Elektrische Opels door de jaren heen

Ja, er zijn meer elektrische Opels geweest dan je denkt. Niet dat je ze allemaal kon kopen, maar het idee speelde kennelijk al ietsje langer.

Het is EV10-daagse, dus dat betekent dat we wederom gaan kijken naar ‘iets elektrisch’ voor het lijstje op maandag. In veel gevallen kijken we naar de de toekomst, naar alle dingen die nog gaan gebeuren.

Maar voor vandaag doen we het anders. We kijken juist naar het verleden en richten ons op elektrische Opels door de jaren heen! 

General Motors Stir-Lec

1968

Officieel was dit een General Motors project waarbij men toevallig gebruik maakte van een Opel Kadett B. De Stir-Lec-uitvoering is eigenlijk een elektrische auto met range-extender, iets dat we ook wel een hybride noemen.

De auto had 14 accu’s die werden geladen door een Stirling-motor, die in de kofferbak gemonteerd was. Klinkt heftig, maar het vermogen van beide motoren bij elkaar kwam amper boven de 20 pk uit. De topsnelheid was 90 km/u. Daarbij nam het veel plaats in beslag en was het een complex en vooral prijzig systeem.

Opel Elektro GT

1971

Opel was er al vroeg bij. Het is stiekem geen project van Opel zelf, maar Adam von Opel, de kleinzoon van Adam Opel. Het idee was een Opel GT, maar dan elektrisch. Nog wel belangrijker misschien: het was een sportieve en snelle auto. Er zaten twee Bosch elektromotoren in die 60 pk per stuk leverden met een piekvermogen van 80 pk, dus 160 pk in totaal.

Dat is aanzienlijk meer dan de 1.3 of 1.9 benzinemotoren leverden. Nadeel (toen al) was het gewicht, de batterijen waren 590 kilogram zwaar en de totale auto 1.550 kg. De recordversie van de auto had een nog grotere accu en woog 1.700 kg. Snel was de auto wel: de standaard kilometer was in 31,066 voor elkaar met een snelheid van 115,88 km/u.

1968

Opel Kadett L XEL-1a Electric

1971

Het idee van een elektrische auto is nieuw. Einde jaren ’60 startte GM een programma op om te kijken naar de mogelijkheden van elektrische auto’s. Dat ging niet van een leien dakje. Hhet project heette ‘XEP’. In dit programma werd er gekeken naar de toepasbaarheid van een elektromotor en accu’s. Waar de elektromotor grote voordelen bood, was de achilleshiel de accu.

De energiedichtheid was te laag, waardoor de auto te zwaar was en je bijna nergens nartoe kon rijden. Maar in 1971 was er dus al een rijdend prototype op basis van de Opel Kadett L. In hoeverre men bij GM écht hun best heeft gedaan, valt te bezien. Veel fabrikanten kwamen geregeld met een elektrische concept op de proppen om vervolgens te zeggen dat het ‘toch niet zo praktisch is’

Opel Kadett Impuls I (E)

1991

Met de Opel Kadett Impuls 1 keerde Opel terug naar een elektrische Kadett. Zoals je kunt zien gaat het om een heel laat exemplaar van de E-Kadett, de laatste der Kadettjes. De Kadett Impuls was een samenwerking tussen Opel en RWE (energieconcern) en SAFT (batterijfabrikant). De motor was een 100V DC-motor die de voorwielen aandreven.

De motor was goed voor 22 pk, terwijl de accu van 16,2 kWh zorgde voor een actieradius van 80 km en een topsnelheid van 100 km/u. Van 0-50 accelereren duurde 10 seconden. Wel had Opel de packaging goed voor elkaar, ondanks 390 kg aan accu’s kromp de bagageruimte slechts met 60 liter, waardoor je in totaal alsnog 330 liter overhield.

Opel Astra Impuls 2

1991

De Opel Impuls 2 was gebaseerd op de Opel Astra Stationwagon. Waar de Impuls 1 een heel late Kadett (E) was, was de Impuls II een heel vroege Astra (F). Een slimme keuze, want zo ken meer accu’s meenemen. In dit geval waren het 32 loodzware loodzuuraccu’s. E waren twee motoren die gezamenlijk 61 pk leverden.

Nog steeds niet extreem veel, maar het begint ergens op te lijken. De standaard 1.4 viercilinder in de Astra was ook goed voor 60 pk. Handig: de toerenteller werd vervangen door een grote meter die aangaf hoeveel procent nog in de accu zat. Daarbij was er geen airco aanwezig, dat was toen nog niet een dingetje. 

Opel Twin Concept

1992

Misschien wel een van de slimste ideeën uit 1992, naast 2 Unlimited en 2 Brothers on the 4th Floor uiteraard. Opel pakte het probleem van de PHEV aan. In principe ben je telkens aan het rijden met een extra motor. De Twin was slimmer, want die had twee motoren. Er was een 0,8 benzinemotor voor de lange afstand. Als je eenmaal in de stad was, kan je de motor omruilen voor een elektromotor.

