Terug naar grootmoederstijd, met het mooiste dat Ferrari in z’n begindagen te bieden had. Salute!
Ferrari 375 MM (1953)
Dit beestje met een 4,5-liter V12 kon tot een topsnelheid van maar liefst 289 km/u worden opgejaagd. MM staat natuurlijk voor Mille Miglia en dit model was afgeleid van de éénzitter die destijds gebruikt werd in de Formule 1. Dat klassieke Ferrari’s een verstandige investering zijn is bekend en ook deze 375 MM was daarop geen uitzondering.
Ferrari 410 Superamerica (1956)
Z’n naam mag dan klinken als een hele grote hamburger, maar ook deze oldtimer ging met 340 pk onder de kap als de spreekwoordelijke brandweer. In die tijd was de nieuwprijs van 16.800 dollar bijna schandalig te noemen, afgezet tegen de huidige waarde is een dergelijk bedrag natuurlijk een lachertje. Overigens werd elk exemplaar van een unieke koets voorzien, waarvan de meeste door Pininfarina.
Ferrari 250 Testarossa (1957)
Als het goed is komt deze 250 Testarossa je bekend voor. De racer die meerdere keren de 24 uren van Le Mans op z’n naam zette ging eerder dit jaar over van eigenaar voor het luttele bedrag van 29 miljoen euro. Afgezien daarvan is het misschien wel de mooiste zuivere racewagen die ooit de fabriekspoorten in Maranello uit is komen rollen.
Ferrari 250 GT Berlinetta (1956)
De ‘gewone’ 250 GT mag dan stukken minder bekend zijn dan z’n legendarische opvolger, de 250 GT SWB, maar hij is minstens zo mooi. Ook op dit model zijn verschillende carrosseriën geschroefd, waarvan de eerste door Scaglietti werd gemaakt.
Ferrari 195 S (1950)
Waar de vorige auto’s in het lijstje nog enigszins modern aandoen, doet de 195 S, ondanks z’n smurfblauwe lak, juist enorm antiek aan. De V12 met een cilinderinhoud van 2.350 cc was goed voor ‘slechts’ 170 pk, maar vergeet niet dat het autootje maar 720 kg woog. Giannino Marzotto won met deze oldtimer de Mille Miglia in 1950 en deed dat in een pak met stropdas. Een echte Italiaan wil natuurlijk na de overwinning zo snel mogelijk de kroeg in om de vrouwtjes te playen en dat doe je niet in een overall.
Ferrari 250 Europa (1953)
Deze opvolger van de 212 Inter stond op hetzelfde chassis als de 375 America. De eerste auto’s kregen een body van Vignale , de latere 250 Europa GT’s hadden een koetswerk van verschillende designers.
Ferrari 225 S (1952)
De V12 in het vooronder van de 225 S was een resultaat van een samenwerking tussen Gioachino Colombo en Aurelio Lampredi. Samen persten ze 210 pk uit het 2,7-liter metende blokje. Ook deze klassieke Ferrari was bijzonder licht. Hij woog met z’n 850 kg maar honderd kilo meer dan bijvoorbeeld een Smart ForTwo. Check ook de 3 poortjes in de flanken, een detail dat je nu bijvoorbeeld nog terugziet bij de vorige Maserati Quattroporte.
Ferrari 250 GT Berlinetta SWB (1959)
De Short Wheelbase, pardon, Passo Corto is een zeer bekende racer die vandaag de dag nog regelmatig voorbij komt scheuren op events als het Goodwood Festival of Speed. Dat er nog mee geraced wordt is gezien de huidige waarde van dit type Ferrari vrij bijzonder, ze worden tegenswoordigs verkocht voor miljoenen.
Ferrari 250 California (1957)
Last maar zékers te weten not least is de 250 California. Feitelijk is dit een open versie van de 250 GT Berlinetta uit 1956. Scaglietti bouwde 106 exemplaren van dit type, negen stuks hadden een aluminium koetswerk. De vroegere California’s stonden bekend als LWB, de latere versie werd de nu immens kostbare SWB.
Blijft altijd bijzonder, zo’n klassieker. Wederom een leuk verhaal bij elke auto. Persoonlijke favoriet is de 195!
Ik heb een hekel aan oude auto’s, maar zo’n Ferrari 250 gt berlinetta ziet er toch wel heel gelikt uit!
@maseratizzzzzzzz: Hoe kan je als autoliefhebber, en zeker als Maseratiliefhebber, nu een hekel hebben aan klassiekers?
Dat moet je toch eens even uitleggen aan mij en de andere bloggertjes :)
Dit is gewoon porno. En vooral; niet eerlijk. Voor mij de 250 SWB graag trouwens. De verhalen van Michel Oprey met dat ding zijn trouwens erg leuk. Auto kost een flink vermogen, maar meneer slaat gewoon met een zware moker z’n wielmoeren los. Racet er ook mee, een echte liefhebber.
@camber24: zo maak je ze ook gewoon los. Voor het echie wel met een koperen hamer, dat wel… Maar goed, wat kost een setje wielmoeren als je voor je plezier prijzige bolides racet?? Kwestie van perspectief!!
@mauritsh Erg mooi stuk. Zie volgens mij vaker stukken van je over klassieke Ferrari’s. Geweldig!!
