrolet Camaro kocht. Sterker nog, in feite zijn er drie zeer goede redenen:

1. Een indrukwekkend en spectaculair design
2. Krachtige motoren
3. Een zeer lage prijs

En dat was het! Al het andere was een bijkomstigheid. In principe is deze combinatie een garantie voor succes. Met name in de Verenigde Staten. Want we duiken er uiteraard dieper op in, maar de Camaro heeft een bijzonder spectaculair koetswerk, de motoren zijn zonder uitzondering dik en de Camaro was echt spotgoedkoop.

Generation IV

Voor de vierde generatie wordt het platform weliswaar herzien, maar niet compleet vernieuwd. Dat betekende een achterstand van zo’n 10 jaar op de concurrentie. Aangezien Ford nog de stokoude Mustang Fox Body levert, maakt dat niet zoveel uit. De Camaro was werd ontworpen door John Cafaro van GM. Later mag zijn ondergeschikte collega Charles Jordan het werk afmaken.

Het resultaat is een zeer bijzonder koetswerk. De Camaro was bijna te lang voor zijn chassis. Om een idee te krijgen, de Camaro is 4,91 meter lang. Dat was bijna net zolang als een korte BMW 7 Serie (E38), terwijl Camaro prijstechnisch een paar klassen lager gepositioneerd was. Een groot verschil met vorige generatie was de geboorteplaats. De derde generatie werd nog gemaakt in Californië, zijn opvolger was Canadees. Bijzonder was de combinatie van staal en een combinatie van polyester en glasvezel voor het dak, de achterklep, deuren en achterzijde met spoiler.

Stokoude L32 V6

Het grote genieten begon met een 3.4 liter V6. Dit was nog een stokoude L32 V6 met gietijzeren blok én een gietijzeren kop. Er was een centrale nokkenas die twaalf kleppen in totaal bediende. U begrijpt: zo simpel mogelijk. Het vermogen was dan ook niet indrukwekkend. Bij 4.600 toeren stond er 160 pk paraat en van 3.600 toeren leverde het blok zij maximale koppel van 271 nm. Standaard werd de Chevrolet Camaro V6 geleverd met een handgeschakelde vijfbak (want sportief), optioneel was de 4L60 automaat leverbaar.

De V6 was de zogenaamde ‘High-School’ sportauto. Deze kreeg je van je ouders als je 16 werd. In Nederland betaalde je voor dit soort wagens al gauw 70 mille in guldens, maar in Amerika zo’n 20.000 dollar, inclusief fabrieksgarantie. Nogmaals, het waren heel goedkope auto’s en kijk eens waarmee je kwam voorrijden!

Camaro Z28

Ondanks dat je de V6 kreeg op je Sweet Sixteen, wilde je de Z28. Die was namelijk voorzien van de enige juiste motor in een auto: een V8. Nu was het heel erg lastig om te zien wanneer je te maken had met een Camaro met een V6 of V8. De Z28 had andere wielen en hele platte en brede uitlaten. Handig, dan kon je precies zijn waarom je ‘m niet bij kon houden.

De Z28 was voorzien van een LT1 V8. Dat is de 5.7 liter grote zestienklepper uit de Corvette. Er zijn LT1 achtcilinders met een gietijzeren kop, maar in de Camaro had de LT1 altijd een aluminium kop. Eigenlijk twee koppen, daar het een V-motor is. Mede daardoor was de V8 niet eens zo heel veel zwaarder dan de V6. Qua vermogen en koppel was er wel veel verschil. Het maximum vermogen was 275 pk. De maximale hoeveelheid trekkracht was indrukwekkender: 441 Nm.

De Z28 was standaard voorzien van de 4L60 automaat. Op zich was deze bak een goede match voor de motor als je relaxed wil cruisen. Maar je kon zonder bij te betalen kiezen voor een Borg-Warner T-56 versnellingsbak met zes versnellingen. Dat is een echte ‘mannen’-handbak. De bak laat zich zwaar bedienen, maar kan veel vermogen en koppel verwerken. Een van dik-hout-zaagt-men-planken transmissie. Het is overigens geen close ratio-bak, de laatste versnelling is enorm lang.

Camaro Indy 500

Dit om aan de dorstige motoren die er zonder uitzondering aan gekoppeld zijn een klein beetje zuinigheid mee te geven. De Chevrolet Camaro Z28 kon in 1993 meteen acte de présence geven tijdens de Indy 500. Dit was technisch gezien een normale Camaro Z28, maar dan met een unieke kleurstelling. De bovenkant was zwart, de onderzijde was wit, inclusief de wielen. Er zijn er 633 stuks van gebouwd.