Je kon dan de achterkant eraf schuiven. Dat waren twee complete modules. Eentje met twee elektromotoren (16 pk per motor) en 28 kWh-accu’s. Daar kon je 200 km mee halen. De andere module had een 0,8 tweecilinder (34 pk) en brandstoftank waarmee je 300 km kon bereiken.

Opel Astra Impulse 3

1993

De Opel Astra Impuls III was de meest serieuze uit de Impuls-reeks. De auto werd gebouwd in 1993. Sterker nog, er werden er 10 gebouwd! Deze legden hun testkilometers af. In totaal zijn er zo’n 350.000 kilometers meegereden. Dat deden ze op het Duitse eiland Rügen. Opel deed dat om de accu’s te testen. 5 exemplaren waren namelijk voorzien van een nikkel-cadmiumaccu. De andere vijf hadden een natrium/nikkel-chlorideaccu aan boord. Die laatste hadden met 57 pk wel 4 pk minder. 

Opel Combo Plus

1995

In 1995 paste Opel de elektrische aandrijving van de Impuls ook toe op de Combo. Juist met een bedrijfswagen valt er veel te winnen met elektrische aandrijving. De range was welsiwaar niet denderend, maar een elektrische auto is op zijn best in de stat, zeker in vergelijking met een verbrandingsmotor die dan juist totaal uit zijn element is. Tegenwoordig kun je gewoon een elektrische Opel Combo kopen bij de betere Opel-dealer. Maar het begon dus met de Opel Combo Plus in 1995. 

Opel Flextreme Concept

2007

Rond de milleniumwisseling was het even stil rond elektrische Opels. Het merk was toen meer bezig met waterstof. Sterker nog, er was een complete serie Hydrogen-versies van de Opel Zafira.  Daar werd extensief mee getest. Helaas zou het niet tot serieproductie leiden. Een waterstofauto is lichter dan een EV en het laden kan veel sneller. Je hebt immers geen enorme accu’s. Maar in 2007 gaat Opel weer terug naar elektrische auto’s.

De Flextreme concept ziet er 15 jaar na dato nog steeds modern en vers uit. Geheel elektrisch was de auto niet. Er was een klein Fiat-dieseltje van 1.3 liter die goed was voor wat broodnodige range. De Flextreme zou leiden tot de Ampera Concept, de échte Ampera, en Flextreme GT/E Concept.

Opel Vivaro-e

2010

Dit moet @michaelras genieten vinden, nóg een elektrische bedrijfswagen! Ditmaal een maatje groter. De Opel Vivaro Concept-e komt uit in 2010, een tijd dat men nog erg sceptisch is als het gaat om elektrische auto’s. De Vivaro is ontwikkeld om 750 kilogram en 5 kuub te kunnen vervoeren. Dankzij een 152 pk en 370 Nm sterke elektromotor komt het apparaat behoorlijk van zijn plaats.

Op een volle accu kun je zo’n 100 km halen. Wel speelde Opel nogal vals, want er was stiekem ook nog een verbrandingsmotor die moest zorgen voor een enigszins acceptabele range van 400 km. Het idee was dat de Vivaro gebruikt kon worden voor mileuzones. 

Opel Ampera-E

2017

Eindelijk, na jarenlang zwoegen is er dan eindelijk een elektrishce Opel voor het grote publiek. De Opel Ampera-E is net als zijn voorganger (de hybride Ampera zonder E) in samenwerking met General Motors ontwikkeld. De auto wordt ook als Chevrolet Bolt verkocht in de VS (en als Vauxhall Ampera-E in het Verenigd Koninkrijk). Waarom het niet een groter succes is geworden, is ons beetje een raadsel.

Natuurlijk, dat On-Star-programma ging met GM mee (terwijl Opel naar PSA ging) en het was geen spotgoedkope auto. Maar het was een ruime, prima rijdende elektrische Opel met voldoende range: 380 km volgens de WLTP. Natuurlijk, je broek vliegt er niet van in de fik, maar het is al met al een ordentelijke auto die nergens écht steken laat vallen. 

Elektrische Opels nu

2022

Nu, anno 2022, kan Opel genieten van de samenwerking met PSA, dat is overgaan in Stellantis. De merken kunnen al hun techniek delen, waardoor er in relatief korte tijd veel elektrische Opels te koop zijn. De Opel Corsa-e is het Duitse zusje van de Peugeot e-208. De Opel Mokka-e is de Duitse variant van de Citroën ë-C4.

Daarnaast heeft Opel nog drie elektrische bedrijfswagens: de Combo-e, Vivaro-e en Movano-e. Alledrie natuurlijk gewoon Stellantis-bussen waar op professionele wijze een Opel-logo is geplaatst. Met de Manta ElektrMOD laat Opel hopelijk zien dat een sportieve elektrische sportcoupé niet ver weg is. Misschien tijd om de tijden van de Calibra (Calibra-e) te laten herleven?

Meer lezen? Dit zijn 11 onderschatte warme hatchbacks uit de jaren ’80!