Zo’n SWB is wellicht de mooiste en van een ultieme schoonheid, gruwelijk fraaie GT
Maar voor mij is die wat vreemde maar oh zo pure 250 testarossa toch wel waar Ferrari voor staat, echte raceauto’s.
Ik zou heel heel heeeeeeel graag eens willen voelen hoe zo’n auto rijd, ook al is het maar met 50km/h. gewoon even voelen, met tranen in mijn ogen
Check die brute stance van de 250GT SWB dan, als dat geen swaggeroni is…?
Ik ga helemaal swift op die ride!
Hopen dat ik deze pareltjes volgende week in Maranello kan zien!
Die 250 Testarossa <3
Wat een pornobakken zeg!
Ook hartstikke mooi: 212 Inter Ghia http://www.autojunk.nl/2014/06/Ferrari-212-inter-ghia
Leuke plaatjes ook..
Op vlooienmarkt leuke boekskes gescoord?
Plaatje van 250 gtb is volgens mijn archief een tdf, voorloper van de gto.. Maar dat is een kniesoor.
Keep up the good stuff..
@nord: Inderdaad een TDF, maar dat is de voorloper van de swb, niet de gto.
Heerlijk beknopt artikel. Eén schoonheidsfoutje bij de 225 S: “Ook deze klassieke Ferrari was bijzonder liCHt”.
Nog over de 225 S: In 1952 210 atmosferische pk’s uit 2,7 liter kon je ook 50 jaar later nog prima mee voor de dag komen.
@SJ: Ah, toch een klein schoonheidsfoutje erin geslopen! Is aangepast :)
Spelbreker of niet. Deze auto’s doen me zoveel. Zeker niet met de bedragen die ze ervoor vragen in mn achterhoofd.
Vraag me af of iedereen er zo wild van had geweest als er geen Ferrari op had gestaan…
@reactief: NIET zoveel…
@reactief:
precies dat heb ik nou met audi’s.
Misschien is daarmee je vraag wel beantwoord.
Persoonlijk vind ik het weer totaal niet boeiend wanneer mensen zich zoiets afvragen. Je hebt toch wel een beetje voorstellingsvermogen?
@nord: Voorstellingsvermogen genoeg. Maar hard op denken mag altijd toch!? En je gaat bevestigd tenslotte ook nog mijn totaal niet boeiende vraag door te stellen dat jij dat met Audi hebt ;-)
Maar goed.., ik geloof er gewoon geen zak van dat daadwerkelijk zoveel mensen deze auto’s echt mooi vinden. Het is gewoon een soort Bubbel waarbij iedereen elkaar steeds gekker aan het maken is over hoe te gek deze auto’s wel niet zijn.
Zo’n verhaal als onderstaand van Sydney vind ik dan wel weer tof.
@reactief: Dit soort auto’s zijn ubercool, niet omdat ze duur zijn,maar om hun rijke historie en iconische bezitters als Steve MQeen.Zijn coolness zal ik en heel,heel veel andere niet kunnen benaderen.Hoeft ook niet.Maar voor mij zou er niets mooier zijn om samen met Mrs. Brisbane met een 250 GT Berlinetta,een Berlinetta SWB of een Aston Martin DB5 over de Zwitserse Alpen naar Nice te rijden.
Maar demo verkocht, dus er is weer een nieuwe Insignia besteld.Dus dat moet maar volgende zomer.
Fingers cross
Ik mis wel de 250 GTO in dit artkel,,,,
@kilum: Je mist een auto uit de jaren ’60 in een overzicht van jaren ’50 auto’s? Juist…
De 250 gt swb is toch wel een van de mooiste auto’s ooit gemaakt zeg
Eentje in Blu Pozzi aub
Ik mis de 250 GT Lusso, toch zeker (samen met de SWB) een van de mooiste Ferrari’s ooit gemaakt, zo niet een van de mooiste auto’s ooit gemaakt.
@motoragent: Waarschijnlijk mis je de 250 GT Lusso omdat die in ’63-’64 gebouwd werd.
Alle prachtige auto´s. Nu nog een loterij winnen…
Pfff, stuk voor stuk prachtige wagens zeg, die 410 nog nooit gezien, maar wat een plaatje is dat zeg!
Eigenlijk zie je de zoektocht naar design, de idee en een lijn in deze reeks modellen, Pas toen Pininfarina de 250GT Berlinetta had ontworpen kwam er een lijn in de Ferrari ontwerpen.
Enzo en Battista Pininfarina waren trouwens erg goed bevriend met elkaar en konden goed met elkaar opschieten; in de zestiger jaren van de vorige eeuw reed Enzo zelf met een zilvergrijze Peugeot 404, ( 8 jaar lang he dat zegt wel iets) een Pininfarina ontwerp en des winters met een Mini Cooper waarvoor vriendje Carlotti, inderdaad, die van de versnellingsbakken, een speciale bak voor had ontworpen.
Enzo vond de Mini Cooper fantastisch, maar de versnellingsbak SLA.
Die 375 MM wat een auto. Doet denken aan Mercedes 300 sl en slr racers. Mooi! Rest ook trouwens maar dit is wel een klasse apart. Bijna 300 km u in 1953 pff ;-)
Meh, het is relatief mooi, en oud. Maar toch niet echt begeerlijk (precies alsof er iets ontbreekt), alleszins niet voor mij.