Net als veel andere auto’s in de VS werd de Camaro elk jaar iets bijgepunt. In 1994 waren er een paar kleine wijzigingen. De letters in de meters werden wit (in plaats van geel) en de automaat was iets moderner. Deze werd nu elektronisch aangestuurd. Sowieso werd er meer gebruik gemaakt van (toen nog) moderne elektronica. Zo was de Camaro van modeljaar 1994 voorzien van een ‘ASR-uit’ lampje. Het was de bedoeling om de auto tractiecontrole mee te geven, maar dat systeem kwam pas een jaar later op de markt.

Nieuwe Buick V6

Dat kwam mooi uit, want er kwam een extra motor bij, namelijk een 3.8 liter V6. Deze motor was van origine een Buick-motor. De 3.8 leverde 200 pk en 312 Nm, een beetje afhankelijk per markt. De L36 3800 Series II was een enorme vooruitgang. Het blok was veel lichter, betrouwbaarder, economischer en gecultiveerder. Kortom, een topmotor. Aangezien deze motor nauwelijks duurder was dan de 3.4, koos bijna iedereen voor de 3.8. Voor wie de Z28 met V8 koos was er ook goed nieuws: de remmen waren aanzienlijk verbeterd.

Voor de stuurman die niet per se een Camaro Z28 wilde, kwam in 1996 het Y87-pakket op de markt. Deze kun je het beste vergelijken met de hedendaagse Camaro V6 1LE. Dit was meer dan een een sportonderstel. De Camaro Y87 had namelijk directere besturing, betere schijfremmen rondom, sperdifferentieel en banden met meer grip. Je kan de Y87 herkennen aan de dubbele eindpijp. De meeste Y87-pakketten werden besteld op een Camaro met handbak, maar het was ook te bestellen op de versie met automaat.

Deed je dat, dan kreeg je kortere overbrengingen voor een betere acceleratie. Had je een V8 (de Z28) en wilde je een sportievere auto, dan kon je de Z28 SS kiezen, met een inch grotere velg. De Z28 SS werd niet door Chevrolet zelf geproduceerd, dus voor dit overzicht houden we de Z28 SS even buiten beschouwing. Uiteraard komen we hier later nog een keer op terug.

Camaro 30th Anniversary

Een jaartje later (we leven inmiddels in 1997) was de Camaro jarig, 30 jaar maar liefst. Reden voor een feestje. Chevrolet deed dat met de Chevrolet Camaro 30th Anniversary Edition. Deze kon je herkennen aan de witte lak, 16” velgen en oh ja: de enorme racestrepen. Een Camaro zal nooit subtiel zijn. De Camaro Anniversary werd uiteraard enkel en alleen geleverd met de enige juiste motor: de V8.

Opvallender was dat de modellen in 1997 andere achterlichten meekregen. Gek genoeg zagen deze er ouderwetser uit. De trend in de jaren ’90, was dat oranje clignoteurs wit of rood werden gemaakt. Bij de Camaro was het precies andersom. De achterlichten waren wit met rood, in 1997 kwam daar oranje aan. Vreemd.

• 

• 

Facelift

De volledige facelift werd door gevoerd in 1998. De achterkant was al net vernieuwd, dus het meeste gebeurde aan de voorzijde. De platte koplampen waren nog een relikwie van de jaren ’80 en mochten gelukkig het veld ruimen. Het geslaagde front kwam mede door het feit dat de voorzijde minder spits was. Je zou je bijna gaan afvragen in 1998: Is de Camaro nu een bijzonder fraaie auto geworden?

Het nieuws werd namelijk nog beter. De oude LT1 werd namelijk vervangen door de LS1. Nu klinkt het verschil met slechts één lettertje niet heel erg veel. De LS-motor van General Motors is een van de automobiele kunstwerken van de 20e eeuw. De motor is bijzonder simpel, maar uiterst doordacht. De gehele motor is van aluminium, met gietijzeren onderdelen daar waar de verstevigingen gewenst is. Hierdoor ging het gewicht drastisch omlaag: het scheelde zo’n 45 kilogram. Best veel voor een motor.

De LS1 motor was in principe identiek aan die van de eveneens vrij nieuwe Corvette C5. In de Corvette was de motor goed voor 344 pk. In de Camaro hield het op bij 305 pk. Op de SS was het mogelijk om een zogenaamd ‘Ram-Air’-effect in te creëren, aldus General Motors. Daardoor leek het net alsof de V8 meer vermogen leverde dan de geclaimde 305 stuks.

Europa

In tegenstelling tot de eerste serie, werd de gefacelifte Camaro ook officieel in Nederland geleverd. Sterker nog, de auto was leverbaar in heel Europa. General Motors wilde met de nieuwe serie Cadillacs en voornamelijk Chevrolets een voet aan de grond krijgen in De Oude Wereld. Denk aan de Chevrolet Trans Sport (eigenlijk een Pontiac), Alero (eigenlijk een Oldsmobile) en natuurlijk de Blazer. De Camaro en Corvette waren de sportieve aanbiedingen.

Tegenwoordig zouden dergelijke auto’s peperduur zijn vanwege CO2 emissies, maar dat was niet het geval in 1998. De motoren van de Camaro’s werden wel iets geknepen vanwege de uitstoot en diverse belastingen in Europa. De 3.8 V6 leverde 193 pk en 305 Nm, de V8 was goed voor 288 pk en 437 Nm. De Coupé was leverbaar met beide motoren, de cabriolet kwam er enkel als zescilinder.

Sneller dan 250 km/u

Als het om prestaties ging, wilde je natuurlijk de V8. In vergelijking met de Amerikaanse prijzen was het alsnog een dure auto (dankzij de importaksen), maar minder dan 100.000 gulden was ook niet verkeerd voor een bijna 300 pk sterke coupé met V8. Sterker nog, de meeste auto’s met hetzelfde snelheidspotentieel, waren meer dan 2 keer zo duur. Over prestaties gesproken, de EU Camaro met V8 ging in 5,5 seconden naar de 100 km/u en kon door tot 254 km/u. Om niet te veel in het vaarwater te komen van de Corvette, waren deze cijfers erg behoudend.

In Europa werd er slechts serie Camaro’s geleverd, de Amerikaanse Camaro kreeg alsnog elk jaar een (milde) update, zoals dat het geval is. De Camaro SS kreeg in 1999 de beschikking over een Torsen sperdiff en in 2000 kreeg de V8 nieuwe wielen. De leukste updates kwamen echter in 2001.

Upgrades

Toen kreeg de V8 namelijk een paar leuke upgrades, waaronder een nieuw inlaatspruitstuk. Deze was afkomstig van de Corvette Z06. Ook de nokkenassen waren iets ‘heftiger’. Het resultaat was, onder meer door de EGR eraf te halen net wat hoger. De Z28 moest het doen met 310 pk, de nog iets sportievere SS had zelfs 325 pk. Beide opgaven zijn wederom erg behoudend.

Ondanks dat de Camaro SS enorm veel waar voor zijn geld bood, was het tijd dat Chevrolet het huidige recept eens goed opnieuw ging bekijken. De verkoopresultaten werden elk jaar een beetje minder. Coupé’s verkochten nog wel, maar dan moesten het óf premium coupé’s (Mercedes-Benz CLK, Volvo C70), hippe auto’s of een combinatie van die twee (Audi TT).

Camaro 35th Anniversary

De Camaro kreeg nog wel een afscheid in de vorm van de Camaro 35th Anniversary Edition. Dit waren allemaal rode Camaro’s met zilvergrijze strepen en een luchthapper. Het was een zogenaamde ‘Trim Package’. Je kon het bestellen op een Camaro Z28 en Camaro SS. Zowel de cabriolet als de coupé.

In 2002 werden de laatste Camaro’s geproduceerd in Canada. General Motors had een opvolger in de vorm van de Monte Carlo SS, alhoewel deze achtcilinder coupé de aandrijving op de verkeerde wielen had (de voorwielen). Je zou kunnen zeggen dat de meest logische opvolger de Pontiac GTO was in 2004. Een auto die verder ging waar de Camaro stopte: een bijzonder fraai koetswerk, ietwat gedateerd interieur, interessante prijs en ongelooflijke prestaties en prestatiepotentieel.

Het enige wat Ford eraan moest veranderen met de rentree van de Mustang was een flinke retro-saus. De vierde generatie Camaro is het bewijs dat de “Ruwe bolster Blanke pit”-formule ook in 2020 nog steeds zijn aantrekkingskracht heeft. Niemand is op zoek naar een veel betere Acura CL, maar een Camaro SS met LS1 V8 is nog altijd een ultieme hobby-auto.

Meer lezen? Check hier onze special van zijn spirituele opvolger, de Holden Monaro.